www.wimjongman.nl
Palestina - de waarheid op de kaart
Het gebruik van onjuiste terminologie is goedgekeurd door overheden en media, maar niemand durft te vragen hoe dit gebruikt wordt.
13 januari 2015 - door David Singer
David Singer is een Australische advocaat die actief is in de zionistische gemeenschap...
Het Amerikaanse Bureau van Consulaire Zaken van het Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft een kaart op haar website, die het misleidende gebruik van de termen "1967 grenzen" en "grenzen van 1967" zowel verwerpt en corrigeert. Grenzen die nooit hebben bestaan met betrekking tot welke territoriale onderverdeling dan ook tussen Israël en de zogenaamde 'West Bank' en Gaza.
Zoals die kaart duidelijk maakt: De Westbank is door Israël bezet gebied, die met een gangbare status is onderworpen aan een Israëlische-Palestijnse overeenkomst om te komen tot een permanente status via komende onderhandelingen.
Er was in 1950 een wapenstilstandslijn die Israël scheidde van de Gazastrook, en er was in 1949 een wapenstilstandslijn die Israël scheidde van de 'Westbank'.
Het gebruik van een oneerlijke en leugenachtige woordenstroom over "grenslijnen" en "grenzen" is een belangrijke factor die veroorzaakt wat nu blijkt te hebben geleid tot een duurzame ontwrichting van de onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie organisatie (PLO), die ontworpen is om een tweede Arabische staat in het voormalige Palestina te creëren – naast Jordanië.
Afwezig in deze Amerikaanse kaart is enige vermelding van deze afwijkende termen.
In plaats daarvan presenteert de kaart een eerlijke en nauwkeurige positie van de huidige territoriale relatie die er bestaat tussen Israël, de 'West Bank' (genaamd "Judea en Samaria" tijdens het Britse mandaat, in Bijbelse tijden en in het recht in Israël) en de Gazastrook.
De PLO propaganda - geholpen door slordige media-journalistiek - is aanleiding geweest dat bestuurders deze valse en misleidende termen invoerden in het politieke diplomatieke lexicon.
Deze campagne van bedrog en media-luiheid kan op zijn minst worden teruggevoerd tot oktober 2007 - toen USA Today onder een kop schreef: "Abbas wil terugkeren naar pre-grenzen van 1967", zoals was gemeld door PLO Voorzitter Mahmoud Abbas voor Palestina TV:
"We hebben 6205 vierkante kilometer op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Wij willen het zoals het is."
Er waren vier "kleine" problemen voor Abbas - problemen die hij niet bereid was om te erkennen en waartoe USA Today niet bereid was om te vragen of uit te dagen:
Abbas heeft zijn eigen propaganda ondermijnd en het zaad gezaaid voor zijn eigen val.
Er waren nooit grenzen vóór 1967 – alleen de wapenstilstandslijnen van 1949 en 1950. Deze wapenstilstand lijnen zijn overeengekomen tussen Jordanië, Israël en Egypte – lang voordat de PLO ontstond in 1964. De PLO in 2007 "had" op zijn best nog slechts ongeveer 40% van het land in de 'West Bank' - wat het had verkregen in het kader van de akkoorden van Oslo van 1993. Israël "had" de overige 60% - ook uit hoofde van de Oslo-akkoorden. De Joden hadden op zijn minst een betere wettelijke claim om dat deel van de 'West Bank' te "hebben", waar ze hadden gewoond vóór 1949 – vóór ze werden verdreven door zes binnenvallende legers - evenals de gebieden die gedefinieerd zijn als staatslanderijen en woest land dat niet vereist is voor publieke doeleinden zoals bepaald door artikel 6 van het mandaat voor Palestina en artikel 80 van het Handvest van de Verenigde Naties. En 96% van de 'West Bank' Arabieren leeft in het gebied dat gegeven werd aan de PLO.
Niet afgeschrikt door deze versperringen bleef Abbas bij deze misleidende eisen - met de Islam On Line dat de volgende verklaring van Abbas rapporteerde op 9 december 2009 met de kop "Abbas noemt de 1967-grenzen als voorwaarde voor gesprekken"...
"Wij zullen de onderhandelingen vernieuwen als de nederzettingen volledig zijn stopgezet en de 1967-grenzen erkend als de grenzen van de Palestijnse staat"
De New York Times gaf hoffelijk geloof aan Abbas' vorderingen op 19 mei 2011 met een verhaal onder de kop "Obama ziet grenzen van 1967 als uitgangspunt voor vredesbesprekingen" gevolgd door dit misleidende verslag, dat vergezeld werd van een zogenaamd correcte kaart met daarop als grens weergegeven "de groene Pre-1967-lijn"...
"Een dag voor de aankomst in Washington van premier Benjamin Netanyahu van Israël, verklaarde Mr. Obama dat de heersende grenzen van vóór de Arabisch-Israëlische oorlog van 1967 - tot op zekere hoogte met de verantwoording aangepast ten behoeve van de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever - de basis moet vormen van een deal. Aangezien de grenzen van 1967 reeds lang zijn beschouwd als de basis voor een vredesakkoord, heeft Obama's formule van landruilingen om betwist grondgebied te compenseren, een nieuwe maatstaf gecreëerd voor een diplomatieke oplossing."
Voldoende aangemoedigd door de New York Times die ongetwijfeld dezelfde onzin uitte als hij deed, stuurde Abbas een brief naar de secretaris-generaal van de VN, gedateerd 23 september 2011, voor het aanvragen van het lidmaatschap van de VN.
Abbas - die ondertekende als "President van de staat Palestina [een niet-bestaande juridische entiteit - ed.], voorzitter van het Uitvoerend Comité van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie" - herhaalde schaamteloos zijn eerdere bewering - ditmaal met het zoel om het grootste deel van de internationale gemeenschap in zijn fantasie te willen betrekken.
"Bovendien gaf de overgrote meerderheid van de internationale gemeenschap steun aan onze onvervreemdbare rechten als een volk, met inbegrip van een staat, door een bilaterale erkenning van de staat Palestina op basis van de grenzen van 4 juni 1967, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, en het aantal van dergelijke erkenningen blijft elke dag stijgen."
Abbas was het ook weer in 2012 - toen BBC News hem citeerde toen hij zei:
"Palestina is voor mij de grenzen van 1967 met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Dit is Palestina"
Abbas, die vorige week het pad van de Verenigde Naties en het Internationaal Strafhof koos boven de hervatting van de onderhandelingen met Israël, is voorzeker bezweken voor zijn eigen propaganda en de zaden gezaaid voor zijn eigen val.
Hij heeft laten zien dat hij niet bereid is om zich te houden aan de procedures die zijn vastgelegd in de Oslo-akkoorden, de Bush-routekaart en de Veiligheidsraad-resolutie 242 – dit zijn de internationaal vastgestelde parameters waaronder een eind aan het Joods-Arabisch conflict moest worden onderhandeld en opgelost.
Een mogelijkheid zou nu kunnen worden geopend voor onderhandelingen tussen Israël, Egypte en Jordanië - de partijen bij de wapenstilstandslijnen in 1949 en 1950 - om te proberen om ze om te zetten in duurzame en blijvende grenzen.
Een beetje intellectuele eerlijkheid kan een lange weg gaan.