www.wimjongman.nl

(homepagina)

Afghanistan: Hoe wij het zien versus hoe zij het zien

door Nonie Darwish - 29 augustus 2017

CNN International, dat overal in de moslimwereld wordt bekeken, is niet eerlijk over de Amerikaanse positie in de huidige botsing tussen de islam, het westen en Israël. Westelijke media hebben een sterke aanwezigheid in het Midden-Oosten, maar weigeren om de broodnodige voorlichting te brengen voor het islamitische publiek, en te verklaren dat het westen een legitiem recht heeft op zelfverdediging tegen het islamitische jihad-terrorisme. Dientengevolge heeft de meerderheid van de moslims in het Midden-Oosten, en velen in het westen, geen idee waarom Amerika in Afghanistan is en waarom Syrië een enorme bedreiging is voor de westerse landen.

Het was verfrissend om van President Donald J. Trump te horen dat hij zonder voorbehoud de opdracht voor de V.S. definieerde om het terrorisme te bestrijden en te voorkomen dat Afghanistan opnieuw een veilige haven zal worden voor Al-Qaeda, of welke andere terreurgroep dan ook, toen hij de Amerikaanse aanwezigheid in Afghanistan samenvatte als niet langer te gaan over natieopbouw, maar over "het doden van terroristen".

Veel Amerikanen zijn echter nog steeds verward met betrekking tot onze missie in Afghanistan. Dit komt voornamelijk omdat de media in het algemeen weinig doen om het publiek op de hoogte te houden van de complexiteit van het Midden-Oosten, en over waarom na 9/11 de VS erop gericht moest blijven om de toevluchtsoorden te vernietigen van Al-Qaeda en andere terreurgroepen.

In verslagen over Afghanistan - niet alleen in de Arabische media, maar helaas, zo bleek, ook door velen in de media van de V.S. - beeldt men vaak Amerika af als de agressor. Dat was misschien een reden dat President George W. Bush zo overdadig het begrip van "natie-opbouw" erbij betrokken heeft als onderdeel van de Amerikaanse missie in Afghanistan. Hoewel natie-opbouw briljant werkte in Japan, Duitsland en Zuid-Korea, is het helaas niet geslaagd, tot nu toe, in de moslimnaties, die duidelijk niet willen worden "gered" door ongelovigen.

Met betrekking tot de islamitische terroristen is Trump de eerste Amerikaanse president die terecht de eis stelde aan islamitische leiders - in zijn toespraak in Riyadh, Saudi-Arabië - "verdrijf ze uit uw plaatsen van aanbidding, verdrijft ze uit uw Heilige Land. Verdrijft ze van deze aarde." Het was een historisch moment, een wake-up call voor de islamitische leiders en de gemiddelde islamitische burger die traditioneel het terrorisme heeft aanvaard als onderdeel van het leven dat gepredikt wordt in de moskeeën die hen prijzen die in de jihad als nationale helden stierven.

Het westen echter kan er niet op vertrouwen dat Trump de taak op zich zal nemen van het opleiden van het publiek - zowel moslim als de niet-moslim Amerikanen - betreffende de werkelijkheid van het islamitische terrorisme vanuit het oogpunt van de slachtoffers van de jihad. Verwarring in het westen met betrekking tot Afghanistan en de dynamiek van de islamitische wereld wordt in het algemeen zelfs vermenigvuldigd, aangezien de gemiddelde moslim het fundamentele begrip mist van het waarom van de VS in Afghanistan.

CNN International, dat overal in de moslimwereld wordt bekeken, is niet eerlijk over de Amerikaanse positie in de huidige botsing tussen de islam, het westen en Israël. Westelijke media hebben een sterke aanwezigheid in het Midden-Oosten, maar weigeren om de broodnodige voorlichting te brengen voor het islamitische publiek, en te verklaren dat het westen een legitiem recht heeft op zelfverdediging tegen het islamitische jihad-terrorisme. Dientengevolge heeft de meerderheid van de moslims in het Midden-Oosten, en velen in het westen, geen idee waarom Amerika in Afghanistan is en waarom Syrië een enorme bedreiging is voor de westerse landen.

