Israel is voor antisemitische christenen een bezetter

Het nieuwe christelijke antisemitisme is bedoeld om de geschiedenis van de staat Israël en de wortels met het land weg te nemen. Het is eerder gebeurd, maar aan het Joodse volk als geheel.

5 januari 2015 | door Giulio Meotti

De Presbyteriaanse kerk van de VS overweegt het woord "Israël" in haar gebeden te verbieden. Deze antisemitische resolutie was bedoeld om "onderscheid te maken tussen de bijbelse termen die naar het oude land Israël verwijzen en de moderne politieke staat Israël".

Het gebeurde eerder. In zijn oorlog tegen de Joden heeft Adolf Hitler de christelijke theologen geïnstrueerd tot het herschrijven van de Bijbel, in een poging om zo alle vermelding van de Joden te verwijderen. Hun barbaarse geest leeft weer op in de Palestina-idolatrie van deze liberale christenen.

Gelegen in Eisenach - de stad waar een andere antisemiet, Maarten Luther, de Bijbel vertaalde - publiceerde het 'Instituut voor de Studie en de Uitroeiing van de Joodse Invloed op Duits Kerk Leven' verhandelingen die niet alleen beargumenteerden dat Jezus van een niet-Semitische afstamming was, maar dat zijn missie gericht was geweest tegen het Joodse volk. De leidende figuur was Walter Grundmann (1906-76), een baanbrekende figuur in het streven naar de-judaïseren van het christendom en die verbonden was aan trouw aan het nazisme.

Deze genazificeerde christenen wedijverden om invloed in het Duitse protestantisme met liberale figuren als Martin Niemoeller en Dietrich Bonhoeffer.

In 1940, terwijl de Joden in Oost-Europa al werden gedeporteerd naar een wisse dood, publiceerden Grundmann en zijn medewerkers reeds hun versie van de Bijbel. Daarin ontbrak het Oude Testament en alle verwijzingen naar de Joden.

Het is geen toeval dat Grundmann naar hoge posities steeg in de Oost-Duitse communistische protestantse kerk na de oorlog.

De Nazi's verklaarden de oorlog aan de Joodse Untermenschen, de Joden zonder wortels. Vandaag is het nieuwe christelijke antisemitisme bedoeld om de staat Israël te ontdoen van haar geschiedenis en van de wortels met het land, om de Joden beter te vernietigen. Israël kan dan gemakkelijk voor een bezetter en een bedrieger worden uitgemaakt.

Van de PLO tot aan de Hamas, van Hanan Ashrawi tot sjeik Yassin, zijn de Arabische rejectionisten kundig geweest in het presenteren van de Palestijnse Arabieren als "de ware nakomelingen" van de bijbelse Israëli's vanwege dit christelijke herschrijven van de geschiedenis.

Een paar dagen geleden had Hamas-leider Mahmoud Zahar een gesprek met de NY Times kapo Roger Cohen. "Israël zal worden weggenomen, want het is een vreemd lichaam dat niet tot ons gebied of geschiedenis of religie behoort," zei Zahar. En verwijzend naar de Israëlische Joden vervolgde hij: "Waarom moeten zij dan komen uit Ethiopië, of Polen, of Amerika?"

Dit is slechts een van de gevolgen van de christelijke vervangingstheologie.

In 1988 verwijderde de Anglicaanse Synode van Nieuw-Zeeland de woorden "Zion" en "Israel" uit de Psalmen. In een verslag in 2013, getiteld "De erfenis van Abraham? Het beloofde Land", zei de Church of Scotland dat Israël niet behoort tot het Joodse volk. "Beloften over het land van Israël waren nooit bedoeld om letterlijk te worden genomen, of om toe te passen op een bepaald geografisch gebied," zei het verslag. "Het 'Beloofde Land' in de Bijbel is niet een plaats, maar zo veel als een metafoor van hoe de dingen moeten worden onder het volk van God. Dit 'Beloofde Land' kan overal worden gevonden of gebouwd." Het nieuwe Testament, zo staat in het verslag, "bevat een radicale herinterpretatie" van de begrippen "Israel"', "tempel", "Jeruzalem" en "land".

Het "Joodse gevaar" van een pre-Shoah-christendom is gereïncarneerd in het post-Shoah-christendom in de staat Israël, met als gevolg een sacralisering van de Arabische Palestijnse Jihad.

Genomen tot zijn logische einde suggereert deze christelijke ideologie verder dat er slechts één prijs voor de Joden is om te betalen, voordat ze kunnen worden geaccepteerd door de wereld: Israëls eliminatie.

Het is een antisemitisch beleid dat ingeschakeld is door verschillende christelijke denominaties, katholieke, protestantse, en orthodoxe evenzo goed.

"Moderne Joden zijn niet Gods uitverkoren volk", zei het hoofd van de Egyptische Koptisch-orthodoxe kerk, Paus Shenouda III, onlangs in een verklaring. Voor Abbé Moubarac, een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Oosters-katholicisme, was Israëls bevrijding van Jeruzalem in 1967 een "verkrachting" en een "rituele misdaad".

L'Osservatore Romano, de officiële dagelijks Vaticaan-krant, "verwelkomde" de afkondiging van de staat Israël op 14 mei 1948 met deze woorden: "Het moderne Israël is niet de echte erfgenaam van het bijbelse Israël". Hetzelfde werd afgekondigd tijdens de Synode van het Vaticaan in 2010, toen sommige bisschoppen opriepen om het concept van "Beloofde Land" en "Uitverkoren Volk" af te schaffen.

Voor deze christenen is het "Joodse gevaar" van een pre-Shoah-christendom gereïncarneerd in het post-Shoah-christendom in de staat Israël, met als gevolg de sacralisering van de Arabische Palestijnse Jihad en de demonisering van "de Zionisten".

In de nazi-herschrijving van de geschiedenis en godsdienstige boeken werd de vermelding van Jeruzalem vervangen door de woorden "Eeuwigheid - de goddelijke stad van licht". Nu is het de beurt aan de Al Quds leugen in plaats van Yerushalaim, en de Rotskoepel in plaats van de Tempelberg.

Vandaag is de belangrijkste en bepalende vraag: zijn de Joden het door God uitverkoren volk? Ik denk dat het zo is. Want het hele conflict over Israëls legitimiteit en de Joodse soevereiniteit over het Heilige land heeft alles met deze vraag te maken.

[ Editor: De schrijver denkt dat de Joden het Uitverkoren Volk is, maar ik weet het zeker. Want in God is geen leugen en Hij is geen mens dat hij zijn beloften niet waar zal maken. Dit christelijke antisemitisme is dan ook rebellie tegen de Allerhoogste door mensen die niet willen dat Hij zijn beloften waar maakt.]

Bron: Arutz Sheva