Westerse schandalen in het Midden-Oosten

door Bassam Tawil - 9 juli 2015

De islamitische wereld is momenteel bezig met de maand Ramadan, met een vasten overdag. In deze tijd rekent elke moslim af met Allah op persoonlijke niveau, familie niveau, lokaal niveau en het niveau van de Natie van de Islam. Net als de Israëli's, maken de Palestijnen nu een inventarisatie van het jaar dat verstreken is sinds de 50-daagse oorlog tussen Hamas en Israël - wat de Israëli's "Operatie Protective Edge" noemen, wat Hamas "Operation Solid" noemt. Het rapport van de commissie die het conflict onderzocht, is geschreven door de pro-Palestijnse Prof. William Schabas en door mevrouw Mary Davis ondertekend, en het heeft niemand laten verbazen in Palestina.

Nog voordat het rapport werd gepubliceerd, wisten we al wat het zou zeggen: elke onderzoekscommissie die omgaat met de Palestijnse zaak, zal zich altijd kanten tegen Israël, maar er verandert nooit iets dat van invloed is op de situatie op welk terrein dan ook. Als Palestijn was ik blij dat het rapport zowel Hamas en Israël in gelijke mate verantwoordelijk stelde voor de agressie, maar welk nut heeft het? Het gevolg hiervan - net als met alle eerdere verslagen - het bestendigt alleen het Palestijnse probleem.

Alle VN-organen veroordelen Israël, maar niemand helpt de Palestijnen. UNRWA heeft zijn eigen redenen voor het niet oplossen van het probleem van de Palestijnse vluchtelingen (het is bijna onmogelijk om het af te sluiten vanwege het aantal banen) en daarbij voorziet het de Hamas-terroristen van handige plekken om Israël aan te vallen met raketten.

Het schandaal met wereldwijde proporties dat de VN in het algemeen en de UNRWA in het bijzonder - evenals de EU - negeren zijn de honderdduizenden doden en verminkten, en de miljoenen vluchtelingen die dringend behoefte hebben aan hulp in de ons omringende Arabische landen. Blijkbaar heeft Qatar hun leiders omgekocht, zoals het de World Cup kocht van de chefs van de FIFA.

Het VN-Schabas-Davis-verslag is bevooroordeeld in het voordeel van de Palestijnen, iets wat op het eerste gezicht zou lijken dat het onze belangen zou dienen, maar in werkelijkheid ons pijn doet, want het geeft aan Hamas een morele legitimiteit ten koste van de Palestijnse Autoriteit (PA). Als de populariteit van Hamas toeneemt, zullen de verschillende Palestijnse facties nooit in staat zijn om hun verschillen te overwinnen, en onze interne problemen op te lossen met de oprichting van een staat.

De trieste waarheid is dat Hamas de laatste oorlog tegen Israël begon. Het begon in de tijd dat Hamas en de Palestijnse Autoriteit hadden besloten om een​ nationale eenheidsregering te vestigen. PA-leider Mahmoud Abbas was bereid om een regering te vormen met deze de facto illegale regering van Ismail Haniyeh in de Gazastrook, en eenvoudig te vergeten dat Hamas in 2006 de Fatah-leiders en -commandanten heeft verdreven en van de daken van de hoogste gebouwen in de Gazastrook heeft gegooid, en anderen doodschoot.

Abbas' motieven voor de oprichting van een nationale eenheidsregering waren eerlijk. Hij wilde de enige legitieme vertegenwoordiger zijn van het Palestijnse volk en het dodelijke interne schisma herstellen dat twee Palestijnse staten, één in de Gazastrook en één op de Westelijke Jordaanoever had veroorzaakt. Zijn motieven waren positief, maar die van Hamas waren negatief. Hamas wilde de nationale eenheidsoverheid gebruiken als een kanaal om geld van Qatar naar de Gazastrook te krijgen, en dat omdat de president van Egypte de tunnels die Hamas nodig had om wapens en geld te smokkelen in de Gazastrook had gesloten.

Dus zodra de nationale eenheidsregering werd opgericht, eisten de inwoners van Gaza dat de PA de overdracht van middelen vanuit Qatar zou betalen voor de wapens en tunnels om Israël aan te vallen, en het bloedgeld te betalen van haar terroristische agenten en de opgezwollen "administratie" van de trawanten.

Abbas ging akkoord, maar bepaalde dat de overdracht zou verlopen middels vertegenwoordigers van de Palestijnse Autoriteit als tussenpersonen, die de controleposten aan de grenzen van de Gazastrook met Israël en Egypte zouden bemannen. Hij nam aan dat op deze wijze, de PA geleidelijk aan kon terugkeren naar controle over de Gazastrook. Helaas, verwierp Hamas het voorstel, en tot op de dag van vandaag weigert Hamas om welke vooraanstaande official van de Palestijnse Autoriteit dan ook naar de Gazastrook te laten komen.

