Opinie-artikel: Moet Israel gaan voor een beslissende of gedeeltelijke overwinning?

De overheid is te zwak om een beslissende overwinning na te streven, maar de kracht van het publiek kan leiden tot een gedeeltelijke. En demografische gegevens staan aan onze kant.

25 oktober 2015 - door Rabbi Eliezer Melamed

Hoe de strijd te winnen

Israël kan zegevierend uit de huidige strijd komen, mits wij de ambitie en het doel van onze vijanden goed begrijpen. De barmhartigen onder onze vijanden zijn bereid genoegen te nemen met de vernietiging van Israël, het doden van de Joden die tegen hen zijn, en de overblijvende Joden worden vernederd als dhimmi en gedwongen om hoge belastingen te betalen aan de islamitische heerschappij - overeenkomstig de traditie van de gematigde islam.

De wreden onder hen hopen erop om het grootste deel van de Joden te vermoorden - op basis van de militante islamitische traditie. Dat is wat de vooraanstaande soennitische en sjiitische leiders in de wereld zeggen, met inbegrip van de Moslim Broederschap, ISIS, Hamas, Hezbollah en de Iraanse machthebbers. Ze hebben geen reden om te liegen, zodat eruit kan worden afgeleid dat zij de waarheid spreken.

In tegenstelling tot deze eerlijke en openhartige moslimleiders spreken de leiders van de Palestijnse Autoriteit niet over de afschaffing van de staat Israël, omdat ze bang zijn dat als ze hun kaarten te vroeg onthullen, ze hun status in Israël en in de wereld zullen verliezen. Maar deze waarheid duikt wel in hun verklaringen op van tijd tot tijd.

De oorlog over geloof en Land

Het is duidelijk dat vanuit het standpunt van onze vijanden, de oorlog niet gaat om een stuk grondgebied of iets dergelijks, maar over het bestaan van een Joodse staat in het Land van Israël, een realiteit die radicaal gekant is tegen de fundamenten van hun geloof. Daarom wordt alles ter verzwakking van de staat Israël als een overwinning voor hen gezien en als een nederlaag voor ons. En alles ter versterking van de soevereiniteit en van de joodse identiteit van Israël, wordt beschouwd als een nederlaag voor hen, en een overwinning voor ons.

Versterking van de Joodse identiteit van de Staat

Vandaag de dag voert de meerderheid van de gekozen vertegenwoordigers van de Israëlische Arabische burgers een oorlog van opruiing en provocatie tegen Israël, en ze knagen aan haar kracht. Indien als gevolg van deze golf van terreur, de overheid de volgende situatie gaat veranderen: dat Israëlische Arabieren rechten hebben zonder plichten; en als het de verblijfsstatus ontkent van meer dan 100.000 Arabieren die de staat Israël geïnfiltreerd hebben onder de dekking van de wet van 'gezinshereniging'; en als het de emigratie stimuleert van hen die vijandig staan tegenover de staat Israël - dan zullen de resultaten van deze huidige strijd een grote overwinning zijn en een duidelijke boodschap verzenden aan al onze vijanden, dat wij de overwinnaars zijn en de steeds sterker worden.

Verrassing! Elke extra aanwijzing van soevereiniteit gegeven aan Arabieren, verhoogt alleen hun haat en geweld tegen ons.

De oorlog gaat over soevereiniteit

Als uit deze strijd de regering van Israël plannen goedkeurt voor de uitbreiding van de Joodse gemeenschappen in Jeruzalem en Judea en Samaria, en de gebieden annexeert waar al Joodse steden bestaan​ in Judea en Samaria - dan het zal voor iedere Arabier duidelijk zijn dat de oorlog die zij tegen ons leidden hen zal verslaan, en hun drang om tegen ons te vechten zal afnemen.

Politieke commentatoren en analisten

Politieke commentatoren en analisten en hun mentoren in de academische wereld zijn ervan overtuigd dat de enige ambitie van de mensheid is: democratie, vrijheid en economische welvaart. Dus volgens hun mening is het motief voor het terrorisme: de 'bezetting' waaraan de Arabieren worden onderworpen, en de wanhoop die hen aangrijpt door het ontbreken van een politiek proces dat een einde zal maken aan de "bezetting".

Verrassing! Elke extra aanwijzing van soevereiniteit gegeven aan de Arabieren, verhoogt alleen hun haat en geweld tegen ons. De "deskundigen" zijn ervan overtuigd dat hoe meer geld en onderwijs de Arabieren krijgen, hoe minder ze willen deelnemen aan het terrorisme en oorlogen. Maar nogmaals - verrassing! De meerderheid van de huidige en vroegere moordenaars komen niet uit arme en ongeletterde families - integendeel! Bin Laden was geen arm en ongeschoold persoon.

Het is geen wonder dat alle voorspellingen van de "experts" werden bewezen vals te zijn. Zij begrijpen niet waar een natie uiteindelijk over gaat, en waar geloof over gaat - en in feite - waar het bij de mens allemaal over gaat. Dat is hoe de Verenigde Staten en Europa in een verkeerd Midden-Oosten-beleid stapten, zoals ze ook veroorzaakten dat Europese landen islamitische immigranten accepteerden zonder ze te integreren - en als gevolg daarvan zal het hun landen naar een catastrofe leiden.

