Ze haten Bibi maar ze weten dat hij gelijk heeft

20 augustus 2016 - door Vic Rosenthal

Ik lees de Ha'aretz de laatste tijd, en luister naar sommige van onze 'links van het centrum-politici', en het lijkt alsof ze in een heel andere wereld leven dan ik.

De gebruikelijke stukken beginnen met een aanval op Binyamin Netanyahu, en ze proberen elkaar te vinden vanuit een nieuwe invalshoek. Ari Shavit vertelt ons dat hij oneerlijk is, hij is geobsedeerd met zijn vader, hij heeft een hekel aan Arabieren, hij zal het land vernietigen, hij verplettert de democratie beetje bij beetje. Avram Burg claimt dat Israël steeds meer een dictatuur wordt en verwijst naar Iran en de terreurtunnels van Hamas als "enkele fobieën ... van Netanyahu". Fobieën!

De voormalige premier Ehud Barak claimt dat Netanyahu onlangs ernstige fouten heeft gemaakt, die Israël kwetsbaar maken en een "bedreiging van de centrale veiligheid" zijn. Maar hij wil niet zeggen wat dat dan precies is, dus we wachten tot het uitlekt. Deze man, die de deur opende naar de tweede Intifada, en van wie de IDF Druze soldaat Madhat Yusuf mocht doodbloeden omdat hij niet de woede van de Palestijnen wilde opwekken.

De meesten van deze schrijvers en politici moeten toegeven dat Israël het economisch goed doet, en dat Bibi enkele serieuze diplomatieke winsten heeft geboekt: met Turkije, de soennitische Arabische Staten, verschillende Afrikaanse landen, India, en zelfs China tot op zekere hoogte. Zij moeten toegeven dat er weinig oorlogen waren in zijn jaren als Premier, en anders waren ze wel beperkt in omvang. Hij heeft ons verre gehouden van verstrikt te worden in Syrië, en hij lijkt een "modus vivendi" [wederzijdse acceptatie] te hebben bereikt met de Russen, en hij heeft een grote twist vermeden met de Iran/Hezbollah.

Ze geven hem ook de schuld van onze slechte relatie met de VS. Zij zouden hem ook de klimaatverandering kwalijk kunnen nemen, maar iedereen met eigen ogen kan zien dat de Obama-regering – die onze Premier terecht bekijkt als de voornaamste hinderpaal voor het realiseren van hun doel, het omkeren van de uitkomst van de oorlog van 1967 – dit voor zichzelf en voor ons als resultaat gemaakt heeft. Dat is ook waarom ze hem de schuld geven van de weigering van de PLO/PA om zelfs maar te gaan zitten om te onderhandelen, en ook waarom ze geprobeerd hebben om in onze laatste verkiezingen in te grijpen.

Maar, maar, maar, zeggen de Ha'aretz schrijvers. Hoe zit het met de bezetting, de bron van alle kwaad, het gif dat onze samenleving beschadigt en dat het oneerlijke lijden over de Palestijnen brengt, die alleen in vrede naast ons willen leven als we gewoon zouden toegeven aan hun eisen om Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem te evacueren.

Dán, volgens Ha'aretz, zouden we vrede hebben, en de democratie zou terugkeren, en Bibi's irrationele "fobieën" zouden uitgebannen zijn. Het terrorisme zou stoppen als de Arabieren gelukkig kunnen werken aan het opbouwen van hun staat. Links, waarvan politici zo angstvallig eerlijk zijn, zouden weer aan de macht komen, en omdat we niet zo veel zouden hoeven te besteden aan defensie, kan iedereen die een appartement in Noord-Tel Aviv zoekt, het zich veroorloven om die te kopen. De media zou veilig in linkse handen blijven, en het dreigende gevaar van meer Mizrachi-muziek op de radio zou worden afgewend. Gratis kranten, die de instrumenten van het totalitarisme zijn, zouden worden afgeschaft. Niemand zou zich verzetten tegen artistieke expressie, zoals "kunstenaars" die Israëlische vlaggen in hun anussen steken op de door Ha'aretz gesponsorde conferenties. Nobelprijzen voor de vrede zou worden uitgegeven. Zelfs de uitgever van Ha'aretz er één zou krijgen.

Domme idioten! Wat zou er echt gebeuren? De PLO zou onmiddellijk druk uitoefenen op de rest van hun eisen, de totale controle over de Tempelberg en de Kotel met het verbod voor Joden om die te bezoeken, vrije toegang tot Israël voor de miljoenen Arabieren die beweren dat ze afstammen van de vluchtelingen uit 1948, en de ont-Judaïsatie van onze staat. Oh, zijn we het er niet over eens? Dan krijgen we raketten op Tel Aviv, Kefar Saba en Ben-Gurion Airport. Meer infiltratie en terrorisme dan ooit tevoren. Een wrede oorlog op meerdere fronten, maar gevochten zonder een strategische diepte. Eventueel tienduizenden slachtoffers, Joden en Arabieren. Misschien winnen wij, misschien doen zij het, maar hoe dan ook, wat er overblijft lijkt op Syrië of Irak.

Eerlijk zijn mensen! "De Bezetting" blijft hier ook voor de nabije toekomst, tenzij we erachter komen hoe we de Arabieren kunnen aanmoedigen om te emigreren, wat onwaarschijnlijk is. In plaats van krankzinnig regelingen om deals te maken met denkbeeldige vredelievende Arabieren, is om het beste plan van Binyamin Netanyahu vooruit te schuiven, dat probeert om de economie van de Arabieren in de gebieden te verbeteren, en de wrijving die veroorzaakt wordt door Israëls veiligheidsmaatregelen tot een minimum te beperken, de terroristische organisaties te bestrijden, en een internationale ondersteuning op te bouwen vanuit de VS en Europa, en als belangrijkste, aan de Arabieren duidelijk maken dat ze geen kans hebben om ons te verslaan.

Diep in hun hart moeten die leden van Links, die vanwege hun lange ballingschap uit de macht nog niet hebben toegestaan dat daardoor hun hersenen volledig zijn uitgedroogd, dit begrijpen. Zelfs Labor-kandidaat Yitzhak Herzog moest toegeven dat een "twee-staten-overeenkomst" nu onrealistisch zou zijn.

Maar jongens, meer dan ooit haten ze Bibi!

Bron: They hate Bibi but they know he’s right | Abu Yehuda