www.wimjongman.nl

(homepagina)

HET KLEINE JOODSE DORPJE DAT OBAMA WOEDEND MAAKT

Tussen hemel, aarde en het Witte Huis.

13 oktober 2016 - Daniel Greenfield

Halverwege tussen hemel en aarde ligt een piepklein dorpje, met kleine witte huisjes, dat de aandacht van het Witte Huis heeft getrokken.

Het dorp Amona met zijn witte huisjes en de rode daken kan gemakkelijk worden verward met een verscholen Italiaans dorpje of een stoffig stadje in Californië. Maar het Witte Huis zou daarover niet hebben "gekookt van woede", zoals een anonieme ambtenaar beweerde. Niet over de daden van een Italiaanse dorp.

Er is slechts één plek op aarde die Obama's bloed laat koken. En dat is niet Iran of Noord-Korea. Dat is Israël.

Amona is een kleine verstrooiing van huizen, en ze beslaan maar een fractie van de vierkante meters van het Witte Huis. De 40 families die er wonen, ondanks de islamitische terroristen en de linkse wet-handhavers, zouden nauwelijks opgemerkt worden als ze allemaal in de foyer van het Witte Huis stonden. En toch worden ze veroordeeld door het State Department op een veel hatelijker toon dan meest moslim-dictators.

Waarover is men, bij dit handjevol Joden tussen tussen hemel en aarde, zo verontwaardigd?

Dat is wellicht de grote vraag van de geschiedenis. Het zal niet worden opgelost tussen de schapen en de boomgaarden en de kleine witte huisjes van Amona en hun inwoners, die ondanks de woede van het grote Witte Huis nog steeds elke dag aan het werk gaan, hun kinderen opvoeden en aanbidden op de manier van hun voorouders.

In het officiële taalgebruik van de media is Amona een "nederzetting". Dat wil zeggen: het dateert van slechts 3300 jaar, vanuit de tijd toen Jozua, geboren als een slaaf in Egypte, de Joden gebood: "Ga en loop door het land, en beschrijf het, en komt dan terug naar mij, en ik zal het lot voor u hier werpen voor het aangezicht des Heren in Shilo."

Vandaag is Shilo een stad van zo'n 3500 inwoners. Net zoals Jeruzalem is het ook aangemerkt als een nederzetting. Maar op de lijst van plaatsen beschreven door Jozua's mannen, verschijnt de kleine splinter Amona nog vóór Jeruzalem.

Maar vervolgens verdwijnt Amona, in tegenstelling tot Jeruzalem, uit de geschiedenis. Gedurende duizenden jaren zou de naam alleen iets te betekenen hebben voor de meest toegewijde bijbelgeleerden. En vervolgens trok Links ten strijde tegen Amona. En daaruit werd de haat opgewekt tegen de vergeten stad, vanuit haar vergeten plaats in de geschiedenis.

Het handjevol gezinnen in Amona is onderwerp geweest van meer juridische procedures, internationale debatten, bedreigingen en internationale verontwaardiging dan de meeste genocides. 900 meter boven de zeespiegel, keken haar bewoners omhoog naar een prachtige blauwe lucht en keken ze naar beneden naar een boze wereld die niet bereid is hen in vrede te laten leven.

Zij ontmoeten deze uitdagingen van ernst en woede met een eenvoudige geloof. Gevraagd naar de dreiging van de islamitische terreur, antwoordde een 5-jarig meisje: "Als God Jozua hielp, zal Hij ons ook helpen."

Amona en haar bewoners moeten alle hulp hebben die ze kunnen krijgen. Ze worden al gedurende decennia belegerd. Wat de islamitische terroristen niet konden niet tegen de bewoners, willen de advocaten en activisten, die een financiering ontvangen van het Soros-netwerk en de diverse internationale linkse miljarden dollar-organisaties, wel bereiken.

Sloop- en uitzettingsbevelen zijn uitgegeven. De politie kwamen naar het handjevol gebouwen met knotsen en geschreeuw. In een dergelijke slag stond een 15-jarige meisje, die we alleen kennen als Nili, hen in de weg. De afbeelding van het tienermeisje dat het pad van tientallen mannen van de oproerpolitie blokkeerde in zwart-wit, werd een Pulitzer-prijs winnende foto. "Wie vandaag kijkt naar de ruïnes van de huizen in Amona - begrijpt dat in deze operatie geen gevoel zat voor wat dan ook, slechts vernietiging," zei ze in een interview.

Er is nog steeds geen enkele reden voor de oorlog tegen Amona, behalve vernietiging. Het gaat niet over het land.

Amona's belangrijkste tegenspeler is de extremistische linkse groep Peace Now. Er is niets vredigs aan de Peace Now slachters die alleen vrede met de islamitische terroristen willen. Een mede-oprichter, Uri Avnery, verklaarde: "De tijd is gekomen om te begraven." Een andere Peace Now mede-oprichter, Yigal Tumarkin bracht in: "Mijn ware bijdrage zou zijn dat ik een machinepistool pakte, in plaats van een pen en een potlood, en hen doodde."