De zwakte van de regering en de moed van het publiek

Helaas, omdat het de overheid en haar leider ontbreekt aan geloof en de vastberadenheid, wat nodig is om moedig te handelen om de soevereiniteit van Israël en de settlement te versterken, is het moeilijk om een duidelijke overwinning te verwachten. Maar met Gods hulp kunnen we in staat zijn om het vertrouwen te hebben van een gedeeltelijke overwinning - slechts dankzij de toewijding en vastberadenheid van de mensen van geloof en actie in ons midden.

Onze natie heeft een zwakke regering met goede bedoelingen. Hetzelfde geldt voor de meerderheid van het publiek, dat inderdaad liever heeft dat alles van Judea en Samaria in onze handen zal blijven, en in hun hart de kant van de kolonisten kiest, maar het geloof en de moed mist om een regelrechte overwinning op onze Arabische vijanden op te eisen.

We kunnen zeggen dat in hun wereldbeeld, het publiek en de overheid gebonden zijn aan onjuiste vooronderstellingen van de meerderheid van de academici en politieke analisten, namelijk dat als we een compromis sluiten, en niet de gevoelens van de Arabieren beledigen, we vrede en veiligheid zullen hebben en een goed leven. Aan de andere kant, in hun hart streven ze naar de overwinning, de uitbreiding van de nederzettingen, de soevereiniteit en de Joodse identiteit, en het gevoel dat geen compromis vrede zal brengen.

Het publiek, dat geen verantwoordelijkheid draagt, is bereid om patriottische en op geloof gebaseerde standpunten uit te drukken, terwijl de leiding, die wel de verantwoordelijkheid draagt, is blootgesteld aan de internationale druk, en geen uitdrukking durft te geven aan deze opvattingen, omdat het hen ontbreekt aan een alternatief beleid om als rationeel te presenteren aan de wereld, vol van vertrouwen en met overtuiging. Alleen in verkiezingstijd is de leiding van het land meer afgestemd op de stemming van het publiek, bijvoorbeeld in toezeggingen van de Premier om voor de verkiezingen de wet van het burgerschap toe te passen en "nederzettingen" uit te breiden.

De strijd kan zijn weg vervolgen

De strijd kan zowel goed als slecht uitpakken. Als we naar de falende politieke commentatoren en wereldleiders luisteren - zullen we besluiten om ons terug te trekken en een catastrofe over onszelf brengen, zoals wij deden met de tragische Oslo-akkoorden. Als we naar onze instincten luisteren - zullen we voorwaarts gaan en ons vestigen in het land en de overwinning bereiken.

Een voorzichtige evaluatie: gedeeltelijke overwinning

Omdat de Joodse inwoneraantal van Judea en Samaria al honderdduizenden telt, en in de woorden van links "vast zit als een graat in de [Israëls] keel", belemmeren ze de plannen voor een verdere terugtrekking, en is het moeilijk om aan de Arabieren verdere terugtrekking te beloven. Zelfs het bevriezing van de nederzettingen is moeilijk, omdat de levenskracht binnen de gemeenschappen zo sterk klopt. Ons eigen lichaam is de belemmering voor de "keel van de duivel" die ons wil inslikken.

Omdat gewone burgers niet bereid zijn om toe te geven aan het terrorisme en de regering vragen om terug te slaan, is het moeilijk voor de overheid om de Arabieren te sussen met geld of met een verdere erosie van de Joodse identiteit in de staat Israël. De enig overgebleven optie voor de overheid is om de politie en het leger te mobiliseren, de terroristen en hun infrastructuur aan te vallen, en het vermogen van onze vijanden te verzwakken.

Maar omdat veel Arabieren de terroristen steunen, is er geen andere keuze dan voorzichtig te zijn en wantrouwend te zijn in de richting van de gehele Arabische bevolking - binnen de "Groene Lijn" en daarbuiten - een maatregel die het leven van zowel de goede als slechte Arabieren verbittert. En in de praktijk moedigt het de voortzetting van de Arabische emigratie naar het buitenland aan.

Mensen van geloof en daden

De gelovigen en de mannen en vrouwen van actie - de rabbijnen en opvoeders die de Joodse identiteit versterken, de kolonisten van Judea en Samaria, en al het toegewijde beveiligingspersoneel, die weigeren zich over te geven aan het terrorisme - ze zijn de bepalende factor. Dankzij hen zullen we hopelijk onze vijanden blijven verslaan en de nederzettingen in Judea, Samaria en Jeruzalem uitbreiden, en onze heilige en glorieuze stad - met name in de gebieden rond de Tempelberg, waar "de kostbare zonen van Sion, zo kostbaar als fijn goud" wonen - mannen van geloof en actie tegelijk.

Door de standvastigheid van alle goede Joden van links en rechts, die de staat Israël, zowel moreel, sociaal en economisch vooruit helpen, marcheert de staat Israël voorwaarts, en nieuwe immigranten blijven kloppen op haar deur - bijna 30.000 vorig jaar.

