www.wimjongman.nl
Angst voor een anti-moslim terugslag
13 januari 2015 - door Daniel Greenfield
Het schijnt gebruikelijk te zijn dat de media ten minste een dag wacht voor het de laatste slachtoffers van het moslimterrorisme in de prullenbak te vegen om zich te heroriënteren op de dreigende "anti-moslim terugslag", die echter nooit zal komen.
Hoe dan ook, de toename van het moslimterrorisme heeft het voor de media riskant gemaakt om al te lang te wachten. Want 24 uur na een wrede moslim-terroristische aanslag kan een andere wrede moslim-terroristische aanslag al volledig de verhalen overschaduwen van moslims die zich zorgen maken over het verzet tegen de nieuwste moslim gruweldaad.
Het bloedbad in Charlie Hebdo werd al snel gevolgd door een bloedbad in een koosjere supermarkt. En ergens daartussenin heeft de Islamitische Staat de bevolking van zestien dorpen in Nigeria weggevaagd.
Met zoveel moslimaanvallen die samenvielen had de media geen andere keuze dan eens diep in te ademen en in haar "moslim-terugslag" verhalen te duiken.
De Voice of America presenteerde haar stuk "Moslims vrezen terugslag" terwijl de dode lichamen nog warm waren. De Los Angeles Times haastte zich met het verhaal "Moslims vrezen terugslag" nog vóór het bloedbad in de koosjere supermarkt. Het citeerde de moslim-woordvoerder van het 'Nationale Observatorium tegen Islamofobie' die beweerde dat er moslims zijn die na dergelijke aanvallen lijden. Maar moslims waren niet degenen die leden. De vier dode Joden in een supermarkt waren het die leden door toedoen van een moslim-schutter.
Terwijl moslim-moordenaars in Frankrijk nog steeds op rondslopen op zoek naar slachtoffers, waren de media al een verhaal aan het schrijven over de daders, niet over de slachtoffers.
En moslims over de hele wereld traden toe tot van de partij van "angst voor een terugslag", alsof het een exclusieve nachtclub was die werd opengesteld. Zowel Belgische als Zweedse moslims beweerden bang te zijn voor een terugslag na de aanslagen in Parijs. Ten minste de Zweedse moslims baden nu niet tot Allah voor het "vermenigvuldigen van dergelijke aanvallen."
Zelfs de moslims van Detroit kwamen in actie. Dawud Walid, uitvoerend directeur van CAIR in Michigan, beweerde: "We zijn bezorgd over het verzet tegen moslims in het westen."
Walid had de historische islamitische massamoord van Joden op Twitter goedgekeurd, en vermeldde in een preek: "Wie zijn degenen die de toorn van Allah ondergaan? Het zijn de Joden, het zijn de Joden."
Zelfs terwijl Joden werden vermoord door een collega exponent van Walid met een antisemitische ideologie, was de media-handlanger duizenden kilometers ver weg bezig met zijn valse claims van slachtofferschap.
Het verhaal van de moslim-terugslag dringt erop aan dat de echte slachtoffers niet Yohan Cohen, Yoav Hattab, Philippe Braham en Francois-Michel Saada zijn, die stierven in een koosjere supermarkt in Frankrijk, maar Dawud Walid, de antisemitische woordvoerder van een haatgroep die nauw met het terrorisme in Michigan verbonden is.
Is het echt een terugslag die de moslims vrezen? Of is het een morele afrekening?
In de haast om dwepers zoals Walid tot slachtoffers te maken - in plaats van de werkelijke mannen en vrouwen die vermoord zijn in naam van zijn gewelddadige ideologie - blijven de harde vragen over de verbinding tussen het historische islamitische antisemitisme door Dawud Walid en de moderne slachtingen van Joden onbevraagd.
De moord op de Charlie Hebdo cartoonisten had haar wortels in de islamitische politieke en juridische traditie van het bestraffen van godslastering, welke zich al meer dan duizend jaar ononderbroken heeft voortgezet. De moord op vier Joden in een koosjere supermarkt was onderdeel van die grote islamitische traditie die begon bij Mohammed. De verdedigers van de "profeet" begonnen met het doden van de godslasteraars en vervolgden hun werk door het doden van Joden.
Moslims zijn niet de slachtoffers van het bloedbad van Hebdo. Ze zijn niet de slachtoffers van de massamoord in een koosjere supermarkt. Zij zijn niet het slachtoffer van de belegering van Sydney.
