www.wimjongman.nl

(homepagina)

U leest in dit artikel, geschreven door een moslim, een positieve voorstelling van de islam. Het artikel laat echter tevens zien hoe onbetrouwbaar de samenstelling van de koran, hadith, etc. geweest is. In feite is het artikel een sterk pleidooi om die geschriften volledig aan de kant te zetten, maar tot die voor de hand liggende conclusie komt de schrijver helaas niet.

Het verfraaien van de islam

door Ahmed Vanya - 20 november 2014

Veel mensen vragen begrijpelijkerwijs: Wat is nu de ware aard van de islam? Is het zo dat, hoewel er vele vreedzame moslims zijn, de islam zelf niet vredig is?

De klassieke islamitische wet, ontwikkeld in de loop van de geschiedenis van de islam, is zeker niet vredig of goedaardig, en daarom niet geschikt voor deze tijd; noch haar gewelddadige en groteske nageslacht, zoals het islamisme en jihadisme.

Als de islam een religie is die staat voor rechtvaardigheid en vreedzaam samenleven, dan kan dit beleid van de jihad niet worden gerechtvaardigd als zijnde gesanctioneerd door een rechtvaardige en barmhartige schepper.

Als de religieuze tradities zijn veranderd en geëvolueerd in de tijd, dan is het de plicht van ons moslims, met behulp van de rede en het gezond verstand, om de geschriften over een islam die dit bevestigt en bevordert, tot universeel aanvaarde mensenrechten en waarden over te brengen en te herinterpreteren. Het is onze plicht om de traditionele, letterlijke, klassieke islam te reinigen en te zuiveren om het een islam te maken, die waardig is om een prachtige religie te worden genoemd.

Kijkend naar een jaar van onthoofdingen door ISIS, groeiende misstanden in Engeland, gerechtelijk wangedrag door rechters in Iran, het slachten en knechten van christenen in Egypte en Afrika, en diverse moorden die gerechtvaardigd worden in de naam van de islam over de hele wereld, gaan veel mensen zich begrijpelijkerwijs afvragen: Wat is de ware aard van de islam? Is het zo, dat hoewel er vele vreedzame moslims zijn, de islam zelf niet vredig is?

Indien voor ons moslims, de islam een religie van vrede, gerechtigheid en barmhartigheid is, hoe komen de militanten er dan toe te beweren trouwe moslims te zijn - die bereid zijn om te sterven voor de islam en die beweren een staat te hebben gevestigd in de naam van de islam in Irak en Syrië door het opofferen van bloed en levens - met het onthoofden van journalisten en hulpverleners, en het tot slaaf maken van religieuze minderheden, allemaal met het citeren van de islamitische sharia?

De Taliban (letterlijk "studenten") in Afghanistan hebben religieuze minderheden vervolgd en mensenrecht schendingen gepleegd tegen vrouwen, en tegen de mannen die het met hen oneens zijn of die botsen met die wetten. Boko Haram heeft ook mensenrechtenschendingen uitgevoerd in de naam van de islam en de islamitische wet. In Maleisië, waar de "gematigde" islam wordt beoefend, kunnen christenen God niet "Allah" noemen. In Saoedi-Arabië, de bakermat van de islam, en zogenaamd een bondgenoot van de VS, heeft het beleid en praktijken die door de staat worden uitgevoerd, en door de Wahhabi religieuze geleerden in naam van de islam, die jammerlijk anti-humanitair zijn. Veel moslims uit de hele wereld voeren de religieus vereiste bedevaart uit naar Mekka en Medina; een aantal van hen doen dat met een uitkering van de oliedollars door de Saoedi's, maar er wordt niet veel aandacht gegeven aan de schending van de mensenrechten in naam van de islam door de Saoedische orde.

Vele vrome moslims, net als monniken in kloosters, zijn druk bezig met het uitvoeren van riten en rituelen, met het afstaan van steeds meer terrein aan de extremisten, zonder voldoende na te denken over de geschiedenis van de islam, de natuur van God en de aard van de openbaring van God.

Wij moslims geloven vaak dat God profeten en boodschappers heeft gezonden naar alle uithoeken van de wereld sinds het begin van de schepping om de mensheid te begeleiden, maar dat de meeste, zo niet al die boodschappen zijn beschadigd en vervalst, op de een of andere manier, behalve de boodschap van islam. Maar het lijkt logischer dat de meeste mensen, moslims of niet, ook hun eigen religie als de enige ware religie zien. Maar er zijn religieuze tradities, zowel in de islam, zoals vele soefi-sekten, en in andere religies, die de transcendentale eenheid in de kern van bijna alle religieuze tradities bevestigen, en van nature inclusief en universalistisch zijn.

