www.wimjongman.nl

(homepagina)

Israël's veiligheid en de onbedoelde gevolgen

door Richard Kemp | 23 oktober 2014

Zou generaal Allen - of enige andere generaal vandaag - aanraden om de verdediging van zijn land uit te besteden aan anderen, als het bestaan van zijn land op het spel staat? Natuurlijk niet.

Het Iraanse regime blijft zich toewijden aan de ondermijning en de uiteindelijke vernietiging van de staat Israël. De Islamitische Staat heeft ook Israël in het vizier en zou zeker de Westelijke Jordaanoever gebruiken als een punt van waaruit het kan aanvallen, als die voor hen open stond.

Toen in 1942 de Amerikaanse generaal Douglas MacArthur het commando nam in de verdediging van Australië tegen een dreigende Japanse invasie, was een van de plannen die hij heeft afgewezen het zich terugtrekken en de strijd voeren achter de Brisbane-lijn, een beweging die grote delen van het grondgebied zou hebben overgegeven aan de Japanners.

In plaats daarvan nam hij een beleid aan van voorwaartse verdediging: het noorden van Australië gebruiken voor de aanval op de Japanners op het eiland Nieuw-Guinea. MacArthur ging vervolgens voort met een centrale rol te spelen in de nederlaag van het Japanse keizerrijk.

Aan het einde van vorig jaar, tijdens de Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, had een andere zeer bekwame en alom gerespecteerde Amerikaanse generaal, John Allen, een plan opgesteld voor de geleidelijk terugtrekking van de Israëlische strijdkrachten uit de Westelijke Jordaanoever, en om Israëls voorwaartse defensie te overhandigen aan een combinatie van Palestijnse en Arabische legers, met internationale waarnemers en technologie.

Gezien het bereik van de bestaande bedreigingen die uitgaan van, of via, de West Bank vandaag de dag, met bekende en onbekende bedreigingen die zich morgen kunnen ontwikkelen, en de uitzonderlijke geografische kwetsbaarheid van de staat Israël, is een dergelijk voorstel schaamteloos onhoudbaar. Geen enkel ander land zou de risico's nemen met de levens van haar mensen en de integriteit van het grondgebied door een uitbesteding van hun verdediging op deze manier - dat moet ook niet zo zijn.

 

Generaal Douglas MacArthur (links) geloofde sterk in de voorwaartse verdediging. Generaal John Allen (rechts) gelooft ook in een voorwaartse verdediging - maar alleen voor de Amerikaanse strijdkrachten, niet voor de Israëlische militaire verdediging van haar grenzen.

Groot-Brittannië bijvoorbeeld, waar dergelijke existentiële bedreigingen niet bestaat, weigert zelfs om de Schengen-regeling van de EU vast te stellen, die de veiligheid van de Britse grenzen aan Polen, Slowakije, Hongarije, Spanje, Italië en de andere Europese buren zou overhandigen. Het is een al lang bestaande weigering, die met de dag wijzer wordt nu de internationale jihadistische agressie tegen het Westen toeneemt.

Generaal MacArthur zou nooit het "Allen Plan" hebben aanbevolen. MacArthur stond toen echter niet onder dezelfde politieke druk als General Allen. Hoewel, als dat zo was geweest, zou hij het hebben afgeslagen. In 1934, als stafchef van het leger, betoogde hij met zo'n heftigheid tegen president Franklin D. Roosevelt's bedoeling om drastisch te snijden in de begroting van het leger, dat hij overgaf op de trappen van het Witte Huis toen hij vertrok.

Zou generaal Allen - of enige andere generaal vandaag - een soortgelijk plan aanraden aan zijn eigen president, als het niet de veiligheid van Israël, maar de veiligheid van de Verenigde Staten op het spel stond? Natuurlijk zou hij dat niet doen.

Inderdaad, Amerikaanse generaals betoogden tevergeefs tegen de manier van handelen door de Amerikaanse president Barack Obama toen hij besloot tot een totale terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit Irak in 2011, een stap die onvermijdelijk de heropleving van een grootschalige gewelddadige jihad veroorzaakte.

