Artikel

Criminaliteit is iets waarvan men niet verondersteld dat het in enig land zal worden uitbetaald, maar voor de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever, zal een misdaad hem helpen een openbaar ambtenaar te worden.

In dit kleine stukje land, onder leiding van Mahmoud Abbas en de Palestijnse autoriteit (PA), heet elke moordenaar van een joodse Israëlische burger een "martelaar". Dit woord "martelaar" betekent dat telkens als een Palestijn een Jood neersteekt, hij voldoet aan een daad van vrome deugd. En omdat de moordenaar een goede Palestijnse islamiet is, komt zijn familie in aanmerking voor regelmatige uitbetalingen van de Palestijnse Autoriteit uit het "Martelaren Fonds". Dit fonds wordt gebruikt voor het financieel compenseren van Palestijnse gevangenen en de families van de "martelaren".

Nadat een 17-jarige Palestijn, Mohammed Tarayra, het 13-jarige slapende Israëlische meisje, Halleel Yaffa Ariel, in haar bed in de stad Kiryat Arba had doodgestoken, werd het huis van de terrorist versierd met Fatah- en de PLO-vlaggen. Ongetwijfeld zal de familie binnenkort op de lijst van betalingen staan van de Palestijnse "Matelaren Fonds".

"De oorsprong van deze betalingen gaat een lange weg terug. Voordat de Palestijnse autoriteit werd opgericht in de jaren 1990, door middel van het Oslo-vredesproces, betaalde de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie de families van 'martelaren' en gevangenen die werden vastgehouden door Israël. Deze praktijk werd gestandaardiseerd tijdens de tweede Intifadah van 2000 tot en met 2005. De Israëli's vonden zelfs documenten in het gebouw van de overleden Yasser Arafat, die de betalingen aan de families van zelfmoordaanslagen aantoonde."

Het geld dat de Palestijnse moordenaars krijgen is geen kleine bedrag. Evelyn Gordon meldde in Commentary:

"De PA heeft jarenlang aan de daders van anti-Israël terreuraanslagen lonen betaald hoger dan de markt. De salarissen bereikten bedragen van 2.400 tot 12.000 shekel per maand ($600 tot $ 3.000 dollar). Dit werd betaald afhankelijk van de duur dat de dader in Israël in de gevangenis zit. (Mensen die gedood zijn tijdens het plegen van aanslagen, krijgen andere voordelen). De laagst betaalde persoon krijgt ongeveer een bedrag gelijk aan het gemiddelde loon – geen minimum-loon - voor mensen die werkelijk banen hebben in de Westelijke Jordaanoever. Dat is ongeveer 40 procent hoger dan het gemiddelde loon in Gaza; cijfers aan de top van de schaal zijn van het soort salarissen waarvan de meeste Palestijnen zelfs niet durven dromen. Kortom, de PA heeft de terreur veel lucratiever gemaakt dan productief werk."

Het getuigenis van Yigal Carmon, president en oprichter van de Middle East Media Research Institute (MEMRI), is ingediend bij het Amerikaanse Huis Comité van Buitenlandse Zaken op 6 juli 2016. Hij gaf interessante details.

"Deze financiële steun voor gevangenen is verankerd in een reeks van wetten en decreten van de regering, vooral de wetten nr. 14 en 19 uit 2004, en de wet nr. 1 van 2013..." Volgens deze wetten moet de PA gevangenen voorzien van een maandelijkse toelage tijdens hun opsluiting, en het krijgen van salarissen of banen na hun vrijlating. Zij hebben ook recht op vrijstelling van betalingen voor onderwijs, gezondheidszorg en professionele training. Hun jarenlange gevangenisstraf worden berekend als een jaar van anciënniteit in dienst van de PA-instellingen. Opgemerkt moet worden dat ieder die voor vijf jaar of meer gevangen is gezet, recht heeft op een baan in een PA-instelling. De PA geeft dus bij arbeidsbemiddeling voorrang aan mensen die betrokken waren bij terroristische activiteiten."