Ook moslims leren van de Koran dat overmoed, of arrogantie, de grootste zonde is begaan door de Satan, en dat het arrogantie was die hem ertoe leidde om God ongehoorzaam te zijn. God vroeg hem te buigen voor Adam, de eerste mens, maar Satan weigerde dat uit arrogantie.

De huidige vraag lijkt te zijn: Hebben de moslims vroeger gedwaald, toen zij vele landen veroverden en een sterke leer en theologie van intolerantie ontwikkelden (het duurde ongeveer 300 jaar om de sharia vast te stellen na het overlijden van de profeet Mohammed), als gevolg van trots en een zoektocht naar macht - in een arrogantie die verboden is? Hoewel veel bekeringen tot de islam niet door het zwaard kwam, de eerste vier kaliefen (de zogenaamde "rechtgeleide") en hun opvolgers hebben in feite legers gestuurd om de wereld te veroveren. Als de islam een religie is die staat voor rechtvaardigheid en vreedzaam samenleven, dan is dit beleid van de jihad - en het idee dat vrede en gerechtigheid alleen onder islamitische heerschappij kan worden bereikt - met de onderwerping van niet-moslims door islamitische heersers, niet kan worden gerechtvaardigd als gesanctioneerd door een rechtvaardige en barmhartige Schepper.

De islamitische traditie is niet monolithisch; er zijn talloze varianten. Veel van de islamitische soefi-tradities, bijvoorbeeld, die vaak meedogenloos worden veroordeeld door de extremisten, en wat ze waarschijnlijk zien als een bedreiging van hun eigen macht - staan bekend om hun pluralistische en humanistische natuur, hoewel, historisch gezien, sommige voorschriften meer krijgshaftig dan spiritueel zijn geweest.

Er zijn veel individuele moslims door de geschiedenis heen die echt vrijheidslievend waren en die de rechten van alle mensen respecteerden. Ook historisch gezien, waren er een aantal islamitische koningen, sultans en keizers in Andalusië, Spanje - en in het Ottomaanse Rijk in Turkije, maar ook in Mughal India - die hun niet-islamitische onderdanen vriendelijk behandelden, zij het niet met een volledige gelijkheid. Het Ottomaanse Sultans is een stelsel van "millet", waarbij mensen van andere religieuze gemeenschappen werden toegestaan in het Rijk om in vrede te leven, hoewel als tweederangs "beschermde" burgers, die een hoofdelijke belasting genaamd jizya moesten betalen, maar verder vrij werd toegestaan om hun eigen persoonlijke wetten en religies te volgen (Canon (recht) voor christenen, en halakha voor de Joden) zonder te proberen om ze te bekeren door dwang.

Maimonides, de vroeg-middeleeuwse Joodse geleerde, bijvoorbeeld, maakte duidelijk dat zelfs in de "gouden eeuw" van de islamitische heerschappij in Spanje, een soort nachtmerrie was voor de niet-moslims; maar de heersers waren redelijk vriendelijk en tolerant, en als de intolerante religieuze leiders niet onder controle waren, woonden de niet-moslims toch ingetogen met een redelijk comfortabel leven, als dhimmi (beschermde personen), onder de islamitische heerschappij.

[ Editor: Ik ben bang dat hier toch een te rooskleurige voorstelling van zaken gegeven wordt over de heersers. Zo vriendelijk waren ze niet en men moest steeds vrezen voor het leven, meer zoals in Pakistan en Bangla Desh nu. ]

Toen Mohammed, de profeet van de islam, in het jaar 632 CE stierf, was de Koran nog niet samengesteld als een boek. De boodschappen waarvan gezegd is dat ze zijn geopenbaard door God, of Allah, aan Mohammed gedurende een periode van 23 jaar, tijdens zijn profetische carrière, werden mondeling doorgegeven of schriftelijk op dierlijke botten, leer en stukjes perkament, zonder het systematisch te verzamelen met enige voldoende achtergrond of context.

De profeet Mohammed zelf heeft geen enkel gezaghebbende commentaar of verklaring gegeven voor de koranverzen tijdens zijn leven. Hij had ook niet voorzien in een werkwijze daarvan voor het selecteren aan zijn opvolger, noch heeft hij toestemming gegeven aan zijn metgezellen om de Hadith (zijn daden en gezegden) op te nemen, zolang hij nog leefde. Later, dus in de volgende generaties, moesten ze bergen van twijfelachtig materiaal uitpluizen, in een tijdperk van primitieve bijhouding - en dat gedurende een periode van onenigheid, partijdigheid en geweld - zelfs onder degenen die dicht bij de Profeet stonden.