Generaal Allen leidt nu de Amerikaanse en geallieerde voorwaartse defensieve operaties tegen de Islamitische Staat in Syrië en Irak [ISIS]. In het licht van wat hij heeft omschreven als een "duidelijk aanwezig gevaar voor de VS", doet hij niet de aanbeveling tot terugtrekking van de Amerikaanse troepen naar de continentale Verenigde Staten en dan de afhankelijkheid overgeven aan de Arabische troepen, vredestroepen en technologie om de VS-belangen te beschermen. Het omgekeerde is namelijk waar.

Het omgekeerde is ook waar voor de voorwaartse defensieve operaties van de VS en de westerse bondgenoten tegen de gewelddadige jihad in Jemen, Pakistan, Afghanistan, Mali, Somalië en elders. Allemaal zijn ze belangrijke bedreigingen voor het Westen, maar geen enkele is zo direct en gevaarlijk als de bedreiging voor Israël met een onverdedigde Westelijke Jordaanoever.

Ondanks de bepaling van zo velen in het Westen die ten onrechte het conflict Israël-Palestina zien als een louter territoriaal geschil dat zou kunnen worden opgelost door alleen maar de zogenaamde "bezetting" te beëindigen, is het noodzakelijk, net als de voorwaartse defensieve maatregelen voor andere westerse landen, is het noodzakelijk voor Israël dat ook te doen. De grimmige militaire realiteit is dat Israël zijn troepen niet kan terugtrekken uit de Westelijke Jordaanoever - niet nu of op enig ander moment in de nabije toekomst.

Voor degenen die bereid zijn om te zien met duidelijkheid en te spreken met eerlijkheid, heeft die conclusie al voor vele jaren voor de hand gelegen. Het ligt zelfs meer voor de hand misschien, dan voor de leiders met een directe verantwoordelijkheid - zoals General MacArthur die had in Australië in 1942 - dan voor degenen die niet moeten leven met de gevolgen van hun acties - zoals General Allen in Israël in 2013.

De recente gebeurtenissen hebben deze realiteit nog zekerder gemaakt. Door de onophoudelijke raketaanvallen en de bouw van een geavanceerd tunnelsysteem voor het ontvoeren en massamoord op Israëlische burgers op grote schaal, heeft Hamas gewoon opnieuw een krachtige les afgeleverd voor de gevolgen van een IDF-terugtrekking.

Fatah-leiders kunnen een iets andere houding voor internationale consumptie aannemen, maar zij verbinden zichzelf met de verboden terroristen van Hamas. En een Hamas, die in werkelijkheid blijvend het bestaan van de staat Israël verwerpt, die blijkbaar blijvend slechts een één-staat-oplossing wil: een Arabische heerschappij van de rivier tot aan de zee, met een etnische zuivering van Joden, die erop zou volgen.

Ze worden voortdurend aangemoedigd in deze opzet, zowel willens en wetens als onbewust, door de westerse landen, met name in Europa. Niet in het minst door de inzet van Zweden in september door eenzijdige een Palestijnse staat te steunen, maar ook de recente stemming in het Britse parlement voor dezelfde zaak, en soortgelijke bewegingen in Europa die er waarschijnlijk komen in de komende weken en maanden.

Vooral met zo'n aanmoediging is er geen mogelijkheid dat de Palestijns-Arabische politieke leiders de afwijzing van de Joodse Staat zullen wijzigen in de nabije toekomst. Het lanceerplatform dat een IDF-vrije Westelijke Jordaanoever zou bieden voor aanslagen tegen Israël is zo gevaarlijk dat het zelfs Gaza ongeveer net zo bedreigend laat lijken als Zwitserland.

De externe bedreigingen zijn minstens zo ernstig als die van binnen uit op de Westelijke Jordaanoever. Ondanks het wishful thinking van veel Westerse leiders en het verleidelijk grijnzende Teheran, het Iraanse regime blijft toegewijd aan het ondermijnen en uiteindelijk de vernietiging van de staat Israël. Door de financiering van en het aanzetten tot geweld, zullen de Iraanse leiders de Palestijns-Arabische bevolking blijven benutten in zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever voor deze doelen.

Degenen die momenteel pleiten voor een Israëlische militaire terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever en de oprichting van een soevereine staat moeten de oorlog hebben gemist die General Allen vecht tegen de Islamitische Staat [IS] en hun jihadistische bondgenoten over de grens in Syrië. De Islamitische Staat heeft ook Israël in het vizier en zou zeker de Westelijke Jordaanoever willen gebruiken als een punt van waaruit aan te vallen, als het voor hen open lag. In de handen van de internationale waarnemers en de Palestijns-Arabische krachten, zou de Westelijke Jordaanoever wijd openstaan voor hen.

