"Misdaden van hoogverraad" van de Palestijnse Autoriteit

door Khaled Abu Toameh | 12 mei 2015

Hamas is tenminste eerlijk over haar voornemen om Israël te vernietigen en te vervangen door een islamitische staat.
Maar de leider van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, en zijn mensen zijn bang om naar de vluchtelingen toe te erkennen dat de Arabische en Palestijnse leiders gelogen hebben toen ze hen na 1948 vroegen om in hun kampen te blijven, omdat ze op een dag zouden kunnen terugkeren naar hun niet meer bestaande dorpen en huizen.

Het leiderschap van de Palestijnse Autoriteit (PA) blijft valse hoop wekken bij de Palestijnen met betrekking tot het geven van het "recht op terugkeer" naar hun oude dorpen en steden in Israël, net zoals de leiders van de meeste Arabische landen dat doen.

Dit is wat de Arabische en Palestijnse leiders hebben gedaan sinds de oprichting van Israël in 1948 - en de reden waarom miljoenen Palestijnen blijven wonen in vluchtelingenkampen in de hele Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook, Libanon, Jordanië en Syrië. In plaats van deze vluchtelingen te helpen en aan te moedigen om verder te gaan met hun leven, blijven de Arabische en Palestijnse leiders hen vragen om te blijven waar ze zijn, want zo wordt hen verteld: ze zullen op een dag terugkeren naar de huizen van hun grootvaders en overgrootvaders in Israël.

Arabische en Palestijnse leiders zijn zevenenzestig jaar later bang om de vluchtelingen te confronteren met de waarheid, namelijk dat de meesten, zo niet allen, nooit meer zullen terugkeren naar steden en dorpen die niet eens meer bestaan​ in Israël.

Toen PA-president Mahmoud Abbas in 2012 de "fout" maakte door te zeggen dat hij niet op zoek was om terug te keren naar zijn geboorteplaats Safed in het noorden van Israël, hebben de Palestijnen uit het hele politieke spectrum hem dit opgeven van dit "recht op terugkeer" sterk verweten, en velen noemden hem een "verrader".

In zekere zin kan Abbas alleen zichzelf de schuld geven voor deze aangewakkerde verontwaardiging onder zijn volk door zijn opmerking. Immers, hij heeft de Palestijnen gedurende vele jaren verteld dat het "recht op terugkeer" heilig is en nooit mag worden losgelaten. Zijn media, vooral de televisie- en radiostations, verwijzen regelmatig naar Akko, Haifa en Jaffa als "Palestijnse steden binnen de Groene Lijn".

De sterke veroordelingen die op zijn opmerking over Safed volgden, dwongen hem om terug te krabbelen en te ontkennen dat hij ermee had ingestemd het recht op terugkeer op te heffen.

"Mijn woorden over Safed waren een persoonlijke situatie, en ze wijzen niet op een afstand doen van het recht op terugkeer, omdat het voor niemand mogelijk is om dit recht op terugkeer op te geven, ook omdat de formulering van alle internationale en Arabische en islamitische resoluties stelt dat een rechtvaardige en overeengekomen oplossing moet worden gevonden voor het vluchtelingenprobleem, op basis van VN-resolutie 194, met het woord "overeengekomen" in de betekenis van een overeenstemming met de Israëlische kant," zo verklaarde Abbas.

Sindsdien hebben Abbas en andere Palestijnse leiders, om verdere kritiek te vermijden, afgezien van te spreken over deze gevoelige kwestie van het "recht op terugkeer". De enige keer dat ze geen melding maken van het probleem is wanneer ze een beroep doen op de Palestijnen om "Nakba Day" (Dag van de Catastrofe) te markeren op de dag van de oprichting van Israël.

Nakba Dag wordt in de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook elk jaar gemarkeerd met bijeenkomsten en marsen, waarbij sprekers en deelnemers benadrukken dat zij nooit de droom van een terugkeer naar de dorpen en steden in Israël zullen verlaten. Op deze dag houden veel Palestijnen ook een sleutel vast, dat is het symbool van een "recht op terugkeer". Sommigen, zoals Hamas, gaan zo ver dat ze hun oproep tot vernietiging van Israël herhalen.

De Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever is verantwoordelijk voor de organisatie en financiering van de "Nakba Day" gebeurtenissen, die vaak veranderen in anti-Israël protesten en confrontaties met de Israëlische strijdkrachten en de politie.

