Artikel

De beslissing van President Donald Trump om Jeruzalem als de hoofdstad van Israël te erkennen, onthulde meer schijnheiligheid, die helaas in de hoofden zit van de islamitische leiders, evenals hun bereidheid om de refreinen van jihadisten te zingen.

President Recep Tayyip Erdogan van Turkije is, niet verrassend, de kampioen in de wereldwijde islamitische oorlog tegen Trumps beslissing. In een laatste show van "solidariteit met de Palestijnse zaak," vormde Turkije de speerpunt van de inspanningen met een top van de islamitische Naties in Istanbul om "Oost-Jeruzalem tot hoofdstad van bezet Palestina" te verklaren.

Erdogans argument is zwak en niet overtuigend, al vanaf het begin. Hij heeft gewoon gekozen voor het aanvallen van Israël, hoewel de politieke afweging over Jeruzalem een soevereine Amerikaanse uitspraak was. De pragmaticus in Erdogan wilde dit gewoon negeren, omdat de VS te groot voor hem is om te bijten.

Erdogan zei over Jeruzalem: "Al-Quds [Jeruzalem] is gezien als de plaats van gebed voor moslims en christenen, en gedeeltelijk... als de plaats van gebed voor Joden". Gedeeltelijk? Het is elementaire geschiedenis waarin Jeruzalem vanaf de pre-islamitische periode van 3300-1000 v.Chr werd weergegeven in het boek Genesis - de tijd van Abraham, Isaak en Jacob - toen Erdogans voorouders waarschijnlijk nog jagers waren in de steppe van Centraal-Azië. Het jaar 1000-732 voor Chr. is gemarkeerd als de periode van de oude koninkrijken Israël en Juda. Eenvoudig gezegd, Jeruzalems Joodse geschiedenis dateert al vanaf duizenden jaren voor de geboorte van islam. Door de Joodse geschiedenis van Jeruzalem te verwerpen, ontkent Erdogan in feite, ironisch genoeg, dat zijn heilige boek, de Quran, het Land Israël wel erkent als zodanig. De Quran zegt niet dat de Israëlieten ontstonden in Alaska.

Boze islamisten beweren ook dat de erkenning van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël een beweging is tegen de vrede in het Midden-Oosten. Zij verklaren echter niet, of er ooit vrede was in de moderne geschiedenis van het Midden-Oosten. Ze leggen ook niet uit dat duizenden moslims in het Midden-Oosten elk jaar duizenden andere moslims vermoorden omdat president Trump Jeruzalem tot de hoofdstad van Israël heeft uitgeroepen.

Erdogans premier, Binali Yildirim, zei dat de Verenigde Staten met zijn besluit van erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van de staat Israël, een bom in het Midden-Oosten heeft gelegd. De bom die Yildirim noemde, was altijd al ergens in het Midden-Oosten geplaatst, en ontplofte door moslims, meestal tegen andere moslims van een verschillende sekte, stam, etnische afkomst of religieuze praktijk.

Sinds Trumps verklaring over de status van Jeruzalem, maken protesten tegen Israël en de Verenigde Staten deel uit van het dagelijks leven in de grote steden van Turkije. Het produceren en verkopen van Palestijnse vlaggen moet één van de meest lucratieve ondernemingen zijn deze dagen. Turkse demonstranten verzamelen zich in menigten bij het reciteren van anti-Joodse en anti-Amerikaanse slogans en rond plakkaten versierd met Arabisch schrift, die ze niet eens kunnen lezen. Zij zijn boos. Ze dreigen wereldwijd gewelddadig te gaan worden. "Als al-Quds [Jeruzalem] zou vallen, geen hoofdstad in de wereld zal veilig zijn," zo waarschuwde een grote groep demonstranten in Ankara de wereld.

Erdogans argument over de internationale onwettigheid van Jeruzalem als Israëls verenigde hoofdstad is gebaseerd op resolutie No. 478 van 20 augustus 1980 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, die "in de sterkste bewoordingen de vaststelling veroordeelt van een Israëlische wet die een verandering in de status van Jeruzalem verkondigt en verzoekt daarin alle staten 'die een diplomatieke missie hebben gevestigd' in Jeruzalem, deze uit de stad terug te trekken."

Niet zo slecht. Maar 478 is niet de enige resolutie van de VN-Veiligheidsraad, en Erdogan wil daarbij sommige andere negeren.

