Artikel

De Amerikaanse gezanten Jason Greenblatt en Jared Kushner, die deze week in Jeruzalem en Ramallah een ontmoeting hadden met de Israëlische ambtenaren samen met die van de Palestijnse Autoriteit (PA), met het doel een hervatting van het vredesproces te bespreken, hebben ontdekt wat vorige Midden-Oosten gezanten al hadden geleerd in de afgelopen twee decennia - dat de PA niet is veranderd, niet kan en ook niet wil veranderen.

Tijdens hun bijeenkomst in Ramallah met PA-President Mahmoud Abbas is de twee Amerikaanse gezanten verteld dat de Palestijnen niet met iets minder genoegen zullen nemen dan een onafhankelijke staat op de pre-1967 lijnen en met Oost-Jeruzalem als hoofdstad.

Abbas heeft ook duidelijk gemaakt dat hij niet van plan is om concessies te doen aangaande het "recht op terugkeer" voor Palestijnse "vluchtelingen". Dit betekent dat hij een Palestijnse staat wil naast Israël samen met het overstromen van Israël met miljoenen Palestijnse "vluchtelingen" en dit dan ook veranderen in een nieuwe Palestijnse staat.

Tijdens de vergadering herhaalde Abbas ook zijn eis dat Israël alle Palestijnse gevangenen vrij moet laten, waaronder de veroordeelde moordenaars met Joods bloed aan hun handen, als onderdeel van een vredesakkoord. Terwijl vrijlating van terroristen in het verleden alleen heeft geleid tot meer terrorisme tegen Israël.

Volgens de woordvoerder van Abbas, Nabil Abu Rudaineh, vertelde de President van de PA aan Kushner en Greenblatt, dat een "rechtvaardige en alomvattende vrede moet worden gebaseerd op alle resoluties van de Verenigde Naties (die betrekking hebben op het Israëlisch-Arabische conflict) en het Arabische vredesinitiatief van (2002)." Vertaling: Israël moet zich terugtrekken naar de onverdedigbare pre-1967 lijnen en toestaan dat gewapende Palestijnse groeperingen op de heuvels zitten met een uitzicht op de luchthaven Ben Gurion en Tel Aviv.

Abbas' standpunt weerspiegelde nauwkeurig het beleid van het PA-leiderschap in de afgelopen twee decennia - een beleid dat regelmatig is doorgegeven aan alle eerdere Amerikaanse regeringen, successievelijk de Israëlische regeringen en de internationale gemeenschap.

In zijn voordeel, Abbas is daarin ronduit consistent. Hij heeft nooit, ooit, ook maar enige bereidheid aangeboden concessies te doen aan Israël. Hij miste geen kans om zijn eisen te bevestigen en te bevestigen aan alle wereldleiders en ambtenaren van elke overheid, met wie hij op een regelmatige basis een ontmoeting heeft.

Toch willen sommigen in de internationale gemeenschap nog steeds geloven dat Abbas, en elke andere Palestijnse leider, concessies zou willen doen in ruil voor vrede met Israël.

Ongelooflijk, Kushner en Greenblatt lijken ook te geloven dat ze kunnen slagen waar alle anderen hebben gefaald.

De twee onervaren Amerikaanse gezanten, die werken onder de illusie dat ze Abbas en de PA-leiderschap ervan kunnen overtuigen om hun eisen te laten vallen, zoals het "recht op terugkeer", de vrijlating van gevangen terroristen en een stopzetting van de bouw in de nederzettingen.

Waarom President Trumps gezanten deze gevaarlijke en misleidende indruk geven, dat vrede mogelijk is onder het huidige PA leiderschap, is ronduit een mysterie.

Het creëren van een dergelijke indruk is waarschijnlijk als een boemerang aan wraak. Hoe hoger de verwachtingen, hoe groter de teleurstelling. Het gevoel geven aan de Palestijnen dat de Trump-regering een toverstaf heeft voor het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse conflict, zal uiteindelijk de Palestijnse bitterheid en vijandigheid ten aanzien van zowel de Amerikanen als Israël vergroten. Wanneer de Palestijnen wakker worden over het feit dat de Trump-regering Israël niet met een sterke-arm op de knieën zal brengen, zullen zij hun retorische aanvallen op Washington hervatten, met nogmaals beschuldigingen van "vooringenomen" zijn ten gunste van Israël.

