Hoe Obama vrede maakte tussen Israël en de Saoedi's

9 juni 2015 - door Daniel Greenfield

In Washington DC was het dat de nieuwe directeur-generaal van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken en de voormalig Saudische generaal-majoor, die beiden de denktank zijn met nauwe banden met hun respectievelijke regeringen, de handen schudden.

Het was niet de eerste keer.

Obama was er niet bij toen het gebeurde, maar op een bepaalde manier is hij er wel verantwoordelijk voor.

Beide mannen zijn experts in het buitenlands beleid en helpen mee aan de buitenlandse politiek van hun landen en ze hadden al vijf eerdere ontmoetingen gehad. Het thema van de bijeenkomst was nu Iran.

Obama zou niet blij zijn met hun vergadering, of door wat het vertegenwoordigt, maar hij had hen wel bij elkaar gebracht. Terwijl Dore Gold tegen de Israëliërs zei dat zij een gemeenschappelijke grond hadden omdat "ze allebei bondgenoten van de Verenigde Staten waren", was het het verraad van Obama dat de beide landen hiertoe heeft geleid.

Terwijl Obama graag praat over het sluiten van vrede in de regio, is zijn enige succes een vredesinspanning als een toevallig bijproduct van zijn rampzalige beleid. Hij is er onbedoeld in geslaagd om de Israëli's en de Saoedi's bij elkaar te brengen door zich te vervreemden van beide landen met zijn toestemming voor een nucleair Iran.

Het was niet een vrede waar hij waarschijnlijk het krediet van zal opeisen.

Saudi-Arabië was Israëls oudste en meest giftige vijand. Ibn Saoed had de Joden "een door Allah vervloekt ras genoemd, volgens zijn Koran, en bestemd tot een uiteindelijke vernietiging." Hij had gezworen om nog eerder niets anders dan "kameelvlees" te eten, dan in plaats daarvan het haten de Joden op te geven.

"Het woord van Allah leert ons, en we geloven impliciet O Dickson, dat het voor een moslim om een Jood te doden, of voor hem om te worden gedood door een Jood, dit voor hem zorgt voor een directe toegang in het Paradijs en in de aanwezigheid van Allah. Wat kan een moslim meer willen in deze harde wereld,' had hij toegevoegd.

En hij meende het.

De oorsprong van de meeste anti-Israëlische activiteiten in de islamitische wereld en het Westen kan worden gevonden in Saoedi-Arabië. De vergiftiging van de academische wereld werd gefinancierd door Saoedi-Arabië. De diplomatieke en militaire leiders van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk werden opgezet tegen Israël door de Saoedi's. Anti-Israelische verhalen vonden hun weg naar de pers en de publieke forums via de door hen ingehuurde PR-bureaus.

Zelfs de BDS heeft zijn weliswaar zwaar vermomde oorsprong in een boycot tegen Israël en is door de Saoedi's bevorderd en afgedwongen.

De Saoedi's hebben niets van dat alles gestopt. Ze voeren nog steeds de Koran-oorlog van Ibn Saoed tegen de Joden samen met de academici, gepensioneerde politici, diplomaten en generaals, samen met de denktanks en PR-bureaus aan hun fronten, maar ze hebben iets gevonden dat ze nog meer haten en angst van hebben, meer dan voor de joden.

De soennitische haat tegen sjiieten is bijna net zo oud als de Islamitische haat tegen joden en de Wahhabi krachten van de Saoedi's hebben slachtingen van sjiieten uitgevoerd die sterk lijken op de ISIS acties die vandaag uitgevoerd worden.

Maar dit is meer dan haat. De Saoedi's zijn bang.

Het toegeven aan Iran van Obama heeft al geleid tot de val van Jemen en de Iraanse marine-aanvallen in de internationale wateren in de Perzische Golf. En iedereen weet dat er iets erger is wat nog moet komen.

Terwijl de Saoedi's zich verwoed haasten om nucleair te worden voordat Iran het doet, is hun militairen macht, ondanks de miljarden aan Amerikaanse apparatuur onbetrouwbaar. Obama heeft, verenigd met de Iran-Syrië-Rusland as, ondanks dat die leden nog vijandiger tegenover de Verenigde Staten staan dan de Saoedi's.

De Saoedi's hebben veel meer invloed in Washington dan de Israëli's ooit hadden, maar hun invloed is subtiel en ingetogen, zonder zaken als een AIPAC diner. Maar Obama zal niet bewogen worden door het langzame infuus van subtiele verhalen door denktanks, gepensioneerde diplomaten en diverse insiders waarmee de Saoedi's kundig de Amerikaanse politici hebben gebruikt om om te draaien in kwesties als de War on Terror of Israël.

Obama heeft besloten wat hij wil doen, en de Saoedi-georkestreerde drumbeat van kritiek, zoals Netanyahu's toespraken, is een irriterend iets dat zijn wereldbeeld nietzal veranderen.

