www.wimjongman.nl

(homepagina)

Turkije? In de EU?

door Uzay Bulut - 11 mei 2016

"De EU heeft Turkije meer nodig dan Turkije de EU. Laat iedereen weten dat dit zo is." — Turkse President Recep Tayyip Erdogan.

Op 25 april zei de Vice-Eerste Minister Mehmet Simsek, sprekend tijdens een bijeenkomst op hoog niveau in een EU-Turkije economische dialoog in Istanbul, dat een proces tot het volledige lidmaatschap van de Europese Unie, Turkije's meest cruciale strategische doelstelling was.

Simsek merkte op dat Turkije de kwaliteit van haar instellingen zal verhogen, met de versterking van de rechtsstaat en de aanpassing met Europa zal voltooien door het uitvoeren van een hervormingsproces.

De Turkse President Recep Tayyip Erdogan echter heeft verklaringen afgelegd waarin hij zijn bewondering uitsprak, niet voor de Europese Unie, maar voor het laatste islamitische kalifaat - het Ottomaanse Rijk, het expansionistische islamitische rijk dat moordpartijen, verkrachtingen en seksuele slavernij van mensen begaan heeft in de landen die het is binnengevallen.

In Istanbul op 30 mei 2015, in een openbare vergadering, vierden ze de 562e -verjaardag van de val van Constantinopel, waar Erdogan, meer klonk als een Ottomaanse sultan dan als leider van een natie die NAVO-lid is.

Hij prees het "weer hijsen de vlag van de islam in Jeruzalem" en "het plaatsen van het zegel van de islam op de Al-Aqsa-moskee." Volgens sommige media bezochten twee miljoen mensen het evenement en juichten hem toe.

"Wat is een overwinning?" zo vroeg Erdogan aan zijn publiek.

"De overwinning is de Hijrah [expansie van de islam door emigratie, naar het voorbeeld van Mohammed, de stichter van de islam en zijn volgelingen, van Mekka naar Medina]. De overwinning is Mekka. Het is het reinigen van de Kaaba, het huis van Allah op aarde, van alle afbeeldingen. De overwinning is Jeruzalem. Het is wanneer de profeet Omar het zegel van de islam plaatst op de Al-Aqsa moskee, onze eerste Qibla [de richting waarin een moslim bidt tijdens de vijf dagelijkse gebeden] met respect voor alle religies waaronder [die van] christenen en Joden.

"De overwinning is Al-Andalus [Spanje]. Het is het bouwen van de mooiste architectuur, literatuur en cultuur in de wereld zoals in Córdoba en Granada.

"De overwinning is Samarkand [een stad in het huidige Oezbekistan, eenmaal een hoofdstad van de oude beschaving van de Sogdiërs wiens belangrijkste godsdienst het Zoroastrianisme was.]

"De overwinning is Buchara [ook in het huidige Oezbekistan. Het is een diverse stad met Zoroastrian, boeddhistische, Joodse en nestoriaanse christelijke gemeenschappen]. Het is om een van de grootste beschavingen van de geschiedenis in de steppen van Centraal-Azië te vestigen.

"De overwinning is Salah al-Din al-Ayubbi [Saladin, die in 1187 Jeruzalem is binnengevallen]. Het is het opnieuw hijsen van de vlag van de islam in Jeruzalem.

"De overwinning is Alp Arslan [de tweede Sultan van het middeleeuwse islamitische Seltsjoek Imperium, dat heel Anatolië veroverde]."

"De overwinning is het openen van de deuren van Anatolië naar Wenen voor dit gezegende land. De overwinning is Osman Ghazi [de eerste Ottomaanse Sultan]. Het is om te zorgen dat de esdoorn [het Ottomaanse Rijk] op de grond staat en drie continenten zal bedekken, en zeven klimaten, via de verlichting geïnspireerd door Sheikh Edebali die zei: 'Vorm het menselijk leven zo, dat de staat kan leven'.

"De overwinning is voorbereiding. De overwinning is wanneer Sultan Murat II afstand deed van de troon aan zijn 12-jarige zoon, Mehmed II. En natuurlijk, de overwinning is door Sultan Mehmet de Veroveraar. Het is het op de leeftijd van 21 omarmen van Istanbul, de meest geliefde stad van de wereld, na de vernietiging van het duizendjarige Byzantium.

