Het ware gezicht van het christendom

Door Earl Cox - 7 februari 2017

Met het stijgende aantal antisemitische incidenten in Amerika en Europa is het noodzakelijk dat Israël weet wie haar echte vrienden zijn. Het is triest en verontrustend dat het antisemitisme in het westen afkomstig is van de vroege kerkvaders. Hoe zou dit kunnen? Joden en christenen delen een gemeenschappelijk erfgoed: beide zijn mensen van het boek. Zowel onze Schriften bevestigen de Joden als G-ds uitverkoren volk, dat Hij liefheeft, en aan wie Hij het land van Israël beloofd heeft door een eeuwigdurend verbond met Abraham, Isaak en Jacob en hun nakomelingen.

De christelijke geschriften spreken over het verdelen van de schapen en de bokken. Deze grondslagen van het geloof moeten ondoordacht zijn geweest, waardoor een diepe kloof is ontstaan in het christendom, beginnend in de eerste eeuwen met de kerkvaders. De twee belangrijkste kwesties waren het gezag en de interpretatie van de Bijbel, Gods liefde en Zijn plan voor Israël. Het is een afwijking dat de culturele en politieke kerk een geschiedenis heeft van antisemitisme — vooral in de hoofdstroom van de denominaties, zoals Presbyterianen, Lutheranen, Methodisten en anderen.

Het culturele, gepolitiseerde christendom heeft "politiek correcte" standpunten voortgebracht, die in strijd zijn met de Bijbelse waarheid. Bijvoorbeeld, de valse leer van de vervangingstheologie, die leert dat de kerk de "vervanging" is van het Jodendom, dat de Joden geen toekomst meer hebben in G-ds plan van soevereiniteit over Israël en Jeruzalem; dus al G-ds beloften en zegeningen zijn het exclusieve domein geworden van de kerk. Niets kan verder van de waarheid af staan. Vervangingstheologen kronkelden zich in 1948 in allerlei bochten toen de Heer de gevangen van Zion liet terugkeren en Israël werd herboren in één dag!

Hier is een steekproef van hoe giftig het antisemitisme zich heeft geïnfiltreerd in de vroege kerk: Justin de Martelaar, die de niet-Joodse gelovigen het "nieuwe" Israël noemde, schreef: "De Joodse geschriften zijn niet meer van jullie, ze zijn nu de onze." Irenaeus: "De Joden zijn nu onterfd uit de genade van God." Tertullianus: "God heeft de Joden verworpen in het voordeel van de christenen." Eusebius: "De beloften van de Hebreeuwse geschriften zijn nu voor de christenen en niet voor de Joden — maar de vervloekingen zijn voor de Joden." Keizer Constantijn heeft aangespoord tot een scheiding van de "verwerpelijke" Joden. Hieronymus boog zich over deze vernederende termen, die later werden geleend door de nazi's en de moslims. Augustinus' preek "Tegen de Joden" heeft Maarten Luther diep beïnvloed, en hij heeft gepleit om over te gaan tot het verbranden van Joodse synagogen en scholen, het vernietigen van Joodse huizen en gebedsboeken, het verbieden van rabbijnen om te leren, en voor de confiscatie van geld en schatten van de Joden. Ondanks zijn geloof hebben Luthers geschriften tot de verschrikkingen van de Holocaust geïnspireerd.

Na verloop van tijd begonnen sommige denominaties ongegeneerd de Bijbel te gebruiken voor hun politieke standpunten, toen de voornaamste liberale seminaries valse leerstellingen onderwezen, zoals de vervangings- en bevrijdingstheologieën. In die laatste wordt Jezus gezien als de bevrijder van de armen en onderdrukten. In dit wereldbeeld blazen de Palestijnse zelfmoord-aanslagers zichzelf op, alleen omdat ze worden onderdrukt in historisch onrecht — met het verzet tegen hun Israëlische onderdrukkers terwijl zij in vrede leven — alleen omdat zij zijn gehersenspoeld van de wieg tot het graf om de Israëli's en andere "ongelovigen" te haten en te doden. Uit bittere wortels groeien giftige bomen.

Vorig jaar heeft de Presbyteriaanse kerk van de Verenigde Staten aangedrongen op de BDS, op basis van Israëls "schendingen van de mensenrechten" en "gemilitariseerd" geweld tegen de Palestijnen, zonder het Palestijnse terrorisme te veroordelen. Voor deze leiders is de BDS gerechtvaardigd als gevolg van Israëls vermeende schendingen van de Palestijnse rechten van de mens. Met het verzuimen om de PA of Hamas aan te pakken over hun schendingen van de rechten van de mens of van hun eigen volk, of van Israëls legitieme noodzaak van zelfverdediging.

In 2016 keurde de Evangelisch Lutherse kerk van Amerika (ELCA) met overweldigende meerderheid een resolutie goed die de Verenigde Staten oproept om de steun aan Israël te beëindigen en "een onafhankelijke Palestijnse staat mogelijk te maken." Het nam eveneens een resolutie aan waarin werd aangedrongen op desinvesteringen uit Israël, en om niet te "profiteren van misbruik van de rechten van de mens." De ELCA groep Jesaja 58 bevordert een boek met aanbevelingen van de islamitische shariawet als de remedie voor de Israëlische "bezetting".

Hoewel liberale seminaries vruchtbare grond is voor antisemitisme, bestuderen de meeste evangelische christenen de Bijbel vrij van politieke inmenging. Christelijke steun voor Israël is immers, bijbels, en niet politiek.

Evangelicals zijn het grootste consequent pro-Israël-blok in de Verenigde Staten. Een opiniepeiling van Pew Research Center heeft bevonden dat 82 procent van de blanke evangelicals geloven dat God Israël gaf aan het Joodse volk, en dat tegenover minder dan de helft van de vele Joodse of katholieke Amerikanen.

Het ware gezicht van het christendom, dat zijn deze tientallen miljoenen evangelicals die hun liefde tonen voor Israël, en geen verborgen agenda's hebben, en geloven dat G-d Israël gaf aan het Joodse volk, en de geschreven Bijbel respecteren en gehoorzamen als de ultieme autoriteit ,en weten dat G-d altijd zijn beloften houdt. Hoe kan een ware christen liefde hebben voor Christus, maar niet houden van Zijn familie en Zijn land?

Bron: The True Face of Christendom - Blogs - Jerusalem Post