Waarschuwen tegen Irans nucleaire akkoord is Israëls nationale plicht

De overeenkomsten tussen de deals die ondertekend werden in München in 1938 en in Wenen in 2015 zijn buitengewoon. De boosheden van het Khomeinisme hebben de plaats ingenomen van de boosheden van het nazisme. En de wereldmachten geven nog steeds de voorkeur aan verzoenen en hopen op het beste.

27 juli 2015 | door Boaz Bismut

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, een van de belangrijkste initiatiefnemers van de Iraanse nucleaire deal, aarzelde in het weekend niet om met een dreigende vinger naar Israël te wijzen.

"Ik ben bang voor wat er kan gebeuren als het Congres dit ten val zou brengen, dat onze vrienden in Israël feitelijk meer geïsoleerd kunnen raken en meer schuld zullen dragen," zei Kerry over de recent ondertekende overeenkomst. Deze verklaring illustreerde Kerry's volslagen minachting voor het Amerikaanse publiek. Aan de door het publiek gekozen vertegenwoordigers in het Congres is het dus niet toegestaan om anders te denken dan het Witte Huis? Ik dacht dat Amerika een democratie was, en niet een dictatuur gecontroleerd door de Democratische Partij.

Ondertussen zijn in de Israëlische media de commentatoren begonnen met ons te vertellen dat onze regering onverantwoordelijk is opgetreden in de nasleep van de ondertekening, en dat een dergelijk gedrag dramatische en negatieve gevolgen zal hebben voor onze betrekkingen met de VS. Met andere woorden, de Israëlische regering beschermt onze landsbelangen ten koste van de nagelaten boedel van de Amerikaanse President Barack Obama.

Ons is ook verteld dat de kloof met de VS nu "ongekend" is. Nochtans, laat mij u eraan herinneren dat als wij altijd naar onze vrienden in het Witte Huis zouden hebben geluisterd, we niet geen onafhankelijkheidsverklaring gehad zouden hebben 1948; en we zouden niet de kernreactor in Irak hebben vernietigd in 1981. Jeruzalem zou niet onze hoofdstad zijn, en we zouden geen “textielfabriek" in Dimona hebben gebouwd. In 1990 gaf een geërgerde Minister van Buitenlandse Zaken, James Baker, ons het telefoonnummer van het Witte Huis om te bellen zodra wij besloten hadden om "serieus te zijn over vrede". De Iraanse nucleaire deal is niet de eerste kwestie waar Israël en de VS uiteenlopende opvattingen op nahouden.

En laten we nu ingaan op J Street, een groep die ten onrechte beweert de Israëlische publieke opinie te begrijpen. J Street mist nooit een kans om in tegenspraak te zijn met de Israëlische regering. En nu probeert het aan iedereen te vertellen dat de voormalige Israëlische veiligheidsbeambten voorstanders zijn van de Iran-deal, hoewel het aantal van dergelijke ambtenaren maar zeer klein is. Het is veilig om te veronderstellen dat J Street al het mogelijke zal doen om het Congres de deal te laten goedkeuren, aangezien J Street de bestaansreden is van het beleid van de Obama-regering.

Het is absurd dat Israël in Amerika wordt afgebeeld als een zich misdragend kind, dat tot orde moeten worden geroepen. Zelfs de supporters van de deal erkennen de gaten die het bevat. Het is niet zo dat alle Amerikanen in volledige overeenstemming zijn over deze kwestie. Amerika is meer dan alleen de Obama-regering. Het is ook het Congres en de Amerikaanse publiek. En vele leden van het Congres, evenals de gewone Amerikaanse burgers, zijn bezorgd over de deal, niet alleen vanwege de gevaren die ervan uitgaan naar Israël, maar ook vanwege de negatieve gevolgen die het zal hebben voor de Verenigde Staten. De geest van de overeenkomst staat in schril contrast met de waarden die worden gedeeld door de VS en Israël.

De Israëlische regering hoeft zich niet schamen voor haar inspanningen om de deal te torpederen. De regering heeft een nationale plicht om deze inspanningen voort te zetten. Vóór de verkiezingen van maart verborg premier Benjamin Netanyahu zijn standpunt ten aanzien van Iran niet. In feite was deze houding één van de redenen waarom hij werd herkozen.

De claims tegen Israël brengen ons terug naar de München-overeenkomst van september 1938, waarbij Tsjecho-Slowakije werd gedwongen het Sudetenland te overhandigen aan Nazi-Duitsland. Het splitsen van Tsjecho-Slowakije heeft geleid tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

Stelt u zich eens voor dat de Tsjechische regering in die tijd de mogelijkheid had gehad om in het Britse Parlement te lobbyen om de tenuitvoerlegging van de overeenkomst te dwarsbomen. Zou de Tsjechische regering dan werkeloos hebben toegezien? Of zouden de Tsjechen hebben gehandeld zoals Kerry, en J Street, en sommige Israëlische media commentatoren dat willen en dansen in de straten en bloemen sturen naar de Britse premier Neville Chamberlain?

De overeenkomsten tussen de voorwaarden die ondertekend werden in München in 1938 en in Wenen in 2015 zijn buitengewoon. Net als toen waren er mensen die weigerden het kwaad van het Nazisme te erkennen. Zo zijn er nu mensen die weigeren het kwaad van het Khomeinisme te erkennen. En toen, net als nu, waren verzoenen en hopen de beste opties die gekozen werden door de wereldmachten. En vervolgens, toen Frankrijk en Groot-Brittannië beloofden de nieuwe grenzen te garanderen in Europa, precies zo beloven de wereldmachten nu veelbelovende veiligheidsgaranties over het Iraanse nucleaire programma.

Gezien dit alles, hoe kan iedereen verrast zijn als de Israëlische regering zich vastberaden verzet tegen de Iraanse nucleaire deal?

Bron: Israel Hayom | Warning against Iran nuclear deal is Israel's national duty