Beëindig de hypocrisie

Het is duidelijk geworden dat de verkiezingen die in Israël in maart plaatsvonden een van de belangrijkste in de geschiedenis van het land waren. Na decennia waarin de culturele iconen en de meeste mediakanalen het publiek gevoed hebben, is nu het moment van de waarheid aangebroken. Diepe vragen werden gesteld over de identiteit, cultuur, bewustzijn en de betekenis van het zijn als een Joodse en democratische staat.

Gedurende vele jaren was het handig voor de politici en opiniemakers om het hooggerechtshof de beslissingen te laten nemen over fundamentele kwesties. In plaats van dat er een echt een publiek debat plaatsvindt, was alles veranderd tot een juridische kwestie. In dit rechtszaaldrama speelde het publiek slechts een ondergeschikte rol.

Maar nu heeft de minister van Cultuur en Sport Minister Miri Regev culturele kwesties op de voorgrond van het bewustzijn van het publiek gebracht. Israëlische kunstenaars, alleen in liefde voor zichzelf en hun werken, ervaren een frustrerende omwenteling. Het is essentieel dat dit debat zich zal voortzetten totdat een beslissend antwoord is bereikt over de fundamentele vraag wat de Israëlische kunst verdient aan overheidsfinanciering.

Woensdag werden de schijnwerpers verschoven naar de aard van de relatie tussen de Joodse en Arabische burgers van Israël. Achter het magische woord 'democratie' liggen een aantal vragen over burgerschap, loyaliteit, en de verschillen tussen de rechten en plichten, welke tot nu toe verborgen zijn gebleven. We moeten eerlijk vaststellen, zonder angst of vooroordeel, of de Israëlische Arabieren en Palestijnen wier vertegenwoordigers in de Knesset zitten, geen afgezanten van Hamas en de Palestijnse Autoriteit zijn, of dat ze Israëlische burgers zijn met dezelfde verplichtingen als alle andere burgers met een loyaliteit aan de staat. Men kan niet tegelijkertijd de belangen van Hamas dienen, dat tot doel heeft om Israël te vernietigen, en dan tevens verwachten dat de staat de financiering en de volledige vrijheid van handelen zal geven. De tijd is gekomen om de hypocrisie en het cynisme te beëindigen.

Een democratische natie is het toegestaan om zich te verdedigen tegen vijandelijke collaborateurs. Een Israëlisch-Arabische politicus zei dat de groep Islamitische Staat haar doen en laten leerde van de zionisten. Iemand anders diende als agent voor Hezbollah tijdens de Tweede Libanese Oorlog. En een derde botste fysiek met de IDF-soldaten tijdens het Mavi Marmara incident. Hun moet duidelijk worden gemaakt en zij moeten begrijpen dat hier een prijs voor is, en dat het tijdperk van wetteloosheid voorbij is.

IDF-soldaten vechten, en soms sterven ze, om Israëls Arabische burgers te beschermen. Juist deze week hebben we uit het VN-rapport geleerd dat Hamas geen accurate raketten heeft, wat betekent dat het de Hamas-terroristen niet kan schelen of ze Joden of Arabieren in Israël doden. Hetzelfde geldt voor de Hezbollah en andere terroristische groepen aan onze grenzen. Gezien deze omstandigheden zou het uiterst hypocriet voor Israël zijn om samen te werken met NGO's wiens doel het is om de naam van de IDF, het meest morele leger ter wereld, zwart te maken.

Ik ben er zeker van dat de meeste Israëlische Arabieren geen interesse hebben in het verscheuren van het delicate weefsel van de samenleving, maar zij hebben wel hun politieke vertegenwoordigers gekozen. Ik geloof niet per se dat deze vertegenwoordigers ten dienste staan van de existentiële en alledaagse belangen van hun kiezers door op te treden tegen de staat. Wat ze doen is beschamend.

Bron: Israel Hayom | End the hypocrisy