Welkom in het tijdperk na Palestina

Door Michael Freund - 8 januari 2017

Annexatie van Judea en Samaria zal de illusies wegvagen van hen die blijven vasthouden aan het idee van de creatie van "Palestina".

Ten slotte heeft zich na decennia van volharding een van de meest energieke en volhardende diplomatieke illusies van de moderne tijd eindelijk de weg vrijgemaakt naar de realiteit.

Niettegenstaande de recente VN-Veiligheidsraad stemming met betrekking tot de Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria, en de erop volgende woedeaanval van John Kerry, de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken, over hetzelfde onderwerp, is het nu tijd om de dood van de zogenaamde tweestatenoplossing ten behoeve van het conflict tussen Israël en de Palestijnen formeel te bespreken.

Dit is geen kwestie van wensdenken, of ideologische ijver of Messiaanse ijver. Het is een koud en hard feit dat de linkerzijde en de internationale gemeenschap dient te aanvaarden, namelijk dat we nu in het tijdperk na Palestina zijn beland.

Laten we eens kijken naar de cijfers. Volgens het [Israelische] Centraal Bureau voor de Statistiek zijn er momenteel ongeveer 400.000 Israëlische Joden die in Judea en Samaria wonen. Voeg daaraan toe de meer dan 200.000 Joden die wonen in Oost-Jeruzalem, en de totale som van Joden die woonachtig zijn in de gebieden die in 1967 door Israël zijn bevrijd, is meer dan 600.000.

Dat betekent dat bijna een op elke 10 Israëlische Joden, ofwel 10% van de Joodse bevolking, in "de nederzettingen" woont.

En hun aantal blijft groeien met een tempo dat meer dan tweemaal zo snel gaat als in de rest van het land, met gemiddeld een stijging van ongeveer 4% per jaar.

Inderdaad, sinds 2001 is ondanks de golven van Palestijns geweld en terrorisme, inclusief de steek- en schietpartijen, het stenen-gooien en ook de verschillende bouw-bevriezingen die zijn opgelegd door de Israëlische regering, het aantal Joden die Judea en Samaria hun tehuis noemen meer dan verdubbeld.

Opmerkelijk is dat in de afgelopen 15 jaar, zonder uitzondering, de kolonistenbevolking jaarlijks is gegroeid ongeacht de economische, diplomatieke of veiligheidssituatie.

Dus of Meretz of de President van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas of de VS President Barack Obama het leuk vinden of niet, de Joodse gemeenschappen in Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem zijn daar om er te blijven.

Er zijn meer dan 130 Joodse gemeenschappen verspreid over de gebieden, evenals tientallen ongedocumenteerde buitenposten. Denkt iedereen nu echt dat het mogelijk of zelfs wenselijk zou zijn om onder dwang zoveel mensen uit hun huizen te slepen? Zelfs de Palestijnen zijn ertoe gekomen om deze realiteit te accepteren. In de resultaten van de peilingen van vorige week door het Palestijnse Centrum voor Beleid en Marktonderzoek, werd duidelijk dat maar liefst tweederde van de Palestijnen er niet langer in gelooft dat de tweestatenoplossing levensvatbaar is, vanwege de groei van de Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria.

Dus lijkt het erop dat de enige mensen die nog overgebleven zijn, zij zijn die frequent de met rook gevulde cocktailparty's in het diplomatieke circuit bezoeken, waar de alcohol vrij stroomt, en waar de mantra van de oprichting van een onafhankelijk "Palestina" nog steeds relevant lijkt.

En dat is precies waarom de recente oproepen door Minister van Onderwijs Naftali Bennett en Minister van Justitie Ayelet Shaked richting Israël, om te beginnen met de annexatie van Judea en Samaria zo belangrijk is.

Aangezien Palestina niet meer aan de orde kan of zal komen, is er geen reden voor Judea en Samaria om de Joden blijvend onder het militaire bewind te laten leven. Bewoners van Shiloh, Hebron en Tekoa zijn belasting-betalende burgers, dus het is alleen maar eerlijk dat ze ook de uitgebreide rechten genieten van de rest van de natie.

Uitbreiding van de Israëlische wet naar plaatsen zoals Ariel en Kiryat Arba zal voorgoed de vraagtekens verwijderen die boven hun status zweven in de ogen van toekomstige Israëlische regeringen.

Laten we niet vergeten dat er zelfs onder het publiek een brede instemming is dat plaatsen zoals Ma'aleh Adoemim blijvend deel moeten uitmaken van Israël.

De Gemeenschap werd gebouwd en uitgebreid door niemand minder dan Yitzhak Rabin en Shimon Peres, die beiden door de jaren heen herhaaldelijk verklaarden dat Ma'aleh Adoemim een onlosmakelijk onderdeel van de Joodse staat was.

In 1994, slechts een jaar voor zijn dood, vertelde Rabin in de Knesset: "Een verenigd Jeruzalem zal ook Ma'aleh Adoemim omvatten, evenals Givat Ze'ev, als de hoofdstad van Israël onder een Israëlische soevereiniteit."

Annexatie van Judea en Samaria zal de waanideeën wegvagen van degenen die blijven vasthouden aan het idee van de oprichting van een "Palestina". En met de komende nieuwe regering van Trump die binnen twee weken de macht overneemt, moet nu meer dan ooit de Joodse staat druk uitoefenen met concrete plannen tot de annexatie van de gebieden.

In de komende maand mei is het 50 jaar geleden dat onze dappere soldaten Judea en Samaria bevrijdden en Jeruzalem herenigden na 19 eeuwen van buitenlandse bezetting. De beste manier om deze gedenkwaardige dag te herdenken zou voor de Israëlische regering zijn het beëindigen van vijf decennia van dubbelzinnigheid, en tot slot een duidelijk signaal afgeven aan de internationale gemeenschap: het Joodse volk keerde niet terug naar Zion om het te overhandigen aan onze vijanden.

Bron: Jerusalem Post