De Palestina Hoax

Door Daniel Greenfield - 25 mei 2016

150 jaar geleden bezocht Mark Twain de door de moslims bezette gedeelten van Israël en schreef over de "ontvolkte woestijnen" en "onvruchtbare heuvels", over "verlatenheid" en "onbewoonde" steden.

Palestina is "verlaten", zo concludeerde hij. "Men kan tien mijl rijden in alle richtingen en ziet nog geen tien mensen." Hetzelfde geldt voor het Palestijnse Museum dat met veel fanfare is geopend, en met een klein probleem. Terwijl de toegang gratis is, is er binnen niets te zien voor de bezoekers, behalve de kale muren.

Het Palestijnse Museum, waaraan sinds 1998 is gewerkt, heeft geen exposities. Het museum koste 24 miljoen dollar. Alles wat het te vertonen heeft zijn een paar lage scheve zanderige gebouwen niet te onderscheiden van het vuil en een "tuin" met warrige struiken en heesters. Het Palestijnse Museum is geopend, maar er staat niets in.

Het is moeilijk een betere metafoor voor Palestina te bedenken dan deze groep van leegstaande gebouwen, ontworpen door Ierse en Chinese architecten waarvan de niet bestaande exposities het geesteskind waren van de voormalige Armeens-Amerikaanse directeur. Het is net zo Palestijns als 'bagels' met roomkaas. Of skiën, warme chocolademelk en fjorden.

Boven het Palestijnse Museum waait de trotse vlag van Palestina, welke de oorspronkelijke vlag van de Iraaks-Jordaanse Federatie was, voordat de PLO hem "leende". En bezoekers kunnen worden begroet door het Palestijnse volkslied gecomponeerd door Griekse communist Mikis Theodorakis. Als het dan klinkt als de soundtrack van Zorba de Griek, dan is dat omdat ze allebei dezelfde componist delen.

Alles van Palestina is zo authentiek Palestijns dat het heel goed mogelijk is dat het werd gemaakt in China. Daar waar tenminste de gekleurde Keffiyahs worden gemaakt, die gedragen worden door de stenengooiers, die rotsen gooien naar passerende Joodse families, terwijl ze heldhaftig poseren voor de Noorse, Canadese en Chileense fotojournalisten.

Palestina is een leeg gebouw met niets erin. Het is een politiek Potemkin-dorp. Er is een vlag, een volkslied, een museum en alle versierselen van een land. Maar als je dichterbij kijkt, is het leeg van binnen.

De voorzitter van het Palestijnse Museum is Omar al-Qattan, die in Beiroet werd geboren en woont in het Verenigd Koninkrijk. Hij zei dat de "Palestijnen" de positieve energie zo nodig hebben, dat slechts het openen van een leeg museumgebouw al zinvol is.

Bedenk enkel hoeveel positieve energie er voort kan komen uit het realiseren dat u geen cultuur, erfgoed of geschiedenis hebt om neer te zetten in uw museum. Maar eigenlijk moest het Palestijnse Museum voortijdig open vanwege de Nakba. De Nakba is de jaarlijkse herdenking van die mislukte invasie in Israël door de buitenlandse islamitische legers. De invasie door de Egyptische, Irakese, Syrische en Jordaanse legers, die begon op 15 mei. Egypte's generaal Muhammad Haidar verklaarde toen dat de binnenvallende islamitische strijdkrachten Tel Aviv in twee weken zou bezetten.

Egyptische strijdkrachten troffen het dorp Kfar Darom die een paar honderd inwoners had en een paar dozijn militie-leden. Ze vielen het aan met tanks, gepantserde voertuigen, infanterie bataljons, artillerie en bommenwerpers. De binnenvallende koloniale moslimtroepen verloren twee soldaten voor elke verdediger in de Joodse milities. In plaats van Tel Aviv in twee weken te bezetten, zaten ze vast in de belegering van een klein dorp gedurende twee maanden. Dat is de Nakba. En je kunt zien waarom de moslimkolonisten in Israël een jaarlijkse dag van rouw hebben over deze miserabele nederlaag van hun binnenvallende legers door het toedoen van de inheemse Joodse bevolking.

Net als het museum, is heel Palestina slechts één lange eindeloze fraude. De opening van het Palestijnse Museum werd bijgewoond door President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit. Abbas werd gekozen voor een termijn van vier jaar in 2005. Het is al een tijdje geleden dat zijn termijn is verlopen. De Palestijnse Autoriteit is gewoon de PLO in de nasleep. Het claimt autoriteit over sommige gebieden die het niet in beheer heeft, maar waar het geen controle over heeft.

