DRIE OPMERKINGEN OVER ISRAËL EN DE PALESTIJNSE TERREURGOLF

Wanneer puntje bij paaltje komt, zo geïsoleerd als ooit.

20 oktober 2015 - door P. David Hornik

De Palestijnse terreurgolf die begon op 1 oktober, sloeg op zondagavond weer toe met een aanval op het busstation in Beersheva, mijn stad. Maandag, op het moment van schrijven, was het stil gebleven tot nu toe, maar het is zeker nog te vroeg om te zeggen of de golf is verzwakt.

Hoe dan ook, het is niet te vroeg om op enkele dingen te wijzen die al uit de laatste aanval naar voren komen. Het zijn geen nieuwe dingen. Ze zijn een indicatie, dat zelfs als Israël een grote vooruitgang maakt op diverse terreinen voor de mensheid (watergebruik en -behoud is een van de meest gevoelige), en de banden met belangrijke landen vernieuwt (de laatste tijd in het bijzonder met India), dan blijft het een land dat wordt onderworpen aan een speciale kwaadaardige behandeling.

1. Israël kan niet uitstralen dat het een democratie is in het uitoefenen van de democratische normen. Laatst, op 3 oktober, bombardeerden Amerikaanse vliegtuigen een ziekenhuis in het noorden van Afghanistan, enwerden 22 mensen gedood. Hoewel Artsen zonder Grenzen, de organisatie die het ziekenhuis runt, een onderzoek eist, zal daar niet veel van komen en de VS heeft natuurlijk niets te vrezen.

Het is niet alleen dat de VS veel groter en krachtiger is dan Israël, maar dat het in het algemeen wordt gezien als​ een democratie die de mensenrechten respecteert en die normen uitoefent, en het zou zich niet opzettelijk hebben gericht op een ziekenhuis met het doel burgers te doden.

Israël echter krijgt een dergelijke clementie niet. Honest Reporting biedt dan van deze typische krantenkoppen aan over de huidige golf van terreur, evenals respectievelijk, CNN, NPR, The Daily Telegraph, The Irish Independent, USA Today, en Sky News:

Meer doden wanneer geweld en de vinger wijst op de plaag in Israël, Palestijnen

Meer aanvallen en doden in het conflict tussen Israël en de Palestijnen

Israël veiligheidstroepen doden vier Palestijnen als aanvallen met messen blijven doorgaan

Vier Palestijnen doodgeschoten op straat

Israëli's doden 4 Palestijnen als geweld toeneemt

Palestijnen doodgeschoten in vermeende aanvallen met messen

Israël, een lid van de uitsluitend democratische 'Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa', krijgen een hoge 'ranking' van Freedom House, "beweert" de mes aanvallen slechts, en houdt zich bezig met "daarop te wijzen", en schiet mensen dood op straat.

President Obama, zelfs als hij erin is geslaagd om zijn woorden uit te rekken: "Israël heeft het recht om te voorkomen dat haar burgers worden onderworpen aan willekeurige geweld", zorgde er zeker ook voor te zeggen: "Wij geloven ook dat het belangrijk is voor zowel Premier Netanyahu en het Israëlische gekozen parlementariërs en president Abbas en andere mensen in machtsposities om te proberen de retoriek te minderen die geweld of woede of misverstanden kunnen voeden."

Een recent voorbeeld van de retoriek van de president van de Palestijnse Autoriteit, Abbas:

"Wij zegenen elke druppel bloed die gemorst wordt voor Jeruzalem, dat schoon en zuiver bloed is, bloed vergoten voor Allah, als Allah het wil. Elke Martelaar (Shahid) zal het Paradijs bereiken, en iedere gewonde zal beloond worden door Allah."

"De Al-Aqsa [Moskee] is van ons ... en [Joden] hebben niet het recht om die te verontreinigen met hun vuile voeten. Wij zullen het niet toestaan dat te doen, en wij zullen alles doen wat in onze macht ligt om Jeruzalem te beschermen."

[Editor: Even ter verduidelijking: op 13 september had de politie de al-Aqsa moskee schoon geveegd, en 500 Joden waren in staat om op die dag de Tempelberg te bezoeken en daar te bidden op de eerste dag van het Jubeljaar zonder lastig gevallen te worden door moslims.]

Misschien kan President Obama met zijn staf ertoe leiden om te googlen naar soortgelijke verklaringen van Netanyahu en andere "Israëlische gekozen ambtenaren". Duidelijk is dat die er niet zijn; maar te zeggen dat de Israëlische "retoriek" en Palestijnse retoriek hetzelfde zijn is een zeer ernstige smaad en een klap in het gezicht van het democratische getuigenis van Israël.

2. Israël blijft onderworpen aan de body-count [doden tellen] methode. Berichten in de media blijven als een ritueel herhalen dat er "8 Israëli's en 40 Palestijnen" zijn gedood tot dusver. In combinatie met de andere verdraaiingen wordt de indruk gewekt dat twee kanten vechten, waarbij een van beide aanzienlijk brutaler is. Dezelfde methode werd ook gebruikt, uiteraard, voor de Gaza-oorlog in de zomer van 2014, met als het reële gevolg voor Israël dat de regering-Obama, vanwege bezwaar tegen de Palestijnse slachtoffers, Israël dagenlang van wapenleveringen heeft afgesneden.

