www.wimjongman.nl

(homepagina)

De ultieme alternatieve Israël-Palestina-oplossing

Met een nieuwe Amerikaanse president ontstaan er nieuwe ideeën over het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse debacle. Een van de meest veelbelovende ideeën komt van de Jordaanse Oppositie Raad, die een nieuwe Palestijnse staat promoot — in Jordanië.

Door Ted Belman - 1 juli 2017

De GOP (Republikeinse partij) keurde unaniem een pro-Israël platform goed op hun Conventie in juli 2016, die het volgende bepaalde:

"De VS wil helpen bij een totstandbrenging van een alomvattende en duurzame vrede in het Midden-Oosten, waarover moet worden onderhandeld tussen de bewoners van de regio"

David Friedman en Jason Greenblatt, die Donald Trump vertegenwoordigen, hebben deelgenomen aan de opstelling ervan en stemden volledig overeen met de definitieve tekst.

Verdwenen was elke verwijzing naar het Palestijnse volk of naar een tweestatenoplossing. Bovendien waren in het platform de woorden opgenomen: "Wij weigeren het valse idee dat Israël een bezetter is." Als ze geen "bezetter" zijn, dan is Israël vermoedelijk ook soeverein.

Het zoeken is bijgevolg naar een alternatieve oplossing. Een dergelijke oplossing kan inspiratie ontvangen uit het kortstondige Feisal/Weizmann-akkoord van 1919. De essentie van deze overeenkomst was dat Palestina zoals het toen was, zou worden verdeeld in twee staten, één voor de Arabieren en één voor de Joden. Chaim Weizmann heeft namens de Joden afgesproken om te helpen bij de ontwikkeling van de Arabische-staat, en koning Feisal was overeengekomen de Joodse nederzettingen te verwelkomen in de Joodse staat en vriendschappelijke coöperatieve betrekkingen voorrang te geven.

Hoewel de Britten deze overeenkomst geen leven hebben ingeblazen, scheidden ze in 1922 Trans-Jordanië af van Palestina met de Jordaan als de grens ertussen. Trans-Jordanië (nu Jordanië) kreeg dus 78% van het land dat beloofd was aan de Joden. De overige 22% van het land tussen de rivier de Jordaan en de Middellandse Zee moest de Joodse staat worden. Dit werd vastgelegd in het mandaat over Palestina in 1922 en door de Volkenbond ondertekend.

Op 30 juni 1922 werd in een gezamenlijke resolutie van beide huizen van het Congres van de Verenigde Staten het "mandaat voor Palestina" unaniem goedgekeurd met de bevestiging van het onherroepelijke recht van de Joden om zich in Palestina te vestigen — ergens tussen de Jordaan en de Middellandse Zee.

Met betrekking tot de Arabieren die wonen in Joods Palestina, omvat de Congressional Verslag het volgende:

"(2) Dat als zij niet instemmen met de Joodse regering en overheersing, zij vereist zullen worden om hun land te verkopen op een juiste taxatie en zich terugtrekken naar het Arabische grondgebied dat aan hen is toegewezen door de Volkenbond bij de algemene wederopbouw van de landen van het Oosten.

"(3) dat als zij niet instemmen met de Joodse regering en overheersing, onder voorwaarden van recht en rechtvaardigheid, of om hun landerijen te verkopen op een juiste taxatie en zich dan terugtrekken naar hun eigen landen, dan zullen zij gewapenderhand worden verdreven uit Palestina."

De VS was geen lid van de Volkenbond op dat moment. Om de Amerikaanse belangen in Palestina te kunnen beschermen, trad het toe in de 1924 bij de Anglo-Amerikaanse Conventie waarin de VS zich aan de voorwaarden van het mandaat heeft verbonden. Dit betekende natuurlijk ook de erkenning van het Joodse recht op het afsluiten van de Palestijnse nederzettingen, én dat heel Palestina het Joodse thuisland moest worden.

Sindsdien werden er een aantal mislukte pogingen gedaan, die in strijd waren met de voorwaarden van het mandaat, om het Joodse Palestina verder in twee staten te verdelen. De VN-Algemene Vergadering Resolutie 181, die passeerde in 1947, heeft een verdeling aanbevolen, maar dat werd afgewezen door de Arabieren. De Joden aan de andere kant profiteerden hiervan met hun onafhankelijkheidsverklaring in 1948. Israël dankt haar onafhankelijkheid aan die verklaring en niet aan resolutie 181, die slechts een aanbeveling was en hield daarmee die stap tegen.

