Artikel

Terwijl het Westen zich bezighoudt met het bestrijden van "haatdragende uitlatingen", "islamofobie" en blanke suprematische groepen, lijkt het meer dan bereid te zijn om de cultivering van islamitische haatdragende uitlatingen en suprematische houdingen tegenover de niet-moslims te negeren.

Het is een cultivering die vooral plaatsvindt in het proces van dawa, de moslimpraktijk voor de islamitische aanbieding van bekering; het resultaat lijkt deze week de terreuraanslag in New York te zijn geweest. De terrorist Sayfullo Saipov, oorspronkelijk afkomstig uit Oezbekistan, is blijkbaar pas geradicaliseerd nadat hij naar de Verenigde Staten was verhuisd. De moskee die hij in New Jersey bezocht, stond sinds 2005 onder toezicht van de NYPD. Een gevolmachtigd VS-rapport uit 2016 zegt dat Oezbeekse onderdanen "het meest waarschijnlijk zullen radicaliseren wanneer ze werken als migranten in het buitenland," dit volgens het VS Buza.

Aan de oppervlakte lijkt dawa, of outreach (uitreiking/aanbieding) - persoonlijk of online - een goedaardige missionaire activiteit, die gaat over het bekeren van niet-moslims. Het is legaal in westerse samenlevingen, en toegestaan om ongestoord door de media of de overheid verder te gaan. Dawa trekt over het algemeen weinig aandacht, behalve wanneer leden van een outreach-organisatie plotseling als volwaardige jihadisten in de krantenkoppen verschijnen.

Politici en media in het Westen lijken er de voorkeur aan te geven om de islam uitsluitend weer te geven als een religie, en niet als een politiek systeem dat volgens critici de eigen wet wil opleggen, incl. regelgeving en de sharia over de wereld.

Volgens de in Somalië geboren moslim-dissident en auteur Ayaan Hirsi Ali in haar recente boek The Challenge of Dawa: Politieke islam als ideologie en beweging; en hoe het te bestrijden:

"De term 'dawa' verwijst naar activiteiten die de islamisten ontplooien om aanhangers te winnen en hen in te schakelen in een campagne om de shariawetgeving op te leggen aan alle samenlevingen. Dawa is niet het islamitisch equivalent van religieuze bekering, hoewel het vaak als zodanig wordt verhuld... [Het omvat bekering, maar reikt verder dan dat. In westerse landen streeft de dawa ernaar om zowel niet-moslims te bekeren tot de politieke islam, alsook om meer extreme opvattingen onder bestaande moslims te bewerkstelligen. Het uiteindelijke doel van dawa is om de politieke instellingen van een vrije samenleving te vernietigen en te vervangen door een strenge sharia".

Het laatste wat een samenleving vermoedelijk zou willen, zijn groepen die politieke activiteit in religieuze praktijken verhullen, beschermd onder de regels van godsdienstvrijheid.

In de Filippijnen kwamen onlangs leden van de dawa-organisatie Tablighi Jamaat ("Groep die het geloof propageert") het land binnen onder het mom van zendingsactiviteit - zij zouden daar aan de jaarlijkse bijeenkomst van de Tablighi Jamaat deelnemen. Het bleek echter dat zij kwamen om de jihad te gaan uitvoeren, samen met Isnilon Hapilon, de vorige "emir" van de islamitische staat in Zuidoost-Azië.

De Tablighi Jamaat is beschreven door de islam-deskundige en journalist Innes Bowen in haar boek uit 2014, Medina in Birmingham, Najaf in Trent,, als "een Deobandi-missiebeweging die een van de grootste islamitische groeperingen is in het Verenigd Koninkrijk... en stilaan uitgegroeid tot een van de meest succesvolle islamitische bewegingen in Groot-Brittannië. Grote aantallen Britse moslims hebben de tijd doorgebracht in hun gelederen"[1]. De Tablighi Jamaat was echter grotendeels onbekend in het Verenigd Koninkrijk, totdat bleek dat verschillende Britse moslims die beschuldigd werden van terreurdelicten, allemaal een tijd [2] in de organisatie hadden doorgebracht. Onder deze terroristen waren Richard Reid, van de "schoenbom"-aanslag, en drie van de vier daders van de 7/7 terroristische aanslagen in Londen. De Amerikaanse vijandelijke strijder John Walker Lindh, die de Taliban hielp, werd ook geassocieerd met de Tablighi Jamaat, en ook de San Bernardino-terrorist Syed Farook bad in San Bernardino in de Dar al Uloom al Islamiyyah moskee, omschreven als een "toevluchtsoord voor Tablighi Jamaat activisten".