 

In de Slag bij Karbala in 680 CE (48 jaar na de dood van Mohammed), zoals afgebeeld in de schilderkunst van Abbas Al-Musavi's, werd Husayn, de zoon van 'Ali en kleinzoon van Mohammed, gedood, samen met zijn familie en al zijn volgelingen door de legers van de Omajjaden. Het was het meest cruciale moment in de splitsing tussen sjiitische en soennitische islam. (Afbeelding bron: Brooklyn Museum)

De Koran en de zes canonieke hadith collecties vormen voornamelijk de twee pijlers van de bronnen waaruit de geleerden de islam ontwikkelden en de principes van de sharia en de geboden van de islamitische wetten. Deze proberen om geboden en verboden te geven die voor alle mensen denkbaar uit te voeren zijn.

Maar is het niet mogelijk dat God wilde dat de mensen hun hersenen en rationele vermogens gingen gebruiken, en Hij geen stap-voor-stap instructies hoefde te geven voor alle vragen in het leven om maar gewoon aan te gehoorzamen door mensen, zonder reflectie of vragen? Hoewel er in de islam een belangrijk concept bestaat, genaamd ijtihad - de onafhankelijke redenering in juridische aangelegenheden - verklaarden de letterlijke, tekstuele fundamentalistische geleerden dit principe buiten werking wanneer er duidelijke, beslissende tekstuele verklaringen zijn in de heilige teksten over de kwestie waar vragen over zijn. Er is ook een debat over de vraag of de poorten van de ijtihad werden gesloten na de 10e eeuw CE. Terwijl de meeste traditionele islamitische geleerden en juristen nog steeds van mening zijn dat de ijtihad tot het exclusieve domein en voorrecht behoort van de meest vooraanstaande religieuze geleerden (mujtahid), en niet voor het grote publiek, of andere geleerden.

In de vroege dagen van de islam, net na het overlijden van de profeet Mohammed, versplinterden de moslims in vele sekten en groeperingen. Er waren eindeloze debatten over de problematiek van de religieuze doctrine, theologie en religieuze wet, als gevolg van uiteenlopende interpretaties van de koran en de hadiths. In die periode heeft een groep theologen genaamd de Mutazila, hun theologie gebaseerd op de rede en het rationele denken in combinatie met de heilige teksten, en voerden een intellectueel gevecht met de traditionalisten, die absolute voorrang gaven aan strikte en letterlijke interpretaties van de geopenbaarde teksten: de Koran en de Hadith. Helaas voor de toekomst van de islamitische traditie, wonnen de letterlijke traditionalisten de strijd, en gingen verder met het vaststellen daarvan onder de soennitische moslims de vier rechtsscholen van de sharia, die vanaf dan de dominante vorm van de islam werden.

Deze hoofdstroom van legalistische, aan de tekst gebonden, letterlijke islam - is nu de dominante soort en wordt gecontroleerd door de traditionele islamitische geleerden - met een mix van zowel humanistische ethische waarden, als met een overheersend ethos, zoals die zich door de eeuwen heen ontwikkeld heeft. Door zijn literalistische traditie heeft het niet de flexibiliteit of de mogelijkheid om interpretaties te geven van de geschriften welke schadelijk zijn voor pluralistische en humanistische waarden, om die te overwinnen.

Velen zien deze literalistische, legalistische, aan de tekst gebonden islam als de "echte" islam. Maar alleen omdat het de dominante vorm van de islam is, betekent dit nog niet dat het de "echte" islam is. Een zorgvuldige studie van de geschiedenis van de islam geeft aan dat deze visie volstrekt ongegrond is. Religieuze tradities zijn veranderd en geëvolueerd in de tijd, op basis van inzichten, interpretaties en praktijken door hun aanhangers. Daarom is het de plicht van ons moslims, om met behulp van rede en gezond verstand, om de geschriften over de islam te herinterpreteren, die de universeel aanvaarde mensenrechten en waarden bevestigen en bevorderen.

[ Editor: Dit komt nog wel onder de heerschappij van de Antichrist ]

De klassieke islamitische wet is een synthese en uittreksel van uitspraken uit de Koran en de Hadith door middeleeuwse geleerden toen de moslims nog machtig waren. Onthoofdingen en slavernij waren in die tijd wijdverspreid in veel samenlevingen, en niet uniek voor de praktijk van de islam. Moslims geloven dat we in de Koran een document hebben van God, die ethische begeleiding en morele lessen geeft van de profeet en zijn volgelingen in een taal die velen op dat moment begrepen. Ze verwijzen naar de praktijk en het gedrag dat voor die tijd en plaats geschikt was, waar de profeet leefde en probeerde om de mensen te beïnvloeden.

