DE ISLAMITISCHE STAAT EN HET TURKSE VERRAAD

Waarom Erdogan het probleem is.

16 december 2015 - Joseph Puder

De Turkse president, Recep Tayyip Erdogan, vindt zichzelf de beschermer van de soennitische islam. Als zodanig staat hij bekend als een groot voorstander van de Moslim Broederschap in Egypte, en de Hamas in Gaza. De recente beschuldiging die Poetins Rusland uitte tegen Erdogan, dat hij hulp heeft gegeven en medeplichtig is aan de soennitische Islamitische Staat (IS) is niet vergezocht.

Het in Saoedi-Arabië gevestigde Arab News meldde (op 7 december 2015) dat "Turkije verbaasd was door de Iraanse beschuldiging dat Ankara IS ondersteunt, en betrokken is bij een oliehandel met de terroristen in Irak en Syrië." Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken reageerde door te zeggen dat er "niets in de beschuldigingen Teheran was om serieus te nemen."

In een verklaring uitgegeven door Erdogan afgelopen donderdag, waarschuwde hij zijn Iraanse collega Hassan Rohani over berichten in de media die beweren dat hij en zijn familie betrokken waren bij de oliehandel met de IS-terroristen. Erdogan zei dat hij met Rouhani had gesproken via de telefoon en tegen hem zei: "U betaalt een hoge prijs als het zo blijft doorgaan." Hij verwees naar de Iraanse media die Erdogan beschuldigden van handelen met IS.

Het in Teheran gevestigd Press-TV meldde (op 28 november 2015) dat de zoon van de president van Turkije betrokken was bij een oliehandel met IS. Volgens het verslag: "Kremlin woordvoerder, Dmitri Peskov: Moskou's inlichtingendienst heeft bewijzen dat Erdogans zoon een belang heeft in de oliehandel met de militanten." De Russische president, Vladimir Poetin, had Turkije al eerder beschuldigd van het kopen van olie van de IS-terroristen uit Takfiri. Poetin zei dat satellietbeelden lange rijen vrachtwagens vertonen, die naar verluidt de olie uitvoeren uit de door IS gecontroleerde gebieden in het noordoosten van Syrië naar Turkije.

Eren Erdem, een lid van het Turkse parlement van de Republikeinse Volkspartij (Turkije's grootste oppositiepartij), zei dat hij bewijs zou hebben gevonden dat het Turkse ministerie van Energie en Natuurlijke Hulpbronnen koppelt aan president Recep Erdogans schoonzoon in zijn vuile oliehandel met IS. In een persconferentie legde Erdem uit dat het op basis van zijn onderzoek nog steeds aan de gang is. "Ik heb kunnen vaststellen dat er een zeer grote kans is dat Berat Albayrak is gekoppeld aan de levering van olie door IS terroristen. "Erdem voegde eraan toe: "Dit onderzoek is gericht op het proberen te achterhalen welke illegale activiteiten er plaatsvinden in ons land in de oliehandel. "

De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, zei op 2 december 2015: "We moeten voor de hand liggende zaak doen om de oliehandel (met IS) te stoppen door het sluiten van de Turks-Syrische grens." Lavrov zei dat president Poetin daarop gewezen heeft in Parijs. En hij voegde eraan toe: "Voor zover ik weet, hebben de VS en zijn anti-terrorisme-coalitie Turkije al gevraagd om hieraan te voldoen en de grens te sluiten, maar de inspanningen van slechts één staat zal niet genoeg zijn en we moeten helpen."

Natuurlijk, Poetin "slijpt de bijl" tegen Erdogan en Turkije. Poetin is nog steeds woedend over het neerhalen van een Russische SU-24 straaljager door Turkije op 24 november 2015. Ankara heeft beweerd dat de Russische jet het Turkse luchtruim had geschonden. Het Keizerlijke Rusland en het Ottomaanse Rijk hadden een dodelijke conflict gedurende de 18e en 19e eeuw. En Turkije diende als een nucleaire basis voor de VS in de 20e eeuw, en Ankara is ook lid van de NAVO.

De belangen van het Syrische regime van Bashar Assad en de Russische belangen vallen samen wat betreft het veiligstellen van de regio Latakia, waar de Russische marine zijn bases heeft en waar Assad en zijn Alawi minderheidsgemeenschap (een afgescheiden sjiitische moslimsekte) hun thuisbasis hebben. Om Latakia veilig te stellen, moeten ze afrekenen met de Turkmeense en andere Syrische oppositiegroepen, waaronder Jabhat al-Nusra (al-Qaeda affiliate). Erdogan overweegt zelf de beschermer te worden van zijn vrienden, de Turkmenen, maar hij heeft ook geen boosaardige gevoelens jegens de soennitische al-Qaeda gelieerde groepen. Bovendien zou het regime van Assad en de Russen uiteindelijk graag Idlib en Aleppo innemen en de Tsjetsjeense strijders in Bayirbucak vernietigen. Daarmee kan het Assad-regime de regio Alawi in het noordwesten van Syrië veilig stellen. Dit is het strategische plan van het Assad-regime voor een op handen zijnd staakt-het-vuren gesprek dat plaatsvindt in Wenen.

