Tijd om uit de buurt te komen van de Amerikaanse hulp

Het punt is dat de Amerikaanse hulpdeal in feite echt een deal voor Lockheed Martin is, en niet voor Israël. En wij moeten nee zeggen.

Door Caroline Glick op 28 juli 2016

Maandag zal het waarnemend hoofd van de National Security Council Yaakov Nagel samen zitten met zijn Amerikaanse tegenhanger, Susan Rice, en proberen om de onderhandelingen over een nieuw, meerjarig Defensie hulppakket af te sluiten.

We moeten allemaal hopen dat hij faalt.

Er zal geen duidelijk Israëlische voordeel komen door het sluiten van de steunovereenkomst die momenteel op tafel ligt.

Inderdaad zal de deal die nu wordt besproken aan Israël een massale, langdurige economische en strategische schade veroorzaken. Dit geldt vanwege een aantal redenen.

Ten eerste is er de kwestie van de impact door deze transactie op de militaire industrie van Israël, die de ruggengraat vormt van de strategische onafhankelijkheid van Israël.

Onder het huidige verdedigingspakket, dat volgend jaar afloopt, wordt een kwart van de Amerikaanse hulp die Israël ontvangt omgezet naar shekels en in ons eigen land uitgegeven.

Naar verluidt zal de deal die nu wordt onderhandeld Israël verhinderen om een van de fondsen in eigen land te gebruiken.

De implicaties voor onze militaire industrie zijn verschrikkelijk. Niet alleen zullen duizenden Israëli's hun baan verliezen. Het vermogen van Israël om eigen wapens te ontwikkelen zal gevaarlijk worden verminderd.

Dan is er nog het probleem van de gezamenlijke projecten.

Vandaag de dag ontvangt Israël aanvullende Amerikaanse fondsen voor gezamenlijke projecten, waaronder het Iron Dome en de Davids Sling korteafstandsraketten en om defensie-raketprogramma's te ontwikkelen. Deze programma's werden uitgevoerd als reactie op bedreigingen die niet waren voorzien toen de huidige deal een decennium geleden werd onderhandeld.

Volgens rapporten zal de deal die nu wordt onderhandeld Israël en de VS de mogelijkheid ontzeggen om gezamenlijk nieuwe projecten te financieren, of om een aanvullende financiering te doen voor bestaande projecten. De totale financiering voor alle projecten zal worden afgedekt door de forfaitaire som die momenteel wordt onderhandeld.

Niet alleen sluit dit nieuwe projecten uit, het voorkomt ook dat het Congres toezicht kan uitoefenen op het beheer van een financiering op de bestaande gezamenlijke projecten met Israël. President Barack Obama heeft steeds geprobeerd om in de financiering van raketverdedigingsprogramma's te snijden, maar dat werd steeds overschreven door het Congres. Onder de deal die nu op tafel ligt, zal het Congres worden geweigerd enige macht te hebben een ​​vijandige regering te overschrijven.

Gezien de voor de hand liggende problemen met het hulpprogramma dat momenteel door de regering-Obama wordt voorgesteld, is er enige verwondering dat Premier Benjamin Netanyahu tot nu toe publiekelijk heeft verklaard dat, indien nodig, Israël klaar is om te wachten op de volgende regering. Sommigen beweren dat Netanyahu's duidelijke hernieuwde belangstelling om de onderhandelingen op Obama's voorwaarden af te handelen, te danken is aan zijn vrees dat dit het beste aanbod is wat Israël waarschijnlijk zal krijgen. Zowel Hillary Clinton als Donald Trump hebben vanwege verschillende redenen, gesteld dat ze minder snel tot een significante stijging van de Amerikaanse militaire hulp zullen overgaan.

Ervan uitgaande dat dit juist is, wordt het de vraag of Israël wel helemaal belang heeft bij die bijstand.

En zo komen we bij de F-35.

Voor Israël gaat het pakket aan steunmaatregelen in belangrijke mate over de aanbieding van de F-35, de vijfde generatie van gevechtsvliegtuigen van de Verenigde Staten, ook wel bekend als de Joint Strike Fighter.

Vorige maand vlogen de Minister van Defensie, Avigdor Lieberman, en IAF stafchef, brigade-generaal Tal Kelman, naar Texas om ceremonieel Israëls eerste twee F-35s "in ontvangst te nemen". Beide toestellen zijn gepland aan Israël te worden afgeleverd in december.

Tot op heden heeft het IAF 33 F-35s aangeschaft - allemaal met Amerikaanse hulpgeld. De IAF wil in totaal 75 F-35s aanschaffen die worden geacht ter vervanging te zijn van de F-16 en F-15 die de IAF momenteel gebruikt.