Een deel van het nationale eenheidsregeerakkoord was, dat er binnen zes maanden na de vorming ervan verkiezingen zouden worden gehouden, maar Hamas ontvoerde drie joodse jongeren en vermoordde hen om de vrijlating van Palestijnen uit Israëlische gevangenissen te bewerkstelligen, om zo meer populariteit te verkrijgen en om de controle over de verkiezingen op de Westelijke Jordaanoever te krijgen.

Hamas plande ook een coup uit te voeren op de Westelijke Jordaanoever en Abbas te doden in het geval dat het verkiezingsplan zou mislukken, maar de terreurcellen en hun wapens werden blootgelegd door de Israëli's, in samenwerking met de PA-veiligheidstroepen, en die plot mislukte.

In reactie op de acties van Israël, nadat de drie jongens werden vermoord, startte Hamas met een spervuur van raketaanvallen gericht op Israëlische dorpen en steden, en infiltreerde secties van terroristen in Israël door de tunnels onder de Israël-Gaza-grens door, en tevens via de zee, met het gebruik van de Gazaanse burgers als menselijk schild.

De Israëlische reactie op de Hamas-aanval was hard en vastberaden: meer dan 2.500 inwoners van Gaza werden gedood, ongeveer de helft van hen waren terroristische agenten, en de verwoesting die werd aangericht in de Gazastrook en zijn infrastructuur was ongekend.

Het geld dat door de Arabische staten beloofd werd voor de wederopbouw van Gaza is nooit aangekomen, en de echte vraag is: Waarom was dat allemaal nodig? En waarom heeft Hamas niet de miljarden gebruikt die het al die jaren ontvangen heeft om iets op te bouwen wat het Singapore, of de Rivièra van het Midden-Oosten zou kunnen worden?

Het is dan ook geen wonder dat de Israëli's het gevoel krijgen dat als ze zich terugtrekken uit de Westoever, zij - en Jordanië - te kampen zullen krijgen met niet alleen een nieuwe door Hamas bestuurde staat aan hun oostelijke grens, maar ook met ISIS aan hun grens. Het is geen geheim dat Hamas en ISIS in het Sinaï-schiereiland momenteel zowel Israël als Egypte bedreigen.

Ondanks het feit dat we midden in de Ramadan zitten, met of zonder zelfonderzoek, heeft Hamas blijkbaar niets geleerd van het afgelopen jaar. Hamas heeft het aanvallen van Israël met raketten gestopt - niet alleen omdat het een reactie van Israël vreest, maar ook omdat Israël het toelaat om voedsel en cement naar de Gazastrook in te voeren. Hamas en Israël houden blijkbaar discussies voor een lange-termijn hudna [tijdelijke stopzetting van de vijandelijkheden]. Echter, discussies of niet, Hamas heeft door het negeren van de beschadigde gebouwen, duidelijk voldoende middelen om zijn aanvalstunnels weer op te bouwen en het rakettenarsenaal aan te vullen - terwijl het haar terrorisme exporteert naar ons op de Westelijke Jordaanoever. Het werkt met terroristische cellen om de Israëlische burgers aan te vallen en om de Palestijnse Autoriteit te verwikkelen in een nieuwe intifada, met het doel hen omver te werpen. En Hamas doet het allemaal onder het schijnheilige schild van onderzoekscommissies die aankomen vanuit het onwetende Westen, om zo uiteindelijk hun acties te rechtvaardigen.

Israëlische veiligheidstroepen hebben onlangs 80 Hamas-terroristen gevangen gezet in Nablus, op de Westelijke Jordaanoever. Kort daarna hebben de Palestijnse preventieve veiligheidsdiensten 104 Hamas-agenten gevangen gezet en een gigantisch netwerk van Hamas ontmanteld dat van plan was om de Palestijnse Autoriteit omver te werpen, gefinancierd door (opnieuw) Qatar en Turkije.

Tot op heden is het onduidelijk waarom de Amerikanen zich stil blijven houden bij het zien van de voortdurende activiteit van Qatar als de mondiale terrorisme-sponsor-staat. Is het omdat daar een Amerikaanse militaire basis is gestationeerd, of is er een andere reden?

