"Een god die onzeker genoeg is om te worden beledigd door een cartoon, en incompetent is tot op het niveau dat hij wil dat je iets moet wreken voor hem, is niet een god die waardig is om te vereren, maar een duivel die u naar uw ondergang zal leiden.

"Toen mensen Jezus uitdaagden, maakte hij dat ze op water liepen, wekte hen op uit de doden, en genas hen van ziekten om te bewijzen 'wie Hij is'... Maar wanneer mensen Mohammed uitdaagden, hakte hij hun hoofden af om zijn macht te bewijzen als een profeet... Goed, u kunt mijn hoofd afhakken zo veel als u wilt. Mijn hart zal de naam van mijn Heiland Jezus Christus blijven uitroepen.

"Waar is de Amerikaanse geest en de Amerikaanse ziel? Waar zijn degenen die Hitler vernietigden en de Berlijnse muur neerhaalden? Als vliegtuigen uw gebouwen invlogen, uw medeburgers de keel werd doorgesneden, bommen afgingen in de straten van Boston, vrouwen en kinderen in alle landen over de hele wereld het uitschreeuwen... als dit gebeurt, noem je de islam nog steeds de godsdienst van vrede? Wat moet er gebeuren om de reus wakker te laten worden en de mensheid te bevrijden uit de slavernij en de angst van de islam???"

De omstandigheden waarmee we worden geconfronteerd, zijn verschrikkelijk en we hebben geen betere manier om het te benoemen, totdat wij de grimmige lijn helder hebben tussen de moslims die bereid zijn om de godsdienstvrijheid te eerbiediging van anderen (dat moet absoluut een stopzetting van de wraak over vermeende of echte beledigingen bevatten) en degenen die ons rekenen als schapen die rijp voor de slacht zijn en ons gemakkelijk daarheen leiden.

Onze samenleving kan zich niet langer veroorloven om zichzelf te censureren wanneer het gaat om de "trekker", dat wil zeggen de islam. Moslims van het type dat ik het eerst heb beschreven, kunnen worden beledigd, en daar heb ik sympathie voor; maar moslims van het laatstgenoemde type, die woedend worden, openbaren zich met al de diepte van hun onverenigbaarheid met de beschaafde samenleving. Dat is mijn doel: om deze moslims te dwingen hun onaanvaardbare radicalisme bloot te leggen, voor iedereen zichtbaar, maar ook te komen tot een zelfverwerkelijking van de verdorvenheid van dat radicalisme dat binnen zichzelf bestaat.

Beledigd worden is zeker ongemakkelijk, maar het is niets vergeleken met te worden opgejaagd en onderworpen, wat het lot is dat onze christelijke broeders en zusters in de door moslims gedomineerde landen doorstaan, en zoals we in Parijs zagen; en in steeds meer van onze eigen westerse democratieën. De bron van dit alles is een dwaze aanhankelijkheid aan het idee van "multiculturalisme", afgedwongen door een verkeerde politieke correctheid. Ik denk dat je het er van harte mee eens bent dat geen verbale belediging, noch cartoon u zou moeten bewegen om te moorden. Echter, honderden miljoenen moslims wereldwijd zijn dat niet met u eens.

Onderdeel van de inspanningen van het 'Global Geloof Institute' is de realiteit te tonen van deze verdraaide overtuigingen, niet alleen onder de jihadisten (die dit geloven, zoals we allemaal weten), maar wat nog belangrijker is, die onder de zogenaamde "gematigde" moslims.

Het concept van doden voor een belediging, is weerzinwekkend, maar wordt door een meerderheid van de moslims voor aanvaardbaar gehouden. Betekent dit dat een meerderheid van moslims vanwege een cartoon zou gaan doden? Natuurlijk niet. Maar het betekent wel dat een meerderheid van de moslims een collega moslim niet zal stoppen om het te doen, en misschien zelfs het gevoel zal hebben van gedrongen te zijn om te helpen of hen te ondersteunen, hetzij financieel, hetzij via hun zwijgen. Dit concept is de brug van deze religie naar wreedheid. Als een moslim geweld accepteert vanwege een belediging, als rechtvaardiging, dan wordt het mogelijk voor hen om verder te gaan naar de volgende fase: eer-moord, vermoorden van afvalligen en ongelovigen, enz.

Denk hierbij aan reageren op belediging met geweld, als een "gateway drug" naar al het duistere dat de islam vandaag animeert. Die koppeling verbreken zal de rest laten instorten bij gebrek aan steun.

Wij staan op het punt waar het ontbreken van een grimmige, heldere lijn de dood inschakelt. Ik moet alles doen wat ik kan, om die lijn te trekken, en moslims te dwingen om te kiezen welke kant van die lijn zij verkiezen. Dit is een essentiële eerste stap in het blootstellen van het radicalisme, dat we aanwezig weten onder de oppervlakte van vele moslims; zelfs bij sommigen die we vrienden noemen.

Sommige van deze "vreedzame" moslims zijn van mening dat HAMAS niets verkeerd doet als het zich richt op burgers. Ze zeggen gewoon te "handelen zoals iedereen zou doen naar een onderdrukker." Het zijn hun woorden, niet de mijne.

We zijn in een oorlog, verklaard door de islam tegen de beschaving zelf. Zoals oorlog niet mooi is, is ook de tactiek binnen een strijd moeilijk goed te noemen. Ik heb een grootse liefde voor moslims, omdat ze in feite de eerste slachtoffers van de islam zijn, en het is deze liefde die mij ertoe leidt om hen te dwingen hoognodig hun eigen godsdienstige hervorming door te voeren. Wanneer men toestaat dat een eigenzinnige zoon aan tafel zit met Thanksgiving en aangeschoten of onder de drugs is, kun je dat gedrag goed vinden. Echte liefde vertelt de zoon echter om sober en clean te zijn alvorens thuis te komen. De zoon zal zich verzetten, maar alleen door middel van dat conflict kan het probleem worden opgelost. Zo is het met de islam en degenen die het volgen.