Gevangenen en gezinnen: "De PA investeert aanzienlijke bedragen in het overnemen van de kosten van de gevangenen en hun families - $ 137,8 miljoen volgens het PA-2016-budget (ongeveer 7% daarvan is voor lonen en administratiekosten van ambtenaren).

Families van "martelaren": Het PLO Instituut voor Zorg voor de Gezinnen van Martelaren... wijst zeker 173 miljoen dollar toe aan de families van de "martelaren" en de gewonden in het vaderland en daarbuiten. De bedrijfskosten van het Instituut komen neer op ongeveer 1,5 miljoen dollar. ... De begroting noemt ook het feit dat het Instituut emissierechten biedt "zonder discriminatie" -- met andere woorden, ook Hamas, Islamitische Jihad, enzovoort.

In 2016 wordt niet minder dan 300 miljoen dollar (tussen 7 en 10% van de begroting) toegewezen aan gevangenen en gezinnen, en aan gezinnen van "martelaren".

De Verenigde Staten en de Europese Unie, die jaar na jaar de financiering doen van de Palestijnse instellingen, sluiten opzettelijk hun ogen voor het "Martelaren Fonds" waar ze aan bijdragen.

Echter de dingen zouden kunnen gaan veranderen. Er zijn waarschuwingssignalen in de lucht.

1) Het recente verslag van het Midden-Oostenkwartet (Europese Unie, Verenigde Staten, Rusland en de VN) praat niet over geld, maar wel over het "aanzetten tot terreur" -- wat precies hetzelfde is.

"Aanhoudend geweld, terroristische aanslagen tegen burgers, en het aanzetten tot geweld verergeren sterk het wantrouwen, en zijn fundamenteel onverenigbaar met een vreedzame oplossing."

"Palestijnen die terroristische aanslagen plegen, zijn vaak publiekelijk verheerlijkt als "heldhaftige martelaren". Vele wijd verspreide foto's tonen personen die terroristische daden plegen en dat met slogans die aanmoedigen tot geweld."

Dit Kwartet-verslag is geen pro-Israël stuk: het bekritiseerde hard het nederzettingenbeleid, zelfs in Jeruzalem, en beschuldigt de Israëliërs ervan aan de Palestijnse economie de mogelijkheid voor ontwikkeling te ontnemen. Maar degene die echt boos was over het Kwartet verslag was niet Israëls premier Benjamin Netanyahu. Het Kwartet-verslag heeft blijkbaar Mahmoud Abbas woedend gemaakt, omdat voor het eerst in vele jaren, het nederzettingenbeleid van de Israëlische regering niet het enige was waarnaar werd verwezen als het belangrijkste en unieke obstakel voor vrede.

Zoals de Palestijnse onderhandelaar Saeb Erekat beweerde, wilde het Kwartet naar verluidt "de verantwoordelijkheden gelijk stellen tussen een volk onder bezetting en een buitenlandse militaire bezetter." "Verantwoordelijkheden gelijkstellen" is precies het probleem voor de Palestijnen. Ze willen geen enkel gebaar maken, iets opschuiven of zelfs een glimp van vrede tonen. In een Midden-Oosten dat verscheurd is door een multi-etnische oorlog tussen Arabieren tegen niet-Arabieren, moslims tegen niet-moslims, en soennieten tegen sjiieten, wie kan dan veronderstellen dat deze soennitische Arabische Palestijnen plotseling en in het openbaar gaan beweren: "He, Israël mijn vriend, we zijn klaar om vrede met u, Joden, te sluiten, en om Israël te erkennen als een Joodse staat." Ondenkbaar (vanuit een islamitisch oogpunt, natuurlijk).