De kinderen van Israëls kleine steden en dorpen wekken deze onnatuurlijke woede van de linkse notabelen op.

Onder druk van een radicale linkse rechterlijke macht, heeft Israëls regering besloten de families van Amona te verhuizen huizen voor hen te bouwen in Shilo. Dit is wat naar verluidt Obama's bloed tot koken heeft gebracht als een kleine theepot. Aan de Joden van Amona mag niet worden toegestaan om te leven in hun stad. Of in een andere stad.

Volgens een anonieme VS-ambtenaar is het plan om huizen te bouwen voor de evacués in Shiloh "van grote zorg" voor het Witte Huis. Iedereen is nu benieuwd waarom Obama niet bezorgd is over ISIS, of de economie, realiseert zich dat zijn oog stevig is gevestigd op een kleine stad in Israël tegenover de bulldozer.

En hij heeft vastgesteld ervoor te gaan zorgen dat de bulldozer wint.

State Department woordvoerder Mark Toner beweerde dat de bouw van 98 woningen de vrede in gevaar zou brengen. Terwijl vrede in Israël zo dood is als de dodo. Maar op een of andere manier lijkt die nooit te worden bedreigd door de willekeurige hoeveelheid steekpartijen, moslim-zelfmoordaanslagen en raketten. De Palestijnse autoriteit bemiddelde het islamitische terrorisme door het betalen van salarissen aan terroristen met het geld van belastingbetalers dat aan hen werd afgeleverd door Obama.

En deze slagers van Joodse families, en de moordpartijen op rabbijnen, ze brengen op geen enkele wijze de vrede in gevaar.

Er is alleen het grote en reële gevaar dat de families van Amona misschien ergens onderdak vinden in de glorieuze infrastructuur van die steeds verder weg gelegen 'levensvatbare Palestijnse staat'. Net als Haman kan de islamitische terroristische staat er niet tegen om te zien hoe deze Benjamins, ongeacht hoe alleen ook, pal staan in het tarten van hun honger en boosheid. Dit handjevol huizen is de vertegenwoordiging, volgens het State Department, van de "eeuwigdurende bezetting".

Het State Department heeft een punt. 3300 jaar is dan niet eeuwigdurend, maar wel een stuk langer dan Mark Toner heeft rondgehangen in D.C. Het is heel veel langer dan sussers, die niet eens weten hoe te eten met hun linkerhand, en die Israël vervloeken bij het bezoeken van de islamitische landen, maar zij hebben hun slinkse weg gevonden.

Kunnen enkele tientallen families echt de opkomst van een islamitische terroristische staat in Israël "blokkeren"? Tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog stond het kleine dorp van Kfar Darom pal tegen de aanhoudende aanvallen van de Moslimbroederschap. Onder die Moslimbroederschap-terroristen was een Egyptische jihadist met de naam Yasser Arafat.

Morele moed kan een handvol mensen laten doen wat een enorme opstelling van een regering niet kan.

Nili legde haar daad uit door te zeggen: "Zie je mij op de foto, één tegen veel, maar dat is maar een illusie. Achter die velen staat een man... maar achter mij staat Adonai." Die man is vandaag Barack Hussein Obama. De bewoners van Amona staan zijn droom in de weg van een islamitisch Palestina.

Wie zijn de mensen van Amona? Voor het grootste deel zijn het kinderen. Amona heeft er bijna 200. Lokale families met 5 kinderen zijn aan de kleine kant. Vandaag kan Amona nog doorgaan voor een dorp, morgen is het een plaats en de dag daarna is het een stad. Dat is Israëls geschiedenis geweest. In een wereld waar de grote steden van de beschaving worden overspoeld door een verschrikkelijke getij van islamitische demografie, is het een plek waar de mensen nog steeds in de toekomst geloven. Dergelijke kleine dorpjes vol witte huizen met rode daken zijn forten van hoop.

In Amona vindt u herten die door de straat zwerven. De Nizri familie, met acht kinderen kijken naar de vaten van Frans eiken in de wijngaard. Er zijn frambozen om te plukken, ze hebben gereedschap voor herstelling en om een leven op te bouwen.

Het is niet louter hoog boven de zeespiegel, waarom de bevolking van Amona hoog boven hun vijanden uittorenen. Het is hun vastberadenheid om het leven te leven met gewone moed. Ze hebben de haat en vijandschap aangetrokken van enkele van de machtigste mensen in hun land, hun regio en de wereld. Maar nu gaan ze verder.

Obama kookt in zijn woede, als een kreeft in een pan. De VN-Veiligheidsraad heeft een speciale bijeenkomst gepland waar Israël aan de kaak zal worden gesteld door figuren uit Venezuela en Angola. En in Amona spelen de kinderen.

Bron: The Little Jewish Village That Makes Obama Boil | Frontpage Mag