Onlangs weigerde in Australië een vertegenwoordiger van de Hizb ut-Tahrir het om ISIS te veroordelen en stak een tirade af waarin hij het westen de schuld gaf voor de koloniale bezetting van Irak en Afghanistan. Dergelijke opvattingen zijn niet alleen beperkt tot groepen zoals de Hizb ut-Tahrir, maar dit is gemeenschappelijk onder vele moslims.

Na de invasie van Afghanistan vertelde de islamitische propaganda aan de moslims dat de VS opzettelijk zijn humanitaire voedselvoorziening vergiftigde teneinde het Afghaanse volk pijn te doen. Mijn eigen neef, die een goede opleiding kreeg in Caïro, vroeg tijdens de Afghaanse oorlog, "Waarom doet de VS deze vergiftiging van de Afghanen?"

De door de Egyptische staat gerunde krant Al-Ahram, die vaak rapporten publiceert over het vermeende onrecht dat Afghanistan wordt aangedaan door toedoen van de VS, insinueert dat er economische motieven zijn voor de Amerikaanse invasie: "Het is een oorlog met twijfelachtige motieven, aangezien het land [Afghanistan] een enorme rijkdom heeft aan natuurlijke mineralen."

Het is moeilijk voor de westerse geest om te begrijpen waarom het moslimleiderschap en de media het publiek vijandig en slecht geïnformeerd proberen te houden over waarom de VS in Afghanistan is. Voor hen is het zo, dat de waarheid over de gewelddadige jihad die tegen het westen wordt gelanceerd vanuit Afghanistan verborgen en afgeschermd moet blijven.

 

Een Amerikaans soldaat schudt de hand van een Afghaans kind terwijl hij op patrouille is in het zuiden van Afghanistan op 5 februari 2010. De Amerikaanse soldaten maakten deel uit van een hulpoperatie voor het Afghaanse nationale leger om de verschillende dorpen te zuiveren van geïmproviseerde explosieven, opslag van de wapens en illegale drugs. (Afbeeldingsbron: US Department of Defense)

Hier zijn enkele islamitische wetten, uit het boek Afhankelijkheid van de Reiziger, die de verplichte aard behandelen van de jihad (gedefinieerd als oorlog tegen de niet-moslims) waaraan elk moslimstaatshoofd (kalief) moet gehoorzamen of anders worden ontheven:

  1. De kalief voert oorlog tegen Joden, christenen en Zoroasten. (09.8 p602)
  2. De kalief bevecht alle andere volkeren totdat ze moslims zijn. (09.9 p603)
  3. Als geen van de betrokkenen jihad voert, maar er gebeurt helemaal niets, dan heeft iedereen het besef van een plicht en is schuldig aan een zonde. (09.1 p600)
  4. Een van de taken van een gouverneur die door een Kalief benoemd is, is om de jihad uit te voeren tegen de vijanden. 025.9 (8) p 647. [Opmerking: Geen plichten vermeld om vrede te sluiten]
  5. Als de Kalief een niet-moslim is, en de sharia-wetgeving verandert of verwerpelijke innovaties pleegt terwijl hij in functie is [zoals afschaffing van jihad-verplichting], dan verliest hij zijn gezag en is er een verplichting voor de moslims om hem uit zijn ambt te zetten. (025.3 (a) p640)
  6. Zo kan een nieuw islamitisch staatshoofd aan de macht komen door middel van het ontnemen van de macht door geweld, door een persoon die beschikt over de kwalificaties van een kalief. (025.5 (3) p644)

Elk moslimstaatshoofd begrijpt heel goed de gevolgen van het niet naleven van het bovenstaande. En veel andere wetten dwingen hem om de jihad uit te voeren en om nooit een vrede te aanvaarden van de vijanden van de islam, tenzij het absoluut noodzakelijk is. Leiders die weigeren om de jihad uit te voeren, en die in plaats daarvan vriendschap sluiten met het westen, moeten worden verwijderd uit deze functie. Deze compromisloze Sharia-wetten met betrekking tot de jihad die opgelegd zijn aan moslimstaatshoofden, worden door de westerse leiders en media genegeerd en niet serieus genomen.

