www.wimjongman.nl

(homepagina)

Trump begrijpen - Deel 2: Trump schildert met zijn woorden

Door Bob O'Dell - 4 december 2016

In het vorige artikel spraken we over hoe Trump de wereld bekijkt door middel van mensen, en we introduceerden het idee dat Trump de ultieme populist is. Deze keer bespreken we hoe Trump de woorden gebruikt.

Enkele decennia geleden, tijdens mijn carrière als high-tech zat ik in de staff met een ervaren industrieel die uiterst voorzichtig was, ik zou willen toevoegen térgend voorzichtig, met gesproken woorden. In de zakelijke discussies koos hij ervoor om zijn woorden langzaam en bewust uit te spreken, zó dat hij soms midden in een zin gedurende meer dan een minuut stil was, terwijl wij allemaal onze adem inhielden, wachtend op de volgende gesproken frase die beslissende gevolgen kon hebben. Hij behandelde elke zin van hem, alsof zijn woorden in het steen van het bovenblad van de lange tafel zouden worden gebeiteld waar we rondom aanzaten. We waren benieuwd of zijn moedertaal niet Engels maar Contract-taal was.

Dat is Trump helemaal niet! Iedereen zal het ermee eens dat hij vrijuit spreekt en uit de vrije hand, maar is Trump net zo extreem als mijn baas was in de hightech op zijn manier?

Trump aan het schilderen

Ik stel voor dat we als volgt over Trumps woordenstroom moeten denken: alsof het verf is. Als hij spreekt schildert hij, en aangezien hij bijna nooit stopt met spreken, zo stopt hij ook niet met schilderen. Woorden moeten voor Trump zijn als verf op zijn doek. Op delen van dit doek kan de verf enigszins zijn gedroogd, maar nat of niet, als hij op elk gewenst moment voelt dat hij zich moet verplaatsen in een andere richting in een onderwerp, dan schildert hij er gewoon overheen, over wat hij eerder heeft gezegd. Ik denk ook dat we, om in de komende jaren Trump te begrijpen, dat hij nooit zichzelf in een hoekje vast verft, omdat hij het niet erg vindt om op natte verf te lopen. Hij zal gewoon zijn voetafdrukken uit de kamer weer wegverven.

 Trump zal zichzelf nooit in een hoek verven omdat hij het niet erg vindt om op de natte verf te lopen.

Is dit liegen? Wanneer het is gebeurt met de vooruitziende blik, is het op zijn minst misleidend. Maar ik ken enkele individuen die net als Trump, de wereld anders zien, "als een verzameling van mensen om te worden beïnvloed", die hun gedachten net zo gemakkelijk kunnen veranderen als Trump dat lijkt te doen, en dat zij het helemaal niet met voorbedachte rade doen! De industrieleider waar ik voor werkte, was een zeer charmante "menselijke persoon", die heel eenvoudig zijn gedachten kon veranderen, zodat zijn personeel gewoonlijk zei dat voor hem te werken was als waterskiën achter een snelle speedboot.

Liegt Trump?

Persoonlijk denk ik dat Trump regelrecht gelogen heeft naar het Amerikaanse volk, toen hij het gesprek over zijn buitenechtelijke exploits met vrouwen toedekte door te zeggen: "Dat was kleedkamer scherts. Dat waren slechts woorden."

Nadat hij de verkiezingen won, treurde ikzelf nog steeds over de impact die dit soort liegen heeft op onze natie. Aan de ene kant zegt de Bijbel dat God niet zal worden bespot, en dat een man zaait wat hij oogst. Maar nu Trump doorschoof, weg van deze kwestie en naar voren kwam als gekozen en ongedeerd, vroeg ik aan God: "Wat is hier gaande?" En ik vond het antwoord toen in het Torah-gedeelte van die week. Abram had een zeer pijnlijk geheim dat openbaar kwam in Egypte: zijn mooie "zuster" was in werkelijkheid zijn vrouw. Abram kwam niet alleen ongedeerd uit die situatie, maar ook met grote rijkdom toen hij uit Egypte verliet! Waarom gaf God Abram zo'n doorgang? Omdat God een groter verhaal in gedachten had! Abram kreeg wel een doorgang, maar uiteindelijk zou hij een groot en blijvend verdriet krijgen van die leugen. Welk verdriet? Onder die rijkdom was ook de Egyptische Hagar. En uit Hagar kwam Ismaël voort. Abraham moest van God zijn eigen zoon wegsturen, zonder een erfdeel, en de wereld zit nog steeds met de gevolgen van die verbitterde Ismaël.

Ja, we kunnen er zeker van zijn dat er een prijs wordt betaald na verloop van tijd voor deze leugen. Na verloop van tijd zal Trump een prijs betalen. Maar door grotendeels die hele zaak onder het tapijt te vegen, door te proberen om gewoon het praten over het vermijden van zonden en te liegen over het rokkenjagen, ben ik bang dat de kerk op een dag zelf een prijs moet betalen.

Racist? Fascist?

