Trump begrijpen: Deel 4 – Uniek in zijn soort?

Door Bob O'Dell - 18 december 2016

De drie artikelen in deze serie laten de volgende inzichten over Trump zien:

Ten eerste: Trump is in de kern een mensenmens: de ultieme populist.

Ten tweede: Trump maakt gebruik van woorden als van verf en boeit ons met de kleuren, maar wat we niet vergeten mogen, is dat het beeld dat hij schildert op elk moment kan veranderen.

Ten derde: Trump wil graag, en daar heeft hij zijn denken al op ingesteld, de 'populaire stemming' winnen over vier jaar.

Dit vierde artikel bekijkt twee leiders uit het verleden, die grote gelijkenissen vertoonden met Trump: Huey Long uit Louisiana, en Cyrus de Grote van Perzië. De eerste is besproken in de seculiere media, en de tweede is besproken in de christelijke media.

Huey Long, de grote man van Louisiana

Huey Long was één van de bekendste politici van de jaren 1920 en 30. Een populist die werd verkozen tot gouverneur van Louisiana in 1928, en tot Senator van de Verenigde Staten in 1930, en in 1935 werd hij in de voorbereiding als kandidaat tegen President Franklin D. Roosevelt vermoord. Zijn verhaal is het onderwerp van documentaires en een film, gebaseerd op zijn leven. All the King's Men won de Academy Award-1949.

De verbinding van Huey Long met Trump werd in de seculiere media regelmatig genoemd tijdens de campagne. Bijvoorbeeld, zo schreef George Will in februari dat Donald Trump het Republikeinse establishment op dezelfde manier had verstoord als Huey Long dat met de democratische partij had gedaan jaren geleden. Maar de main stream media maakten nooit veel werk van deze gelijkenis in 2016. Waarom niet? Omdat het niet werkt om een Republikein te besmeuren door hem te vergelijken met een beruchte democraat!

In deze serie proberen we echter de mensen te begrijpen, niet de politici. Dus gaan we dieper in op de gelijkenissen tussen de twee mannen.

In de beschrijving hieronder zal ik het citaat geven van enkele passages uit Sandy Landry's boek, Levend met passie en doel, waarin hij vele beroemde persoonlijkheden en bijbelse personages profileert in het licht van de Bijbel. Hoewel het dateert van voor de opkomst van Donald Trump, luister eens hoe vergelijkbaar haar profiel van Long overeenkomt met dat van Trump.

Huey Long ging in Louisiana de politiek in als een buitenstaander. Hij heeft de hele staat opgehitst bij zijn eerste poging voor het gouverneurschap in 1924, door van stad naar stad te gaan, en trapte tegen het politieke establishment aan in Louisiana door zijn indrukwekkende retorische vaardigheden en door de inzet van buitengewone personen waar de gewone mensen niet neutraal tegenover staan. Ook kon hij zich in dezelfde toespraak omkeren en zijn aanvallen richten op mensen, zoals de belangrijkste gouvernementele leiders in een bepaald gebied. "Zelfs indien zijn luisteraars niets tegen de man hadden die hij had aangevallen – wat enkelen altijd niet deden – was de meerderheid ongewild steeds maar niet bestand tegen Huey's pure vermetelheid." Klinkt dit bekend voor Trump tot nu toe?

Huey Long verbond zich met de gewone werkende mensen. Hij kondigde zichzelf aan als een kandidaat van het volk, maar in werkelijkheid was hij de zoon van een rijke boer van Louisiana. Klinkt bekend?

Huey Long had de mogelijkheid om mensen met zijn verhalen te trekken en die werden bijgewerkt wanneer nodig. "Hij vertelde de protestanten van het noorden de wagen te pakken en hun grootouders mee te nemen naar de Baptistenkerk op zondag en hij vertelde de Franse katholieken in het zuiden over de wagen om katholieke grootouders mee te nemen naar de mis elke zondag. Ondervraagd over de discrepantie, antwoordde hij: "Juist, maar wij hadden niet eens een paard." "

Landry's profiel gaat verder met: "Het Angelsaksische Noorden en het Frans-Canadese Zuiden zijn altijd politiek twee gescheiden geesten geweest, maar vreemd genoeg, hier was een man die beide kanten leek te waarderen, een politieke genius, deels de bullebak, en deels een held." Klinkt dit bekend voor Trump? "Ze vertelden zichzelf dat hij niet slechter was dan de rest, maar dat hij voor hen op zoek was, en dat die andere oplichters alleen voor zichzelf zorgden." Klinkt het argument over wie hij bezorgd is vertrouwd?

