De grootste tragedie van de Palestijnen: hun mislukte leiderschap

door Khaled Abu Toameh | 11 december 2015

Sinds juni 2013 is de Rafah-grensovergang, dat de enige doorlaatpost is tussen de Gazastrook en Egypte, de meeste tijd gesloten.

Sinds het begin van 2015 hebben de Egyptische autoriteiten de Rafah-terminal in totaal slechts 21 dagen geopend.

Vorige week openden de Egyptenaren de grensovergang gedurende twee dagen, waardoor er een paar honderd Palestijnen de grens konden oversteken in beide richtingen.

Vorig jaar daarentegen was de terminal in totaal 123 dagen open, en in 2013 263 dagen.

Deze cijfers geven aan dat de Egyptenaren in de afgelopen paar jaar hun veiligheidsmaatregelen langs de gedeelde grens met de Gazastrook hebben opgevoerd.

Naast de voortdurende sluiting van de Rafah-terminal blijft het Egyptische leger tussen de Gazastrook en Egypte tientallen smokkeltunnels vernietigen. In de afgelopen weken hebben de Egyptenaren zeewater in de tunnels gepompt, waardoor de meeste instortten.

De Egyptenaren hebben goede redenen om bezorgd te zijn over de smokkeltunnels - vooral gezien de toename van islamitische terreuraanslagen op Egyptische soldaten en burgers in het Sinaï-schiereiland. Rapporten over samenwerking tussen Hamas, dat de Gazastrook onder controle heeft, en de islamistische terreurgroepen in Sinaï, voelen ook de Egyptenaren zich genoodzaakt de Rafah-terminal gedurende de meeste tijd te sluiten.

Uit een verslag van Israëls Channel 2 bleek vorige week dat Shadi al-Munei, de commandant van een afdeling van de Islamitische Staat (ISIS) in de Sinaï, onlangs de Gazastrook had bezocht voor geheime gesprekken met Hamas-leiders.

Volgens het verslag heeft de ISIS-commandant besprekingen gehouden met de leiders van de gewapende vleugel van Hamas, de Ezaddin al-Qassam-Brigades, over het uitbreiden van de samenwerking tussen de twee groepen.

Maar er is nog een andere dringende reden voor de Egyptenaren om de sluiting van de Rafah-terminal aan te houden, waardoor aan beide zijden van de grens duizenden Palestijnen strandden: de voortdurende machtsstrijd tussen Hamas en Fatah.

Voordat ze de Egyptenaren de schuld geven voor de situatie van de bewoners van de Gazastrook, moeten de Palestijnen, voor de verandering, hun leiders verantwoordelijk houden voor hun voortdurende lijden.

In de afgelopen weken is gebleken dat het Hamas-Fatah-geschil de belangrijkste reden is achter de voortdurende sluiting van de grensovergang van Rafah.

De Egyptische President Abdel Fattah el-Sisi vertrouwt Hamas niet; dat is de reden dat hij niet bereid is de terminal permanent te heropenen.

Sisi vertelde onlangs aan de Palestijnse Autoriteit (PA) President, Mahmoud Abbas, dat Egypte alleen bereid zou zijn tot het permanent heropenen van de terminal als Hamas afziet van de controle over de Palestijnse kant van de grens, en de PA-strijdkrachten toelaat om de controle te doen, zoals de situatie was vóór de zomer van 2007, toen de islamistische beweging de controle over de hele Gazastrook overnam.

Terwijl Sisi Hamas niet vertrouwt, is het vermeldenswaardig dat Hamas de PA en Abbas niet vertrouwt. Hamas wil niet dat de veiligheidstroepen van Abbas terugkeren naar de Gazastrook, op geen enkele manier, zelfs als dat betekent dat duizenden Palestijnen aan beide zijden van de grens stranden en in een openluchtgevangenis leven.

"Hamas zal nooit de controle van de terminal overhandigen aan de smerige handen van die Palestijnenverraders," verklaarde Salah Bardaweel, een hoge ambtenaar van Hamas in de Gazastrook. "Hamas zal zijn mensen niet verkopen in deze handen, ongeacht de prijs." Hij beweerde ook dat de Palestijnen uit de Gazastrook smeergeld hebben betaald aan PA-functionarissen op de Westelijke Jordaanoever om toestemming van de Egyptische autoriteiten te verkrijgen om de Rafah-terminal te mogen passeren.

Hamas houdt door te weigeren de controle over de grensovergang met Egypte af te staan, in feite de gehele bevolking van de Gazastrook als gijzelaars vast. Hamas zegt: "Ofwel wij blijven de Rafah-terminal controleren, of niemand zal de Gazastrook verlaten of binnenkomen." Het meeste wat Hamas bereid is te aanvaarden, is een regeling die het mogelijk maakt de terminal te beheren in partnerschap met de PA - een idee waar Abbas sterk tegen gekant blijft.

Volgens het door Hamas gecontroleerde Ministerie van Binnenlandse Zaken hebben ongeveer 25.000 Palestijnen om "humanitaire redenen" de Gazastrook verlaten via de Rafah-terminal. Hamas is echter niet bereid om toezeggingen te doen wat betreft het verlichten van het lijden van het volk.

Abbas kan het voor zijn deel echt niet schelen of de Palestijnen in de Gazastrook worden omgevormd tot gijzelaars en gevangenen. In feite hoopt hij waarschijnlijk dat de crisis de Palestijnen zal aandrijven tot een opstand tegen het regime van Hamas, wat voor zijn PA de weg zou vrijmaken om terug te keren naar de Gazastrook.

In plaats van te proberen de crisis in de Gazastrook op te lossen, is Abbas bezig met een diplomatieke oorlog tegen Israël in de internationale arena. Hij wil een "oorlogsmisdaden"-proces tegen Israël houden bij het Internationaal Strafhof, en onderwijl het feit negeren dat hij en Hamas verantwoordelijk zijn voor het lijden van tienduizenden Palestijnen in de Gazastrook.

Het Hamas-Fatah-geschil heeft de Palestijnen in de Gazastrook gemaakt tot gijzelaars en gevangenen. De Palestijnen zullen nooit kundig genoeg zijn om hun problemen op te lossen, zolang ze het feit blijven negeren dat hun grootste tragedie in de afgelopen decennia is (en blijft) hun mislukte en corrupte leiders, die bereid zijn hen op te offeren voor hun eigen belangen.

Bron: Palestinians' Biggest Tragedy: Failed Leadership

Vertaling W.J.Jongman en H. Sleijster.