Zoals Lieberman duidelijk maakte tijdens zijn bezoek, is de vraag of Israel ze koopt of niet, volledig afhankelijk van de steunovereenkomst.

We moeten ze niet aannemen. We moeten weglopen.

We moeten echter weglopen, zelfs als we niets in ruil ontvangen voor de vliegtuigen die we afwijzen.

De F-35 is een ramp van epische proporties, voor de VS in de eerste plaats. Maar als Israël instemt met een volgende generatie machines die gebaseerd is op de F-35, zal het ook een ramp worden voor ons. Hoewel we al heel ver in het spel zitten, moeten we onze verliezen gaan beperken.

Tot op heden heeft de F-35 de VS $ 400 miljard gekost.

Dat is het dubbele van wat het moest kosten. Het project ligt nu al vier jaar achter op schema, en het is nog steeds in ontwikkeling. Het zal niet eerder operationeel zijn dan in mei 2018 - op zijn vroegst.

De F-35 is een straalvliegtuig dat werd ontwikkeld door een commissie die belast was met alles. Het is dus niet verwonderlijk dat het niet werkt. In februari heeft J. Michael Gilmore, de directeur van de Operational Test and Evaluation Bureau van het Pentagon, een vernietigend rapport voorgelegd aan het Congres over het F-35 programma.

Het is de moeite waard om slechts een paar van zijn bevindingen na te lopen.

Het visitekaartje van de F-35 is zijn stealth (onzichtbaarheid) capaciteit.

Volgens de ingenieurs van Lockheed Martin, wordt de JSF geacht volledig onzichtbaar te zijn voor radarsystemen. Dit stealth systeem zou veel betere stealth mogelijkheden hebben dan de voorgangers van de derde generatie.

Maar op dit moment werken zijn stealth-systemen niet, en het is onduidelijk of ze ooit zullen werken als gepland.

Ten eerste is er een probleem met de koelsystemen van de JSF. De JSF is te warm. Om het smelten van zijn (slechts) ene motor tijdens de vlucht te voorkomen, zijn de piloten gedwongen om de wapenruimtes te openen bij hoge snelheden en hoogten elke 10 minuten. Wanneer de wapenruimtes zijn geopend, werkt het stealth-systemen niet.

Dan is er de software. De F-35 wordt beschouwd als een grote vliegende computer. Hij maakt gebruik van meer dan 20 miljoen regels aan computercode. Deze codes worden verondersteld om het toestel tot het meest wendbare en onzichtbare vliegtuig te maken in de geschiedenis. Het probleem is echter dat de codes onvolkomen zijn. De softwareprogramma's die het vliegtuig in staat stellen om te vliegen, te manoeuvreren, en deel te nemen in de strijd zijn onvolkomen. Zo ook de softwareprogramma's die de stealth-mogelijkheden van het vliegtuig besturen.

En de oplossing ervan is geen eenvoudig proces.

De vaste softwaresystemen kunnen niet eenvoudigweg in de bestaande hardware worden geplaatst - of in de bestaande vliegtuigen. De vliegtuigen zelf moeten worden herbouwd en aangepast aan de nieuwe software. Zodat de modellen die reeds zijn geproduceerd, waaronder de twee F-35s die voor levering zijn gepland in december, helemaal moeten worden omgebouwd voordat ze gevechtsklaar zijn.

Zoals een forum van Amerikaanse Defensie en Luchtvaart Experts, dat eind februari bijeengeroepen is, na de publicatie van het rapport van Gilmore, opmerkte, dat het veel tijd en honderden miljoenen dollars zal kosten.

Een ander groot probleem is dat het zenuwcentrum van de F-35 disfunctioneel is, en er is geen duidelijk pad naar de vaststelling ervan. De F-35 wordt bestuurd door het Autonome Logistics Informatie Systeem (ALIS). ALIS is een centraal computersysteem dat is gevestigd in de Verenigde Staten.

Voor alle F-35s over de hele wereld is het noodzakelijk om in te loggen in het ALIS-systeem om computerbestanden te uploaden na elke vlucht en elke de controle voor elke vlucht. Van ALIS wordt verondersteld dat het kapotte onderdelen identificeert en helpt bij het versnellen van reparaties, en assisteert met uploads van ontbrekende gegevens.

ALIS heeft de mogelijkheid om te voorkomen dat F-35 zal opstijgen. ALIS kan piloten en grondpersoneel buitensluiten als het gevaar ziet. Als dit gebeurt, moeten de onderhoudstechnici de computer ervan overtuigen dat ze ofwel de problemen die de computer hebben geïdentificeerd en kunnen afhandelen, of dat het een vals alarm is.

