Obama's Israël-haat: antisemitisch? Anti-Israël? Helaas tonen zijn woorden en daden aan dat dit met relatief gemak gezegd kan worden van Obama

Is Obama antisemitisch?

Door Alan Caruba - 24 maart 2015

President Obama maakte geen geheim van zijn ongenoegen dat Benjamin Netanyahu werd herkozen als Minister-president van Israël. Alleen David Ben Gurion, Israëls eerste Minister-president en een van de oprichters van de natie, diende langer.

Obama leeft in een soort parallel-universum zonder de lessen in de geschiedenis te zien en de realiteit van wat er eigenlijk gebeurt. Op 18 mei 2009, niet lang nadat Netanyahu in functie kwam en een bezoek bracht aan het Witte Huis, eiste Obama dat hij een Palestijnse staat zou onderschrijven door het bevriezen van de nederzettingenbouw op de Westelijke Jordaanoever.

Gezien het feit dat de Palestijnen een staat weigerden vanaf de dag dat de Verenigde Naties Israël's onafhankelijkheid onderschreven, was dit een dwaze missie, ongeacht wie er ook President of Premier was.

Aangezien Obama dit eiste betreffende de nederzettingen, wie is Obama om in 2009 aan de Israëli's te vertellen waar ze kunnen bouwen als ze huizen nodig hebben voor de groeiende bevolking? En toch onderschreef Netanyahu, die overeenstemming met Obama zocht, de Palestijnse staat en kondigde vervolgens een tien maanden durende bevriezing aan van de nederzettingenontwikkeling.

Wat kreeg Netanyahu in ruil? Niets.

In 2014, toen de Israëli's de maanden durende raketaanvallen vanuit Gaza militair beantwoordden, namen ze contact op met het ministerie van buitenlandse zaken om de levering van Hellfire raketten te vragen, maar naar verluidt blokkeerde Obama persoonlijk de verzending.

Obama heeft voldoende bewijs afgegeven dat hij zowel pro-islam en anti-Israël is.

De gesprekken met Iran zijn voor Obama een dwanggedachte geweest sinds hij aantrad. En ze zijn doorgegaan ondanks zijn belofte om niet "voor eeuwig te blijven praten". Dit is het patroon van zijn gedrag sinds de dag dat hij aantrad.

Zoals Wall Street columnist Brett Stephens het waarnam: "De President eist harde gunsten van bondgenoten, maar beantwoordt hen met verwaarlozing en spot. Dit is de mentaliteit van een nerveuze en onervaren potentaat."

Netanyahu's toespraak tot een gezamenlijke vergadering van het Congres maakte het Witte Huis woedend, en zijn herverkiezing heeft hen waarschijnlijk verbijsterd. De Israëli's zijn eraan gewend onderschat te worden.

Op dit punt heeft Obama voldoende bewijs afgegeven dat hij zowel pro-islam en anti-Israël is. Michael Haltman heeft een chronologie van gebeurtenissen geschreven: "Obama die Israël haat", en weerspiegelt daarin Obama's houding ten opzichte van de mensen met wie hij verbonden was vóór hij in 2008 ging voor het presidentschap en dus vóór de gebeurtenissen die daarna volgden.

Onuitgesproken, maar algemeen vermoed, is de vraag of Obama ook antisemitisch is. Zoals Haltman opmerkte "werd Obama zijn hele leven door omringd met haters van Israël, vanuit de voormalige Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, Rashid Khalid, de voormalige Jimmy Carter National Security Advisor, Zbigniew Bazinski. De bekendste mens die we ons bewust zijn is pastor Jeramiah Wright van de kerk die Obama bezocht, en waar hij getrouwd is. Wright is geciteerd met zijn uitspraak: "Ik zal Joden niet toelaten om met mij te praten."

De kwestie van antisemitisme wordt bemoeilijkt door het feit dat Obama zich heeft omringd met Joden in het Witte Huis.

De Minister van de Schatkist, Jack Lew, is Joods. Evenals Gene Sperling, de directeur van de Nationale Economische Raad. Janet Yellen, de Voorzitter van de Federal Reserve is Joods. Zo ook de senior adviseur David Plouffe, en een dozijn anderen. Rahm Emanuel, Obama's voormalige chef-staf is Joods alsook zijn voormalige senior adviseur, David Axelrod. Ten minste vijftien andere Joden bekleedden voorheen een hoog ambt in de regering.