Er waren veel acties van de profeet in de "authentieke" Hadith opgenomen, zoals het houden van slaven, het uitvoeren van onthoofdingen en ga zo maar door, die niet gemakkelijk te accepteren zijn volgens de huidige normen, op zijn zachtst gezegd. Maar voor de tekstuele literalisten, is er geen twijfel over van wat de profeet deed, zoals ze zijn opgenomen in de goedgekeurde teksten, moeten ze worden aanvaard en nagestreefd, zonder enige vraag of aarzeling. En om hun op deze teksten gebaseerde juridische methodologie te versterken, verhoogden de tekstuele literalisten de status van de zogenaamde "authentieke" Hadith tot de status van een goddelijke geschrift, bijna gelijk aan de status van de Koran, en dat wordt geloofd door bijna alle moslims als de letterlijke woorden van Allah doorgegeven aan de profeet.

Voor de rest van ons echter, moeten we ons als eerste realiseren dat de "goedgekeurde" teksten werden opgenomen volgens vroegere methoden en tenminste een eeuw of twee na het overlijden van de profeet in een tijdperk van gewelddadige sektarische conflicten. Daarom zou het verstandig zijn om ze met een grote korrel zout te nemen, deze juistheid van de zogenaamde "goedgekeurde" teksten. Ten tweede, als de acties van de Profeet zo belangrijk waren als exacte voorbeelden, waarom dan heeft hij, of zijn God, er niet voor gezorgd dat deze acties als gezaghebbend, eenduidig, en als eigentijdse opnames werden opgeschreven voor het nageslacht om te volgen? Ofwel had de profeet, of zijn God, of beide, een vooruitziende blik, of meer dan waarschijnlijk, waren deze acties niet bedoeld om exact te worden overgenomen en nagestreefd, vooral niet in verschillende tijden, verschillende plaatsen, en onder zeer verschillende omstandigheden.

[ Editor: In feite is deze perikoop een sterk pleidooi om deze geschriften geheel op te geven. ]

Hoewel het waar is dat er eeuwige beginselen staan in de Koran en de Hadith, zoals vrede, gerechtigheid en barmhartigheid, wat universele waarden zijn, en daarom de taak van iedereen is om dat te geloven in de praktijk, te allen tijde en op alle plaatsen, is het ook waar dat het een verraad aan de ware geest van de islam is om aan te nemen dat God wilde dat de moslims de profeet blindelings zouden volgen, slaafs, en zonder na te denken en reflectie. Is het daarom mogelijk dat de gesloten geesten, in de letterlijke en tekst-gebonden traditie een verraad is van de ware geest van de islam?

De valkuilen van de letterlijke methode kunnen worden geïllustreerd door een ander tekstueel document. Het Eerste Amendement van de Amerikaanse grondwet bijvoorbeeld, bevestigt de vrijheid van meningsuiting. Maar wij weten dat om bijvoorbeeld "Brand!" te schreeuwen in een overvolle theater (wanneer er geen vuur is), de openbare veiligheid in gevaar brengt, en niet onder de bescherming van het eerste amendement zal vallen. Elke tekst is door zijn aard eindig en beperkt, en kan daarom niet volledig te zijn. Daarom, om strikt letterlijk te zijn is dit voortdurend in conflict met het gezonde verstand en de praktische reden van het leven. Volgens de letterlijke klassieke geleerden is, "rechtvaardigheid" in de islam alleen te bereiken door gehoorzaam aan God te zijn en is de rede zelf niet te vertrouwen om te beslissen wat rechtvaardig is of onrechtvaardig.

Voor deze letterlijke, tekst-gebonden geleerden, zijn er geen objectieve normen van goed of fout met behulp van redenen alleen. In de geest van de letterlijke uitleg is het doden van onschuldigen bijvoorbeeld, niet verkeerd omdat we het leren uit ervaring of redenen, maar omdat dit is wat God in de Koran en de Hadith zegt. Volgens hen kan God net zo goed hebben gezegd, bijvoorbeeld, in de geschriften dat het doden van onschuldigen terecht is, en dat maakt het dus goed.

De god van deze geleerden is dus niet een barmhartige en rationele God, maar een god van macht wiens motto is: "Macht heeft gelijk." Om de absolute almacht van God te bewaren, offeren deze geleerden de rationaliteit op als een essentiële eigenschap van God.