Volgens een andere deskundige op het gebied van de islam, Yoginder Sikand, in zijn studie van 1998 over de Tablighi Jamaat, streefde men ernaar om "een gevoel van paranoia en zelfs een afkeer van de niet-islamitische samenleving te bevorderen" [3]. Hij citeerde een prominente Britse promotor van de Tablighi Jamaat die gezegd heeft:

"Een belangrijk doel van tabligh is het redden van de Ummah [moslimgemeenschap] uit de cultuur en beschaving van de Joden, christenen en (andere) vijanden van de islam en om zo haat te creëren tegen hun wegen, zoals mensen dat hebben voor urine... en uitwerpselen...".

De Tablighi Jamaat is in de Middle East Quarterly in een artikel "Tablighi Jamaat: Jihad's Stealthy Legions" beschreven als een wolf in schaapskleding:

"Tablighi Jamaat is geen monoliet: één subsectie vindt dat ze jihad door het geweten moet nastreven... terwijl een radicalere vleugel de jihad door het zwaard bepleit... in de praktijk verkondigen alle Tablighis een geloof dat nauwelijks te onderscheiden is van de radicale Wahhabi-Salafi jihadistische ideologie die zoveel terroristen ook delen."

Desondanks blijft Tablighi Jamaat een legale, actieve organisatie, die een aanzienlijke invloed uitoefent op moslims in Europa, met name in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Al in 2003 zei het adjunct-hoofd van de afdeling Internationaal Terrorisme van de FBI, Michael J. Heimbach: "We hebben een significante aanwezigheid van Tablighi Jamaat in de Verenigde Staten en we hebben ontdekt dat Al Qaida hen gebruikt om te rekruteren nu en in het verleden." Een videoclip uit 2011 van de Darul Ulum Islamic High School in Birmingham, Engeland, die is geassocieerd met de Tablighi Jamaat, toonde aan dat moslimkinderen de moslim-overheersing leerden. Elfjarige kinderen kregen te horen dat hindoes "geen intellect hebben" en "koeienpisdrinkers zijn". De leraar zei ook: "Je bent niet zoals de niet-moslims die er zijn... Al dat kwaad dat je in de straten ziet... mensen die de Hijab niet dragen, mensen die roken... je moet het haten..." De kinderen werd ook verteld:

"Je moet jezelf bevrijden van de invloed van de Shaitan [Satan] en van de maatschappij... De Kuffar [denigrerende term voor niet-moslims] hebben zoveel nieuwe dingen naar buiten gebracht... Zij beheersen je gedachten... Zijn jullie deel van hen die deze levenswijze verkiezen: De weg van de Kuffar boven de weg van de profeet"?

Zowel de Amerikaanse als de Nederlandse inlichtingendiensten leken zich eens bewust te zijn van het dreigende gevaar van dawa-organisaties. Een rapport van de Nederlandse regering identificeerde in 2004 de bedreigingen voor de Nederlandse samenleving door de praktijk van dawa en concludeerde dat 'een interactie of zelfs verwevenheid van Dawa en Jihad de relatie aantoont tussen de verschillende vormen van radicale islam en het fenomeen radicaal-islamitisch terrorisme'.

