Artikel

In theorie maakt Turkije deel uit van de internationale coalitie die de Islamitische Staat (IS) bestrijdt. Sinds zijn toetreding tot de strijd vorig jaar heeft het een aantal IS-militanten gearresteerd, en heeft het enigszins de poreuze grens met Syrië gedicht, en heeft IS gelabeld als een terroristische organisatie. De Turkse politie heeft huizen van verdachte IS-agenten overvallen. En meer recentelijk heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken van Turkije de lijst van "gezochte terroristen" bijgewerkt, die 23 IS-militanten bevat, en beloningen van meer dan 42 miljoen Turkse lire (meer dan $ 14 miljoen) geboden voor informatie die zal leiden tot de verdachten. Maar dit is slechts een deel van het verhaal.

Op 24 maart heeft een Turkse rechtbank zeven leden van IS vrijgelaten, met inbegrip van de commandant van de jihadistische operaties op Turkse bodem. Een totaal van 96 verdachten staan terecht, met inbegrip van de zeven mannen die werden vastgehouden maar zijn vrijgelaten. Allemaal zijn ze vrij nu, hoewel de aanklacht tegen hen zegt dat ze...

"...betrokken waren bij de activiteiten van de terroristische organisatie genaamd DAESH [Arabische acroniem van IS]. De verdachten hadden personen naar de conflictgebieden gestuurd; zij hebben druk, kracht, geweld en bedreigingen toegepast met behulp van de naam van de terroristische organisatie, en ze hebben leden van de groep logistieke ondersteuning verleend."

De vrijlating van de terreurverdachten staat in schril contrast met een andere rechterlijke beslissing uit een ander proces, toen vier academici, die een petitie voor vrede in het Turkije Koerdische geschil hadden getekend, wel onder detentie bleven. In tegenstelling tot de IS-militanten blijven de academici dus achter de tralies.

De Turkse regering, die bijna de gehele rechterlijke macht controleert, vertrouwt op de gewone islamitische aanhangers van verschillende smaken - van islamisten en 'lite-jihadisten' tot aan de radicalen.

Vorig jaar peilden de Turkse enquêteurs van MetroPOLL, dat een op vijf Turken dacht dat de aanslag bij Charlie Hebdo in Parijs een logische reactie was op mensen die de profeet Mohammed beledigden [alleen 16,4% van de Turken dacht over het incident als een aanval op de vrijheid van meningsuiting]. Onder de heersende Recht en Ontwikkeling Partij (AKP) kiezers was het cijfer van goedkeuring voor de aanval 26.4%; en slechts 6,2% beschouwde het als een aanval op de vrijheid van meningsuiting. Slechts 17,8% van de kiezers van de AKP dacht dat de aanval het werk was van radicale islamisten. Driekwart van de AKP-stemmers dacht dat moslims werden benadeeld door de aanval; terwijl er maar 15,4% dacht dat de slachtoffers die zijn vermoord, de cartoonisten waren. Tweederde van de AKP-stemmers dacht dat de aanvallen op de islam door de christelijke kruisvaarders doorgingen.

Het feit dat de belangrijke IS-verdachten nu vrij zijn, omdat de regering bang zou zijn voor de islamitische aanhangers, kan slechts ten dele deze afschuwelijke gerechtelijke uitspraken verklaren over jihadisten en academici. "De verdachten kunnen de Turkse regering als gijzelaar nemen... Wat als ze de autoriteiten zouden dreigen dat zij de steun van de overheid voor hun organisatie in het verleden zouden onthullen? Normaal gesproken loopt je niet zomaar vrij weg met dergelijke ernstige juridische beweringen," merkte een westerse diplomaat in Ankara op.

Rusland heeft beweert dat Turkije de islamitische staat steunt door middel van een handel van de jihadisten hun olie, hun belangrijkste bron van inkomsten. Een nieuw rapport beweert dat de totale leveringen vorig jaar aan de terroristen in Syrië 2.500 ton van ammoniumnitraat; 456 tonnen kaliumnitraat; 75 ton aluminium poeder; natriumnitraat p.a.; glycerine; en salpeterzuur was. Het verslag vermeld:

"Het ongehinderd passeren van de controles aan de binnengrenzen, in feite met de medeplichtigheid van de Turkse autoriteiten, met producten voor bedrijven die naar verluidt zijn geregistreerd in Jordanië en Irak... Registratie en verwerking van de lading wordt georganiseerd bij de douaneposten in de [Turkse] steden van Antalya, Gaziantep en Mersin. Zodra de nodige procedures zijn uitgevoerd, kunnen de goederen de grensovergangen ongehinderd passeren via Cilvegozu en Oncupinar."

Turkije blijft een nep-oorlog spelen tegen de jihadistische terroristen. Op een bijeenkomst in maart met de hoogste ambtenaren van de VS beschuldigde koning Abdullah van Jordanië Turkije ervan dat het de terroristen naar Europa exporteert. Hij zei: "Het feit dat terroristen naar Europa gaan maakt deel uit van het Turkse beleid en Turkije krijgt een tikje over de vingers, maar wordt totaal niet onder handen genomen."

In feite zijn de Turkse regering haar geheime liefdesaffaires met verschillende islamistische groeperingen niet altijd zo geheim. In maart verzamelden duizenden aanhangers van de Hizb ut-Tahrir, een globale islamitische groep, zich bij een openbare sporthal in Ankara - een hoffelijkheid van de Turkse regering - om het herstel van het islamitische kalifaat te bespreken. In zijn toespraak zei Mahmut Kar, de media bureauchef van Hizb ut Tahrir Turkije:

"Ongelovigen, die vijanden waren van de islam, dachten dat ze de islam begraven hadden in de diepten der geschiedenis, toen ze het kalifaat op 3 maart 1924 afgeschaft hadden... We zijn hoopvol, enthousiast en gelukkig. Ongeveer 92 jaar nadien... roepen we uit dat we het kalifaat zullen herstellen, nu, naast het Parlement."

(Hizb ut-Tahrir, door Rusland en Kazachstan gezien als een terroristische groepering, omschrijft zichzelf als een politieke organisatie, gericht op het "leiden van de ummah" tot het opnieuw opzetten van het kalifaat en de sharia-wetgeving als regel.)

Veronderstel wat anders Turkije aan het doen is, terwijl het doet alsof ze vechten tegen de jihadisten? Blijkbaar lijkt President Recep Tayyip Erdogans politieke ambities te hebben om "vrome generaties te verwekken" en klaar te amken. Turkije's directoraat-generaal voor religieuze zaken (Diyanet), de ultieme officiële religieuze autoriteit in het land, heeft onlangs stripboeken voor de kinderen van de natie uitgegeven om hen te vertellen hoe geweldig het is om een islamitische martelaar te zijn.

Eén stripboek bevat een dialoog tussen een vader en zijn zoon: "Hoe geweldig het is om een martelaar te zijn," zegt de vader. Niet overtuigd, vraagt de zoon: "Zou iemand een martelaar willen zijn?" En de vader antwoordt: "Ja, dat wil men. Wie wil niet in de hemel komen?"

En dit is het land waarvan zijn westerse bondgenoten geloven dat die hen zal helpen te vechten tegen de jihadisten? Veel geluk ermee!

Burak Bekdil, gevestigd in Ankara, is een Turkse columnist voor de krant Hürriyet en een medewerker aan het Midden-Oosten-Forum.

Turkije's nep-oorlog tegen de jihadi's