Artikel

President Mahmoud Abbas van de van de Palestijnse Autoriteit (PA) blijft zijn "verlangens" uitspreken om vrede met Israël te bereiken op basis van een tweestatenoplossing. Abbas' regerende Fatah Factie en de partners van de PLO hebben echter kennelijk een andere agenda met Israël bij de "bevrijding van heel Palestina".

In een toespraak door Riyad Mansour, de Palestijnse gezant bij de Verenigde Naties, ook namens hem, op 30 november, herhaalde Abbas zijn inzet voor een tweestatenoplossing op basis van het internationale recht en met de "grenzen van 1967".

Abbas vroeg de VN "Israël te dwingen tot het erkennen van de staat Palestina met de grenzen van 1967 als basis voor een tweestatenoplossing, en een overeenstemming te bereiken over een afbakening van de grenzen overeenkomstig de resoluties van de internationale gemeenschap."

Abbas' aanspraak op een verplichting van de "tweestatenoplossing" is een hoofdbestanddeel van zijn gesprekken met de internationale gemeenschap. Maar het is gewoon niet duidelijk wie Abbas vertegenwoordigt wanneer hij spreekt over Palestijnen die streven naar een "tweestatenoplossing".

Abbas heeft naast zijn titel als president van de Palestijnse Autoriteit, ook de banen van voorzitter van de PLO en de Fatah, de regerende factie op de Westelijke Jordaanoever. Gaan Abbas' verklaringen met betrekking tot de vrede met Israël en de oprichting van een Palestijnse staat naast Israël samen met een van drie deze organen? Nauwelijks.

Abbas' vierjarige zittingsperiode (als president van de Palestijnse Autoriteit) liep af in januari 2009. Sindsdien wordt hij door de Palestijnen algemeen beschouwd als een onwettige president, die niet bevoegd is tot het ondertekenen van een vredesakkoord met Israël namens een meerderheid van zijn volk. Veel Palestijnen zullen elke overeenkomst rechtmatig verwerpen die hij met Israël ondertekent op grond van het feit dat de 82-jarige Abbas, nu in zijn 12e jaar van zijn ambtstermijn van vier jaar, geen wettige leider is.

Tegen deze achtergrond van geen vertrouwen zal elke overeenkomst door Abbas met Israël niet het papier waard zijn waarop het is geschreven.

Bovendien heeft de Palestijnse Autoriteit waarvan hij het hoofd is, ook geen rechtsmacht over de twee miljoen Palestijnen in de Gazastrook, of de miljoenen Palestijnen die wonen in Arabische landen en elders over de hele wereld. Hooguit zou de PA een dergelijke overeenkomst kunnen uitvoeren in slechts die delen die worden bestuurd op de Westelijke Jordaanoever.

Dat geldt dus wat betreft de PA, een zelfbestuur dat is opgericht overeenkomstig de akkoorden van Oslo van 1993, ondertekend tussen Israël en de PLO.

Wat betreft de PLO, waarvan Abbas de voorzitter is, is het vermeldenswaard dat het een overkoepelende organisatie is, die bestaat uit diverse Palestijnse facties. Met uitzondering van Fatah, de grootste factie (ook geleid door Abbas), zijn die overige groepen nadrukkelijk gekant tegen een vredesproces met Israël. Erger nog, de andere groepen van de PLO blijven juist pleiten voor een gewapende strijd tegen Israël.

Neem bijvoorbeeld het Marxistische Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een beroemde PLO terreurgroep die niet gelooft in enig bestaansrecht van Israël en blijft deelnemen aan het terrorisme. De PFLP mist nooit een kans ter ondersteuning van het geweld en de afwijzing van een vredesakkoord met Israël.

Dit is wat de PFLP denkt over het streven naar vrede tussen de Palestijnen en Israël:

"De PFLP bevestigt haar stellige afwijzing van alle internationale en Arabische projecten en 'oplossingen' die proberen de rechten van de Palestijnse vluchtelingen te ondermijnen en vooral, hun recht op terugkeer, en het belang van de voorstellen die stroken met de zionistische visie in deze fundamentele kwestie."

De PFLP, zoals ook Hamas en andere Palestijnse groeperingen, maakt geen geheim van zijn doel om "Palestina te bevrijden, van de rivier (Jordanië) tot aan de zee (Middellandse Zee)". Ze moeten worden geprezen voor hun eerlijkheid. Niemand kan nog enige twijfel hebben over hun plan van de totale vernietiging van Israël.

Een andere PLO terreurgroep, het Leninistische Democratisch Front voor de bevrijding van Palestina (DFLP) bijvoorbeeld, is even gevaarlijk en verwerpt alle vreedzame schikkingen met Israël. Dit is wat deze groep te zeggen had in een recente verklaring tijdens de 69e herdenking van de "Nakba" (de "catastrofe", een verwijzing naar de oprichting van Israël in 1948):

"Laten we de 69e verjaardag van de Nakba een jaar maken om onze zaak te bevrijden van de compromitterende Oslo-banden, en een jaar van nationale redding en mobilisatie van onze nationale troepen tegen het zionistische project op elke centimeter van Palestina."

