9 januari 2017 - door Daniel Greenfield

"Is de tweestatenoplossing dood?"

De tweestatenoplossing, een pervers eufemisme voor het uitsnijden van een islamitische terreurstaat uit het land van Israël en het levende vlees van haar volk, zit in de problemen. Deze oplossing, die niets heeft opgelost behalve een tekort aan graven gegeven in Israël, en islamitische terroristen in het Midden-Oosten, is hét voorwerp van grote bezorgdheid door de professionele betrokken van Foggy Bottom op Fifth Avenue.

Obama pleegde zijn verraad naar Israël bij de VN om de tweestatenoplossing te "redden" van Trump. De media waarschuwden dat David Friedman, Trumps keuze voor ambassadeur, zo pro-Israël is, dat hij de "oplossing" zal doden.

Maar je kunt niet iets doden dat nooit levend was.

De tweestatenoplossing is een zombie. Het kan niet dood gaan omdat het nooit heeft geleefd. Het was een rottend schuifelend lijk van een diplomatieke proces. Als je een eind van de procedure af stond, zag het er levend uit. Van dichtbij was het alleen bloed en dood.

Net als het Heilige Roomse Rijk loste de tweestatenoplossing niets op en het ging er niet om twee staten te creëren. Niet tenzij je een Hamasstaat in de Gazastrook en een Fatahstaat op de Westelijke Jordaanoever meerekent.

Wat voor probleem was de tweestatenoplossing?

Het ging niet over het probleem van terrorisme. Land geven, en wapens en macht aan een stelletje terroristen creëert meer terrorisme. Het is geen toeval dat het islamitisch terrorisme wereldwijd omhoog schoot in diezelfde tijd.

De gevolgen van het geven van een eigen land aan de terroristen om daarmee te spelen, waren net zo voorspelbaar als een boormachine meenemen naar de bodem van een boot of een broodrooster op de rand van een bubbelbad zetten. De minst waarschijnlijke uitkomst van de overdracht van wapens aan moorddadige psychopaten was vrede. Het meest waarschijnlijke was moord. En dat was ook de bedoeling.

Het probleem bij de tweestatenoplossing oplossing was het bestaan van Israël; het Joodse probleem.

Spreid de tweestatenoplossing uit over een irritant land vol met Joden die erin geslaagd zijn om meerdere moslimgenocides te overleven, pas het toe en wacht hoelang het duurt dat het Joodse probleem weer is opgelost.

De tweestatenoplossing maakt geen einde aan het geweld. Het rakelt het zelfs op. Het schept zelfs geen Palestijnse staat. Maar het was een middelmatige klus om het Joodse probleem op te lossen door het doden van Joden.

Het doodde duizenden van hen. Het vulde de begraafplaatsen, er waren etnisch gereinigde dorpen, het bracht oorlog naar Jeruzalem en Tel Aviv voor de eerste keer in een generatie. Het keerde terreur om van een afwijking naar een routine. Het maakte dat de dood een manier van leven werd voor de moslimbevolking, die wordt gecontroleerd door terroristen. En de Joodse bevolking is door hen tot doel gemaakt. Het brengt het bestaan van Israël in gevaar voor de eerste keer sinds 1973.

De tweestatenoplossing is niet dood. Het is de dood.

De "oplossing" heeft kinderen in wezen veranderd en laat de ouders huilen op de graven van hun dochters. Hij heeft de heuveltoppen bezaaid met drakentanden en de raketten sturen steden vluchtend naar de bunkers. Het heeft een eindeloze tijdperk ingeluid van oorlogen tegen terroristen, die niet volkomen verslagen kunnen worden, want dat zou de tweestatenoplossing vernietigen.

En beter kan men het niet krijgen. Alleen erger.

Dood is het enige wat de tweestatenoplossing ooit heeft bereikt. Dat was ook het enige ding dat bedoeld was om te bereiken. Het is ook alles wat het ooit zal bereiken.

De tweestatenoplossing is een zombie. Haar bestaan heeft geen doel, behalve de dood. Zolang het beweegt, zal het gaan vernietigen. Maar, net als een zombie, is de tweestatenoplossing zwak. Het is een langzaam schuifelend iets. Het is absurd gemakkelijk om er aan te ontsnappen. De enige manier waarop het jou kan vangen, is als je het toelaat.

In de jaren negentig zag de tweestatenoplossing eruit als een levend iets. Er werden onderhandelingen gestart en grote plannen. Er waren plechtigheden, en Nobelprijzen werden uitgedeeld als partijgunsten. Er waren eveneens grote bomaanslagen. Vervormde lichaamsdelen besmeurden de trottoirs en winkelpuien. Maar het was makkelijker om te luisteren naar een andere ronde van vredesliedjes en geen aandacht te schenken aan een afschuwelijke bloedbad.

Maar aan de andere kant, de moslim kolonistenbevolking in het Israël van 1967 had voordeel van de tweestatenoplossing die zij hadden vervaardigd, en ze maakten hetzelfde "democratische" besluit dat de Egyptenaren en de andere landen in de Arabische lente later zouden maken. Ze kozen voor de Moslimbroederschap en de islamitische wet die eist dat de niet-moslims zich moeten overgeven en worden geregeerd door moslims, zoals daarvóór. Of te worden afgeslacht en onderworpen.

En vervolgens begon de zombie-oplossing te rotten vanaf het hoofd.

