Artikel

In deel 22 van deze serie toonden we de bijbelse grondslag voor het Jubeljaar dat begint in de herfst, hoewel God tegen de Israëli's zei dat de religieuze kalender in het voorjaar begint. Maar als we verdergaan van Exodus naar Leviticus, ontdekken we een nadrukkelijke verklaring van God dat het Jubelaar niet op de eerste dag van de maand begint, maar de tiende dag van de maand:

Dan moet u in de zevende maand, op de tiende dag van de maand, bazuingeschal laten klinken. Op de Verzoendag moet u de bazuin in heel uw land laten klinken. U moet het vijftigste jaar heiligen en vrijlating in het land uitroepen voor alle bewoners ervan. Het is jubeljaar voor u: ieder zal terugkeren naar zijn eigen bezit en ieder zal terugkeren naar zijn familie." (HSV) Leviticus 25:9-10.

Omdat de vrijlating is afgekondigd op Jom Kipoer, de Grote Verzoendag, oftewel de tiende dag van de maand, wordt in het algemeen aangenomen dat het Jubeljaar op deze tiende dag begint. Dit lijkt het Jubeljaar uniek te maken van andere jaren, zoals het burgerlijk Nieuwjaar en elke ander Joods jaar op de eerste dag van de zevende maand begint, ook bekend als Rosh HaShana.

Dit creëert een duidelijk probleem in de Joodse kalender. Ziet u dit? Als het voorgaande jaar begint en eindigt op Rosh HaShana, maar alleen het Jubeljaar op Jom Kipoer begint, dan leven de Joden in de 10 dagen voordat het Jubeljaar begint in een tijdruimte waarin ze überhaupt geen jaar hebben! Op dezelfde manier geldt dat als het Jubeljaar een volledig jaar duurt, dan geven de laatste tien dagen van het Jubeljaar met een vol jaar een tijdsoverlapping met de eerste tien dagen van het daaropvolgende jaar, waardoor de Joden niet zeker weten in welk jaar zij leven in die tien dagen.

Het antwoord op het dilemma, volgens onze opinie, ligt weer in de geschriften van Rabbi Yoel Bin Nun, waarnaar we al verwezen in het vorige artikel. Als we zijn mening lezen over dit onderwerp, vonden we niet alleen een antwoord op het tijdsverschil van het Jubeljaar, maar hebben we ook iets geleerd over de aard van God, de mens en de tijd, wat misschien die manier waarop u kijkt naar de Joodse kalender en zelfs naar alle tijden volledig kan veranderen.

Onze visie op tijd in de westerse wereld wordt gevormd door de Griekse mentaliteit van classificatie met benaderingen van complexiteit door het verdelen van complexe onderwerpen in afzonderlijke componenten en het classificeren van elk van deze met onderscheidingen. In deze denkwijze wordt bijvoorbeeld een auto begrepen door te kijken naar al de samenstellende delen en hoe ze werken. Een jaar wordt begrepen door te kijken naar de eenheden van tijd — dagen, uren, minuten en seconden — en hoe ze zijn georganiseerd. En in het verlengde van deze organisatie ligt de overgang naar een ander jaar om precies 12 uur middernacht op 31 december. De overgang is ogenblikkelijk, dus zoals een "moment" is geclassificeerd als behorend tot één jaar of de volgende.

Nu gaan we terug naar de Joodse kalender, met dit duidelijke conflict in de Joodse kalender, deze wedijver, zo u wilt, tussen de eerste dag en de tiende dag van de zevende maand, welke het begin van het jaar is. Dit veroorzaakt een heel ander idee door Rabbi Bin Nun's denken en voorstelling.

Veronderstel dat de "start van het jaar, de "Rosh HaShana" in de Thora, niet was bedoeld om daadwerkelijk te verwijzen naar slechts één dag, maar eerder naar een seizoen, een tijd die met Rosh HaShana begint op de eerste dag van de maand en eindigt op de allerlaatste dag van Soekot, op de 21e dag van de maand.

In deze weergave is het klinken van de trompet op Rosh Hashana op de eerste dag van de zevende maand niet het begin van een nieuw jaar, maar klinkt deze voor het begin van de maand waarin het nieuwe jaar begint, en daarom ook het begin van de maand waarin ook het voorgaande jaar eindigt.

Rabbi Bin Nun merkt op dat met deze visie vervolgens veel problemen en tegenstrijdigheden plotseling verdwijnen.

Het verklaart waarom de Thora nooit verwijst naar de eerste dag van de zevende maand als de dag van het nieuwe jaar (Rosh HaShana), maar dat deze alleen verwijst naar die dag als Yom Teruah, de dag van bazuinen.
Het verklaart hoe een Jubeljaar meerdere uitgangspunten kan hebben — beide, als de eerste dag van de maand en de tiende dag van de maand.
Het verklaart waarom de Thora soms verwijst naar het begin van het jaar, als naar de tijd van het zaaien, en zich dit soms voordoet na Soekot.
Het verklaart waarom er nooit geen uitgebreide feestdag is op de eerste dag van elke maand; zelfs Yom Teruah wordt beschreven als alleen een tijd van op de bazuinen blazen.
Het verklaart waarom Jom Kipoer, de Grote Verzoendag, een dag is om de zonden van het voorgaande jaar te vergeven.
Het helpt om het idee van het agrarische nieuwjaar en de regens in overeenstemming te brengen dat pas aanbreekt nadat het feestseizoen is voltooid.

