Een bericht aan de Amerikaanse Joden op Yom Hashoah

17 april 2015 - door Vic Rosenthal

 

Vandaag - 17 April - is Yom Hashoah, de herdenkingsdag van de Holocaust. Het is een dag ter ere van de Joden die vochten met hun moordenaars, en degenen die het niet konden, en om de oneer op te merken van hen die, terwijl zij zelf geen gevaar liepen, er niet in slaagden om op te treden, om zo hun mensen te beschermen.

Het volstaat niet om grote emotionele uitingen te hebben op Yom Hashoah, en te huilen over de kinderen, moeders, vaders, dichters, Torahwijzen en anderen die werden vermoord vanwege hun Joodse bloed.

Het volstaat niet dat goedwillende Joodse organisaties toneelstukken en presentaties brengen om een gevoel van Holocaust te geven aan veilige en goed gevoede Joden die er anders weinig begrip van zouden hebben.

Het is niet voldoende om programma's te presenteren over het verloren sjtetl leven, de Jiddisch cultuur, het Joodse voedsel en de Chazzanoet (ik garandeer u dat NPR afleveringen vol pathos zal uitzenden, dat de harten van hun luisteraars zal verscheuren — voordat ze omschakelen naar het nieuwsprogramma waarin ze de inspanningen van de hedendaagse Joodse staat presenteren om te voorkomen dat de bloedige geschiedenis zich zal herhalen).

Deze dingen zijn misschien nodig, maar ze zijn niet voldoende. Met name voor Amerikaanse Joden, die in het verfrissen van hun herinneringen aan wat 75 jaar geleden gebeurde, zich nodig de harde vragen moeten afvragen over hoe ze reageren op wat er vandaag gebeurt. Hier zijn daarom twee lessen uit de Holocaust en hun hedendaagse toepassingen.

1. U kunt niet rekenen op andere naties die zichzelf in gevaar zouden brengen om uwentwil, of om zelfs maar een vinger op te heffen. Op een paar uitzonderingen na (Denemarken, Bulgarije) werd elke plaats die onder nazi-invloed viel een oven voor de eigen Joden. Roosevelt wilde niet worden gehinderd, of misschien dacht hij dat wat minder Joden in de wereld niet zo'n grote ramp zou zijn. De Britse regering heeft de bewuste beslissing genomen over de prioriteit om de koloniale controle te houden over de route naar India, boven het leven van de Joden die zouden zijn gered als ze naar Palestina hadden kunnen gaan.

2. Luister naar uw vijanden en neem hen serieus. Het Iraanse regime praat dagelijks over de vernietiging van Israël. Het is "niet-onderhandelbaar" volgens een Iraanse militaire leider. Hamas is het ermee eens en ook de zogenaamd 'gematigde' elementen in Ramallah. Houd uzelf niet voor de gek. Ze bedoelen het, net zoals Hitler het bedoelde.

Vandaag is er een Joodse staat, waarin ongeveer de helft van de Joodse wereldbevolking leeft. Het kan een laatste toevluchtsoord zijn voor de Europese Joden wanneer Europa Eurabia wordt. Een paar jaar geleden zouden velen hebben gezegd dat ik al te dramatisch was, maar vandaag niet meer. Maar Israël ziet de groeiende militaire bedreigingen tegen elk van haar grenzen, terwijl de moderne manifestatie van de traditionele Jodenhaat, het antizionisme, scheurt aan het economisch, sociaal, juridisch en diplomatiek leven — misschien niet zo concreet als de bedreiging door de Iraanse bom, maar potentieel even gevaarlijk.

Geeft u, Amerikaanse Jood, om die Israëlische en Europese Joden? Zo ja, dan moet u vechten tegen uw regeringsinitiatief om zichzelf bondgenoot te maken van het Iraanse regime met het wegnemen van de belemmeringen voor het verwerven van nucleaire wapens. Op hetzelfde moment moet u agressief opstaan tegen de delegitimatie en de demonisering van Israël in uw media en universiteiten. Anders bent u moreel gelijkwaardig aan die Amerikaanse Joden — met inbegrip van Joodse leiders — die liever de boot niet toelieten, terwijl de Holocaust in Europa brandde.

Joden in de Verenigde Staten hebben hun visie verduisterd door een dikke mist die hun denken over Israël overdekt, een mist alsof die is aangebracht door enorme machines, aangedreven door een enorme hoeveelheid aan geld, oliedollars uit Arabische landen, geldstroom van George Soros en zijn aangesloten fondsenwervende organen (bijvoorbeeld MoveOn.org). Er is zelfs geld gedoneerd aan organisaties zoals het nieuwe Israël Fund en J Street door deze naïeve Joden. De mist is deels het Arabische verhaal, het andere deel zijn de slechte leugens over Israëls acties, en deels de pure Jodenhaat.

Blaas de mist weg en u zult bemerken dat er echt geen harde morele kwesties zijn over de ondersteuning van de 'onderdrukkende, racistische apartheidsstaat" Israël, want die zaken zijn er niet. De waarheid is precies het tegenovergestelde: Israël moet de haatdragende, racistische, genocidale vijanden onder ogen zien.

Blaas de mist weg en kijk naar uw President. Kijk naar met wie hij zich omringt. Kijk naar wat hij doet, niet wat hij zegt. U ziet een man die Israël en zijn leiders aan het belasteren is, en probeert om de staat zwakker te maken, en onderwijl haar vijanden te versterken. Amerika ondersteunt Israël, maar de Obama-regering doet dat niet, maar alleen het Amerikaanse volk en haar congres kunnen hem terughouden om erger te doen.

Laat mij afsluiten met een laatste punt: Wees niet zo zelfvoldaan in uw veiligheid, ver van de Hezbollah-raketten en de Iraanse bom, zonder een bevolking van extremistische moslims om uw dagelijks leven tot een hel te maken, zoals dat gebeurt in Europa.

Amerikaanse Joden hebben het zeer goed gehad sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog en vooral sinds ongeveer 1960. Het is onwaarschijnlijk dat dat stopt. Maar antisemitische incidenten vermenigvuldigen zich, en de universitaire campussen borrelen over van Jodenhaat. Zelfs uw fysieke beveiliging is niet gegarandeerd met de infiltratie van ISIS en Hezbollah op uw halfrond.

Er zijn tekenen van verval in uw politieke instellingen, uw middenklasse staat onder druk, uw familiestructuur is aan het verbrijzelen, uw regering wordt steeds autoritairder. Al deze dingen zijn niet goed voor het behouden van een vrije, open, creatieve samenleving, die ook tolerant zal zijn ten opzichte van Joden.

Op een dag kunt ook u een sterk Israël nodig hebben dat zal vechten voor uw rechten in de internationale arena. Lach er niet om — dingen veranderen veel sneller dan u zich voor kunt stellen. Mogelijk hebt u zelf een toevluchtsoord nodig.

Bron: Abu Yehuda | A blog about the struggle to keep the Jewish state