ISRAËL VS. JORDANIË

Waarom Israël strenger moet zijn tegen Jordanië.

1 augustus 2017 - door Mordechai Kedar

Het Hasjemitische Koninkrijk heeft zijn leven te danken aan Israël - en Israël moet aan Jordanië overbrengen dat de gebeurtenissen van de laatste twee weken onaanvaardbaar zijn en dat er gevolgen zullen zijn.

In 1994 tekende Israël een vredesakkoord met het Hasjemitisch Koninkrijk Jordanië. In deze overeenkomst heeft Israël een "speciale status" toegekend (artikel 9) aan de Jordaanse regering op de Tempelberg ('Islamitische heiligdommen in Jeruzalem'). Deze concessie aan de Jordaniërs was totaal overbodig, omdat koning Hussein de vrede met Israël meer nodig had dan Israël het met Jordanië nodig had. En een vredesakkoord was ook haalbaar geweest zonder dat. Zelfs met het negeren hiervan, welk normaal land verleent een ander land een 'bijzondere status' aan een plek in de hoofdstad, en dan de meest heilige plaats van de natie. Deze speciale status die een bepaalde mate van Jordaanse soevereiniteit op de Tempelberg erkent, is desastreus geweest voor Israël en de verwoestende gevolgen van deze flater hebben zich opnieuw afgespeeld in het kielzog van de meest recente terroristische aanslag op de Tempelberg, waarbij twee Israëlische grenspolitieagenten zijn gedood.

De grootste fout die Israël met betrekking tot Jordanië heeft geboekt is de 'verzekeringspolitiek', die het aan het Hasjemitisch Koninkrijk heeft gegeven gedurende de afgelopen 23 jaar, en dat onder de ongefundeerde aanname dat Jordanië dat ook kan leveren van hun kant. De verzekeringspolitiek is dat Israël het Hasjemitisch Koninkrijk wil beveiligen als het in gevaar komt om te worden omvergeworpen, en op zijn beurt zou Jordanië dienen als een bufferzone ter bescherming van Israël tegen de potentiële gevaren die dreigen uit het Oosten: Irak wat uiteenvalt, Iran en de Ayatollahs, ISIS en Al-Qaeda. Daarbij blijft het Hasjemitisch Koninkrijk, waarvan de oorsprong in Saoedi-Arabië ligt, afhankelijk van een minderheid aan Bedoeïenen-bevolking bij het regeren van een meerderheid aan Palestijnse bevolking, waardoor het natuurlijke proces in Jordanië is verstoord om een land te zijn dat wordt geregeerd door de Palestijnse meerderheid, of een Jordanië dat gesplitst wordt in een Palestijnse en Bedoeïenen staat.

De voortgaande regering van het Hasjemitische Koninschap in Jordanië en het falen om daar een Palestijnse staat te vestigen, is de bron van de eis om een Palestijnse staat in het Israëlische kerngebied, wat over Judea en de heuvels van Samaria zou worden uitgebreid, het oude vaderland en de geboorteplaats van het Joodse volk. Deze voorgestelde Palestijnse staat in het Israëlische kerngebied zou het grootste deel van Israël in haar vizier krijgen, van net ten zuiden van Tiberias in het noorden tot aan Be'er Sheva en Dimona in het zuiden, en ook langs de hele kustvlakte van Haifa in het noorden tot aan Ashkelon in het zuiden. Al deze gebieden zou heel goed binnen het bereik liggen van Palestijnse raketten, mortiergranaten, veldinlichtingen en zo meer. Kortom, Israël zou een Palestijnse staat oprichten die een strategische dreiging binnen haar grenzen is, zodat het een onzekere tactische wapenfeit kan bereiken buiten zichzelf. Is er een absurditeit groter dan dit?