Voor antisemieten zou dat "het bewijs" zijn dat het Witte Huis "beheerst wordt door Joden". Maar dat zou niet alleen absurd zijn, maar ook voorbijgaan aan de moslims die Obama in posities van macht en invloed heeft gezet in zijn overheidsdiensten. Maar Obama's Joodse personeelskeuzes hebben alle zeer liberale ideeën.

Ik definieer antisemitisme als een ernstige of algemene afkeer van Joden. Dat kan openlijk zijn of verkapt. Zoals in de meeste gevallen in het leven, kunt u uw eigen conclusie trekken op basis van iemands acties, niet op zijn woorden.

Er is echter weinig twijfel over dat Obama een antipathie tegen Israël heeft die wijdverbreid gedeeld wordt onder wereldleiders en vele anderen. Na twee duizend jaar heeft de herrijzenis van Israël als een soevereine staat in 1948 ongetwijfeld diegenen verbijsterd en geïrriteerd, die de Joden minachten. Tot aan de verkiezing van Obama werd Israël gesteund, ongeacht wie er in het Witte Huis zat en gezien als een bondgenoot.

Nu hij in zijn laatste jaren van zijn presidentschap is, hoeft Obama niet meer zijn antipathie tegen Israël te verbergen, noch heeft hij daar veel moeite voor gedaan in zijn eerste termijn.

De suggestie van de Witte Huis dat ze de kwestie van de tweestatenoplossing naar de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties mee zal nemen, weerspiegelt Obama's wrok over Netanyahu's toespraak in het Congres tegen de nucleaire deal met Iran en zijn herverkiezing daarna. Daarentegen zit zijn Palestijnse tegenhanger, Mahmoud Abbas, nu al in het 11e jaar van zijn termijn van vier jaar. Wie heeft verkiezingen in Palestina nodig? En bovendien is de Palestijnse autoriteit nu verbonden met Hamas, de in Gaza gevestigde terroristische groepering.

Het zoeken van de betrokkenheid van de Verenigde Naties is een laatste wanhopige poging om Israël schade te berokkenen. Maar het maakt nauwelijks uit wat de VN doet of niet doet, omdat dit de meest obscene internationale anti-Israël instelling is.

Wat de meeste mensen bezorgd maakt - ongeacht enige reële of veronderstelde anti-Israël of anti-semitisch geïnspireerde elementen - is Obama's doel om een deal met de Iraniërs te bereiken, die hen zou toestaan om op een bepaald moment hun eigen nucleaire wapens te maken. Dat heeft gewoonweg geen zin, voor iedereen behalve Obama. Iran heeft er geen geheim van gemaakt dat haar wens is om "Israel van de kaart te vegen." Netanyahu liet er geen twijfel over bestaan dat Israël militair geweld zal gebruiken om Iran's nucleaire wapenfacilities te vernietigen. In het verleden vernietigde het al dergelijke voorzieningen in Irak en Syrië.

Wat betreft de Iraniërs, die kan het niet schelen hoe de onderhandelingen verlopen. Zij hebben een onderbreking van de sancties gekregen en kregen hun middelen geretourneerd die bevroren waren; en zij beveiligden het geld en de tijd ter voortzetting van hun nucleaire ambities.

Wat betreft de vernietiging van Israël heeft Iran zowel Hezbollah in Libanon en Hamas in de Gazastrook, alsook hun partners, om Israël te bedreigen. Ze kunnen dus wachten op een atoombom om het werk af te maken. En wie heeft de VS verwijderd van de lijst van terroristische naties en groepen? Iran en Hezbollah!

Ik vermoed dat zodra Obama terugkeert naar een burgerlijk leven, we meer over zijn opvattingen betreffende ras en godsdienst zullen vernemen. Wat we op dit punt geleerd hebben, is dat hij Amerika niet wil als een wereldmacht en de leider van de vrije wereld. Zijn beleid van terugtrekking heeft ertoe geleid dat zowel bondgenoten als vijanden hem nu wantrouwen.

Antisemitisch? Anti-Israël? Helaas tonen zijn woorden en daden aan dat dit met relatief gemak gezegd kan worden van Obama.

Bron: Is Obama Anti-Semitic?