Zij zijn de daders.
Wanneer de media stormloopt om interviews af te drukken van moslims die beweren plotseling doodsbang te zijn voor een denkbeeldige terugslag, is dat het marginaliseren en verzwijgen van de echte slachtoffers van het moslimgeweld dat al meer dan duizend jaar voortduurt, compleet met letterlijke zweepslagen.
Niet elke moslim steunt wat er gebeurd is, maar de geschiedenis en de theologie van de islam steunt het tot zwijgen brengen van de godslasteraars en het doden van Joden, en zal noodzakelijkerwijs ook de individuele mening provoceren.
De oorzaak van het islamitische geweld is de islam. Al het andere, van armoede tot aan de Youtube-video's, ondersteunen het op zijn best.
De kreten van "islamofobie" en de claims van een 'terugslag' brengen de slachtoffers van het islamitische terreur tot zwijgen en stimuleren de sociale blindheid voor de volgende islamitische aanval tegen de Joden, christenen, atheïsten, hindoes, boeddhisten en talloze anderen.
Het moslim terugslag-verhaal is een grote media-traditie die in ieder geval tot 11 September teruggaat. Terwijl de straten van het centrum van Manhattan nog steeds bedekt waren met de as van de doden, begon de media al verhalen te verspreiden over moslims die hun klederdracht veranderden en Amerikaanse vlaggen ophingen uit angst dat het gekke patriottische gespuis hen binnenkort zou beginnen uit te moorden.
Deze massale anti-moslim-rellen zijn na 11 September nooit werkelijkheid geworden; net zoals zij nooit werkelijkheid geworden zijn na de aanslag in Sydney, Australië, of de nieuwste moslimslachting in Frankrijk.
De ergste waar de media mee kwam in Australië, toen het een waarschuwing verspreidde dat moslims werden vervolgd, was toen drie mannen en één vrouw een bord ophielden waarop lezen was: "Dood aan ISIS. Eruit jullie Rag-Headed F___s."
Ze werden onmiddellijk ondervraagd door de politie op een mogelijke beschuldiging van een Isis-fobie.
Als de politie assertief was geweest in het nagaan van elke moslim in Australië die met een bord zwaaide "Onthoofd al diegenen die de profeet beledigen", dan zou Australië een stuk veiliger zijn geweest.
En als de Australische media zo agressief waren geweest in het achtervolgen van Sheikh Monis, zoals zij heeft gedaan nadat een paar jonge mannen zwaaiden met Australische vlaggen op een dak van een winkelcentrum, dan zou de moord op twee Australiërs in een café niet zijn gebeurd.
Maar in plaats van te vechten tegen de jihadisten, de media en de politici, besluiten ze tot het bestrijden van de bedreiging van een 'terugslag' tegen het moslimterrorisme. De obsessie over deze 'terugslag' geeft echter impliciet het bestaan toe van de islamitische terreur, maar zet dat aan de zijlijn in plaats van zich met een reactie te richten op de grotere bedreiging.
Aan de ene kant worden de lichamen opgehoopt in Europa en Amerika. Anderzijds is het af en toe een stukje varkensvlees aan de deur van een moskee, een beetje graffiti gespoten op een muur of een vuile blik in het openbaar vervoer.
Het ene is volkerenmoord en het andere is klein vandalisme.
We hoeven geen serieuze interviews meer waarin moslims beweren dat zij de echte slachtoffers zijn van het islamitische terrorisme, omdat ze nu "ongewenst voelen" terwijl de lichamen van de niet-moslims nog in het lijkenhuis liggen.
Probeer eens te vergelijken: een "ongewenste" gevoel met dood-zijn.
Het is dat gevoel van zelfmedelijdend moslimslachtofferschap dat gemakkelijk tot moslimgeweld leidt. Geweld wordt vaak aangemoedigd door slachtofferschap. Dat moslims zelf het slachtoffer zijn is niets nieuws. De nazi's geloofden ook dat zij het slachtoffer waren. Dat deed de moslimmoordenaar in de koosjere supermarkt ook, die beweerde dat de ISIS - met zijn massaverkrachtingen en genocidale campagne - het slachtoffer was van de Franse interventie.
Als Europese moslims echt de wreedheden willen beëindigen die plaatsvonden in Parijs, in plaats van zichzelf tot de slachtoffers te maken, moeten ze de medeplichtigheid van hun religie, hun politiek en hun gevoel van slachtofferschap eens gaan onderzoeken.