Artikel

Yasser Arafat mag dan bekroond zijn met de Nobelprijs voor Vrede, zijn PLO-ambtenaren en hij verdienen echter de prijs voor de kunst van misleiding. De PLO heeft gedurende tientallen jaren een van de grootste oplichterijen in de geschiedenis tot speerpunt gemaakt, en nu lijkt het erop dat Hamas, de Palestijnse Moslimbroederschap-beweging, bezig is om mee te willen rijden op die wagen.

Volgens niet bevestigde berichten in de Arabische media is Hamas bezig met het publiceren van een "politiek document", waarin het de "tweestatenoplossing accepteert". Het vermeende document wordt al door een aantal westerse en Israëlische analisten en Hamas apologeten begroet als een teken dat de radicale islamitische beweging in de richting gaat van gematigdheid en pragmatisme.

Het is de moeite waard om op te merken dat, in tegenstelling tot wat wordt gepubliceerd in veel media, Hamas niet haar Handvest heeft veranderd, waarin uitdrukkelijk voor de afschaffing van Israël wordt gepleit. Het nieuwe document van Hamas is bestemd voor buitenlandse consumptie en alleen gericht tot de oren en ogen van de Amerikanen en Europeanen. Het originele Hamas Handvest in het Arabisch zal van kracht blijven, zelfs nadat het nieuwe document openbaar is gemaakt, en schijnbaar als de officiële. In feite hoeft men dat niet te doen. Het nieuwe Handvest spreekt over allerlei soorten herhalingen van mensenrechten waarover westerlingen en de media geacht worden te bezwijmen, zoals:

"Hamas is van mening dat de boodschap van de islam kwam in een moraal van rechtvaardigheid, waarheid, waardigheid en vrijheid, en tegen onrecht in alle bijbehorende vormen, het veroordeelt de criminelen, ongeacht hun geslacht, kleur, religie of nationaliteit," en zo verder. (Nieuwe Hamas Handvest, artikel 9).

Het is echter hetzelfde oude Hamas Handvest als vóórheen. Aangezien het zelfs geen afstand doet van de jihad als een aanvaardbaar middel van "verzet". Dit is Hamas-praat in code: nastreven van "weerstand" tegen Israël betekent: We zijn van plan om door te gaan met het lanceren van terroristische aanslagen tegen Israël.

"Hamas bevestigt dat er geen vrede in Palestina moet worden overeengekomen, op basis van onrecht gedaan aan de Palestijnen of hun land. Alle regelingen op basis daarvan zullen niet tot vrede leiden, en de weerstand en de Jihad blijft bestaan als een wettelijk recht, als een project en een eer voor het volk van al onze landen." (Nieuwe Hamas Handvest, artikel 21)

De PLO-bluf begon met de ondertekening van de Oslo-akkoorden met Israël in 1993, en het bereikte zijn hoogtepunt drie jaar later, toen de PLO-leiders President Bill Clinton en de internationale gemeenschap ervan wisten te overtuigen, met inbegrip van veel Israëli's, dat zij het PLO-handvest, waarin wordt opgeroepen tot de vernietiging van Israël hadden veranderd. De waarheid is echter maar een schim daarvan.

In 1996, toen het Parlement van de de PLO in ballingschap zat, hield de Palestijnse Nationale Raad (PNC) een zitting in Gazastad waar de leden besloten om aan een 'Juridische Commissie' het opnieuw formuleren van het Palestijnse handvest toe te vertrouwen."

Niemand weet of die Commissie wel wijzigingen heeft voorgesteld. Het is ook onduidelijk of tweederde van de leden van de PNC (de vereiste meerderheid) eigenlijk wel gestemd heeft ten gunste van het wijzigen van het PLO-handvest.

Tot op heden handhaven sommige Palestijnen het Handvest dat nooit officieel is gewijzigd of ingetrokken - en zeker niet geratificeerd - en bleek dat deze gehele presentatie een leugen was om de internationale gemeenschap en Israël te misleiden en te laten geloven dat de Palestijnen hun droom hadden verlaten om Israël te vernietigen door middel van een "gewapende strijd."

De kwestie in het PLO-handvest, zoals de PLO-belofte om te werken aan een tweestatenoplossing, is troebel. Wat wel duidelijk is, is dat velen in de internationale gemeenschap de zwendel slikten en begonnen te geloven dat Arafat en zijn cohorten uiteindelijk hun mensen naar echte vrede wilden leidden, te beginnen met de erkenning van het recht van Israël om te bestaan.

Een blik op de PLO-acties in de afgelopen twee decennia zal tonen dat deze vos zeker niet zijn streken heeft verloren. Sinds de ondertekening van de akkoorden van Oslo, hebben de PLO en haar leiders - eerst Arafat, en nu Mahmoud Abbas - consequent en hardnekkig alle Israëlische vredesaanbiedingen verworpen, waarvan sommige exorbitant genereus waren.

De PLO en veel andere Palestijnen hebben maar één ding in gedachten: om een Palestijnse staat naast Israël te krijgen om dat in de toekomst te gebruiken als een lanceerplatform waaruit men Israël kan vernietigen.

