Hoe een historisch omslagpunt voelt

7 september 2015 - door Vic Rosenthal

Duitsland en Oostenrijk hebben aangekondigd dat zij zullen toestaan dat alle Syrische migranten die hun grenzen bereiken, asiel zullen krijgen, in tegenstelling tot de EU-regels die vereisen dat asielzoekers asiel moeten aanvragen in het eerste land waar ze binnen komen. Ik neem aan dat dit is omdat zij begrijpen dat de acties die zij zou moeten ondernemen om hen te stoppen, laten we zeggen, onliberaal zou wezen.

Hongarije bouwt een hek aan de grens met Servië om te proberen de stroom van migranten uit Syrië en andere oorlogsgebieden weg te houden. Maar de meesten van hen willen niet eens verblijven in Hongarije, hoe dan ook; ze willen naar Duitsland gaan, de economische grootmacht van de EU.

Kunt u ze het kwalijk nemen? Syrië en Libië zijn bijna onbewoonbaar geworden, net als veel andere landen in het sub-Saharische Afrika, een resultaat van wanbestuur, stam- en religieuze oorlogen en de islamitische doodscultuur.

Iets daarvan is de schuld van het westen, die ervoor koos om te profiteren van de voordelen van het kolonialisme zonder de verantwoordelijkheid ervan te nemen, en hun beleid bestond uit het wegnemen van de bronnen, en wapens in deze 'landen' in te voeren en onderwijl hun pathologische politiek te negeren. Soms, zoals in het geval van Syrië, kozen buitenstaanders een bepaalde kant, en voedden daarmee de stamconflicten.

Het lijkt alsof het westen telkens de verkeerde weg insloeg, keer op keer. Het intervenieerde waar men het niet had moeten doen, en het greep niet in waar het wel zou moeten gebeuren. Het verraden van de Koerden (opnieuw), maar niet opkomen tegen Iran, of zelfs tegen Assad. Soms kunt u zelf makkelijk de fouten zien die worden gemaakt. De nucleaire deal met Iran en de onderdanige haast om zaken te doen met één van 's werelds gevaarlijkste en kwaadste regimes is als het spreekwoordelijke vertraagde treinongeluk.

Wat de oorzaken ook zijn, de kanker van de islamitische staat heeft zich gevestigd en groeit, gecombineerd met het dagende besef over de hele wereld dat het denkbaar is (hoewel gevaarlijk) om te willen ontsnappen uit die onleefbare plaatsen, wat weer aanleiding heeft gegeven tot deze massale migratie die de demografische realiteit in Europa sneller zal veranderen dan iedereen verwacht.

Ja, sommigen van die vluchtelingen zijn vluchtelingen, en sommigen zijn economische migranten. Het maakt niet uit. Europa zal binnen vijf jaar onherkenbaar veranderd zijn in vele belangrijke opzichten. Dit is een historische verandering, een 'omkeerpunt'.

De islamitische jihad tegen het westen, die al sluimerde vanaf ongeveer 1830 (toen de Franse verovering van Algiers eindelijk een einde maakten aan het terrorisme van de Barbarijse zeerovers) roerde zich opnieuw en kwam tot leven met de opkomst van de Moslimbroederschap, en de revolutie in Iran, en natuurlijk 9/11, en de rest.

De westerse reactie daarop was soms gespierd, maar niet nauwkeurig gericht, en soms angstig en gekenmerkt door het Stockholm syndroom; maar het was altijd inconsistent en ineffectief. Met de verkiezing van Barack Obama, nam de machtigste natie van het westen een beleid aan van ergens tussen verzoening en afvalligheid, wat - tenzij er iets radicaal verandert – een islamitische overwinning garandeert.

De demografische revolutie in Europa (nog steeds zelfvernietigend en geobsedeerd door Jodenhaat) en de stilzwijgende aanvaarding van het nucleaire en terreur-ondersteunende Iraanse regime zijn de mijlpalen die de toekomstige historici zullen kenmerken, als zij ervan uitgaan dat het systeem van de geschiedenis het komende donkere tijdperk zal overleven.

Westerse regeringen die nog steeds het gevaar onderschatten, en hun eigen vermogen overschatten, in het verslaan van hun technologisch inferieure maar geestelijk vastberadener tegenstanders. Tevens is er ook nog maar weinig tijd voor nodig voordat de demografische veranderingen in Europa het politiek onmogelijk maken voor de Europeanen om terug te vechten.

