Iran heeft Syrië veroverd

Door Dr. Mordechai Kedar - 30 juni 2017

Iran is de overwinnaar in de Syrische burgeroorlog. En dat belooft weinig goeds voor de rest van ons.

De wereld heeft ingestemd met het feit dat de Russische troepen gedurende de afgelopen twee jaar in Syrië zijn geweest en dat Rusland de Syrische kustlijn, de zeehavens en de twee luchthavens beheert. Men heeft zich eraan gewend dat Hezbollah, de sjiitische Libanese militie, betrokken is bij de gevechten in Syrië om Assad de broodnodige steun geven. Andere sjiitische milities onder bevel van de Iraanse revolutionaire garde zijn die waarvan werd gemeld dat ze afkomstig zijn uit Irak en Afghanistan. Deze strijdkrachten lijden soms verliezen op het Syrische grondgebied, waardoor de indruk ontstaat dat Iran slechts enkele sjiitische bendes gezonden heeft voor het bestrijden van de soennitische bendes op Syrische bodem.

De werkelijke situatie is totaal anders, want de Iraanse strijdkrachten in Syrië zijn geen bendes meer, noch zijn het milities. Zij zijn een leger - in elke bestaande definitie ervan. De Iraanse Revolutionaire Garde is belast met het opbouwen van de Iraanse strijdkrachten in Syrië, en ze zijn een regelmatig Iraans gewapend leger, geen militie en zeker geen bende. Een leger. Ze hebben infanterie, commando's, tanks, artillerie, luchtmacht, inlichtingen- en logistieke eenheden. Dit Iraanse leger heeft zijn aanwezigheid langzaamaan ontwikkeld op de Syrische bodem in de afgelopen vier jaar en heeft dat gedaan onder de radar van de wereldmedia.

Het grootste militaire offensief in Syrië waaraan het Iraanse leger deelnam, was het bevrijden van de noordelijke stad Aleppo van de Islamitische Staat in 2016. Rusland en Iran hebben samengewerkt in deze operatie. Rusland met de bombardementen vanuit de lucht, en de Iraanse troepen samen met Hezbollah en andere sjiitische milities door op te rukken op de grond om de controle van de veroverde gebieden aan Assads leger te overhandigen.

Iran heeft het gebied dat bestuurd wordt door zijn troepen, uitgebreid sinds het begin van 2017, door inbreuk te maken op de woestijngebieden van centraal en zuidelijk Syrië, welke tot enkele maanden geleden in de handen waren van de soennitische Islamitische Staat (Daesh), de organisatie die nu vecht voor hun voortbestaan op drie plaatsen: Mosul in Irak, de hoofdstad Raqqa in Syrië en Dir A-Zur in Oost-Syrië. Zodra Mosul, in handen komt van het Iraanse leger - het kan nu elke dag vallen - zullen de andere twee steden volgen.

De reguliere strijdkrachten van Iran profiteerden van het machtsvacuüm gemaakt door de terugtrekking van de Islamitische Staat met het overnemen van Syrië als de centrale en oostelijke dun bevolkte woestijngebieden. Ik schat dat vandaag Iran meer dan 60% van Syrië controleert, via haar revolutionaire garde, of indirect door Hezbollah en de sjiitische milities.

De Iraanse strijdkrachten hebben verschillende belangrijke bases in Syrië, die hen in staat stellen tot een volledige vrijheid van beweging. De belangrijkste is het vliegveld Tadmor in het midden van het land, waardoor Iran alle militaire uitrusting kan invliegen die zij naar Syrië wensen te brengen, voornamelijk raketten en mortieren, maar ook andere wapens. Israël is buitengewoon verontrust over deze ontwikkeling en heeft doelen aangevallen in de regio Tadmor in maart dit jaar. De buitenlandse pers meldde dat het doel van de aanval een Iraanse raketten-opslagfaciliteit was.