Op 7 mei besloot de PA dat ook dit jaar de Palestijnen de "Nakba Day" weer zou vieren met talloze bijeenkomsten. De regering wees 15 mei aan als de dag van de gebeurtenissen, en noemde het een "Uitgebreide Nationale Dag". Zij drong er bij alle Palestijnen op aan om deel te nemen aan de bijeenkomsten, waarbij gedurende 67 seconden een sirene van 'rouw' zou klinken - het aantal jaren sinds de Israëlische stichting. Kerken werden ook geadviseerd om hun klokken te luiden in "rouw" over de creatie van Israël.

De PA gaf ook opdracht aan zijn Ministerie van Onderwijs om de leerlingen van de eerste klassen van alle scholen vertrouwd te maken met het "recht op terugkeer" van vluchtelingen en de Palestijnse "Nakba". Daarnaast hebben ze alle moskee-predikers geïnstrueerd om tijdens het vrijdaggebed hun preken te wijden aan de "Nakba". De Palestijnse regering is ook van plan een belangrijke bijeenkomst in Ramallah te houden om de gebeurtenis te markeren.

Hamas heeft van haar kant al een reeks van gebeurtenissen in de Gazastrook aangekondigd als "rouw" over de oprichting van Israël. Een van de evenementen omvat de uitnodiging aan Palestijnen om naar de grens met Israël te komen en te kijken naar "bezet Palestina" via een speciale verrekijker.

Bij het evenement, kondigde Hamas-leider Ahmed Bahr aan, zal zijn beweging 100.000 strijders voorbereiden "om Palestina te bevrijden." Hij voegde eraan toe: "De verzetsgroepen zullen de wapens blijven dragen en we zullen ons land en de heilige plaatsen niet opgeven. De Israëlische bezetting moet gaan. Niemand heeft het recht om het recht op terugkeer op te geven of enige concessie te doen. Iedereen die dit doet pleegt een misdrijf van hoogverraad."

Hamas is tenminste eerlijk over haar voornemen om Israël te vernietigen en te vervangen door een islamitische staat. Maar het leiderschap van de Palestijnse Autoriteit in de Westelijke Jordaanoever blijft bezig om niet alleen de mensen, maar ook de internationale gemeenschap te misleiden, met betrekking tot het vluchtelingenprobleem.

Door het sponsoren, financieren en stimuleren van de Palestijnen om de straat op te gaan om te "rouwen" over de oprichting van Israël en zich te blijven inzetten voor het "recht op terugkeer", zijn Abbas en zijn ambtenaren in Ramallah niet eerlijk tegenover hun mensen. Ze zijn ongetwijfeld te bang om aan hun volk te vertellen dat Israël nooit de miljoenen Palestijnen in staat zal stellen de grenzen te laten passeren. En ze zijn bang om naar de vluchtelingen toe te erkennen dat de Arabische en Palestijnse leiders hebben gelogen om hen sinds 1948 te vragen in hun kampen te blijven, omdat ze op een dag zouden kunnen terugkeren naar hun niet meer bestaande dorpen en huizen.

Indien de Israëlisch-Palestijnse vredesbesprekingen zich ooit zullen hervatten, dan zullen de PA leiders niet in staat zijn om een concessie te doen over de kwestie van de vluchtelingen. Ze kunnen het niet omdat ze weten dat hun mensen geen enkele concessie zouden accepteren over deze kwestie. Nogmaals, de PA-leiders kunnen alleen zichzelf de schuld geven voor het feit dat ze de mensen door de jaren heen geradicaliseerd hebben en op een punt zijn aangekomen waar de Palestijnen concessies aan Israël beschouwen als een "misdaad van hoogverraad". Dit standpunt geldt niet alleen voor het vluchtelingenprobleem, maar ook voor andere zaken, zoals de tweestatenoplossing, de status van Jeruzalem, en de toekomstige grenzen van een Palestijnse staat. Noch Abbas, noch een eventuele toekomstige Palestijnse leider zal in staat zijn om een compromis met Israël te bereiken wanneer de Palestijnse Autoriteit zelf bezig blijft om dit soort anti-Israëlische gevoelens te bevorderen.

Bron: Palestinian Authority's "Crimes of High Treason"