Maar het lege Palestijnse Museum gaat niet over tegenslagen, zoals een compleet gebrek aan dingen om daar binnenin aan de kale muren te hangen. In plaats daarvan doet men wat de PLO altijd heeft gedaan in moeilijke tijden.

Het doet een invasie in Beiroet.

Hoewel het Palestijnse Museum niets heeft om tentoon te stellen, opent het een satelliet-museum in Beiroet. Als deze "Palestijnse" invasie gaat zoals ongeveer de laatste ging, dan zal dit Palestijnse satelliet-museum binnen een week christenen vermoorden. Na Beiroet plannen ze Palestijnse satelliet-musea in San Diego, Londen, Dubai en Gaza. Naar de islamitische gewoonte wordt het ontbreken van een innerlijke ziel gecompenseerd door extern expansionisme.

Ondertussen heeft het lege Palestijnse Museum een prestigieuze nieuwe directeur gevonden, Mahmoud Hawari, een geleerde die is beschreven als "de belangrijke curator bij het Britse Museum". Hawari is echter geen curator van wat dan ook. Hij is een bezoekende academicus. De Stichting achter het Palestijnse Museum wordt verweten dat de nieuwe directeur hen misleidde met een valse curriculum vitae. Maar het heeft zijn website nog niet gewijzigd. Maar Palestina was altijd al gebaseerd op leugens. Waarom zou het Palestijnse Museum die traditie breken?

Hawari zal moeten beslissen wat, wanneer er iets is, in het Palestijnse Museum te zetten. De voorzitter denkt echter dat men het islamitisch terrorisme moet vieren, en bespreken wie er het eerst in Israël woonde. Deze twee onderwerpen zijn het begin en het einde van de hele Palestijnse identiteit. En beide hebben betrekking op het haten van Joden.

Elimineer Joden, zoals de moslim en de niet-islamitische kampioenen van de Palestijnse hoax het hebben geprobeerd te doen, en er is geen Palestina overgebleven. Palestina is een parasitaire politieke entiteit die zijn rijkdom, water en elektriciteit ontleent uit Israël. Zo heeft het ook de geschiedenis, de cultuur, en feitelijk zijn volledige reden van bestaan, ontleend aan Israël.

De moslimkolonisten beweren dat koning David een moslim was, dat Jezus een Palestijn is, en ook de ster van David, reeds lang geantidateerd als islam, een islamitisch symbool. De enige Palestijnse cultuur is: toe-eigening.

Palestina kan niet meer bestaan zonder Israël, dan een Plasmodium malaria of een HIV-virus kan bestaan buiten een warm lichaam. Ondanks al het gezeur over een onafhankelijke staat is het enige doel van een Palestijnse staat, dat de PLO, Hamas of iemand anders er niet toe in staat is geweest om Israël aan te vallen.

Palestijnse identiteit heeft geen betekenis of context zonder het haten van Joden.

Het Palestijnse Museum is zo leeg als de ziel van een volk dat zich geheel heeft overgegeven aan de cultus van de dood. Er kan daar niets worden vastgelegd behalve haat tegen Joden.

De echo in de leegte van het Palestijnse Museum is met een volslagen voorspelbaarheid beschuldigend over de Joden. Het Palestijnse Museum wilde haar muren niet vol hangen met de werken van die vuile Joden. En dus moeten de toezichthouders het importeren van buiten Israël, aangezien het enige wat "Palestina" produceert de dood is.

De Joden hadden het moeilijk gemaakt om authentieke Palestijnse Duitse verlichtingsarmaturen binnen te brengen, en Australische nooduitgangsborden Maar toen de verlichtingsarmaturen en nooduitgangsborden er eindelijk kwamen, was er nog niets om in het museum te zetten. En dat was ook de schuld van de Joden.

Omar Al Qattan klaagde dat Israël het moeilijk had gemaakt om de tentoonstellingsobjecten te importeren. Maar je zou denken dat een museum een paar mijl buiten de hoofdstad van de Palestijnse Autoriteit iets "Palestijns" had om daar te exposeren, indien het beweert het historische land te zijn. En de nog de kale muren getuigen dat men dat niet kon.

Er is geen Palestijnse cultuur. Er is geen Palestijnse geschiedenis. In plaats daarvan is er een leeg museum gebouwd door een Iers architectenbureau. Zelfs de "Palestijnse" tuin is het werk van een Jordaanse tuinarchitect.

Palestina is een Potemkin-dorp. Het heeft overvloed van islamitische kolonisten gedropt op de plekken van de historische Joodse steden en dorpen, maar het is nog net zo verlaten als het was toen Mark Twain het bezocht. De cultuur is een leeg gebouw. Er zijn tal van instanties, maar er is geen ziel. Palestina heeft geen verleden en geen toekomst.

Bron: Sultan Knish: The Palestine Hoax