Toen hij maar net het gouverneurschap verloor in 1924, gaf hij de schuld voor zijn verlies aan de regen. "De regen had de arme boeren thuis gehouden en dat kostte hem de verkiezing." De verkiezingsopkomst als schuld, dit geluid klinkt toch vertrouwd? "Die leugen bracht weinig voldoening bij zijn tegenstanders die beseften dat ze hem nooit zouden kunnen weerhouden, en ze hadden gelijk." Handig won hij in 1928. Trump verloor ook het presidentschap de eerste keer, en hij won de tweede. Hier is echter een klein verschil, omdat ik denk dat het pas sinds deze eerste presidentiële verkiezing is, dat Trumps tegenstanders zich realiseren hoe moeilijk het kan zijn om hem te verslaan over vier jaar.

Historici zeggen dat Huey Long als populist veel goeds bereikte voor de bevolking van Louisiana. Maar zijn grote persoonlijk fout was om erin te blijven geloven, dat zijn pesterijen en aanvallen geen persoonlijke gevolgen zouden hebben, zelfs al was hij zo succesvol dat hij zijn aandacht erop richtte om voor het presidentschap tegenover FDR te gaan in 1936. Landry concludeert: "Zijn vermogen om invloed op massa's mensen uit te oefenen, had hem tot nu zover gebracht, dat heel wat van zijn vijanden dit het meest vreesden. Echter, zijn meedogenloze tactiek oogstte meedogenloosheid." Huey werd in 1935 doodgeschoten op de leeftijd van 42 jaar.

Trump ging veel later in zijn leven de politiek in dan Huey Long, en hij zal 70 zijn bij zijn inhuldiging, wat een record zal worden voor een eerste-termijn Amerikaanse President. Terwijl Trump de zwakte deelt van Huey, van het niet volledig begrijpen wat de impact is van zijn negatieve acties naar anderen toe, verwacht ik zeker niet dat hun verhalen op dezelfde manier eindigen. Maar het dramatische einde van Huey's verhaal moet een waarschuwing zijn om te bidden.

We moeten bidden dat Trump in de werkelijkheid gaat staan, en niet in een eigen projectie van zijn eigen populistische fantasie zal lopen. Dat is een positie waar "mensenmensen" keer op keer mee worstelen. Ze zien hun vermogen tot het beïnvloeden mensen als een manier waarop ze hen terug kunnen winnen wanneer dit vereist is.

Cyrus de Grote van Perzië

Een andere figuur waar Trump mee vergeleken is in de christelijke media is Cyrus, met name door Lance Wallnau zijn recente boek Gods Chaos Candidate. Wallnau vertelt een verhaal dat het gevoel geeft alsof God hem zelf vertelde om te kijken naar Jesaja 45 en te begrijpen hoe God de 45e President van de Verenigde Staten ziet. Hij wist niet wat hij zou vinden in dat hoofdstuk.

In dat hoofdstuk van Jesaja spreekt de Heer over Cyrus. God zegt over Cyrus in vers 1: "Die ik heb genomen met de rechterhand, om de Naties vóór hem te onderwerpen," en later in vers 4: "Ik heb u ook bij name geroepen; Ik heb u een eretitel gegeven ook al heb je mij niet gekend."

Ik heb het boek van Lance nog niet gelezen, dus ik zal niet proberen in te gaan op zijn boodschap en het af te wegen voor Amerika. Maar laten we hier en nu eens nagaan, in de Bijbel, of Cyrus wel of niet de beschrijving is, die past bij een bijbels "mensenmens", of zelfs meer als een "ultieme populist."

Het antwoord is duidelijk ja.