Bijvoorbeeld, er is de Turkse Republiek Noord-Cyprus, een staatje noordelijk op het eiland, dat alleen door Turkije wordt erkend. Het is een illegale entiteit, volgens de VN-Veiligheidsraad resoluties 541 en 550. De Algemene Vergadering gaf sinds 1974 een groot aantal resoluties, toen Turkije het noordelijke derde van het eiland binnenviel, en heeft onder meer geëist de eerbiediging van de soevereiniteit, de onafhankelijkheid, de territoriale integriteit, de eenheid en de niet-gebonden status van de Republiek Cyprus, een onmiddellijke en onvoorwaardelijke terugtrekking van alle bezettingstroepen (Turkse troepen), de terugkeer van de vluchtelingen naar hun huizen in veiligheid en eerbiediging van de mensenrechten en fundamentele vrijheden van alle Cyprioten. Turkije heeft deze resoluties stelselmatig geschonden en genegeerd. Het Turkse leger verblijft sinds 1974 op het eiland.

Opnieuw zullen de realiteiten rond het islamitische sentiment over Jeruzalem en het hele Midden-Oosten anders zijn dan wat de grote boze Turken willen. De Verenigde Staten zal zijn beslissing niet intrekken, alleen maar omdat de al boze jihadisten in Turkije of elders in de wereld van de islam hen heeft boosgemaakt. Vroeg of laat zal het zijn zoals gebruikelijk: duizenden moslims doden duizenden andere moslims, langs sektarische of welke andere lijn ook, en de schuld geven ze aan de "Yankees en de Joos". Duizenden moslims zullen nog meer moslims doden, terwijl ze de buitenlandse machten de schuld geven voor hun gewelddadige verdeling. Zelfs aan het begin van een nieuwe campagne "Jeruzalem behoort toe aan de islam" lijkt de islamitische wereld verdeeld. Aan de vooravond van de top in Istanbul op 13 december had Ankara kritiek op de "zwakke Arabische reactie op het besluit van de VS om Jeruzalem te erkennen als hoofdstad van Israël". Het zei dat sommige Arabische landen bang waren voor een boosheid van Washington.

Ahmet Hakan, een prominente columnist uit de gelederen van de politieke islam, noemde in een recent opiniestuk twee televisie-uitzendingen: De eerste toonde mensen die zich verzameld hadden voor een grote verkoop in een elektronicawinkel in een conservatieve Turkse stad:

"Er stond zo'n grote menigte voor de winkel dat als je het zag, je waarschijnlijk zou denken dat het een bijeenkomst was van een politieke partij, van een partij die aan de macht was."

De tweede uitzending toonde verschillende groepen in Turkije die protesteerden tegen de verklaring van Trump over Jeruzalem als de hoofdstad van Israël:

"Bij geen van beide was er een menigte die in grootte vergelijkbaar was aan die welke stond voor de winkel die afgeprijsde elektronische goederen verkocht... Dit gebrek aan belangstelling was er niet alleen in Turkije; een soortgelijke situatie geldt overal in de islamitische wereld."

"Er is maar één conclusie die we uit deze vergelijking kunnen trekken: 'Ummah,' de islamitische religieuze gemeenschap, is moe over de kwestie Jeruzalem.

"Misschien omdat jarenlang boze groepen scandeerden 'weg met Israël' en er gebeurde niets met Israël. De boze slogans en de verbrande vlaggen zijn reeds vele decennia nutteloos. De meeste leiders van moslim-meerderheidslanden zijn op hun hoede voor de kwestie, en de Palestijnse zaak wordt gebruikt in veel andere landen gewoon als uitlaatklep om de leider te versterken. Het Midden-Oosten is reeds vol met bloedvergieten waar niemand iets kan tegen doen".

Of Jeruzalem nu Israëls verenigde hoofdstad is of niet, het Midden-Oosten zal een bloedig bedrijf zijn, gewoon zoals gebruikelijk.

Burak Bekdil, één van de toonaangevende journalisten van Turkije, werd onlangs ontslagen bij Turkije's toonaangevende krant na 29 jaar, vanwege het voor Gatestone schrijven over wat er gaande was in Turkije. Hij is een medewerker aan het Midden-Oosten-Forum.

Turkse waanzin: "Jeruzalem is moslim"