De tweestatenoplossing werd levend gehouden door te doen alsof de Hamas nooit had gewonnen. Door de illegale overname van Fatah, de "goede" islamitische terroristen, die bereid waren te pretenderen dat zij het onderhandelen zouden doen in ruil voor genoeg buitenlandse hulp van de Verenigde Staten, leidde dat tot twee islamitische terreurstaten, één in Gaza en één op de Westelijke Jordaanoever. Deze staten probeerden af en toe om een verenigde regering te vormen, maar ze konden het samen niet eens worden. Nooit kregen ze in gedachten om samen te gaan met Israël.

De tweestatenoplossing was een demonisch grap geworden.

Sommige tweestatenoplossers verzochten Hamas te omarmen. Een krankzinnige verzameling van linkse activistische "Rabbijnen" ondertekende zelfs een petitie voor een handreiking naar de Moslimbroederschap terreurstaat, ondanks een Handvest waarin wordt opgeroepen voor het uitroeien van alle Joden. Onderwijl begeleide Kerry een Code Pink missie naar Hamas.

Meeste tweestatenoplossers besloten dan om te beweren dat er niets was misgegaan. De zombie-oplossing was in haar beste staat van gezondheid. Geef geen aandacht aan de stank van het verval en de manier waarop het blijft proberen om u op te eten.

Ze wilden een versterking van de "goede" islamitische terreurstaat op de Westelijke Jordaanoever en het in diskrediet brengen de "slechte" islamitische terreurstaat in de Gazastrook. Wie tegen de "goede" terreurstaat was, werd beschuldigd van het proberen om de "tweestatenoplossing" te vermoorden, die al meer mensen had gedood dan de gemiddelde natuurramp.

Maar toen stopte de "goede" terreurstaat zelfs met het voorwenden te willen onderhandelen.

Aangezien de terroristen niet verder wilden onderhandelen, namen Obama en Kerry gewoon het lijk van de tweestatenoplossing op hun schouders, en probeerden te doen alsof het nog in leven was door de onderhandelingen met Israël te voeren namens de terroristen zonder het Israël of de terroristen te vertellen.

Maar de "goede" terroristen verwierpen deze ongevraagde deal die Obama en Kerry voor hen hadden.

Obama en Kerry losten dat probleem op op de manier waarop de oplossers het al decennia lang wilden oplossen. Zij gaven de schuld aan Israël. De waanzinnige logica van de tweestatenoplossing vereiste dit.

Een islamitische terreurstaat is de "oplossing", aangeboden door de tweestatenoplossing. Als u de schuld zou geven aan de terroristen, dan ondermijnt u de geloofwaardigheid van de oplossing. Als u zou toegeven aan de terroristen dat ze niet eens willen onderhandelen, dan gaat u de tweestatenoplossing doden. En hoe kunt u het vernietigen van Israël rechtvaardigen?

De grote tweestatenoplossing begon stapsgewijs met het autonome gebied van ontwapende terroristen. Deze fantasie heeft geleid tot een tweestatenoplossing van zwaarbewapende terroristen binnenin Israël. De volgende fase is een eenstaatoplossing waarbij Israël zal worden gedwongen om elke moslim op te nemen die beweert een vluchteling te zijn.

En je kunt niet van de ene fase overstappen naar de volgende zonder Israël te beschuldigen dat de vorige fase is mislukt. Zoals het altijd al bedoeld was. Elke geplande mislukking bevordert een meer extreme incarnatie van de "oplossing".

Helemaal tot aan de uiteindelijke oplossing.

Elk falen moet worden verweten aan Israël om een nog extremere oplossing te rechtvaardigen. Elke aanval op Israël, zoals Obama's verraad in de VN, is gerechtvaardigd als een verdediging van de tweestatenoplossing. Zolang de leugen heerst dat de tweestatenoplossing een pro-Israël-beleid is, kan het als een pro-Israël aanval op Israël worden gebruikt.

In de terminale fase zal de zombie-oplossing Israël doden en dan sterven. Tenzij we het eerst doden.

De tweestatenoplossing heeft niets opgelost. Het is een probleem. En nu is het tijd om het probleem de tweestatenoplossing op te lossen. Net als de rest van de Jihad is de tweestatenoplossing niet alleen een potentiële bedreiging, het is een leugen waarvoor we te zwak zijn om die te weerstaan.

Leugens sterven wanneer we ze zien voor wat ze werkelijk zijn.

De tweestatenoplossing is net als de oude Monty Python, een dode papegaai. De winkeliers van de pers blijven proberen om het ons te verkopen als een stijf onbeweeglijk lichaam en dringt eropaan dat het vredesproces gewoon heimwee is naar de Noorse fjorden van de vredesakkoorden van Oslo. Voed het wat meer van Israël en het komt weer tot leven.

Het heeft nog nooit gewerkt, maar het is altijd te proberen voor een zoveelste keer.

Leugens zijn zombies. Ze zijn halve waarheden die voeden wat wij wensen waar te zijn.

De tweestatenoplossing is een parasiet en die leeft door het te voeden met onze hoop en vrees, ons optimisme, aan de ene kant, en ons onvermogen om een ander alternatief voor te stellen aan de andere kant. Als we de leugen zien als wat het is, wanneer we onze hoop en vrees omdraaien om te ondersteunen wat ons echt kan schelen, dan zal dan het ten val komen.

Echte oplossingen, zoals die van Caroline Glick's Israëlische oplossing, bestaan al.

De tweestatenoplossing heeft echter nooit bestaan. Er zal slechts één staat zijn in Israël. De vraag is of het een Joodse staat is, of dat het een islamitische terreurstaat zal zijn.

Bron: Sultan Knish: Kill the Two State Solution