Trump gebruikte opruiende woorden in de campagnetour. Is deze man werkelijk een racist? Is hij een fascist in zijn hart? Ik zeg: Nee! Het was een "schilders-strategie" om een basis van ondersteuning op te bouwen. Algemeen is geconstateerd dat Trump zijn verlies in de voorverkiezingen van 2012 heeft geanalyseerd, en besloot om van tactiek te veranderen in 2016. Zijn intuïtieve inzicht in mensen hielp hem in het uitbuiten van het feit dat 70% van de bevolking niet graag in de richting ging waarin de natie op weg was. Hij bepaalde opnieuw de politieke grenzen rond deze massale ontevredenheid. Hij werd eerst belachelijk gemaakt. Maar vandaag de dag heeft Donald Trump voordeel van het creëren van een nieuwe populistische beweging, een prestatie die niet werd herhaald sinds Reagan het deed in de jaren 1980!

Maar terwijl het voor Reagan mogelijk was om een populistische beweging op te bouwen rond een positieve en verheffende boodschap, vernieuwde Trump zijn weg langs een tiental levensvatbare mededingers, door verder te reiken dan de ontevredenheid en te appeleren aan nog diepere emoties en die te voeden: wrok. Kan iedereen van de lezers met mij meegaan in een collectieve schreeuw in koor van dit woord: "Au!"

Waarom heeft Trump zich specifiek gericht op wrok, terwijl zijn mededingers de doelstelling nastreefden van het veel veiliger ontevredenheid? Hoewel ze het zich op dat moment niet realiseerden, legde professor Kathy Cramer van de Universiteit van Wisconsin-Madison de oorzaak voor ons uit over het diepere van Trumps succes in haar boek 'De politiek van wrok'. Haar maanden van kriskras interviewen van landelijke kiezers in Wisconsin onthulde drie eenvoudige conclusies: landelijke kiezers vertegenwoordigden het feit dat, in vergelijking met de grote steden, (1) ze niet hun eerlijke deel kregen in de beslissing wie de macht kreeg, (2) ze niet hun billijke aandeel kregen van de overheidsmiddelen en (3) ze geen respect kregen.

Trump stookte dat gevoel van wrok op en speelde in op de aanval van alles en iedereen op iedereen, waar de mensen aanstoot aan namen. Hij was zeer nauwkeurig en berekenend bij de aanvallen, en meer instinctief bezig. Maar toch was hij grotendeels effectief daarin en vond een emotie die de partijgrenzen kon overschrijden en zo zijn steun uitbreiden. In de gevallen waarin hij ervoor koos om de verkeerde persoon aan te vallen, zoals een gedecoreerde oorlogsheld of een Spaanse rechter, rechtvaardigde hij zichzelf zo goed als mogelijk, terwijl hij zich een uitweg uit die "kamer" schilderde, op zoek naar het volgende doel in wrok.

Hoe zit het met de inschakeling van racisme?

Als Trump een populistische beweging heeft opgewekt, sterk gemaakt niet alleen door ontevredenheid, maar ook door wrok, hebben dan Trumps woorden uiteindelijk het racisme vertegenwoordigd?

Ik zie niet in dat Trump specifiek het racisme heeft ingeschakeld, net zomin als voetbalclubs voetbal spelen om het gras op het veld te vernielen. Ploegen spelen om het spel te winnen, niet om het gebied te beschermen tegen schade. Dus terwijl Trumps woorden niet specifiek het racisme inschakelden, was een groot deel van zijn woorden gebaseerd op de strategie van het zaaien van ontevredenheid en het verhogen van de wrok. Spreuken 6:19 zegt dat een van de zes dingen die de Heer haat is: "Een persoon die conflict [of strijd] in de gemeenschap brengt." Als de Heer het haat, moet het iets losmaken. Woorden hebben bijwerkingen.

Trump is een meesterschilder als het gaat om woorden. Zijn woorden trekken mensen aan, en we zijn geboeid, bijna vastgenageld door de stroom van verf die uitspat op zijn volgende doek. Je hoeft niet te wachten, zelfs geen paar seconden tussen de volledige stukken. Hij schildert als een videospel op snelheid. Stel je dan voor hoeveel vooruitgang er kan worden geboekt als zijn woorden het land beginnen om te draaien richting de karakterkwaliteiten en idealen die het land samenbrengen en "Amerika helpen opnieuw groot te worden". Ik denk niet dat een dergelijke schilderij, afkomstig van de meester-woorden-schilder, Donald Trump, ook maar iets saai zou zijn.

De volgende keer

Deze serie artikelen heeft tot nu toe twee belangrijkste inzichten over Trump voorgesteld:

Trump is in de kern een mensenmens: de ultieme populist.

Trump gebruikt woorden als verf. Hij boeit ons met kleuren, maar we mogen niet vergeten dat de afbeeldingen die hij schildert op elk moment kunnen worden veranderd.

In ons derde artikel zullen we onthullen wat voor mij de meest sympathieke kwaliteit van Trump is — dat is er een die moet worden gevreesd door extreem-links — en die kwaliteit geeft ons de sleutel om zijn plan als President te begrijpen.

Bron: Understanding Trump: Part 2 – Trump the Word Painter - Israel News