Israëls handelingen aangaande de veiligheidsmaatregelen die het op de Tempelberg tegenover Jordanië had ingesteld, moest anders zijn geweest. In plaats van overgave aan de Jordaanse eisen met het verwijderen van alle veiligheidsmaatregelen, had Israël bij Jordanië in niet mis te verstane bewoordingen moeten vertellen: "De terroristische aanslag op 14 juli bewijst dat u niet aan uw verplichtingen kunt voldoen met betrekking tot de Tempelberg, en dat u dus daarmee het artikel in het vredesakkoord waarmee Jordanië een speciale status kreeg op de Tempelberg, die Israël gaf aan uw vader in 1994, hebt geschonden. Bovendien, met betrekking tot het volgende, u hebt nog één uur om de bewaker van de Israëlische ambassade ongedeerd naar Israël te laten terugkeren, die zich in Amman verdedigde na te worden gestoken, en totdat hij wordt geretourneerd, anders zal Israël de overdracht van de tientallen miljoenen kubieke meters water achterhouden wat is overeengekomen met uw vader in het vredesakkoord." Dit is dit soort bericht dat Israël aan de koning van Jordanië had moet overbrengen, met name in het licht van zijn leidinggeven in de anti-Israël UNESCO-resolutie met betrekking tot Jeruzalem. Israël kan niet toestaan dat een land waar het een vredesakkoord mee heeft, zo op die manier zal handelen.

Maar het is nog erger dan dat

Toen Israël de metaaldetectors en beveiligingscamera's bij de Tempelberg-ingangen plaatste, ongeveer twee weken geleden, nam koning Abdullah van Jordanië contact op met Amerika en de Europese landen en waarschuwde dat de veiligheidsmaatregelen die door Israël waren geïmplementeerd op de Tempelberg een potentiële ondermijning van zijn regering kon wezen. Aangezien Jordanië een speciale status heeft met betrekking tot Jeruzalem, Israël's acties de woede van de moslims in Jordanië aanwakkerde, en ook in het hele Midden-Oosten tegen zijn regering, omdat zijn passiviteit het Israëlische beleid beïnvloedde op de Tempelberg, wat door de islamitische wereld wordt gezien als een samenwerken met Israël. Daarom, opdat Abdullah zijn toch al instabiele regering zou kunnen handhaven, eiste hij dat de Israëlische regering de veiligheidsmaatregelen die het had geïnstalleerd op de Tempelberg zou verwijderen. Dit verzoek is ondenkbaar, en men vraagt zich af hoe Abdullah de bravoure had om een dergelijk verzoek te eisen, hetgeen impliceert dat Israël de eigen politie en burgers in gevaar mag brengen, zodat hij veilig kan blijven in de monarchie die hij geërfd heeft van zijn overgrootvader, die het na de eerste Wereldoorlog wederrechtelijk van de Britten heeft ontvangen.

Israël tegenover Jordanië, en het illustreert ook hier weer, en het is vergelijkbaar in haar omgang met de Palestijnen, de Israëlische regering blijft liever korte-termijn-maatregelen uitvoeren dan de tactische belangen op lange termijn betreffende haar strategische belangen, zoals die waardoor het Hasjemitische Koninkrijk zal worden neergeveld en vervangen wordt door een Palestijns-Arabische staat. Het Hasjemitische Koninkrijk leeft op geleende tijd en haar lot zal wellicht vergelijkbaar worden met de andere Arabische regeringen in het Midden-Oosten die werden omvergeworpen; en die regeringen waren sterker en stabieler dan het Hasjemitische Koninkrijk. De gebeurtenissen van de afgelopen week bewijzen dat het vredesakkoord met Jordanië niet alleen Israëls soevereiniteit beperkt evenals haar vermogen om haar burgers te beschermen, maar ze dienen ook als een middel waarmee Jordanië diplomatieke druk kan uitoefenen op Israël.

Het Hasjemitische Koninkrijk Jordanië dankt zijn leven aan Israël, en daarom moet de Israëlische regering niet toestemmen in hun eisen. Jammer genoeg is het moeilijk te verwachten van deze Israëlische regering die zich overgeeft bij terreur, dat ze op de juiste wijze zal navigeren over de onzekere wegen van het Midden-Oosten. De staat Israël moet veel investeren in het herstellen van haar imago, dat ernstig is aangetast door dit trieste besluit over de veiligheidsmaatregelen bij de Tempelberg. Misschien is het tijd voor de Israëlische burgers om een staatshoofd te eisen die de vastberadenheid heeft en de ruggengraat om op te komen voor de veiligheid van haar burgers.

Dr. Mordechai Kedar is lector in de vakgroep Arabische Studie aan de Bar-Ilan Universiteit.

Bron: Israel Needs to be Tougher with Jordan