Obama's 'willekeurige' vijandschap

10 februari 2015 - door Vic Rosenthal

We weten dat president Obama vaak niet gewoon maar zegt wat er in zijn hoofd opkomt. Zijn openbare toespraken zijn zorgvuldig ontworpen om de berichten te verzenden die hij en zijn adviseurs willen uitzenden. Dus wanneer hij zegt:

... dan begrijpen sommigen van ons willekeurige mensen het bericht. Mijnheer de president, we verstaan u luid en duidelijk. Niemand vermoordt Joden om ideologische redenen. Als je toevallig in een koosjere supermarkt loopt met een AK-47, en de mensen die je ziet willekeurig neerschiet, kunnen het misschien Joden zijn. Meer niet.

Is het ook willekeurig de manier waarop Obama elke gelegenheid te baat genomen heeft sinds hij aan de leiding kwam, om te proberen de minister-president van de Joodse staat te beledigen, op een manier die hij op geen andere nationale leider toepast, of zelfs niet op een binnenlandse politieke rivaal om die in verlegenheid te brengen? De nieuwste vervaardigde kleinering om een driftbui bij Obama op te wekken is slechts een van velen.

Misschien heeft hij gewoon willekeurig antipathieën tegen sommige mensen en onze PM is een van hen. Hij minacht hem veel meer dan een Vladimir Putin, die de Sovjet-Unie herbouwt, of de Iraanse president Hassan Rouhani, die hem als een Perzische deurmat gebruikt op zijn weg naar een Perzische staat, of de nieuwe Ottomaanse Recep Tayyip Erdoğan.

Het is echt belangrijk voor Obama om een deal te sluiten met de Iraniërs, die het verrijken van uranium "erkend" willen zien, en tevens legitimatie van hun voortdurend schenden van het non-proliferatie verdrag dat zij hebben ondertekend. Niet alleen zijn Israël en de soennitische Arabische landen in het Midden-Oosten bezorgd, zelfs de Europeanen vinden het moeilijk te slikken. Maar het zal de bekroning zijn voor deze "anti-imperialistische" (maar zie de vorige paragraaf) president bij het eens en voor altijd rechtzetten van de misstanden van het kolonialisme van de eerste-wereld bij het versterken van de hedendaagse grootste vijand van de westerse beschaving.

Maar net als hij op de rand staat van een succes, komt die vervelende Netanyahu weer, die Obama frustreert in zijn de inspanningen om de bevrijder te zijn van de Palestijnse Arabieren (op onze kosten), en nu de bravoure heeft te klagen, en dat alleen maar omdat de Iraniërs de hele tijd "dood aan Israël" roepen, moet het worden voorkomen dat zij nucleaire wapens krijgen. Het is niet geheel willekeurig - hij heeft een reden om een hekel aan Netanyahu te hebben: de man wil de Joodse staat behouden op Obama's kosten!

Obama wil de moslim Jodenhaat minimaliseren, omdat hij echt gelooft in een post-koloniaal wereldbeeld: Arabieren kunnen geen racisten zijn, omdat zij de gekoloniseerde mensen zijn, en "racisme" is een concept dat alleen voor kolonisten geldt. Wat de gekoloniseerden doen is zich verzetten, wat begrijpelijk is, zelfs al is het gewelddadig. Netanyahu voelt geen koloniale schuld omdat hij de geschiedenis kent, en hij weet dat Israël niet kolonialistisch is, noch onwettig.

Dus ik denk dat het logisch is dat Obama antipathieën voor hem heeft.

Wat niet logisch is, is dat zo veel Amerikaanse Joden deze man blijven steunen.

Bron: Abu Yehuda | A blog about the struggle to keep the Jewish state