De erfenis van Peres: Wat kunnen we eruit leren?

Door David Rubin - 29 september 2016

De voormalig president Shimon Peres was in vele opzichten een inspirerende figuur. Hij gaf een stralend voorbeeld van hoe men volledig actief kan zijn in de ouderdom, en zo hartstochtelijk. Hij hield er sterke overtuigingen op na waar hij achter stond, zelfs wanneer de feiten op de grond zijn geloof tegenspraken. Hij was een centrale figuur bij de oprichting van het nucleaire programma van Israël en hij speelde vaak een belangrijke diplomatieke rol in oorlogstijd, door zich uit te spreken voor de verdediging van Israël.

Nu al bespreken de politieke geleerden zijn erfenis en zingen de wereldleiders uitbundig zijn lof, waarbij een groot deel van de commentaren focussen op zijn decennialange rol als de belangrijkste pleitbezorger van wat wijd en zijd bekend is geworden als "het vredesproces".

Ja, Peres was een van de eerste strijders voor de staat Israël, en hij heeft een lijst van prestaties geleverd om dat te laten zien. Toch zal hij voor altijd in de hele wereld bekend staan als de architect van de Oslo-akkoorden, de vredesakkoorden die in het geheim onderhandeld werden door Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) in 1993, wat leidde tot een aanzienlijke Israëlische terugtrekking uit strategische en historisch belangrijke delen van het Land van Israël.

Wat volgde op deze terugtrekkingen, die begonnen in de jaren 1990, waren de ergste golven van terrorisme in de geschiedenis van Israël. Vele honderden onschuldige Israëlische burgers hebben het leven verloren en duizenden anderen raakten gewond. Veel aanvallen werden uitgevoerd in de straten en restaurants en op de wegen van Israël door de felle islamitische terroristische organisaties, zoals Hamas en de Islamitische Jihad. Maar het grootste aantal aanvallen werden bedacht onder leiding van de terroristische organisatie Fatah, onder leiding van PLO-leider Yasser Arafat en zijn opvolger Mahmoud Abbas. Het morele probleem voor de heer Peres was dat Arafat en Abbas de Palestijnse Autoriteit (PA) leidden, een organisatie die werd opgericht door zijn Oslo-akkoorden, en dat het diezelfde personen waren die door Peres voortdurend Israëls "partners in vrede" werden genoemd, zelfs als er Israëli's werden vermoord en verwond bij duizenden.

Dit fanatieke vastklampen aan een duidelijk falend proces, zoals blijkt uit de lof van de belangrijkste aanstichters van deze wrede terreuraanslagen, werd nooit door Peres verlaten. En dat ondanks het feit dat Arafat, en vervolgens Abbas, aanzienlijke sommen geld uitbetaalden aan de terroristen, met het specifieke doel moorddadige aanvallen op Joden te stimuleren. Het kwade beleid van ondersteuning en stimulering van het islamitische terrorisme van de PA gaat door tot op deze dag.

De roekeloze toewijding van Shimon Peres aan zijn geliefde Oslo-vredesproces, dat zoveel dood en zoveel leed veroorzaakte, evenals zijn falen om zich te verontschuldigen voor de vele duizenden slachtoffers van terreur, zal nooit vergeten worden. Omgekeerd, en misschien ironisch genoeg, zal hij weinig lof ontvangen van het grootste deel van de islamitische wereld, die altijd heeft gewenst, en nog steeds het verlangen heeft van niets minder dan de totale vernietiging van Israël. Een of twee van zijn Jihad stimulerende "partners in vrede" kon zijn begrafenis bijwonen, maar alleen maar om vertrouwelijk om te gaan met de vele wereldleiders die er zijn. Na het evenement zullen ze ongetwijfeld volharden in hun weigering om de Joodse staat Israël te erkennen, en ze zullen het terrorisme blijven financieren, wat boekdelen spreekt over hun ware bedoelingen om het werkelijke doel van de Oslo "vredesakkoorden" aan te moedigen .

Shimon Peres is heengegaan. Wij zeggen altijd positieve woorden over degenen die ons hebben verlaten. En Israëls leiderschap, samen met de media, zullen zeker zijn prestaties bespreken van wat velen zijn "grote erfenis van vrede" zullen noemen. Maar een eerlijke beoordeling van de geschiedenis vereist dat we leren van zijn tragische vergissingen als de architect van Oslo. Israël en de vrije wereld staan als nooit tevoren onder de dreiging van het islamitische terrorisme en van de kern van de islamitische Jihadistische filosofie. Om tegemoet te komen aan een dergelijke kwade ideologie en het vrede te noemen is een vreselijke misdaad die nooit mag worden herhaald.

Wij, Joden, geloven dat alles wat er gebeurt, ten goede gebeurt. Dat wil niet zeggen dat alles wat er gebeurt goed is, maar dat zelfs wanneer er slechte dingen gebeuren, er een aantal goede uit zouden moeten voortkomen. Door zijn tragische vergissing met de naam Oslo heeft Shimon Peres ons een erfenis nagelaten om van te leren. Laten we dan ook de lessen eruit leren.

Bron: Blog: David Rubin, The Peres Legacy: What Can We Learn From It? - Arutz Sheva