Er is er sindsdien niets meer gebeurd met enig rechtsgevolg om het recht van de Joden te annuleren om te regeren en soeverein te worden in het gehele land tot aan de Jordaan.

Tot op heden heeft Israël geaarzeld om deze soevereiniteit te claimen over die gebieden, omdat dit erin zou resulteren dat de Arabieren die er wonen dan het burgerschap zouden eisen in een binationale staat. Dit is onaanvaardbaar voor de meeste Israëli's. Zij verwerpen ook de tweestatenoplossing.

Dus wat is het alternatief?

Overweeg voor een moment, dat als Jordanië instemt met het verlenen van burgerschap aan alle Palestijnen, zoals hun wet op dit moment aan hen aanbiedt, en verzoekt om de terugkeer van allen, om te komen wonen en werken in Jordanië, dan zou het conflict spoedig worden beëindigd. Terwijl koning Abdullah dit niet zou doen, doet de Jordaanse oppositie-coalitie (JOC) dit wel. Deze coalitie vertegenwoordigt alle oppositiegroeperingen in Jordanië die een seculiere staat steunen. Het JOC heeft sinds haar oprichting zes jaar geleden steun verleend aan de goede betrekkingen met Israël. Het bevat geen groepen die ondersteuning bieden aan het terrorisme. Deze alliantie heeft ingestemd om samen te werken om de regering van Jordanië te vormen, terwijl Koning Abdullah zou aftreden. Hoewel ten minste 75% van de Jordaniërs Palestijnen zijn, heeft de koning hen voor een groot deel rechteloos gemaakt ten gunste van de etnische Hashemites en Bedoeïenen.

Het JOC heeft een gedetailleerd plan, operatie "Jordanië in Palestina", de doelstellingen en operationele maatregelen die nodig zijn voor de uitvoering van hun plan duidelijk aangegeven. Kopieën zijn beschikbaar op aanvraag.

Alles wat nodig is om dit te laten gebeuren is dat de VS de koning zal instrueren, die momenteel het grootste deel van zijn tijd buiten Jordanië woont, om niet naar huis terug te keren. Dan zal het Jordaanse leger omvormen, ter ondersteuning van de volgende populaire Palestijnse opstand, en alles regelen en aanwijzen betreffende wie onder hen de overgangsregering zal vormen.

Het JOC zet het op deze manier neer:

"Dit plan is gericht op het uitvoeren van een haalbare oplossing met twee staten, waar Jordanië het natuurlijke vaderland is voor alle Palestijnen en Israël soeverein wordt over alle grond westelijk van de rivier de Jordaan. Dit kan alleen gebeuren als de corrupte, terreur-ondersteunende en met dubbele tong sprekende Hasjemitisch koninklijke familie Jordanië verlaat. De Palestijnen komen vaak in opstand tegen het regime, maar de politie van de koning slaat ze neer. De Amerikaanse media negeren deze oplossing en de onrust in Jordanië.

"Wat nodig is voor de VS, is het Jordaanse leger en de veiligheidsdiensten te beïnvloeden om achter de revolutie te gaan staan als deze de volgende keer uitbreekt. De veiligheidsdiensten en het leger beveiligen het land reeds zonder enige invloed van de koning, die meestal in het buitenland is. Onder deze omstandigheden zou de koning gewoon niet kunnen terugkeren. Vervolgens zal er een interim-regering worden benoemd van seculiere Palestijnen die in vrede willen leven met Israël .

"Zodra de interim-regering is geïnstalleerd, zal deze de economie versterken door het stoppen van diefstal van overheidsgeld en de corruptie beëindigen. Het zal de Palestijnen volledig vrijmaken. Het zal voor alle Palestijnen over de hele wereld worden toegejuicht om terug te keren naar Jordanië overeenkomstig de huidige Jordaanse burgerschapswet, die reeds alle Palestijnen als burgers van Jordanië erkent. Veel Palestijnen zullen emigreren naar Jordanië, gedeeltelijk omdat ze veel familieleden en vrienden hebben die in Jordanië wonen. Werk-mogelijkheden, evenals een lonend welzijnssysteem zal voor hen beschikbaar worden gemaakt door de nieuwe interim-regering als een verdere stimulans."