De Saoedi's hebben geprobeerd om een ​verscheidenheid van kaarten uit te spelen. Ze probeerden en faalden om een​ deal met Poetin door te snijden. Ze hebben waarschijnlijk een belangrijke rol gespeeld in het verwijderen van Morsi uit de macht in Egypte na zijn flirt met Iran. Dat gaf hen toegang tot de meer betrouwbare militairen dan hun eigen macht aan prinsen, maar de best bewezen luchtmacht in de regio behoort nog steeds aan Israël.

Als er geen Amerikaanse actie komt tegen het nucleaire programma van Iran, zal het komen uit Israël.

De Verenigde Staten hebben generaties lang geprobeerd te duwen naar een vrede tussen de soennitische moslim staten en Israël. Pervers genoeg is Obama er het dichtstbij gekomen om die vrede te bereiken door het opgeven van die beide partijen tijdens het steunen van de jihadistische groepen en staten die vijandig staan tegenover Israël en de soennitische moslimoverheden.

Steun van Obama voor de Moslim Broederschap bracht Egypte en Israël dichter bij elkaar. Nu is het zijn steun voor Iran die Israël en de Saoedi's bij elkaar zal brengen.

Deze relaties zijn niet de finale en ultieme vredesoplossingen gebouwd door naïeve groepen en politici. Ze zullen er nooit komen zolang tribalisme en theocratie de heerschappij van de dag voeren. Het zijn pragmatische en tijdelijke interacties die noodzakelijk gemaakt zijn door Obama's transformatie van het Amerikaanse buitenlandse beleid.

De golf van instabiliteit - gecreëerd door de steun van Obama voor de Moslimbroederschap en haar regime-change, en vervolgens het Iraanse expansionisme - heeft zelfs in de voorheen stabiele landen een onzeker gevoel gegeven. De beste troef van Israël in deze crisis zijn de sektarische golven in de sjiitische en soennitische conflicten en het stijgende tij van de Moslim Broederschap uitgedragen politieke islamisme. Hoewel er een paar Moslim Broederschap-leden zijn in de Israëlische Knesset, onder de vlag Verenigde Arabische Lijst, is er geen risico van het overnemen van het land door hen.

Zelfs met Netanyahu's herverkiezing heeft Israël zich in het Midden-Oosten verbeterd door aan te tonen dat het een betrouwbare en stabiele regering heeft die openlijk in strijd is met Barack Obama.

Voor de Saoedi's is de Israëlische optie de laatste optie. En het is niet duidelijk of ze iets meer doen dan het verkennen van een zeer bijzonder bericht te sturen naar Obama en Iran over wat ze aan het doen zijn. Maar in een regio die snel verdeeld is tussen Iran en diverse Moslimbroederschap splintergroepen, waaronder Al Qaeda en ISIS, kan de Joodse staat het meest betrouwbare tegenwicht zijn geworden voor Iran en Obama.

De oude Amerikaanse strategie wilde vrede creëren tussen Joden en moslims onder de veilige paraplu van Pax Americana. In plaats daarvan is de ineenstorting van de paraplu dichterbij gekomen dan het brengen van vrede, door de oorlog tegen gemeenschappelijke vijanden. Door het destabiliseren van het Midden-Oosten en het omkeren van de Saoedi's en Egyptenaren, maakte Obama per ongeluk dat Israël een veel geloofwaardiger partner lijkt.

Het maken van het Midden-Oosten nog erger lukte door te proberen het beter te maken.

De post-Amerikaanse wereld die Obama heeft gebouwd, is een heel andere plaats. Het is een wereld waarin de aanvallers als Rusland en China regio's aan het hervormen zijn naar hun zin door middel van verovering en intimidatie, maar het is ook een wereld waarin de voormalige bondgenoten van de Verenigde Staten proberen om dammen te bouwen tegen de vloed.

Als Hillary Obama opvolgt, zal de resulterende post-Amerikaanse wereld een zeer gevaarlijke plaats zijn, maar net als de natuur, nadat de wateren het meeste heeft weggespoeld, kan het ook een interessante plek zijn.

Obama heeft de internationale prestaties van Wilson, FDR, Eisenhower en Reagan vernietigd onder te beweren hun rechtmatige opvolger te zijn. De wereld is terug waar die was een eeuw geleden. En op deze nieuwe kaart van de wereld is een alliantie tussen Israël en de Saoedi's slechts één van de meer vreemde nieuwe gebieden.

[Editor: Hoewel Ezechiël 38:13 zegt dat de Saoediërs (Dedan) weliswaar protesteren tegen de overval op Israël, het dus geen bondgenoot is om steun bij te zoeken.]

Bron: How Obama Made Peace Between Israel and the Saudis