Rabbi Bin Nun maakt gebruik van de overgang van de ene dag naar de volgende als een manier om deze ideeën te visualiseren. Het einde en het begin van een nieuwe dag treedt op bij zonsondergang in de Hebreeuwse kalender, maar de overgang is niet onmiddellijk. De schemering van de vorige dag is nog steeds glorieus aanwezig aan het westelijke horizon, als de nieuwe dag begint. In de weergave van de tijd kunnen we zien dat "de periode van schemering behoort tot de beide dagen." Het is daarom de belangrijke reden dat volgens de Joodse visie, de Shabbatdag 25 uur duurt in plaats van 24. "We haasten ons om het te brengen en nemen de tijd om afscheid ervan te nemen," zegt de rabbijn.

Hetzelfde geldt voor de landbouwcyclus, waar men kan zaaien en oogsten op hetzelfde moment, als beschreven in Amos 9:

"Zie, er komen dagen, spreekt de HEERE, dat de ploeger de maaier zal ontmoeten en de druiventreder de zaaier, en dat de bergen zullen druipen van jonge wijn en al de heuvels doordrenkt zullen worden." Amos 9:13.

Het seizoen van de dagen die het begin en het einde van een jaar, zowel een standaardjaar als een jubeljaar markeren, wordt gekenmerkt door een periode die gelijktijdig tot het voorafgaande jaar en het volgende jaar behoort, net zoals de schakels van een keten elkaar raken.

Toevallig passen de tien dagen tussen Rosh HaShana en Jom Kipoer ook mooi in het verschil van de 11 dagen tussen het zonnejaar van 365 dagen en de typische 354 dagen van het maanjaar, waaruit blijkt dat God de banen van de aarde en de maan ontworpen heeft om te corresponderen met zijn instelling van nieuwjaarsfeesten. Het verschil tussen de kalender van het ene jaar naar het volgende wordt verwerkt in de tijd, wat betekent dat Jom Kipoer van het tweede jaar, bijna de tijd is van Rosh HaShana van het voorgaande jaar met het maken van "verbindingen in de tijd" van jaar tot jaar.

De gevolgen van Rabbi Bin Nun's ideeën zijn, indien verder uitgebreid, misschien wel enorm, een uitbreiding tot ver buiten het onderwerp van het Jubeljaar. In Rabbi Bin Nun's manier van tijd waarnemen, moet de wedergeboorte van Israël als een natie niet worden gezien als iets dat alleen gebeurde op 14 mei 1948, een natie geboren in een dag, maar ook als een proces, een overgang in tijd met vele jaren. Ook de wedergeboorte van Jeruzalem moet niet alleen worden gezien als een gebeurtenis in juni 1967, maar als een seizoen, een die misschien een hele 49 of 50 jaar cyclus van het Jubeljaar in lengte kan hebben geduurd!

Als we naar 2017 toegaan, komen we aan op de datum van het 50-jarig bestaan van de hereniging van Jeruzalem en de datum van het 70-jarig bestaan sinds de wereld, via de VN, besloot tot het creëren van een Joodse staat in 1947. Wijzelf kunnen ernaar kijken als niet alleen het bereiken van een verjaardag, maar als het bekijken van "de periode van het einde van het begin" van de geboorte van Israël als een natie. En wat voor de toekomst? Kan het dan ook worden gezien als lange termijn gevolgen met Benjamin Netanyahu's verklaring op 3 maart 2015 toen hij voor het Congres van de Verenigde Staten verklaarde: "Zelfs als Israël alleen zou staan, Israël zal blijven."

Dit idee van tijd verklaart ook mooi waarom een Jubeljaar een jaar van geboorte kan zijn met het idee dat het jaren of decennia nodig heeft om zich volledig te ontwikkelen, zoals we gewoon getuige kunnen zijn van het recente referendum in het Verenigd Koninkrijk om een nieuwe koers in te slaan voor zichzelf buiten de Europese Unie. Die stemming was een moment van "beslissing om te vertrekken" terwijl het proces tot het verlaten maanden en jaren heeft genomen.

Tot slot geeft Rabbi Bin Nun's idee uitleg aan de Nieuwtestamentische ideeën, die tegelijkertijd zeggen dat hoewel het seizoen bekend kan zijn, de dag en het uur niet bekend zullen zijn aan iedereen.

Resoneert de weergave van tijd, gepresenteerd in dit artikel, bij u? Waarom of waarom niet?

Heeft dit invloed op uw weergave van het "wijzigen van een seizoen" in uw leven?

Vergezel ons de volgende keer als we doorgaan met te kijken naar de actualiteit en in het onderzoeken van alle aanwijzingen naar de zin en het mysterie van het verloren Jubeljaar.

Het mysterie van het verloren Jubeljaar: deel 23 – Waarom dag tien?