Als we de toepassing maken van de 'body-count'-methode in de Tweede Wereldoorlog, dan vinden we een totaal van 450.000 Britse slachtoffers, 420.000 Amerikaanse, en 9.000.000 Duitse soldaten. Met deze norm, moet Duitsland veel meer aan de moreel goede kant in de oorlog hebben gestaan. Evenzo zijn de totalen van de recente conflicten in Irak en Afghanistan tussen de strijdkrachten van de democratische landen en die van hun vijanden natuurlijk net zo scheef, en door deze methode zou een soortgelijke conclusies te rechtvaardigen zijn.

Ondertussen zijn dit een aantal voorbeelden uit de Palestijnse terreurgolf van deze maand:

• 4 oktober: Jeruzalem: Moshe Malka (15) werd gestoken en gewond op zijn weg naar het gebed bij de Westelijke Muur. De terrorist werd doodgeschoten door veiligheidstroepen.
• 7 oktober: Kiryat Gat (ten zuidoosten van Tel Aviv): Een terrorist heeft een IDF-soldaat gestoken en pakte zijn wapen, en liep een nabijgelegen appartement in, waar een vrouw net thuiskwam. Ze vocht met hem en wist te vluchten. De terrorist werd gedood door de politie.
• 8 oktober: Tel Aviv: Een vrouwelijke militair en drie anderen neergestoken. De terrorist werd neergeschoten en gedood.
• 10 oktober: Jeruzalem (zondagmorgen): Een Arabier (16) heeft twee bejaarde Joodse mannen gestoken in de buurt van de Damascus Poort, waardoor ze matig en licht gewond raakten. De terrorist is vervolgens aangevallen door grenspolitieofficieren, die hem neerschoten en doodden.
• 14 oktober: Jeruzalem: Een vrouw (72) werd gestoken en gewond tijdens het wachten op de bus bij het centrale busstation. De terrorist is doodgeschoten.

Al deze gevallen voegen toe aan de tol van de Palestijnse doden, en voegen niets toe aan de tol van de Joodse slachtoffers - wat betekent, voor de media en anderen, dat ze in het morele voordeel zijn van de Palestijnen.

3. Bepaalde "ethische" kwesties worden alleen gezien met betrekking tot Israël. Bijvoorbeeld: als iemand u of iemand anders met een dodelijk wapen zou aanvallen, hoe zou u zichzelf of die andere persoon dan verdedigen? Deze "vraag" ontstond toen de Israëlische ambassadeur in de VS, Ron Dermer, werd gevraagd op MSNBC of er "een middenweg was voor het neerschieten van deze personen", waarop Dermer uitlegde:

Als iemand op je af komt met een mes, is er geen middenweg. Je moet daadwerkelijk actie ondernemen om die aanval te verijdelen. Niet iedereen die zij aanvielen met messen is gedood, maar er zijn gevallen geweest waarbij een man bij het trekken van een mes om iemand te vermoorden, is gedood. Ze zeggen dat wapens mensen doden. Messen vermoorden ook mensen. Daarom moet je actie ondernemen.

Het lijkt duidelijk genoeg, maar niet in het geval van Israël.

Oftewel: is een doelbewuste moord op burgers ooit gerechtvaardigd? Meestal is het antwoord van de westerse wereld dan: nee. Bijvoorbeeld, de Charlie Hebdo-cartoonisten en redacteuren hebben doelbewust cartoons geproduceerd die de diepste vroomheidsgevoelens van moslims belachelijk maakten. Een paar beledigde moslims reageerden met het vermoorden van leden van het Charlie Hebdo-personeel en anderen. Zelfs betreffende het publiekelijk belachelijk maken van vroomheidsgevoelens van mensen is dit onnodig wreed, en het is wijd en zijd bekend dat moord geen aanvaardbare respons is.

Met Israël echter wordt het dan ineens veel "ingewikkelder". Moordende Palestijnse aanvallen op Israëli's worden gezien als handelingen van wanhopige mensen, wat op z'n minst begrijpelijk is, of zelfs vergeeflijk. Minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, werd vorige week gevraagd over de laatste Palestijnse terreurgolf, en antwoordde dat "er een enorme toename is van nederzettingen in de loop van de laatste jaren, en nu heb je dit geweld, omdat er een groeiende frustratie is."

Met andere woorden, het beledigen van de Palestijnen leidde hen ertoe om mensen te vermoorden, en men heeft dan niet het recht om een ander resultaat te verwachten. Dit is ook nog volledig naast het punt: er is helemaal geen vermeerdering van Israëlische nederzettingen geweest in de afgelopen jaren. De woorden van Kerry - de Minister van Buza - staan heel dicht bij rechtvaardiging voor moord; en zijn instinctieve reactie loopt parallel met de manier waarop vele miljoenen mensen over de hele wereld de moorddadige aanvallen op de Israëli's bekijken.

Kortom, ondanks Israëls meer en meer indrukwekkende bijdragen aan de wereld, en de uitbreiding van banden met een groot aantal landen, wanneer al deze zaken bij elkaar worden genomen, en terwijl Israël lijdt onder gewelddadige aanvallen, kan het nog steeds niet rekenen op enige gedeelde steun, maar het kan rekenen op unieke vormen van kritiek, die kunnen leiden tot strafbaarstelling. Dit alles versterkt bij de Israëli's het gevoel van belegering, en tevens een verdere versterking van de rechtervleugel bij Israëlische verkiezingen. En verder neigt Israël ertoe om de eigen militaire acties te zien als de enige oplossing voor deze moorddadige bedreigingen.

Bron: Three Observations on Israel and the Palestinian Terror Wave | Frontpage Mag