Europa's nieuwe godslasterende rechtbanken

door Douglas Murray | 4 november 2016

De Nederlandse rechters gedragen zich als een religieuze rechtbank. Ze proberen de publieke meningsuiting te reguleren als het gaat om de aanhangers van een religie. Daarbij streven ze er uiteraard naar om een vrede op de korte termijn te bewaren, maar ze kunnen onmogelijk beseffen wat voor problemen ze opslaan voor onze toekomst.

Europa ziet momenteel de herinvoering van blasfemiewetten door zowel de voor- als de achterdeur. In Groot-Brittannië is de atleet Louis Smith voor twee maanden geschorst door de Britse Turnbond. De carrière van deze 27-jarige sportman is in de wacht gezet en potentieel geruïneerd, niet omdat het iets te maken heeft met atletiek, maar vanwege iets wat te maken heeft met de islam.

Vorige maand stond er een video online van de viervoudig Olympisch medaille-winnaar, en een vriend die na een trouwerij bij dronkemans capriolen betrokken raakte. De video - opgenomen op Smiths telefoon in de vroege uurtjes van de ochtend - toonde een vriend die een kleed op de vloer legt voor een imitatie van een islamitisch gebedsritueel. Toen de video van Smiths telefoon in de handen van een krant belandde, was er een onmiddellijke onderzoek en bestrafte de pers hem met een publieke vernedering voor de jonge sporter. Smith - die zelf afkomstig is van een gemengd ras - werd gedwongen om op de televisie te verschijnen in Groot-Brittannië en te ontkennen dat hij racistisch was, of onverdraaglijk of xenofoob. Beruchte liberale figuren van de Britse media stonden in de rij om hem te hekelen dat hij dronken was en om er maar aan te denken deel te nemen in een aanfluiting van een religie. Dit in een land waarin Monty Python's Life of Brian regelmatig tot de favoriete komische film van de natie is bestempeld.

Na een "onderzoek" heeft de Britse sportautoriteit nu Smiths gedrag bestraft met een verbod tot financiering en een twee maanden durende schorsing van sportdeelname. Dit is het opnieuw binnenbrengen van blasfemiewetten via de achterdeur, aangezien dagelijkse chat-programma's, kranten en sportautoriteiten beslissen dat één godsdienst een bijzondere bescherming verdient. Ze doen dat omdat ze de godsdienst van de islam zien als een uniek geloof op zichzelf en ook uit vrees vanwege de waarschuwingen van de islamitische godslastering-politie wereldwijd.

De herinvoering van blasfemiewetten langs de voordeur wordt ondertussen opgestart in een land dat eens trots was om de eerste in de wereld te zijn met de scheiding tussen staat en kerk. De Nederlandse politicus Geert Wilders werd in 2010 berecht vanwege de inhoud van zijn film "Fitna" en een aantal artikelen. De zaak stortte in nadat een van de deskundige getuigen - wijlen de grote Nederlandse geleerde in de islam, Hans Jansen - liet blijken dat een rechter in de zaak had geprobeerd hem privé te beïnvloeden om zijn getuigenis te veranderen. Het proces was transparant opgetuigd en liet de Nederlandse Justitie lijken op een lichte dictatuur in plaats van één van 's werelds meest ontwikkelde democratieën. Het proces werd herschikt en, na veel juridisch getouwtrek bleek Wilders uiteindelijk "niet schuldig" te zijn aan een niet-misdaad in 2011.

Maar het lijkt erop dat het Nederlandse rechtssysteem, net zoals de Mounties, er altijd op uit is de man te pakken te krijgen. Op maandag deze week kwam het nieuwste proces tegen Geert Wilders op gang in Nederland. Ditmaal wordt Wilders een verklaring ten laste gelegd gedaan op een bijeenkomst met zijn aanhangers in maart 2014. Voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen, en volgend op verslagen over een onevenredig groot aantal misdaden door moslims van Marokkaanse afkomst in Holland, heeft Wilders een menigte gevraagd: "Wilt u meer of minder Marokkanen in deze stad en in Nederland?" Het publiek reageerde: "Minder, minder." Waarna Wilders antwoordde: "Nou, dan regelen we dat."

Opiniepeilingen geven aan dat ongeveer de helft van het Nederlandse publiek minder Marokkanen wil in Nederland. En veel opiniepeilingen die decennia teruggaan, suggereren dat het Nederlandse volk ook minder immigratie in het algemeen wil. Dus wordt uiteindelijk Wilders beschuldigd voor het uiten van een mening die verre van franje is. De lange termijn gevolgen voor de Nederlandse democratie van strafbaarstelling van een mening door een meerderheid is katastrofaal. Maar het proces van Wilders is ook een openlijke politieke stap.

Of je wel of geen steun voelt voor Wilders is in feite niet het punt in dit geval. Het punt is dat door het vervolgen van iemand vanwege het zeggen wat hij zei, de rechtbank in Nederland effectief gaat regelen dat er slechts één juist antwoord is op de vraag van Wilders. Ze zeggen dus dat als iemand vraagt: "Wil je meer Marokkanen of minder," de mensen altijd moeten antwoorden: "Meer". En anders plegen ze een misdaad. Wat is dit voor een manier, om een openbaar debat te voeren over immigratie of iets dergelijks? Mensen kunnen zeggen: "Hem mag niet worden toegestaan dat te zeggen over een andere groep mensen." Maar Wilders zelf mag dat zeggen over welke groep van mensen ook, want hij heeft zijn eigen politieke opvattingen en zijn eigen interpretatie van de problemen in zijn land.

Het is het proberen een gedachte-experiment waard: als Wilders, of welke andere politicus ook, zou opstaan en vragen aan een menigte "Wil je meer of minder Britten in Holland," dan ik mag me - als een Britse persoon - niet vreselijk blij voelen met hem vanwege die vraag, of als menigte vreselijk blij zijn als ze riepen: "Minder." Hoewel, als Britse gasten in Holland verantwoordelijk zouden zijn voor een onevenredig groot aantal mensen in de criminaliteit en voor wanorde in het land, dan komt er mogelijk wat verzachtende sympathie voor dit sentiment. Maar het zou nooit gaan gebeuren dat als iemand zou zeggen dat hij geen eindeloze stroom van Brits volk in Nederland zou willen, hij vervolgd zou worden. Echt niet.

Net als het gedrag van de Britse gymnastiekbond, gedraagt ook de Nederlandse rechter zich als een religieuze rechtbank. Ze probeert een openbare meningsuiting en opinie te reguleren, waar het gaat om de aanhangers van een godsdienst. Door dit te doen, streven zij er uiteraard naar de vrede te bewaren op de korte termijn, maar ze realiseren zich mogelijk niet welke problemen zij opslaan voor de toekomst.

Douglas Murray, Brits schrijver, commentator en analist aangaande overheidszaken, woonachtig in Londen, Engeland.

© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Europe's New Blasphemy Courts