2) Internationale druk is onderweg. Op 4 mei 2016 bijvoorbeeld meldde Palestijnse Media Watch (PMW): "In een gesprek met [PA-President] Mahmoud Abbas, benadrukte de Minister van Buitenlandse Zaken van Noorwegen Børge Brende, dat het huidige steunprogramma voor gevangenen afgeschaft dient te worden."

Op 22 mei 2016 meldde PMW ook uit de officiële PA dagelijks krant, Al Hayat al Jadidah:

"De Directeur van de PLO Commissie van Gevangenen Zaken: Israël en een aantal Westerse landen proberen de financiële rechten van gevangenen in te trekken onder het voorwendsel dat ze betrokken zijn met 'terreur'..."

3) De Israëlische regering, die voor lange tijd geen aandacht besteedde aan de kwestie, veranderde haar standpunt over het probleem van het "Martelarenfonds". Bloomberg schrijft: "Op vrijdag heeft de Minister-president van Israël, Benjamin Netanyahu, aangekondigd dat hij zou beginnen met het achterhouden van het deel aan de belastinginkomsten die door Israël worden verzonden naar de Palestijnse Autoriteit -- het bedrag is gelijk aan wat besteed wordt aan de 'martelaren'."

4) Frank Lowenstein, de Amerikaanse speciale gezant voor de Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen, vertelde Bloomberg dat "de VS onlangs is begonnen met het achterhouden van financiering" om dezelfde reden. "We hebben krachtig voldaan aan wetgeving die ons in 2014 noopte tot het aftrekken van ontwikkelingshulp aan de Palestijnse Autoriteit vanwege Palestijnse betalingen aan particulieren die gevangen zijn gezet voor daden van terrorisme," zei hij.

5) De Amerikaanse Senator Dan Coats (R. Indiana) vertelde de Jerusalem Post op 29 juni, dat "de Senaat handelt om een maas in de wet te sluiten, waardoor het Palestijnse leiderschap gebruik maakt van hulp uit de VS om maandelijkse bezoldiging te geven aan mensen die door Israël veroordeeld zijn vanwege moord of terrorisme." De 'State and Foreign Operations Kredieten Bill' komt volgend jaar in stemming.

De moeilijkheid momenteel voor de Amerikaanse en Israëlische ambtenaren is om de Europese regeringen te pressen een gelijkwaardig standpunt in te nemen over deze gevoelige kwestie. Het zal niet gemakkelijk zijn. Aan het einde van juni 2016 gaf het Europees Parlement een staande ovatie aan Mahmoud Abbas in Brussel -- deze zelfde Mahmoud Abbas die zijn toespraak in Brussel begon met te zeggen:

"We zijn tegen ophitsing. Maar, net een week geleden, slechts een week, heeft een groep van orthodoxe rabbijnen in Israël aangekondigd, in een duidelijke aankondiging, te eisen van hun regering, te vergiftigen, te vergiftigen, het water van de Palestijnen... Is dit geen aanzetten? Is dit niet een duidelijk aanzetten tot massamoord op het Palestijnse volk?"

Alle afgevaardigden in Brussel sprongen op hun voeten om in te stemmen en deze zuivere antisemitische leugen toe te juichen. De dag daarop moest Abbas het intrekken en toegeven dat er geen feitelijke grondslag was voor een dergelijke verklaring.

Groot-Brittannië zou kunnen helpen om de Europese aanbidding te verbreken van die "goede Palestijnen", die "vrede willen" -- door het subsidiëren van terroristische aanslagen -- in tegenstelling tot de "slechte Israëliërs" waarvan wordt gezegd dat ze het "land stelen" als ze het verdedigen wanneer ze worden aangevallen.

In juni kwam een onafhankelijk rapport, in opdracht door het Department for International Development (DFID, een Brits overheidsorgaan dat gewijd is aan het bestrijden van armoede), en concludeerde dat het geven van salarissen door de PA aan terroristen, de Britse steun voor de PA de anti-Israëlische terreur "meer waarschijnlijk" had gemaakt. Het DFID verwierp het verslag, maar de onrust in het Parlement was enorm.