Cyrus past bij het model van de ultieme populistische persoonlijkheid. Laten we de eerste paar verzen in Ezra lezen voor aanwijzingen:

"In het eerste jaar nu van Kores, de koning van Perzië, wekte de HEERE de geest van Kores op, de koning van Perzië, opdat het woord van de HEERE, dat Hij bij monde van Jeremia gesproken had, vervuld zou worden om door zijn hele koninkrijk een boodschap te laten gaan, ook in geschrifte:
Zo zegt Kores, de koning van Perzië: Alle koninkrijken van de aarde heeft de HEERE, de God van de hemel, aan mij gegeven, en Hij is het Die mij heeft opgedragen om een huis voor Hem te bouwen in Jeruzalem, dat in Juda ligt.
Wie er onder u ook maar tot al Zijn volk behoort – zijn God zij met hem – laat hij optrekken naar Jeruzalem, dat in Juda ligt, en laat hij het huis van de HEERE, de God van Israël, bouwen; Hij is de God Die in Jeruzalem woont."

Deze manier van verwoording komt overeen met het gedrag van de "ultieme populist". Hij roept een groep mensen uit alle volkeren op om het werk te gaan doen, en op hetzelfde moment zichzelf te verheffen als degene die het bouwen doet. Later zien we in Ezra dat als kwade verslagen Cyrus bereiken dat de Joden bijbedoelingen hadden met hun bouwproject van de tempel, dat het project werd uitgesteld.

Wij krijgen ook een fascinerende blik op Cyrus en zijn zelf-promotie door de wereldberoemde "Cyrus Cylinder" die in 1879 in Babylon werd ontdekt.

Deze cilinder is een proclamatie in klei van koning Cyrus, sprekend tot zijn hele Koninkrijk over de kwade daden van het vorige regime van Babylonië, en al het goede dat koning Cyrus deed, door dit toe te schrijven aan zijn eigen Perzisch goden. De cilinder geeft een glanzende referentie richting Cyrus voor het werk dat hij deed voor de Joden, toen hij zei: "Ik gaf de beelden terug van de goden, die in hun plaatsen [in Babylon] hadden gewoond, en ik laat ze wonen in hun eeuwige verblijfplaatsen. Ik verzamelde al hun inwoners en die keerden terug naar hun woningen."

Het bericht op deze cilinder doet me denken aan de manier waarop Trump gebruik maakte van Twitter. Kijken we naar een 2500 jaar oude "Tweet"?

Wat moeten we opmerken over deze twee proclamaties? De proclamatie in het boek van Ezra begon als een daad van nederigheid. Cyrus erkende dat de Here, God van de hemel, hem alle koninkrijken van de aarde had gegeven en hem voor een taak benoemde. Maar de proclamatie op de cilinder heeft de houding en het gedrag voor de koningen in dat tijdperk, dat wil zeggen dat ze krediet geven aan de goden die gediend worden door de koning. Kon Cyrus dit hebben beraadslaagd, na het geven van zijn proclamatie aan de Joden, dat hij zijn eigen legitimiteit in gevaar zou kunnen brengen voor de rest van de mensen?

En welke les kunnen we hier leren betreffende Trump?

Als Trump een Cyrus is, dan zal Trump zeker Gods agenda uitvoeren op aarde voor dit tijdperk. Dat is zeker. Maar de vraag is of de Trump bescheiden genoeg zal zijn om te erkennen dat dit Handvest aan hem gegeven is door God. Of zoals Cyrus, zal hij de heerlijkheid daarvoor aan zichzelf geven of aan geen andere god dan de Ene Waarachtige God?

Ja, Gods wil moet gedaan worden. Het zal gebeuren. Maar voor de mens Trump moeten we allemaal bidden dat hij zal doen wat juist is. Zoals Micha 6:8 zegt dat we moeten bidden:

"Hij heeft u, mens, bekendgemaakt wat goed is en wat de HEERE van u vraagt: niets anders dan recht te doen, goedertierenheid lief te hebben en ootmoedig te wandelen met uw God."

Volgende keer

We hebben nog een paar resterende onderwerpen, zoals Trump als een dealmaker, en begrijpen hoe hij zijn rijkdom ziet, en de dynamiek die we kunnen verwachten van het achter de schermen werkzaam zijn in zijn staf.

Deel 1    Deel 2    Deel 3

Bron: Understanding Trump: Part 4 – One of a Kind? - Israel News