Sommigen zullen beweren dat zowel de PFLP als de DFLP relatief kleine groepen zijn binnen de PLO, en dat hun woorden onbelangrijk zijn. Het zijn echter de acties van de terreurgroepen, niet alleen de retoriek, die tellen. Met een lange geschiedenis van terrorisme tegen Israël zullen de PFLP en de DFLP nooit een vredesakkoord met Israël aanvaarden. Hoe kunnen ze welke overeenkomst dan ook aanvaarden, wanneer ze al oproepen voor de intrekking van de Oslo-akkoorden?

De PFLP en de DFLP zijn niet de enige PLO-terreurgroepen die tegen een vreedzame schikking met Israël zijn. Andere PLO-terreurgroepen zijn de Palestijnse Volkspartij, het Palestine Liberation Front, het Arabische Liberation Front en het Palestijnse Populaire Strijders Front. Hun gedeelde ideologie: de afwijzing van Israëls bestaansrecht en betrokkenheid bij terrorisme als een manier van "bevrijding van heel Palestina".

Dus kan Abbas als voorzitter van de PLO niet zeggen dat hij de gehele organisatie vertegenwoordigt. Hij heeft geen invloed op de PFLP, de DFLP en de resterende terreurgroepen die werkzaam zijn onder de paraplu van de PLO. Deze terreurgroepen zouden absoluut nooit een vredesakkoord tekenen tussen Abbas en Israël.

Dat laat ons achter met een Abbas en zijn dominante Fatah Factie. En nu komen we bij de miljoen-dollar-vraag: vertegenwoordigd Abbas nu echt geheel Fatah? Het antwoord is eenvoudig en duidelijk: Nee

In de afgelopen decennia heeft Fatah scherpe tegenstellingen en conflicten meegemaakt, met als gevolg dat een aantal splintergroepen zijn afgebroken en nu openlijk het leiderschap en beleid van Abbas uitdagen.

De spanningen binnen Fatah hebben zich aanzienlijk geïntensiveerd in de afgelopen jaren, vooral door de opstand onder leiding van Abbas' aartsrivaal, Mohammed Dahlan. Dahlan is een voormalige Fatah official en veiligheidscommandant die is verdrongen door Abbas. Hij woont momenteel in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) en geniet de steun van vele Palestijnse leiders, vooral in de Gazastrook. Dahlan en zijn aanhangers werken hard om Abbas de macht te ontnemen met de hulp van de VAE en sommige Arabische landen.

Bovendien, Abbas' tweestatenoplossing spreekt tegen het terrorisme en komt ook niet overeen met de standpunten van enkele Fatah topambtenaren en de media. Een verslag van het Palestijnse Media Watch gericht aan de Buitenlandse Zaken Subcommissie over het Midden-Oosten van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden laat details zien over Fatah's doorlopende ophitsing en verheerlijking van de terreur tegen Israël.

De verdeeldheid binnen Fatah beperkt zich niet tot het politieke gebied alleen, maar geldt ook voor de facties van de verschillende gewapende groepen. Dit betekent dat Abbas ook niet alle gewapende groepen van de factie die hij geacht wordt voor te zitten onder Fatah, vertegenwoordigd.

Hier is bijvoorbeeld hoe Fatah zijn gewapende groep Aqsa Martelaren Brigades - het Bataljon van Martelaar Nidal Al-Amoudi - denkt over Abbas' tweestatenoplossing en vrede met Israël: "We beloven onze mensen voort te gaan op de weg van gewapende strijd en het zuivere geweer ter bevrijding van heel Palestina en de heilige plaatsen." Die verklaring van Abbas' terreurgroep werd uitgevaardigd in de Gazastrook op 2 december jl. ter gelegenheid van de lancering van een "trainingskamp" voor Fatah-terroristen dat is vernoemd naar Yasser Arafat.

Laten we de dingen duidelijk maken: terwijl Abbas geluiden laat horen over een vredesproces, roept zijn eigen Fatah-fractie op tot geweld en tot vernietiging van Israël. Terwijl Abbas spreekt over zijn interesse om een tweestatenoplossing te bereiken, roepen zijn partners in de PLO, waaronder de PFLP en de DFLP, openlijk op tot de vernietiging van Israël, en pleiten voor een gewapende strijd. Terwijl Abbas beweert dat hij de legitieme president van de Palestijnen is, beweren veel Palestijnen, waaronder hoge functionarissen van zijn Fatah-fractie, terecht, dat hij van zijn volk geen mandaat heeft om een overeenkomst met Israël te ondertekenen.

Abbas is een falende leider, die de kansen miste bij elke gelegenheid om zijn volk naar een beter en waardig leven te leiden. Zijn woorden klinken misschien goed voor sommige Israëli's en velen in de internationale gemeenschap, maar we blijven zitten met de prangende vraag: wie vertegenwoordigt hij nu precies en namens wie praat hij precies? Het antwoord is dat Abbas een één-strategie demagoog is met het doel om de macht te behouden en zijn fata morgana's aan de wereld te verkopen tot zijn laatste ademtocht.

Palestijnen: Meer kansen gemist