Zoals Prof. Robert Reilly schrijft in het artikel "De Formidabele Filosofische Hindernissen voor islamitisch constitutionalisme":

"Er is een wereld waarin de mens waarlijk semi-autonoom en soeverein is. Door zijn rede wordt hij opgeroepen erachter te komen hoe hij zichzelf kan regeren... God [in de joods-christelijke traditie] spreekt tot de mens met gelijke kracht door zijn verstand als dat Hij dat doet door de openbaring. De reden daarvoor is een morele legitimatie als bron van recht. Wat redelijk is, is moreel goed. "

Als wij moslims willen opstaan en de letterlijk aan tekst gebonden geleerden uitdagen, evenals de militanten die onthoofden en mensen tot slaaf maken en ook de mensen over de hele wereld vervolgen, moeten we een interpretatieve methodologie ontwikkelen waarin de rede in balans is, zoals in andere rationele religieuze tradities.

De militanten zijn idealistisch en ongeduldig, en onderdeel van een ideologie die in wezen in de tijd bevroren is, terwijl de andere moslims veel voorzichtiger zijn, geduldig en oplettend, en in een tolerante samenleving wonen zonder toevlucht te nemen tot geweld.

Dat is de reden waarom velen van deze literalisten geloven dat vrede, gerechtigheid en barmhartigheid (alle geïnterpreteerd volgens de klassieke sharia) alleen onder de soevereiniteit of de hegemonie van de islamitische overheersing bereikt kan worden. En dat is ook de reden waarom de OIC (Organisatie van de Islamitische Conferentie - zo omgedoopt van de Organisatie van Islamitische Samenwerking) in 1990 met zijn eigen versie van een mensenrechten verklaring kwam: de Verklaring van Caïro over de mensenrechten in de islam - op basis van de sharia - om voorrang te krijgen op de Universele Verklaring van de rechten van de Mens, door de VN goedgekeurd in 1948.

Dus de essentiële vraag is: Kunnen we als moslims ook leren van de menselijke geschiedenis en de hele natuur - de kunsten en de wetenschappen - die ook zijn gemaakt en ontstaan uit God, zoals in "de wetten van de natuur en de natuur van God", zoals vermeld in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring?

Er zijn aanwijzingen en hints in de natuurlijke wereld, betreffende de leiding van de Schepper op een continue basis, zelfs na alle tekstuele openbaringen. Hoewel God is gestopt met het sturen van Zijn boodschappen (openbaringen) door menselijke boodschappers, verstrekt Hij nog steeds berichten in de vorm van natuurlijke verschijnselen in de wereld die Hij geschapen heeft, zodat mensen kunnen experimenteren en leren, en er voordeel van hebben - wanneer ze rede en reflectie gebruiken.

Slavernij en onthoofdingen kunnen geschikt zijn geweest op een bepaald moment in de menselijke geschiedenis. Maar alleen omdat het in de geschriften staat, betekent het nog niet dat we het nodig hebben om dit te volgen naar de letter, dus letterlijk, voor altijd - omdat we het toevallig eens zijn met de letterlijke uitleg, en weigeren de rede en het denken te gebruiken om te leren van de natuurlijke wetenschappen en de ervaringen van de menselijke geschiedenis.

Een godsdienst die het doden of criminaliseren van afvalligen voorschrijft, de geïnstitutionaliseerde slavernij gedoogt, stenigen, onthoofden, geselen en amputeren; die leidt tot beperkingen en criminaliseert de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst; de steniging van overspeligen gebiedt; die een theorie ontwikkelt van constante staat van oorlog met niet-gelovigen; die vrouwen en mensen van andere religies discrimineert en vernedert, is niet alleen "de Religie van de Dwepers", maar het is ook een religie van haters.

De klassieke islamitische wet, ontwikkeld in de loop van de geschiedenis van de islam, is zeker niet vredig of goedaardig, en daarom niet geschikt voor deze tijd; noch haar gewelddadige en groteske nageslacht zoals het islamisme en jihadisme.

Als wij, moslims, geloven dat de 'ware' islam, oprecht is, en uitgelijnd met de wil van de Schepper, moet hij fundamenteel vredig en totaal barmhartig en objectief rechtvaardig zijn, en dan is het onze plicht om de traditionele, letterlijke, klassieke islam reinigen en te zuiveren en een islam te creëren die waardig is om een prachtige religie te worden genoemd.

Ahmed Vanya, gevestigd in San Jose, Californië, is een medewerker aan het American Islamic Forum for Democracy (AIFD).

Bron: Beautifying Islam

printen??? spaar papier en inkt.