Dit was precies het lot van de vorige Amerikaanse regeringen en presidenten die de Palestijnen teleurgesteld hebben door niet hun dictaten op te leggen aan Israël. De Palestijnen dromen nog steeds van de dag dat de VS of een andere supermacht Israël zal dwingen om te voldoen aan al hun eisen.

Als Israël niet voldoet aan hun lijst van eisen, zullen de Palestijnen hen beschuldigen van een "vernietiging" van het vredesproces.

Erger nog, de Palestijnen gebruikten dit als een excuus om hun terroristische aanslagen tegen de Israëli's te verdubbelen. De Palestijnse vordering, zoals altijd, zal dan worden dat zij gedwongen werden om hun toevlucht te nemen tot terrorisme in het licht van de mislukking van het zoveelste VS-gesponsorde vredesproces.

De Trump-regering maakt een kolossale fout als ze denken dat Abbas, of om het even welke van zijn Palestijnse Autoriteit trawanten, zich ook maar kunnen veroorloven enige flexibiliteit te vertonen naar Israël toe, met name inzake Jeruzalem, de nederzettingen en het "recht op terugkeer".

Geen twijfel, Abbas kan voor zichzelf niet eens verduidelijken aan de Amerikaanse gezanten dat hij niet over een mandaat van zijn volk beschikt bij elke stap in de richting van vrede met Israël. Abbas weet het, zelfs als de Amerikaanse vertegenwoordigers dit niet weten, dat welke verplaatsing dan ook in deze richting zijn carrière zou beëindigen, en mogelijk zelfs zijn leven.

Abbas wil ook niet de Palestijnse geschiedenis ingaan als de verraderlijke leider die alles "uitverkocht aan de Joden".

Ondanks de beste bedoelingen van de gezanten van de Verenigde Staten en anderen in de internationale gemeenschap weet Abbas heel goed wat het lot is van een Palestijnse leider die zelfs maar overweegt "samen te werken" met de "Zionistische entiteit".

Abbas, wiens ambtstermijn is verlopen in 2009, wordt door veel Palestijnen gezien als een onwettige president, en hij is zelfs niet in de positie om Israël concessies aan te bieden voor vrede. Ten eerste kan iemand later langs komen en zeggen: Terecht dat Abbas zijn legitieme termijn in functie heeft overschreden, en de deal die hij maakte, is illegaal en onrechtmatig.

Abbas kan ook niet stoppen met de anti-Israël ophitsing. Hij kan de betalingen aan de veroordeelde moordenaars en hun gezinnen niet stoppen, en hij kan geen Joodse soevereiniteit aanvaarden over de Klaagmuur in Jeruzalem.

Zelfs als sommige van zijn assistenten met verklaringen komen die suggereren dat het leiderschap van de PA bereid is om te overwegen enkele concessies te doen inzake deze kwesties, deze opmerkingen moeten niet serieus worden genomen. Ze zijn alleen bedoeld voor het westerse publiek.

Het verklaarde standpunt van de PA is dat het al genoeg concessies heeft gedaan door slechts het erkennen dat Israël recht heeft om te bestaan en de Palestijnse bewering te laten vallen over "heel Palestina". Dit standpunt stelt dat het Israël is, en niet de Palestijnen, die concessies moeten doen voor een vrede.

"Wij hebben de rode lijn bereikt met betrekking tot concessies [naar Israël]," legde Ashraf al-Ajrami uit, de voormalige minister van de PA. "We hebben reeds een aantal concessies gedaan op kernzaken, terwijl Israël ons niets heeft gegeven."

Er kan aan worden herinnerd dat deze verklaring door de voormalige PA ambtenaar een onthutsend leugen is, gezien de royale aanbiedingen, gebaren en concessies door de achtereenvolgende Israëlische minister-presidenten en regeringen de afgelopen twee decennia.

Opnieuw en opnieuw hebben alle initiatieven van de Israëliërs het Palestijnse rejectionisme ontmoet en het geweld versterkt.