Het hele verhaal toont een fundamentele verandering in de manier waarop Iran haar zaken afwikkelt. Tot voor kort gebruikte Iran de commerciële vluchten door de wapentransporten te camoufleren, die landen op de internationale luchthaven van Damascus, terwijl de buitenlandse persverslagen beweerden dat Israël herhaaldelijk de opslagfaciliteiten bombardeerde in de omgeving van de luchthaven. Iran concludeerde dat de Israeliërs de inlichtingen had ingeroepen van Syrische staatsburgers die werkten of woonden in de nabijheid van de luchthaven om real-time-informatie te verkrijgen. Damascus ligt niet ver van Israël, waardoor het IDF kan effectief kan functioneren tegen doelstellingen in de buurt van de Syrische hoofdstad.

Daarentegen is het vliegveld Tadmor honderden kilometers van Israel verwijderd. Het gebied heeft weinig inwoners, waardoor het moeilijker voor Israël wordt om een beroep op mensen te doen om informatie door te geven. Israël echter bombardeerde Tadmor, en het kan eventueel een andere bron van informatie hebben gevonden. De oorlog van de geesten wordt de hele tijd gevoerd, hoewel het publiek zich dat wellicht niet bewust is.

Rapporten beweerden dat Iran nu gebruik maakt van een andere luchthaven, Alsin, in de Altanef-regio zuidelijk in Syrië, in de buurt van de grens van de drie-landen, Syrië-Irak-Jordanië. Er is een grensovergang tussen Irak en Syrië in die buurt, die toelaat dat de Iraniërs vrij vervoer hebben, helemaal naar Syrië toe. De Iraanse activiteiten langs de grens met Irak en Syrië zijn bedoeld om de doorvoer mogelijk te maken vanuit Iran naar Syrië via Irak, resulterend in de mogelijkheid dat Iran haar troepen in alle opzichten ongestoord kan verplaatsen tot helemaal naar Libanon toe, dat al onder controle staat van Hezbollah. Hezbollah is de Libanese arm van de Iraanse octopus, waardoor Iran is veranderd in een regionale macht wiens strijdkrachten een enorm gebied beslaat, variërend van Centraal-Azië tot aan de Middellandse Zee.

In dit verband is het belangrijk om op te merken dat dit alles gebeurt onder het waakzame oog van twee mondiale machten, Rusland en de Verenigde Staten, elk met hun eigen belangen. Het Russische belang is duidelijk: Rusland wil Assad versterken en alle Sunni organisaties vernietigen die tegen hem vechten, evenals Saoedi-Arabië met hun financiering en begeleiding, en daarbij de andere soennitische Arabische landen, met inbegrip van Turkije. Poetin heeft Erdogan een les geleerd. Die is nu meer bevreesd voor de Syrische Koerden dan dat hij een vijand van Assad is en van zijn Iraanse bondgenoten, dit maakt van Erdogan een belangrijke schakel in de Russisch-Iraanse coalitie die Assad steunt.

De VS heeft de groeiende kracht van Iran in Syrië waargenomen in de afgelopen vier jaar, zonder een serieuze poging te beginnen om het af te stoppen, tenzij men het recente neerhalen meetelt van twee drones - in feite maar een lichte tik op het Iraanse uitslaan van de vleugels. Tot januari 2017 gaf de VS de stille instemming voor de Iraanse bewegingen, omdat Obama wilde dat Iran krachtiger zou worden ten koste van de Saoedi's. Hij zou hebben overwogen dat het beter is om de sjiitische Arabieren en de Iraniërs de controle te geven van de "Masrek", de naam van de regio's ten oosten van Israël, terwijl het gebied ten westen van Egypte, wat bekend staat als de "Maghreb", onder de Sunni-controle zou staan.

Nu Trump in het Witte Huis zit, is het belangrijkste doel van de Amerikaanse activiteiten in Syrië de opheffing van de Islamitische Staat, Daesh. De VS is bezig met het creëren van "gematigde rebellen" en met het maken van een alliantie met de Koerden, waarbij ze geholpen worden door Amerikaanse luchtaanvallen, samen belast zijn met het wegwerken van Kalief Abu Bakr al Bagdadi en de staat die hij heeft gevestigd. De reden dat de VS zich op Daesh concentreert is de Amerikaanse angst, gedeeld door Europa, dat het terreur-staatsmodel van Islamitische Staat misschien succesvol lijkt te zijn in moslim-ogen. Dat zou kunnen leiden tot het klonen van de Islamitische Staat in andere delen van de wereld, met inbegrip van Europa, en dat zou het lokale islamitische publiek een draagvlak bieden.