Tijdens de oorlog van afgelopen zomer, die ook tijdens de ramadan plaatsvond, vuurde Hamas raketten af naar Jeruzalem, de thuisbasis van de Al-Aqsa moskee en de heilige plaatsen van de andere monotheïstische godsdiensten. Als moslim buig ik mijn hoofd van schaamte toen de Palestijnen claimden dat de "Al-Aqsa moskee in gevaar was" onder de Israëli's, aangezien wij het zelf zijn die hem in gevaar brengen.

Dit jaar wordt de Ramadan opnieuw gebruikt voor onderlinge Palestijnse beschuldigingen, met de vooraanstaande Palestijnse Autoriteit security official, Adnan Damiri, die beweerde dat het logisch is dat Hamas de PA wil vernietigen en wil samenwerken met ISIS. Hamas-woordvoerders Musheir al-Masri en Izzat al-Rishq claimden aan de andere kant, dat de Palestijnse Autoriteit samen met Israël, tijdens de Ramadan "Hamas in de rug steekt."

Hamas' hypocrisie gaat ver buiten de grenzen van niet alleen maar een goede smaak, maar ook is de logica verdwenen. Terwijl Hamas momenteel bezig is met het proces van het bespreken van een hudna met Israël, laat Israël toe dat cement en andere humanitaire goederen naar de Gazastrook worden ingevoerd, en Hamas gebruikt het om de terroristische tunnels herbouwen.

Terwijl de Hamas-leiders bang zijn om directe actie tegen Israël te ondernemen, proberen ze om de Hamas- en ISIS-terroristen te gebruiken om de Westoever te vernietigen, en dan hebben ze het lef om de Palestijnse Autoriteit te beschuldigen van collaboratie met de vijand.

Adnan Damiri had gelijk: als we rondkijken, is het duidelijk dat de enige veilige plaats in het Midden-Oosten Israël is, en ook de bezette gebieden op de Westelijke Jordaanoever. We kunnen niet toestaan​ dat ISIS ons Palestijnen met een massavernietiging gaat bezoeken om te vernietigen wat we nog hebben op de Westelijke Jordaanoever.

Gezien de huidige situatie is het duidelijk waarom de Israëli's zijn bang om hun controle over de grens met Jordanië op te geven, en waarom ze alleen zichzelf vertrouwen. Als zij afzien van de grens met Jordanië, zullen miljoenen Palestijnen, samen met ISIS- en Hamas-agenten en andere terroristen, de Westoever overspoelen en zowel ons als de Israëliërs vernietigen.

Iedereen die in internationale garanties gelooft, hoeft alleen maar te kijken naar de bloedbaden in de Arabische staten: deze slachtingen worden openlijk uitgevoerd zonder dat iemand een vinger uitsteekt om ze te stoppen. De VN-troepen op de Golan Hoogten doen ook niets om de slachting van de Syriërs te stoppen, net als de VN-troepen in Zuid-Libanon niets deden om te voorkomen dat Hezbollah zich herbewapende. In feite heeft ongeveer een week geleden de Palestijnse Autoriteit Minister van Buitenlandse Zaken, Riyad al-Maliki, moedig verwezen naar de medewerking van Hamas en ISIS in de Sinaï, als onderdeel van de oorlog van de Moslim Broederschap tegen het regime van de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi. Willen we echt het Jordaanse Koninkrijk in gevaar brengen op dezelfde manier?

Wanneer we de balans opmaken van deze Ramadan, maakt een andere surrealistische situatie zijn opwachting. Terwijl Mahmoud Abbas en zijn volgelingen bang zijn om de Gazastrook te betreden, heeft een Palestijnse lid van de Israëlische Knesset, Basel Ghattas, zich aangesloten bij een internationale vloot om te proberen de Israëlische maritieme blokkade van de Gazastrook te doorbreken. De blokkade werd in het leven geroepen om de invoer van wapens naar de Gazastrook over zee tegen te houden. De domheid van Basel Ghattas, die trouw zwoer aan de Israëlische Knesset, versterkt Hamas - die de Palestijnse Autoriteit wil vernietigen voordat het de Joden en de staat Israël zal willen vernietigen. Wat denkt Ghattas? Wil hij een versterking van Hamas, wat de ineenstorting betekent van de PA op de Westelijke Jordaanoever, en schade voor Jordanië - terwijl Hamas en ISIS de veiligheid bedreigen van Egypte?

Ondertussen is de recente verklaring van Saoedi-Arabië prins Al-Waleed bin Talal met betrekking tot de geopende Saudi-Israël samenwerking een goed begin voor een nieuwe alliantie - en er is geen betere tijd dan de Ramadan om dit te doen.

Bassam Tawil woont in het Midden-Oosten.

Bron: Western Scandals in the Middle East