"Mehmet de Veroveraar veroverde Istanbul in 1453. Maar de overwinningen bleven er altijd, vóór en nadien. Zij bleven met Sultan Selim I de Grimmige, Sultan Suleiman de wetgever, Sultan Murad IV en Sultan Abdul Hamid II.

"De overwinning is om met moed, volharding en wijsheid de hele wereld te trotseren, zelfs op de moeilijkste momenten.

"De overwinning is 1994 [toen Erdogan werd verkozen tot burgemeester van Istanbul]. Het dienen van Istanbul en de erfenis van de Sultan Mehmet de Veroveraar. De overwinning is dat Turkije weer op zijn voeten kan staan."

De menigte schreeuwde: 'Hier is het leger, hier is de commandant.

Op 14 april stuurde het Europees Parlement een strenge waarschuwing naar Turkije, en beschuldigde het de regerende Rechtvaardigheid en Ontwikkeling-Partij (AKP) van "achteruitgang" in democratie en als rechtsstaat.

Kati Piri, rapporteur voor Turkije bij het Europees Parlement, zei dat de regressie op gebieden zoals de vrijheid van meningsuiting en de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht "bijzonder zorgwekkend" was.

Ankara verwierp het verslag, dat verwees naar de massamoord op Armeniërs tijdens het Ottomaanse Rijk als een genocide, zo zei de Turkse Minister van EU-zaken, Volkan Bozkir zei.

"Wij zullen dit verslag als nietig beschouwen," zo werd Bozkir geciteerd door het door de staat beheerde Anadolu Agency. "Er is geen moment in onze geschiedenis waar we ons voor schamen. Al onze archieven zijn open. Wij geloven dat dit een probleem is dat moet worden beoordeeld door historici. Politici moeten geen geschiedenis schrijven."

Op 19 April 2016 was Erdogans reactie op het verslag van de EU, volgens de pro-regering krant Yeni Akit, luid en duidelijk:

"De EU heeft Turkije nodig.

"Dat zij zo'n verslag gepresenteerd heeft naar ons, op een moment dat onze betrekkingen met de Europese Unie positief zijn op vele terreinen, zoals met de immigranten, het openen van sommige hoofdstukken en de liberalisering van visums, is gewoon een provocerende aanpak, een provocatieve daad. Ik denk dat de Europeanen dit zullen zien.

"Ze zijn niet kundig geweest dat te zien sinds 1963. Maar ik weet niet wat er van nu af aan zal moeten gebeuren. De EU heeft Turkije meer nodig dan Turkije de EU. Laat iedereen weten dat dit zo is. Er is geen behoefte om verder te kijken om dit te begrijpen. Het volstaat om te kijken naar de laatste ontwikkelingen.

"Het verslag geeft een kreupel perspectief over de kwesties van Cyprus en de Egeïsche zee, de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht en de vrijheid van meningsuiting, pers en vergadering. Deze mensen [EU-ambtenaren] doen wat hun aard (dispositie) hen verplicht om te doen. [In het rapport] is ook een deel over de gebeurtenissen van 1915, dat een volkomen farce is."

Erdogan verheerlijkt de Ottomaanse legers die de poorten van Wenen bereikten, praat vervolgens over de "goede oude tijd" toen de islamitische vlag werd gehesen in Jeruzalem, en hij verheerlijkte de Ottomaanse Sultans die ook kaliefen waren.

De Turkse publieke opinie over de EU is helaas niet veel verschillend als die van de Turkse regering. Volgens een PEW-peiling in 2014 denkt ongeveer twee derde van de Turken (66%) ongunstig over de Europese Unie. De Turkse afkeer voor het westen gold niet alleen de EU. Bijna driekwart (73%) deelde ook een afkeer van hun NAVO-bondgenoot, de VS. Bovendien hekelde 70% van de bevolking van Turkije de NAVO.

De vraag is: wanneer zal de EU stoppen met het acteren als een struisvogel en beginnen te handelen als een zichzelf respecterende instelling. En wanneer zullen de EU-autoriteiten Turkije niet zien volgens hun eigen wens-denken, maar volgens wat Turkije feitelijk zegt en doet?

Uzay Bulut is journalist, een geboren en getogen moslim in Turkije, en momenteel gevestigd in Washington D.C.

© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden.

Bron: Turkey? In the EU?


printen??? spaar papier en inkt.