Trump zag de Iraanse groeiende macht in Syrië niet als een dringende kwestie. Bijvoorbeeld, de VS deed niets om een vergadering van de VN-Veiligheidsraad over dit onderwerp tot stand te brengen, hoewel de Veiligheidsraad zelf Iran de overdracht van wapens over haar grenzen verboden heeft. Het is heel goed mogelijk dat er mensen zijn in de overheid van de VS, die de Iraanse overname van de Syrische woestijn zien als een positieve ontwikkeling, ter voorkoming van een vacuüm dat ertoe kan leiden dat een problematische groep als een Islamitische Staat het in plaats daarvan zou kunnen overnemen.

Er zou zelfs begrip zijn tussen Trump en de Russen, waardoor Iran midden- en oost-Syrië kan overnemen, waar Rusland geen belang bij heeft. Zo zou het geen plek van vluchthavens kunnen worden voor de Daesh-strijders. Amerika leerde over dit probleem in het debacle van Afghanistan, toen na het omverwerpen van de Taliban-regering in 2001, het grootste deel van het grondgebied onbeschermd was, waardoor de Taliban terug kon keren naar haar greep over het grootste deel van het land, zoals dat vandaag het geval is.

De coalitie van sjiitische strijdkrachten, die een invasie pleegden in Syrië (Iraniërs, Irakezen, Libanees, Afghanen), verrichten de etnische zuivering tegen de Soennitische Syrische staatsburgers, en hebben in delen van het land de Sunni-bewoners verdreven door zich hun huizen en dorpen toe te eigenen voor de sjiitische migranten uit Syrië, Irak en Afganistan.

Dit is hoe het manoeuvreren tussen de doelgerichte bedoelingen van de Obama-regering en Trumps keuze van de doelstellingen, waardoor Iran erin slaagde de duidelijke winnaar te worden in de Syrische oorlog. Niemand in de wereld zal erin slagen om het Iraanse leger uit Syrië te verwijderen, en in Israël, Europa en de VS zal men aan het feit moeten wennen dat Iran nu ook grote delen van Irak, Syrië en Libanon bezet. De Hezbollah in Libanon is nu over land verbonden met Iran, en dat is de reden waarom Hassan Nasrallah een groot vertrouwen voelt betreffende een confrontatie met Israël, en waarom Israël aarzelt om een betonnen muur te bouwen om het eigen grondgebied van de Israëli's te beschermen tegen de Hezbollah sluipschutters.

Twee jaar geleden, toen Syrië nog in het midden was van een uit elkaar vallen, waren er Israëli's die beweerden dat Israëls veiligheidssituatie nu verbeterd was, aangezien Syrië geen bedreiging meer vormde en Hezbollah vast zat in het Syrische moeras. Vandaag ziet het er heel anders uit. In plaats van Syrië hebben we nu Iran als onze directe buurman. Hezbollah is geen geïsoleerde terreurgroep meer in Libanon, maar een belangrijke tak van de Iraanse entiteit, slechts op korte afstand geparkeerd van de grens van Israël.

Het ergste van alles is het feit dat de media in Israël, die van tijd tot tijd verslag doet over de Iraanse strijdkrachten in Syrië, niet de grotere, meer bedreigende afbeelding tonen van datgene wat zich heeft ontwikkeld in de Iraanse lijn, die de puntjes op de kaart met elkaar verbindt van wat vroeger Syrië was.

Iran is in staat geweest de grote, uiteindelijke overwinnaar van de burgeroorlog in Syrië te worden. Hoe eerder wij en de rest van de wereld dit beseffen, hoe beter het voor ons en de rest van de wereld zal zijn.

Bron: Iran has conquered Syria - Israel National News