David zat achter in de conservatieve synagoge toen de rabbi oogcontact met hem maakte, en David wist dat er iets mis was door de blik in de ogen van de rabbi.

Nadat de rabbi naar de voorkant van de synagoge liep en handen schudde en de mensen begroette, liep hij rechtstreeks naar achteren naar David en zei: "Kom alsjeblieft met me mee."

Hij ging naar buiten door de hoofddeuren van de synagoge en op de trappen aangekomen, confronteerde de rabbi hem met de vraag:

'David, een van onze leden heeft me gezegd dat je gelooft in J.C. (Jezus Christus), is dit waar?' vroeg de rabbi.

"Ja, het is waar dat ik in Yeshua (Jezus) geloof, hoewel dit geen conflict is voor mij wat betreft mijn Jood-zijn. Ik deel mijn overtuigingen met niemand hier in de synagoge, dus ik heb geen idee wie dit aan je vertelde. Maar ja, het is waar, want ik kan nooit mijn geloof ontkennen in Yeshua, het is voor mij alleen belangrijk dat Hij onze beloofde Joodse Messias is.
Rabbi, ik kan je beloven dat ik hier nooit over Yeshua zal spreken in de synagoge, of tegen enig lid van deze synagoge-gemeenschap, dit is privé tussen mij en God,' legde David uit.

Ik ben bang dat het al te laat is, omdat een van onze leden het al wel gehoord heeft. Niemand zal je accepteren ​​om deel te zijn van onze gemeenschap, tenzij je ophoudt met te geloven in J.C.

Rabbi: Ik ken je al heel lang David, en ik ben verbaasd dat je een christen bent geworden! Dit is volledig tegen ons geloof in, ik kan me niet voorstellen wat je vader hiervan zou denken, gezegend zij zijn naam.

Deze dingen over J.C. zijn een schande voor je familie, David!

David: Ik kan je niet vertellen hoeveel ik onze synagoge waardeer; jij en je vrouw zijn geweldig, je kinderen zijn als onze kinderen en de gemeenschap is ons leven. Deze gemeenschap is de afgelopen 20 jaar ons thuis geweest, nadat we de Reform-synagoge verlieten. Ik wil duidelijk maken dat ik volledig Jood ben en ik woon geen kerkdiensten bij met foto's van Maria, Jezus of zoiets.
Ik ben nog steeds een Jood en de gemeenschap betekent alles voor mij, en ik wil gewoon geloven dat Yeshua, die een Jood was, de Messias is, en dat zou tussen mij en God moeten zijn, zo bleef David serieus doorgaan.

Rabbi: Hoe lang gaat dit al door, wanneer kreeg je J.C. in je hart?

David: Ik heb ongeveer 3 jaar de Neviim (Profeten) bestudeerd, en ik maakte een jaar geleden een definitieve beslissing.

Rabbi: Hoe zit het met je vrouw Devorah, ik heb haar hier vandaag niet gezien. Gelooft zij het ook? David: Nee, mijn vrouw gelooft nog niet in Yeshua, antwoordde David.

De rabbi probeerde David zover te krijgen dat hij Joden voor Judaïsme (anti-missionarissen) ging bezoeken, die David zouden overtuigen dat Yeshua (Jezus) niet de Messias is, maar David weigerde. "Ik heb al hun materiaal gelezen en ik ben het niet eens met hun standpunten," zei David.

Rabbi: Dus je zegt dat er geen enkele manier is dat je deze J.C. zult opgeven?

David: Absoluut niet, ik kan het niet, ik zou Gods geschenk ontkennen van de Messias, die hij ons Joden heeft gegeven.

Rabbi: Het lijkt erop dat deze J.C. in je ziel ligt, en tot je deze afgodische aanbidding van een mens verwijdert, is er niets dat we voor je kunnen doen.

De rabbi keek David aan, deed een stap terug op de trappen voor de deuren van de synagoge, zodat hij veel groter leek dan David en zei: "Je bent niet meer welkom in onze synagoge, tot je je geloof in Jezus weg doet.
Als je deze J.C. (Jezus Christus) ontkent, dan kun je terugkomen in de synagoge.

Hij draaide zich om, en ging door de deuren van de synagoge.

David bleef staan ​​op de trappen, en hij begon te huilen nun hij zich realiseerde dat hij was geëxcommuniceerd uit zijn synagoge-gemeenschap, waar hij 20 jaar lid van was geweest, en welke invloed dit op zijn vrouw en familie zou hebben.

Binnen een paar weken hoorden iedereen in de synagoge hierover, de roddel verspreidde zich snel en David werd voor dood verklaard door de andere Joden, wanneer hij ze in de Joodse gemeenschap zag... in restaurants, in de Joodse boekhandel, en door de Joodse buren.

Zijn beste Joodse vrienden stopten om met hem te bellen. Hij had veel vrienden in verschillende synagogen in zijn stad, maar niemand wilde meer met hem of zijn familie te maken hebben.

En toen is het ergste gebeurd - zijn vrouw kon het niet dragen door de gemeenschap te worden afgewezen. Ze verliet David en nam de kinderen mee!

Bron: via e-mail