Het is niet onmogelijk om de EU te overtuigen -- zelfs Frankrijk, dat vijandige diplomatieke acties tegen Israël uitvoert om de krachtige Franse gemeenschap van islamitische kiezers te verleiden -- om te stoppen met het mogelijk maken van terroristische aanslagen. Zoals de Amerikaanse Senator Coats zei: "Sommige dingen zijn simpelweg te immoreel om te worden getolereerd."

Dus de vraag is: kan de PA stoppen met het betalen van de "martelaren" en vrede met Israël sluiten? Het antwoord is: Nee.

De koppeling tussen het betalen van de "martelaren" en het maken van vrede staat centraal. De Palestijnse samenleving is volledig gebouwd en georganiseerd op deze basis van "verzet". Het is een samenleving waar banen, roem en geld gaan naar mensen die er in de Israëlische gevangenissen zitten of jarenlang hebben gezeten. Legitimiteit gaat naar de mensen die worden beschouwd als "martelaren". Het falen van de hervormingen, die geïntroduceerd werden door de voormalige PA Minister-President Salam Fayyad, en zijn onvermijdelijke ontslag, was te wijten aan zijn gebrek aan "expertise" op het gebied van terreur. Khaled Abu Toameh van Gatestone schreef vorig jaar:

De meeste Palestijnen stemden niet voor Fayyad omdat hij geen rol heeft gespeeld in de 'revolutie' tegen Israël. In deze cultuur is het veel belangrijker uit een Israëlische gevangenis te komen, dan als afgestudeerde uit de Universiteit van Texas in Austin. Fayyad stapte niet in welke gewapende aanval op de Joden dan ook. En hij ondersteunde nooit de gewapende strijd tegen Israël. Ook stuurde hij zijn zoon niet om stenen of vuurbommen naar de Israëli's te gooien. Dat is de echte reden waarom mensen als Fayyad de steun van de bevolking ontberen.

"Een probleem is dat de betalingen aan terroristenfamilies buitengewoon populair zijn in deze dagen" schrijft Bloomberg. "Ziad Asali, de president en oprichter van de Amerikaanse Task Force voor Palestina, vertelde me dat in de afgelopen jaren de media en politici deze betalingen hebben verheven tot iets "heiligs in de Palestijnse politiek". Asali zei dat de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, en anderen, te zwak zijn om het te stoppen. "Op dit punt bevinden wij onszelf nu. De overgrote meerderheid begrijpt dat er een einde moet komen aan het geweld; het dient de Palestijnen op geen enkele manier," zei Asali. "Maar ik denk dat niemand echt de statuur en invloed heeft om zich publiekelijk te confronteren met deze kwesties."

Maar buitenlandse donoren moeten iets belangrijks begrijpen: zij moeten het buitenlandse geld voor "martelaren" afsnijden. Maar dit zal op zich geen vrede brengen. Het zou gewoon een bepaald soort geweld vervangen met een ander soort geweld: openlijke opstanden tegen Abbas, die zal worden beschouwd als een verrader; en geweld tegen het corrupte systeem van de Palestijnse Autoriteit; en nieuw Palestijns terrorisme gefinancierd door de vijandige landen zoals Iran, en misschien sommige anderen.

Zelfs als een minderheid van de Palestijnen denkt dat beloningen voor terreur een doodlopende weg is, dan opent het tekort aan geld de deur naar een andere doodlopende weg.

In deze 21e eeuw zonder een "goede man", en geen model om te volgen in het Midden-Oosten, hebben moslims de oorlog tegen Israël nodig.

Yves Mamou, gevestigd in Frankrijk, werkte twee decennia als journalist voor Le Monde.

Palestijnen: Het "land" waar misdaad een officiële baan is