Israël kan met vele internationale partners, waaronder de VS, de financiering doen van de bouw van een nieuwe Jordaanse stad voor 1 miljoen mensen. Dit zou de Jordaanse economie sterk stimuleren en werk bieden voor de terugkerende Palestijnen. De nieuwe woningen kunnen beschikbaar worden gesteld aan de repatrianten en aan de lokale bevolking tegen gesubsidieerde prijzen ter verdere aanmoediging van mensen om terug te keren. Het beëindigen van koning Abdullahs discriminatie jegens de Palestijnen in Jordanië zou er tevens toe bijdragen om van Jordanië een gewenste immigratie bestemming te maken.

Michael Ross, een Republikein, schreef na de verkiezing van Donald Trump: "Trump moet spreken met Mudar Zahran", omdat Zahran de alternatieve oplossing biedt waar President Trump naar op zoek is.

Als onderdeel van deze oplossing kunnen alle Palestijnse vluchtelingen die zijn ingeschreven bij UNRWA als Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten, worden gerepatrieerd naar Jordanië en burgerschap worden gegeven. Dus UNRWA kan dan worden geliquideerd en de huidige UNRWA zou haar financiering kunnen overhevelen naar Jordanië om te helpen bij de hervestiging.

Volgens Moshe Feiglin, het hoofd van de Zehut partij in Israël, hebben de Oslo-akkoorden Israël meer dan 1 biljoen shekels gekost nadat ze werden ondertekend. Bovendien draagt Israël de kosten van drie militaire campagnes in Gaza. Ten slotte levert Israël aan de Palestijnen hun energie, water en afvalwaterverwerking gratis of tegen sterk gesubsidieerde prijzen.

Afgelopen zomer stelde Moshe Feiglin een oplossing voor waarin de Israëlische wet zich zou uitstrekken van de Middellandse Zee tot aan Jordanië toe:

"Wij geven de Arabische bevolking in deze gebieden drie opties: de eerste is vrijwillige emigratie met behulp van een royale emigratie-subsidie. De tweede is een permanente verblijfsstatus, vergelijkbaar met de "Groene kaart"-status in de V.S. – echter niet zoals wat momenteel de praktijk in Oost-Jeruzalem is. Deze status zal worden aangeboden aan Arabieren die publiekelijk hun loyaliteit aan de staat Israël als de staat van de Joodse natie verklaren. Wij zullen hun mensenrechten beschermen en niet zoiets zullen doen als wat we met onszelf deden in Gush Katif. De derde optie zal worden gereserveerd voor relatief weinig Arabieren, en zal uitsluitend in overeenstemming zijn met de Israëlische belangen: degenen die hun lot verbinden aan het lot van de Joodse natie, zoals de Druzen, kunnen zich invoegen in een langdurig proces van het bereiken burgerschap."

Feiglins partij, Zehut, publiceerde onlangs 'The Diplomatic Plan'.

Martin Sherman publiceerde zijn plannen die hij de "humanitaire oplossing" noemde in tegenstelling tot een strikt politieke oplossing. Hij vatte alle geschriften samen ter ondersteuning van een dergelijk plan en publiceerde ze hier

Met een geschatte schenking van 300.000 dollar per familie, verwachten zowel hij als Feiglin dat de stimulatie van een gecompenseerde emigratie Israël meer dan $ 200 miljard kost, maar beiden stellen dat het haalbaar is en de moeite waard.

De terugkeer van Palestijnen naar Jordanië, zoals voorgesteld door JOC, zou ook de Palestijnse emigratie aanzienlijk vergemakkelijken en de subsidies die nodig zijn voor het stimuleren sterk reduceren. UNRWA en de Palestijnse Autoriteit zouden beide worden geliquideerd.

1,75 miljoen Palestijnen wonen in Judea en Samaria (Westelijke Jordaanoever). Zij moeten worden aangezet om te emigreren naar Jordanië. Hetzelfde geldt voor alle Palestijnse vluchtelingen in Libanon, Syrië en elders.

Gezien de subsidies die het westen geeft aan UNWRA, Gaza en de PA, zou dit een koopje zijn. Gezien het feit dat het JOC zijn lot heeft verbonden aan Israël, zou Israël graag willen bijdragen aan een dergelijke oplossing aangezien het huidige conflict haar nu ook honderden miljoenen dollars per jaar kost.