Moslimleiders stoppen daarom de jihadisten niet openlijk af, tenzij de terroristen zich tegen hen keren, wat ze vaak doen door middel van staatsgrepen en moorden. Vaak maken leiders overeenkomsten met de jihadisten om hun bedrijf elders te gaan uitvoeren. Islamitische landen met een zwakke centrale overheid, zoals Afghanistan, zijn zo het doelwit geworden en worden vervolgens de vluchthavens voor jihadisten - met de zegen van veel islamitische leiders. De Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook zijn twee andere locaties die al bijna 70 jaar worden gebruikt door de Arabische landen voor het uitvoeren van het meest "eervolle" doel van de islam: de jihad tegen de niet-moslims.

Saoedi-Arabië en andere rijke Arabische landen begrijpen dat, maar voeren nooit een directe oorlog tegen Israël vanuit hun land omdat zij vrezen voor de vergelding en de vernietiging van de islamitische heilige plaatsen. In plaats daarvan kozen ze de grote kracht achter de Arabische jihad, uitgevoerd vanuit de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en Afghanistan, inzake die kwestie.

Na 9/11 zaten de islamitische leiders gevangen in een dilemma. Ze konden Osama Bin Laden niet openlijk voor hun burgers en de wereld verdedigen en beschermen, maar achter de schermen, hebben ze hem gehuisvest en verborgen voor de VS.

Islamitische leiders konden zelfs na 9/11 niet hun plicht voor de jihad opgeven vooral niet tegenover hun burgers. Dat was de reden dat geen enkele moslimleider zich ooit verontschuldigde naar de VS toe voor 9/11. Ook heeft geen moslimleider willen toegeven dat Afghanistan de oorlog met de V.S. over zichzelf heen heeft gebracht, of dat de VS gelijk had met de invasie om de nooit eindigende toeleveringen aan de terroristen weg te nemen. Als iemand dat deed, zou hij tegen de Sharia in handelen. Als een moslimleider zou moeten toegeven dat Afghanistan verkeerd deed, zou hij daarmee ook toegeven dat de jihad verkeerd is en dat het westen terecht zichzelf gaat verdedigen. En in een soortgelijke islamitische vergelijking: als iemand zou toegeven dat Afghanistan verkeerd zat, dan zou de wereld echt ontdekken wat de jihad zou betekenen - en de verliezer zou de islam zijn.

De enige oplossing was daarom de wereld te vertellen - en eraan vast te houden de moslims te laten geloven - dat Afghanistan het slachtoffer is van het westen en dat de VS een agressor is en dat de invasie een koloniale "bezettings"macht is die de moslims moeten bestrijden.

De westelijke media moeten een betere klus uitvoeren in hun rapportage van de waarheid over de islamitische wereld in het algemeen, met inbegrip van Afghanistan. Dit betekent niet dat de media offensief moet worden, maar het betekent wel dat de media echt verslag van de waarheden moeten doen, die de moslims en de islamitische apologeten echter niet willen horen.

In dit verhaal hebben de VS en Israël en Europa en andere landen in het westen weinig steun van de media om de wereld de "andere" kant van het probleem te vertellen: namelijk dat het publiek in het Westen niet verdeeld moet worden ten aanzien van het legitieme recht om zichzelf te verdedigen tegen het islamitische jihad-terrorisme.

Nonie Darwish, geboren en getogen in Egypte, is de auteur van "Geheel Anders; Waarom ik de Bijbelse waarden verkoos boven de islamitische waarden."

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2017 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Afghanistan: How We See It vs. How They See It