Het onderzoek onderscheidde ook verschillende soorten dawa, zowel openlijk als heimelijk, en de dreigingen die ervan uitgaan:

"Dawa kan erop gericht zijn om moslimgemeenschappen ervan te overtuigen dat niet-islamitische gemeenschappen vijandig tegenover de islam staan en deze willen onderdrukken of zelfs vernietigen. Dawa kan ook dienen om moslimgemeenschappen ervan te overtuigen dat de waarden en normen van niet-moslims onverenigbaar zijn met die van de islam en daarom als verdorven moeten worden beschouwd. In zo'n vorm van Dawa worden moslimgemeenschappen vaak aangemoedigd om de verschillen met andere groepen provocerend te benadrukken en soms ook om hun minachting en haat tegenover de normen en waarden en de cultuur van niet-moslims te uiten."

Het lijkt erop dat westerse regeringen deze inzichten in dawa als instrument om de gevoelens van moslim-suprematie en haat tegen niet-moslims te stimuleren, althans officieel, grotendeels zijn kwijtgeraakt. In plaats daarvan zetten ze zich in voor de eindeloze, verkeerde obsessies over "islamofobie". Hun niet-leren zou een reden tot bezorgdheid moeten zijn.

Ook andere dawa-organisaties zijn actief in het Westen. Een daarvan is de Islamitische Academie voor Onderwijs en Onderzoek (iERA), geleid door twee bekeerlingen, Abdur Raheem Green en Hamza Andreas Tzortis, die wereldwijd werken aan de verspreiding van de islam. In tegenstelling tot de Tablighi Jamaat richt dit bedrijf zijn missionaire-inspanningen op de niet-moslims. Haar leiders hebben racistische, suprematische en antidemocratische uitlatingen gedaan, zoals nogmaals, dat ze de niet-moslims "kuffar" noemen. Green heeft gezegd dat "het doel van de jizya [beschermingsgeld, of "belasting", betaald door niet-moslims aan moslims] is om de Jood en de christen te laten weten dat ze inferieur zijn en onderworpen aan de islam." En dat "als er een Jood of christen wordt gezien die op straat loopt, moet een moslim hen aan de kant duwen". Hij heeft ook gezegd dat het "onmiddellijke probleem" voor moslims in Groot-Brittannië is dat ze worden omringd door "kuffar" en dat een van de enige rechtvaardigingen voor moslims om in het Verenigd Koninkrijk te blijven, is om "de kuffar naar de islam op te roepen".

Tzortis heeft gezegd dat afvalligen die "strijden tegen de gemeenschap[...] gedood moeten worden", en dat "wij als moslims het idee van vrijheid van meningsuiting en zelfs het idee van vrijheid moeten verwerpen". Hij heeft ook gesproken ten gunste van het kind-huwelijk. Hij geeft toe dat hij vroeger lid was van Hizb ut-Tahrir, een radicale islamitische organisatie, maar dat hij de organisatie verliet om "wetenschappelijke en filosofische redenen". In een verklaring op de iERA-website proberen Tzortis en Green zich te distantiëren van enkele (ongespecificeerde) verklaringen uit het verleden, zoals "sommige anachronistische verklaringen worden toegeschreven aan iERA-personeelsleden, die ofwel verduidelijkt zijn of publiekelijk ingetrokken, en nooit zijn uitgesproken op universiteitscampussen".

De iERA beschikt blijkbaar over een groot platform op de Britse campussen. Volgens een rapport over extremistische gebeurtenissen op Britse campussen in het academisch jaar 2016/17 was iERA verantwoordelijk voor 34 van de in totaal 112 gebeurtenissen die dat jaar plaatsvonden. In tegenstelling tot de extreemrechtse randgroepen die onlangs verboden zijn door de Britse minister van Binnenlandse Zaken Amber Rudd - steun aan dergelijke groepen is strafbaar met tot 10 jaar gevangenisstraf - kan de iERA haar dawa-activiteit ongestoord voortzetten [4] en doet dit in een ongelooflijk hoog tempo. Volgens de Facebook-pagina van de organisatie beoefende iERA of haar vertegenwoordigers alleen al in oktober 2017 in Canada, Hongkong, Nederland en de Verenigde Staten actief de dawa. De iERA heeft ook 15 dawa-leiders van over de hele wereld - van IJsland en Polen tot Honduras en Finland - getraind in een recent online dawa trainingsprogramma.