De VS is een ingewikkelder verhaal. Militair is het veel zwakker dan het was in 2001, wat veroorzaakt werd door de economische problemen en de bezuinigingen op de begroting, en vanwege apparatuur die beschadigd is in verschillende lange oorlogen en niet is vervangen. Ideologisch is er nog steeds een sterke kern van geloof in de superioriteit van het westen over de gevaren van de islamitische jihad. Amerika is nog steeds voornamelijk een natie van christenen, in tegenstelling tot de Europese landen waar het christendom is afgestorven.

Niettemin winnen de universele, multiculturele, post-koloniale gezichtspunten die kenmerkend zijn op de universiteiten (en in de Obama-regering) terrein. Er kan geen omkering van het beleid komen in Amerika zonder een radicale verandering van het regime. Maar de Republikeinse oppositie is tot nu toe opmerkelijk ineffectief gebleken. Het is voor mij ook niet helemaal duidelijk of de bureaucratie van het buitenlands beleid, welke veel moeilijker te wijzigen is dan de partij die aan de macht is, niet is beschadigd door een pro-islamitische ideologie. Miljoenen dollars aan steun van de Arabische landen aan universiteiten als Harvard en Georgetown zijn niet tevergeefs geweest.

Israël staat in de frontlinie van de strijd om Iran tegen te houden, iets waarvan het Iraanse regime zich volledig bewust is. Dat is de reden dat ze hun krachten, zowel de militair als psychologisch, tegen hen concentreren. Op een gegeven moment zal het ook wellicht de IS moeten weerstaan. Israël is heel goed in staat zichzelf te verdediging, ten minste op de korte termijn. Maar uitwerking van de veranderingen in Europa en de VS is om Israël te isoleren. Het is onzeker hoe een klein land als Israël, omringd door vijanden, dat zal kunnen overleven in een totale isolatie.

De landen in het Westen en Israëls zelf-vernietigende Links zijn zich dat bewust, en beweren dat de oorzaak van de groeiende isolatie de aanwezigheid is van Joden in Judea en Samaria. Maar concessies op dit front zullen een ernstige schade toebrengen aan Israëls zelfverdedigingsmogelijkheden en zullen niet de trend richting een isolement ombuigen, want het is gebaseerd op de groeiende verandering van de islamitische wereld in Europa en de VS. De dag nadat Israël zich uit de gebieden terugtrekt, zullen er nieuwe eisen worden gesteld namens de Arabische inwoners van Israël en de 'Palestijnse vluchtelingen' die daar buiten wonen.

Mijn conclusie is dat er geen tijd te verliezen is - niet voor Israël en niet voor de elementen in Europa en de VS, die de dreiging begrijpen waarmee wat wij de 'Westerse beschaving' noemen, wordt geconfronteerd. Iran en zijn volmachten moeten militair worden verslagen voordat zij een massale nucleaire capaciteit krijgen. De IS moet worden verpletterd, zo grondig dat de ideologie dat "de islam de oplossing is" beschaamd kan worden.

Bovendien moet het westen de ideologische zwakte omkeren die het zo'n zacht doelwit gemaakt heeft voor een islamitische verovering. Het heeft de gemeenschappelijke kennis dat de islam niet 'gewoon een religie' is, die de leden aanbidden in een moskee op vrijdag, maar een religie die een politieke ideologie omvat van expansie en jihad. Duidelijk moet zijn dat het geld uit het buitenland dat in de moskeeën vloeit, in de VS, of naar de niet-gouvernementele organisaties in Israël die tegen de staat zijn, een subversieve invloed is, en niet een uitoefening van democratie.

Moslims in de Westerse landen moeten begrijpen dat zij alle burgerlijke rechten en voorrechten hebben, evenals de niet-moslims, maar dat het zich niet uitstrekt tot politieke activiteit bedoeld voor islamitische suprematie.

Is het te laat? Dat hangt er vanaf of het westen op tijd de koers zal kunnen keren. Als dat niet het geval is, dan zal een nieuw donker tijdperk neerdalen, eventueel ingeluid door een nucleair terrorisme.

Editor: Het boek Openbaring zegt ons klip en klaar dat die tijd zal aanbreken - en als we de tekenen zien, al heel spoedig.

Bron: What a historical inflection point feels like | Abu Yehuda