We hebben alleen maar te kijken naar de reactie op de agressie naar bijna alle internationale vredesmachten in de afgelopen decennia om te weten dat het nog geen vijf minuten zou duren. En we hebben alleen maar te kijken naar de prestaties van de in de strijd geharde Syrische en Iraakse legers toen ze geconfronteerd werden met de strijders van de Islamitische Staat om te weten hoe lang de Palestijns-Arabische krachten de agressie zouden kunnen weerstaan, hetzij door infiltratie of een frontale aanval.

Wat er ook in de toekomst gebeurt met de Islamitische Staat, deze oplevende islamitische strijdlust is geen eendagsvlieg. Integendeel, het is de opbouw van tientallen jaren, en president Obama, de Britse premier David Cameron en andere wereldleiders erkennen het als een generatie-strijd.

Dit betekent dat voor Israël, voor zover het de Westelijke Jordaanoever betreft, met de vijand binnen en de vijand buiten, hier moeten blijven. En als daarmee het IDF geen andere keuze heeft dan op de Westelijke Jordaanoever te blijven om Israël te verdedigen, kan er geen tweestatenoplossing komen en geen soevereine Palestijnse Arabische staat ten westen van de Jordaan, hoe wenselijk die dingen zouden kunnen zijn.

Noch kan er een één-staat-oplossing zijn met de democratische rechten voor iedereen, omdat dat het einde zou zijn van de enige democratische en Joodse staat en het begin van een nieuwe autocratie en de volgende exodus van de Joden zou betekenen.

Voor degenen die niet willen dat dit gebeurt, is de harde realiteit een voortzetting van de status quo. Maar de status quo kan aanzienlijk worden verbeterd door de geleidelijke en progressieve toename van PA-autonomie op de Westelijke Jordaanoever, tot het punt waarop er een staat bestaat in vrijwel alle andere dan de militaire veiligheidsaspecten. Die vooruitgang kan alleen worden bereikt door middel van low-key bilaterale onderhandelingen met concessies van beide kanten. Dit kan niet worden bereikt door Kerry-achtige vredesprocessen die schokkende en baanbrekende zaken eisen.

Evenmin kan een dergelijke vooruitgang worden bereikt in het aangezicht van een westerse wereld die reflexmatig elke beweging veroordeelt die Israël maakt en de Palestijnse Arabieren aanmoedigt om te geloven dat de fantasie van een tweestatenoplossing of een een-staat-oplossing op hun voorwaarden als een realiteit kan worden bereikt in de nabije toekomst.

Zoals zo vaak in de paradoxale wereld van de geopolitiek hebben de goedbedoelde acties en woorden van nationale leiders en internationale organisaties onbedoelde gevolgen. Voor de Israel-Palestina situatie zijn de onbedoelde gevolgen van de westerse acties om juist de Palestijnse Arabieren van de toegenomen vrijheid en welvaart te beroven en om de veiligheid van de enige stabiele, liberale democratische staat in het Midden-Oosten te ondermijnen. Als het Westen werkelijk wil helpen, moeten de leiders het hoofd bieden aan deze onverkwikkelijke waarheid in plaats van door te gaan om het Palestijnse volk en zichzelf te misleiden.

In plaats daarvan moet de Westerse leiders alle beschikbare diplomatieke en economische middelen gebruiken om duidelijk te maken aan de Palestijnen, dat ze nooit een onafhankelijke en soevereine staat zullen bereiken, die nog steeds is ingesteld op de vernietiging van de staat Israël, als ze blijven doorgaan om de toekomstige generaties te hersenspoelen dit te geloven als doel.

Kolonel Richard Kemp bracht het grootste deel van zijn 30-jarige carrière door in het Britse leger als commandant frontlinie troepen in de strijd tegen het terrorisme en opstand in de hotspots, waaronder Irak, de Balkan, Zuid-Azië en Noord-Ierland. Hij was commandant van de Britse strijdkrachten in Afghanistan in 2003. Van 2002-2006 was hij hoofd van het internationale team terrorisme in het Joint Intelligence Committee van het kabinet van de Britse premier.

Bron: Israel's Security and Unintended Consequences

printen??? spaar papier en inkt.