In de Verenigde Staten werkt iERA samen met de islamitische Amerikaanse vereniging (MAS) en de islamitische kring van Noord-Amerika (ICNA), dit volgens de iERA-website. ICNA, een toonaangevende moslimorganisatie in de Verenigde Staten, die actief betrokken is bij dawa, organiseerde in 2015 de 'Global Dawa day', die verwijst naar de training van Tzortis.

Volgens het Ledenhandboek 2013 van ICNA (voor haar vrouwelijke leden) beschouwt de organisatie zichzelf als een islamitische beweging, om een

"georganiseerde en collectieve inspanning te leveren om Al-Islam in zijn volledige vorm in alle aspecten van het leven op te richten. Het uiteindelijke doel is tot het plezier van onze Schepper Allah en succes in het hiernamaals te bereiken door de strijd voor Iqamat-ad-Deen [de vestiging van de islam in zijn totaliteit]. Islamitische bewegingen zijn in verschillende delen van de wereld actief om dezelfde doelstellingen te bereiken".

Het uiteindelijke doel van de oprichting van een islamitische staat in de Verenigde Staten kan nauwelijks veel duidelijker zijn. Het voorwendsel van de zorg voor "diversiteit" en "inclusieviteit" die ICNA op haar publieke website toont, kan niet anders worden gekarakteriseerd dan als een poging tot dissimulatie, als het verklaarde doel van "het vestigen van een plaats voor de islam in Amerika". ICNA heeft reeds een plaats voor islam in Amerika - het wil die plaats blijkbaar uitbreiden tot er niets anders overblijft.

Het Ledenhandboek 2013 beschrijft dat het werk van ICNA verloopt in "etappes". Een van de stappen is de dawa, of een "effectief bereik".

"Degenen die de waarheid van de islam aanvaarden, krijgen passende islamitische literatuur en krijgen de kans om moslim te worden. Ze worden als broeders en zusters onderdeel van de islamitische Ummah.

Vervolgens wordt in het handboek voor de leden beschreven hoe dit al in de jaren zeventig is gebeurd:

"ICNA richtte zijn eigen forums op voor dawa-werk op lokaal, regionaal en nationaal niveau. Het richtte op nationaal niveau vitale instellingen op voor de ondersteuning van hun dawah-activiteiten... Het ICNA erkent andere georiënteerde groepen in dit land en blijft de inspanningen met hen coördineren en combineren."

ICNA heeft in feite een apart project genaamd het "Why Islam Dawah Project", met het

"doel om het dawahwerk in Noord-Amerika op een professionele en effectieve manier te organiseren. Hoogtepunten van het project zijn: gratis bellen voor niet-moslims; verspreiding van islamitische literatuur.... Dawah via media; Dawah in gevangenissen; Campus Dawah Support; Dawah Flyers Online; Dawah via e-mail".

ICNA wordt door deskundigen als Steven Emerson, stichter en uitvoerend directeur van het onderzoek naar terrorisme, beschouwd als verbonden aan de Moslimbroederschap. Haar spirituele leider, Yusuf al Qaradawi, heeft gepredikt dat het Westen zal worden veroverd door de islam - niet door het zwaard, maar door dawa.

Als de westerse leiders niet in staat zijn om het gevaar te doorgronden dat uitgaat van organisaties als Tablighi Jamaat, iERA en ICNA, en volgens critici ook anderen zoals CAIR en ISNA - laat staan er iets aan doen, maar in plaats daarvan eindeloos obsessief zijn over "islamofobia" -- dan zou Qaradawi wel eens gelijk kunnen hebben.

[4] De enige hindernis voor iERA tot nu toe lijkt te zijn is dat de Charity Commission een onderzoek heeft geopend naar de iERA voor mogelijke financiering van Jihad-strijders in Syrië. Diverse jihadisten die uit het Verenigd Koninkrijk naar Syrië zijn gereisd, waren blijkbaar gekoppeld aan de iERA, om dawa-werk voor hen te doen. Green heeft gunstig gesproken van sterven voor de jihad.

Dawa: Haat zaaien