Dan Grazier, een lid van dat forum, dat zijn beraadslagingen door 'This Week' meldt, waarschuwde dat deze bevoegdheid de gehele F-35 vloot kwetsbaar maakt voor hackers. Als iemand in staat zou zijn om de computer, zonder dat er iets mis is in de vloot, hiervan toch te overtuigen, zouden ze in staat zijn om alle F-35s aan de grond te houden. Hoewel de schade niet blijvend zou zijn, kan het lang genoeg aanhouden, wat het ertoe zal leiden dat de VS of een bondgenoot een gevecht zal verliezen, of zal falen in een missie.

Voor Israël is dit beveiligingslek belemmerend, zelfs als ALIS ooit weer is gemaakt om te werken. De betekenis van de controle van ALIS over alle F-35s over de hele wereld is dat de VS - en iedereen die in staat is om het Amerikaanse systeem te hacken - de IAF zal besturen. Het zal ook werken op de manier die de Amerikaanse regering zal behagen, of hen die in staat zijn om de VS-computers te hacken. Zij zullen in staat zijn om IAF-vliegtuigen aan de grond te houden wanneer ze het willen.

Dit kritieke probleem werd zijdelings erkend door luitenant-kolonel Yotam, de commandant van Israëls eerste F-35 oftewel Adir squadron, in een interview met Israel Defense in april.

Luitenant-kolonel Yotam zei: "Het onderhoudsconcept van Adir is gebaseerd op internationaal management en logistiek op het gebied van onderdelen en de onderhoudsechelons."

Israëlische deskundigen houden er rekening mee dat, hoewel in theorie Israël in staat is om de ALIS code te kraken en te overschrijven, het jaren zal duren om een ​​dergelijke capaciteit te ontwikkelen. In de tussentijd zal het IAF een contract-werknemer zijn geworden van de Amerikaanse overheid, waarbij een operatie is onderworpen aan de goedkeuring van de VS voor een vlucht die de vliegbasis wil uitvoeren.

De US Air Force, mariniers en marine proberen allemaal te achterhalen hoe om te gaan met de tekortkomingen van de F-35. Er is een vage hoop dat de VS een nieuwe vijfde generatie gevechtsvliegtuigen zal gaan ontwikkelen.

Meer F-18s en A-10's zullen er waarschijnlijk worden besteld. Plaatsvervangend Minister van Defensie, Robert Work, vertelde aan Fighting Global, dat hij voorziet in het gebruik van de huidige groep F-15's zal doorgaan tot in de jaren 2040. Met andere woorden, de US Air Force gaat deze 70 jaar oude vliegtuigen implementeren naast de defecte F-35s.

Dit is natuurlijk een ramp voor de Verenigde Staten. En als Israël doorgaat met het F-35-project zal het een nog grotere ramp zijn voor ons.

Toen het Pentagon de Shamir-regering overtuigde om het Lavi-project te schrappen en de F-16 aan te kopen, was het argument dat op die dag won, het economische. De Lavi was gewoon te duur.

Vandaag de dag geven zowel de economische als de strategische argumenten aan dat nu het omgekeerde het geval is, zelfs al zou ons weglopen de Amerikaanse militaire hulp beëindigen.

Als Israël haar verliezen neemt, en begint een vijfde generatie straaljager te ontwikkelen die voldoet aan haar eigen specifieke behoeften, in plaats van een die is ontworpen door een commissie om slechts te voldoen aan de behoeften van andere landen, zal het uiteindelijk zowel veel veiliger als veel welvarender zijn dan wanneer het verder gaat met het F-35-project. Het zal een beter vliegtuig produceren, beter geschikt voor de Israëlische defensie-behoefte, en tegelijkertijd de groei van de Israëlische militaire industrie stimuleren, en tevens banen scheppen voor duizenden Israëli's.

Als Israël wegloopt van het militaire hulppakket dat momenteel ter discussie staat, zal het in de positie zijn om gezamenlijke ontwikkelingsdeals te ondertekenen met de VS en andere regeringen, op basis van afzonderlijke projecten, en zo ervoor zorgen dat we de wapensystemen ontwikkelen die we nodig hebben, niet van die welke de VS denkt dat we nodig hebben. Net zoals India miljarden dollars investeert in gezamenlijke projecten met Israël, zo zal ook de VS doen in de toekomst.

Het is verre van duidelijk of de VS zich zijn $ 400 miljard kan veroorloven. Het is overduidelijk dat Israël dit zich niet kan veroorloven.

Of een regering Trump of Clinton met meer naar voren zal komen in de toekomst staat nu echt niet de kwestie. Het punt is dat de Amerikaanse hulpovereenkomst in feite een deal is voor Lockheed Martin, niet voor Israël. En wij moeten nee zeggen.

www.CarolineGlick.com

Bron: Column one: Time to walk away from US aid - Opinion - Jerusalem Post