Joodse immigranten uit welvarende Westerse landen buigen neer op het asfalt van de luchthaven en kussen de grond van Israël, en dus zijn de woorden van de profeet gerealiseerd: "Opnieuw zal Ik hierom door het huis van Israël gevraagd worden om dit voor hen te doen. Ik zal hen even talrijk aan mensen maken als aan schapen. Als met de geheiligde schapen, als met de schapen van Jeruzalem op hun vaste feestdagen, zo vol zullen de verwoeste steden worden met kudden mensen. Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben" (Ezechiël 36:37-38).

Daarom, met het versterken van de Thora en het Joodse geloof, het land bouwend en inrichtend, en versterken de samenleving, het leger, economie, wetenschap en kunst in verband met de joodse cultuur, en het trekt ons dichter naar de overwinning op onze vijanden.

Optimistische vruchtbaarheidscijfers

Nu is het tijd om de belangrijke opsomming van de opmerkelijke onderzoeker, Yoram Ettinger, over onze demografische stand van zaken te delen.

Door de genade van God stijgt het Joodse vruchtbaarheidscijfer in Israël van jaar tot jaar. Vijftien jaar geleden bedroeg het cijfer 2,6 kinderen per vrouw, en is nu 3,11. Dit percentage is veel hoger dan het geboortecijfer in alle ontwikkelde landen. Het is ook hoger dan alle Arabische landen, met uitzondering van drie.

In contrast is het vruchtbaarheidscijfer onder moslimvrouwen met Israëlisch staatsburgerschap gestaag gedaald. Vijftien jaar geleden was het ongeveer 4,5 per vrouw, en vorig jaar gedaald tot 3,15.

Het Arabische vruchtbaarheidscijfer in Judea en Samaria is gedaald tot 2,76 geboorten in vergelijking met 5,0 geboorten vijftien jaar geleden (op basis van het jaarverslag van de CIA).

De reden voor het hoge geboortecijfer onder Israëlische Arabieren in vergelijking met de Arabieren in Judea en Samaria is de kinderbijslag en andere sociale voordelen die de Israëlische Arabieren ontvangen van de staat - niet dat ze dankbaarheid laten zien voor deze voordelen, integendeel

De status van de bevolking

De Arabische bevolking in Judea en Samaria telt ongeveer 1.700.000 en het aantal Arabische burgers in Israël is ook 1.700.000 - hoewel de Palestijnse Autoriteit valse demografie-cijfers publiceert. Bijvoorbeeld door het meetellen van mensen die 170 jaar geleden zijn geboren, en meer dan 400.000 mensen die naar het buitenland emigreerden.

Tot slot, op dit moment wonen er 6,6 miljoen Joden in Israël, naast de 1,7 miljoen Arabieren binnen de 'Groene Lijn', en 1,7 miljoen Arabieren in Judea en Samaria - een meerderheid van 66%, die ook profiteert van de impuls van nieuwe geboortes en immigratie.

De veroudering van de Arabische bevolking staat in tegenstelling tot de joodse verjonging.

De toekomst blijft veel goeds bieden voor het volk Israël. In tegenstelling tot de Joodse bevolking, die steeds jonger wordt op grond van verhoogde vruchtbaarheid en het opnemen van vele jonge immigranten, veroudert de Arabische maatschappij in Judea en Samaria snel, en steeg de gemiddelde leeftijd tot 22,7, vergeleken met 17,0 vijftien jaar geleden (CIA jaarverslag ).

De gemiddelde leeftijd stijgt, want naast een daling van de vruchtbaarheid is er een constante negatieve emigratie van Arabieren uit Judea en Samaria naar het buitenland (20.000 in 2013, 25.000 in 2014, enz.). De golven van terreur als gevolg van de sluiting en de blokkade van steden en dorpen en de andere IDF-acties, die in hun kielzog volgen, blijven de emigratie stimuleren. Aangezien de meerderheid van hen die naar het buitenland emigreren jong is, zal de Arabische bevolking in Judea en Samaria blijven verouderen.

De huidige leiding

De minister-president en de meerderheid van zijn regering zijn zich bewust van deze optimistische feiten. Vanuit hun standpunt: zolang we blijven vooruit gaan, is de situatie aanvaardbaar. Echter, als we een leiderschap zouden kunnen genereren ten behoeve van een aanzienlijke overwinning van deze strijd, dan zouden we onszelf veel bloed, zweet en tranen besparen, en de staat Israël zou veel sneller vooruitgaan en ook geestelijk, demografisch, sociaal en economisch opbloeien in een hoger tempo.

Dit artikel verscheen in de 'Besheva' krant, en werd vertaald uit het Hebreeuws. Andere interessante artikelen door Rabbi Melamed, en ook al zijn veelgeprezen boeken in de reeks van de Joodse Wetten en Gedachten 'Peninei Halakha' (in het Hebreeuws, en ondertussen een paar in het Engels) is te vinden op: http://en.yhb.org.il/

Bron: Should Israel go for a decisive or partial victory? - Op-Eds - Arutz Sheva