Turkije heeft een belangrijke minderheid aan Alawi's en een grote Koerdische minderheid. Erdogan staat al op gespannen voet met de VS en de westerse bondgenoten met betrekking tot de kort geleden bijstand biedende Koerdische krachten in Syrië, die de meest succesvolle groep vormen in het gevecht. Erdogan liet de Koerden bloeden in Kobani toen zijn tanks in een positie waren om te vuren op de IS-krachten. Nu vreest Erdogan het verlies van de regio met de vele Turkmenen aan het Assad-regime. Erdogan is evenzeer bezorgd over mogelijke winst door de Koerden (die hij liet bombarderen in Noord-Irak). Volgens Fehim Taştekin van al-Monitor: "In reactie op de plannen van de Koerdische Volksbeschermingseenheden (YPG) om zich naar het westen te verplaatsen en de Islamitische Staat uit Jarablus te verdrijven, heeft Turkije de Eufraat als een rode lijn verklaart voor de Koerden."

Erdogan heeft herhaaldelijk aangetoond dat hij liever de strijd tegen de Koerden aanbindt dan tegen IS. Taştekin heeft gemeld dat "Turkmenen samen met jihadistische eenheden deelnamen aan de Anfal-operatie op 21 maart 2014 om de Armeense steden van Kasab en Samra in te nemen. Bij operaties in augustus 2013, werden Alawi dorpen overvallen en zo'n 200 burgers gedood. IS en Jabhat al-Nusra vergezelden de Turkmenen in deze aanvallen."

Volgens Amed Dicle (KurdishQuestion.com, 2 juli 2015), kan Erdogans AKP-regering niet in het reine komen met de dreigende val van Jarablus na de val van Tal Abyad. Dit is de reden waarom ze bezig zijn met voorbereidingen voor een militaire interventie. Met het innemen van de regio Jarablus (Jarablus ligt 100 km ten noordoosten van Aleppo en 40 km ten westen van Kobani) hoopt de Erdogan-regering haar betrekkingen met IS te kunnen behouden en de levering van strijders en wapens gaande houden. De wrede IS-organisatie zal geen enkele deur meer open hebben naar de rest van de wereld als Jarablus van hen wordt afgenomen. IS zal een proces van verstikking ondergaan in Syrië en zal niet langer in staat zijn om in Irak op te treden zoals het wil. Erdogans "bufferzone voor de veiligheid" is gewoon een plan om hen te beschermen tegen verdere klappen. Het doel is om het AKP-IS verkeer in de regio aan de gang te houden.

Terwijl Erdogan een lijder aan grootsheidswaarzin is met dictatoriale neigingen, zijn Bashar Assad en het Syrische regime verantwoordelijk voor de mega-slachting in Syrië. Bovendien wordt Assad ondersteund door de sjiitische terroristische organisatie Hezbollah, en de belangrijkste sponsorstaat, het terroristische, sjiitische Iran. Wat de situatie in Syrië verraderlijk maakt, is Erdogans huichelachtige aanpak. Hij doet alsof hij tegen het Assad-regime vecht, maar richt zich in plaats daarvan op de Koerden. Hij onderhoudt een relatie met IS, terwijl men lid is van de NAVO. Hij weigerde zelfs elementaire logistieke steun te verlenen aan de door de VS geleide coalitie.

De Amerikaanse president Barack Obama heeft Erdogan zijn beste vriend in het Midden-Oosten genoemd, en nu heeft Obama Erdogans gebrek aan hulp in de strijd tegen IS genegeerd, en ook Erdogan's onderdrukking van de mensenrechten in Turkije over het hoofd gezien. Evenmin heeft Obama een veroordelende verklaring afgegeven over Turkije's illegale bezetting van Noord-Cyprus sinds 1974. In februari 2013 verklaarde Erdogan dat "Zionisme een misdaad was tegen de menselijkheid." Het Witte Huis van Obama leverde geen actie tegen Turkije of bedreiging, maar gaf slechts een veroordelende verklaring. Obama reageerde ook niet op de vlammende oproep van Erdogan in mei 2015 om Jeruzalem te bevrijden. Erdogan riep: "Wij zullen Koerden en Arabieren verzamelen, en de hele islamitische wereld, en Jeruzalem binnenvallen, en één wereldwijd islamitisch rijk scheppen."

Ironisch genoeg is de Europese Unie bij Erdogan aan het bedelen om 3 miljard euro te accepteren om hun allochtonen-probleem op te lossen. Het is als "een vraag aan ​​de vos om het kippenhok bewaken". Als hij het Westen verraden heeft ten opzichte van de IS, dan zal hij hetzelfde doen met de migranten. Erdogan van Turkije is het probleem, niet de oplossing.

Bron: The Islamic State and Turkey's Betrayal | Frontpage Mag