Op dit moment geeft de VS 370 miljoen dollar aan UNWRA, 300 miljoen dollar aan de Palestijnse Autoriteit (PA) en $ ... aan Jordanië. De EU geeft ... Al deze kredieten kunnen worden omgeleid naar Jordanië voor het starten van deze repatriëring. Anderen, met inbegrip van Israël kunnen ook bijdragen. Na verloop van tijd kunnen de VS en de EU hun subsidies afbouwen.

Het is echt zo eenvoudig. Er is nog veel meer dat kan worden gezegd ter ondersteuning hiervan.

Prof. Hillel Frisch, leidinggevend wetenschappelijk medewerker bij het Begin-Sadat Center for Strategic Studies, en Yitzhak Sokoloff, een medewerker van het Ingeborg Rennert Center for Jeruzalem Studies aan de Bar-Ilan Universiteit, schreven Trump onlangs over de Jordaanse optie het volgende:

"De inauguratie van een Amerikaanse regering die zich vastlegde aan het beginsel van een onafhankelijke Palestijnse staat die Israël de kans geeft om te pleiten voor een strategische langetermijnvisie met het opbouwen van een welvarend Jordanië dat een alternatief kan bieden voor het model van een tweestatenoplossing op basis van de Palestijnse Autoriteit."

Ze zitten verkeerd als ze suggereren dat dit kan worden gedaan samen met koning Abdullah. Ik denk, evenals het JOC, dat de koning onderdeel is van het probleem en moet worden vervangen door Palestijnen.

Gideon Saar, wel eens als toekomstig minister-president van Israël genoemd, schreef in zijn recente artikel 'Vaarwel tweestatenoplossing':

"Een Jordaans-Palestijnse federale oplossing zou de Palestijnen ruimte bieden naast hun autonomie. We kunnen ook een gezamenlijk kader overwegen voor een Israëlisch-Jordaans-Palestijnse economie. En er zijn vele andere ideeën die kunnen worden geconstrueerd als gevolg van een rustig, serieus werk met de steun van de regering en een ondersteunende VS-regering."

Hij heeft gelijk, maar de uiteindelijke alternatieve oplossing dat is het voorstel van het JOC.

Als iemand meer informatie wil, of kan helpen om deze oplossing op weg te krijgen, schrijf me (tbelman3@gmail.com).

OPMERKING:

Na de publicatie van dit artikel, hoorde ik van een lezer die aanzienlijk werk besteed heeft aan een eigen plan dat vergelijkbaar is met de Jordaanse optie die hierboven beschreven is. Ik heb vele uren met hem besteed aan het bespreken van zijn onderzoek. Ook kwamen we samen met een denktank in Israël.

Overwegend dat ik slechts de mogelijkheid stelde van de bouw van een nieuwe Jordaanse stad voor het huisvesten van een miljoen mensen, ging die verder en onderzocht een locatie voor zo'n stad en de kosten van een huisvesting in Jordanië.

Volgens zijn onderzoek kost een 250 vierkante meter appartement in Jordanië $ 40.000. Dus als 2 miljoen Palestijnen in Jeruzalem en in de Westelijke Jordaanoever en de andere kampen kunnen worden opgewekt om naar Jordanië te gaan, zijn dat 400.000 huizen (5 personen per familie) en de kosten bedragen $16 miljard; dat ligt ver van de 200 miljard dollar die nodig is voor het uitvoeren van een emigratie volgens Feiglin en Sherman. Deze woningen kunnen kosteloos worden gegeven aan de Palestijnen.

Op basis van het enorme voordeel dat veroorzaakt wordt door het plan voor de Jordaanse economie, kan Abdullah worden overtuigd om alle Palestijnen uit te nodigen terug te keren naar Jordanië net als het JOC dat wil doen, als zij de macht krijgen. De meeste mensen geloven dat Abdullah dat nooit zal doen. Maar als gevolg van de slechte Jordaanse economie kan hij worden gedwongen om het te doen

Prof Hillel Frisch van BESA stemt hiermee in. Hij schreef onlangs 'Onderdeel worden van Jordanië en Egypte: een Palestijnse economische noodzaak', met deze samenvatting:

UITVOERINGSSAMENVATTING: Herintegratie in de Jordaanse staat is een economische noodzaak voor de Arabische inwoners van de Palestijnse Autoriteit. Alleen door opnieuw burgers van Jordanië te worden, zullen ze de uitdaging van de economische stenen muur aankunnen, die is opgelegd door de binnenlandse Jordaanse economische lobbygroepen met hun blokkade van de uitvoer uit de Westelijke Jordaanoever. Een tweestatenoplossing zal niet leiden tot een economie van vrede, maar naar een economie van geweld, aangezien lobby's van zowel Israël en Jordanië voor die Palestijnse staat hun uitvoer uitsluiten. Die nieuwe Palestijnse staat zou onvermijdelijk daarop reageren door te dreigen en met het plegen van geweld om de internationale hulp te krijgen waaraan de PA hen heeft gewend.

Deze lezer deed ook een nieuwe suggestie: dat Israël een water-aanbod kan doen naar Jordanië dat gebonden is aan het aantal immigranten dat het opneemt. Dit zou de watervoorziening naar Jordanië verhogen en de kosten per liter verlagen. Meer hierover later.

Bij de presentatie van dit plan aan anderen, vergeten velen dat de Amerikaanse Congresleden ingenomen zijn met koning Abdullah. Dat is mogelijk, maar ze zijn slecht geïnformeerd. Edy Cohen van BESA schreef onlangs: Sorry, maar Jordanië is geen vriend.

Gaza en Egypte

Onafhankelijk van dit voorstel, of misschien wel samen ermee, bestaat de kans om alle inwoners van Gaza te helpen naar Egypte te emigreren. Er zijn ongeveer 1,5 miljoen Gazanen in de Gazastrook en de gemiddelde familiegrootte is 6. Er zijn dus 250.000 appartementen vereist.

Een 250 vierkante meter appartement in de nieuwe steden grenzend aan Cairo dat met 15 miljoen mensen overeenkomt zou ongeveer 16.000 USD $ kosten: dat wil zeggen, de helft van de Jordaanse kosten. Hiermee voegt u er een extra $4 miljard USD daar aan toe.

Aldus zou de inwoners van Gaza slechts 10% van deze huizen behoeven. Een tienjarig plan zou betekenen dat er er jaarlijks 150.000 inwoners vanuit Gaza zouden emigreren. Dit vertegenwoordigt slechts 0,16% van de bevolking van Egypte. Dus 1.5 miljoen inwoners van Gaza vertegenwoordigen slechts 1,6 procent van de Egyptische bevolking.

Andere stimulansen kunnen een pensioen zijn en welzijnsbetalingen die door de internationale gemeenschap worden gefinancierd.

Gezien hoeveel de ondersteuning de EU en de VS nu kost van de huidige golf van migranten naar hun kusten, zou dit een model voor hen zijn om te overwegen, dat wil zeggen, een "Marshall Plan" voor het Midden-Oosten als middel om de migranten te laten blijven waar ze zijn.

De voor de hand liggende vraag is: waarom zou al-Sisi hiermee instemmen, gezien de grote moeite die hij nu al heeft met Hamas dat de Gaza regeert, wat wordt gezien als een bedreiging voor Egypte, samen met ISIS.

Het voor hand liggende antwoord is dat al-Sisi hulp nodig heeft om te voldoen aan zijn financiële verplichtingen en de veiligheidsbedreigingen die afkomstig zijn uit de Sinaï en Libië. De internationale gemeenschap zou hierbij hulp kunnen bieden.

Verder is er het gegeven dat Saoedi-Arabië en de andere Golfstaten op een initiatief van President Trump aandringen, en inmiddels zijn begonnen met het stoppen van de geldstroom naar de terroristen. Ze hebben zich afgescheiden van de betrekkingen met Qatar, een van de grootste financiers van het terrorisme, en eisten dat het dit zou staken en daarmee ophouden. Specifiek hebben ze nu geëist dat Qatar stopt met de financiering van Hamas.

Dus als Hamas wordt uitgehongerd vanwege dat geld, zullen ze ook minder een bedreiging zijn voor Egypte.

De lezer die hierboven is vermeld, bereidt momenteel een verslag voor ter ondersteuning van zijn plan. Het bestaat uit 25 bladzijden, en wanneer het is voltooid over een paar weken zal het 35 pagina's beslaan. Dit plan zal aangeven waarom dit in het beste belang is van de VS om te doen.

Bron: The Ultimate Alternate Israel-Palestine Solution -