Deze wens om Israël te vervangen door een Palestijnse staat is de reden waarom geen Palestijnse leider ooit een document zal ondertekenen tot het beëindiging van het conflict met Israël - het maakt niet uit wat daarin wordt aangeboden. Geen Palestijnse leider is zelfs maar gemachtigd tot de belofte om een einde te maken aan de Palestijnse eisen, zelfs al krijgt hij alle gebieden die Israël heeft ingenomen sinds de Zesdaagse oorlog 1967. Iedereen kan terecht later langs komen - nadat het land onomkeerbaar veranderd is - en vragen: welk recht had Mahmoud Abbas, een leider in het twaalfde jaar van een termijn van vijf jaar, voor de wettelijke bevoegdheid om met zoiets in te stemmen. Die vraag zou - en moet - elke overeenkomst ogenblikkelijk laten vervallen.

Abbas heeft getoond in de afgelopen tien jaar wat zijn ware doel is, het ondermijnen, delegitimiseren en isoleren van Israël; niet om er vrede mee te sluiten. Abbas is bereid een Palestijnse staat te aanvaarden op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook (alsook Oost-Jeruzalem), alleen omdat hij deze oplossing als onderdeel ziet van het "stappenplan" tot het elimineren van Israël. Het PLO-handvest, dat ogenschijnlijk werd veranderd, leeft nog steeds voort in de hoofden en harten van Abbas en vele Palestijnen.

Na twee decennia is Hamas eindelijk wakker geworden voor de macht van de leugen. De leiders spreken nu precies wat de internationale gemeenschap wenst te horen - in ruil voor geld, legitimiteit en erkenning. Net als de PLO heeft Hamas geleerd dat woorden in dit geval belangrijker zijn dan acties. Gebruik de woorden: "We accepteren een Palestijnse staat op de grenzen van 1967" en u vindt de wereld aan uw voeten.

Het nieuwe document laat geen ruimte voor twijfel dat Hamas blijft streven naar de vernietiging van Israël, ondanks haar vermeende acceptatie van een Palestijnse staat op de pre-1967 lijnen. Hamas "zal geen deel van Palestina opgeven ongeacht de redenen, de omstandigheden en de druk," zo zegt het document volgens de Arabische media-rapporten. "Hamas verwerpt elk alternatief voor de bevrijding van Palestina in zijn geheel, van de rivier tot aan de zee."

Het document gaat verder met te verduidelijken dat zelfs als Hamas een Palestijnse staat op de pre-1967 lijnen zou accepteren, "dit niet een erkenning zou betekenen van de Zionistische entiteit, of van het opgeven van welk deel van de Palestijnse rechten dan ook." Het nieuwe document herhaalt dat Hamas zich inzet voor de "gewapende strijd" tegen Israël:

"Verzet tegen de bezetting, met alle methoden en middelen, is een recht dat wordt gewaarborgd door de internationale wetten. De kern hiervan is het gewapende verzet, dat wordt beschouwd als de strategische keuze om onze mensen te verdedigen en hun rechten te herstellen."

In nog meer tekenen van Hamas' vermeende "matiging" benadrukt dit document opnieuw de beweging met haar "absolute verwerping" van de Oslo-akkoorden, ondertekend in 1993 tussen Israël en de PLO. Bovendien bevestigt dit document van Hamas, dat het wil toewerken naar een overstromingen van Israël met miljoenen Palestijnse "vluchtelingen" door middel van het zogenaamde recht op terugkeer. In theorie zullen de Palestijnen zich naar een Palestijnse staat moeten richten: aangezien dat het is waar het zogenaamd voor gemaakt is. "Palestina is een Arabisch en islamitisch land; het is een gezegend en heilig land dat een speciale plaats inneemt in de harten van alle Arabieren en moslims," dat is wat het nieuwe document benadrukt.

Maar nee, de Palestijnen willen blijkbaar hun eigen knikkers hebben, en ook de knikkers van Israël.

Het gepraat over Hamas' acceptatie van de tweestatenoplossing is niets anders dan bluf. Hamas zelf zegt dat het een Palestijnse staat op de 1967-lijnen zal accepteren maar zonder Israëls bestaansrecht te erkennen. Met andere woorden, zo vertelt Hamas aan Israël: "Geef me een staat op een steenworp afstand zodat ik mezelf beter kan positioneren om u te vernietigen." Met een dergelijke gematigdheid heeft men toch geen behoefte aan extremisten?

Een nieuw document of niet, Hamas zal raketten blijven lanceren en andere terroristische aanslagen blijven plegen om de Joden te doden. Het "pragmatisme" van het "nieuwe Hamas" ligt in het versterkte vermogen om het Westen voor de gek te houden.

Niet iedereen echter is voor de gek te houden. Hamas maakt gebruik van oude PLO-trucs voor de huidige doeleinden: dubbel gepraat met tegenstrijdige signalen, sommige in het Engels, sommige in het Arabisch. Ze vullen de hoofden van hun mensen met anti-Israël-venijn, en ondertussen worden de liefdevolle notities verzonden naar de internationale gemeenschap. Hé, het werkte voor de PLO, dus waarom dan niet voor Hamas?

Valentijnsdag is gekomen en gegaan, maar Hamas en de PLO hebben nu hun cruciale gemeenschappelijke grond: sweet-talk naar de westerse donoren, terwijl ze heimelijke plannen smeden om Israël te vernietigen.

Bassam Tawil is een islamitische Arabische geleerde, gevestigd in het Midden-Oosten.

Hamas: Het nieuwe Handvest, maar niet echt