Het aanbod van premier Ehud Barak in Camp David in 2000 om zich terug te trekken uit het grootste deel van Israël, uit de in 1967 veroverde gebieden, werd gevolgd door een tweede Intifada.

De Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook vijf jaar later werd verkeerd geïnterpreteerd door de Palestijnen als een teken van zwakte en een vlucht, en resulteerde in duizenden raketten die op Israël werden afgevuurd.

Een ander genereus en ongekend aanbod van premier Ehud Olmert was ook gericht aan dovemansoren.

Het huidige beleid van de leiding van de Palestijnse Autoriteit is te voorkomen dat de Trump-regering, door te doen alsof Abbas en zijn trawanten serieus zijn over het bereiken van een vrede met Israël, zich blijvend zal vervreemden van hen. Dit is de reden waarom de vertegenwoordigers van Abbas voorzichtig zijn om niet Trump of zijn gezanten te bekritiseren.

Abbas wil de Trump-regering bedriegen door hen te laten geloven dat hij de moed heeft, en het mandaat, om vrede te sluiten met Israël, zoals hij op dezelfde manier heeft gelogen tegen de vorige Israëlische minister-presidenten. Dit is dezelfde Abbas die in de afgelopen 10 jaar niet in staat is geweest om zelfs maar terug te gaan naar zijn prive-woning in de Gazastrook, die onder controle van Hamas staat.

Maar privé hebben sommige Palestijnse ambtenaren de Trump-regering bekritiseerd, omdat ze gewoon eisen durfden te stellen aan de PA-leiding, zoals het stoppen van een anti-Israëlische ophitsing en de betaling van salarissen aan gevangen terroristen en hun families. Met andere woorden, wat de Palestijnse ambtenaren zeggen is dat Trump onze eisen moet aanvaarden, of hij kan naar de hel lopen.

"De Amerikanen hebben eigenlijk het Israelische standpunt onderschreven," klaagde Hanna Amireh, een hoge ambtenaar van de PLO.

"Het Palestijnse leiderschap verwerpt de vraag over het stoppen van de financiële steun aan de gevangenen en hun families. In plaats van het instellen van voorwaarden voor de Palestijnen, moeten de Amerikanen eisen dat er een einde komt aan de Israëlische bouw in de nederzettingen en de ophitsing."

In de verdraaide wereld van de leiders van de Palestijnse Autoriteit is de Israëlische eis om een einde te maken aan de Palestijnse verheerlijking van moordenaars nu zelfs een daad van "ophitsing".

Hoe durft Israël te eisen dat het leiderschap van de PA de fondsen voor gevangen terroristen en hun gezinnen zal stoppen? Hoe durft Israël het aanzetten en verheerlijking van moordenaars en terroristen bloot te leggen?

De PA-leiding kan gewoon niet doorgronden dat Israel een probleem heeft met het benoemen van straten, pleinen, en jeugd- en vrouwencentra naar moordenaars van Joden.

Het is slechts een kwestie van tijd voordat de PA-leiding openlijk begint om de regering van Trump te beschuldigen van bevooroordeeld zijn ten gunste van Israël. In de wereld van Abbas en zijn trawanten is een Amerikaanse regering die hun leugens en verzinsels niet slikt een "vijandige" partij die wordt gecontroleerd door Joden en Zionisten.

En dit is precies wat de Palestijnen gezegd hebben over Trump en zijn team tijdens de campagne in de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

De PA-leiderschap heeft inderdaad zijn toon tegen Trump en zijn adviseurs verzacht, omdat zij de verkiezing wonnen. Nu, deze gewijzigde toonhoogte heeft één doel: voor de PA voorkomen dat het de beschuldigd wordt van anti-vrede te zijn.

In feite veranderde de PA-leiderschap haar toonhoogte, niet de melodie. We zijn getuige van een tactische en tijdelijke zet van de kant van de Palestijnen. Dit spel zal snel genoeg eindigen. De vraag blijft: zal het Westen dit opmerken als het gordijn is gevallen na deze show?

Het doorlopende drama van de Palestijnse leugens