Irak is bezig in te storten. Het sinistere antichristelijke Iraans-Turkse plan ontvouwt zich recht voor onze ogen
19 juni 2014 | door Walid Shoebat
De premier van Turkije, Recep Tayyip Erdogan, heeft de VS gewaarschuwd voor de risico's van het lancering van luchtaanvallen op de ISIS in Irak, en hij beweert daarbij bezorgd te zijn over het lot van de tientallen Turkse burgers die vorige week gevangen genomen zijn door de ISIS. Maar dit alles is een list. Turkije had geen enkele bezorgdheid over de tientallen gevangen Turkse burgers toen Turkije de ISIS in eerst instantie heeft geholpen.
Het hele debacle is een masterplan met een Turkije dat samenwerkt met Iran om de regio te verdelen.
Eerst en vooral werd het bewijs om de ISIS te gebruiken voor deze zo snode plannen onthuld tijdens de Turkse invallen in Syrië toen een anoniem YouTube-account een opname presenteerde met inlichtingen van de belangrijkste man in Turkije: chef Hakan Fidan die in bespreking zit met de minister van buitenlandse zaken Ahmet Davutoglu, secretaris van het buitenlandse ministerie Feridun Sinirlioğlu, vice Stafchef Yasar Guler en andere ambtenaren over een mogelijke militaire operatie tegen Syrië en, indien nodig, een gefaseerde terreur aanval, gecoördineerd tussen de Turkse inlichtingendienst en de ISIS-terroristen die Irak binnen waren gevallen. In Syrië moest in een dergelijk gecoördineerd plan tussen de ISIS en Turkije, een Turks historisch monument worden vernietigd, de Süleyman Shah begraafplaats, als een excuus om een oorlog te laten ontvlammen in Syrië.
Waarom is het dan vervolgens niet aannemelijk om hetzelfde te doen in Irak, vooral omdat het Luipaard (Turkije) nooit haar vlekken kan laten veranderen?
Turkije was bereid om samen te werken met de ISIS en om de Suleiman Sjah begraafplaats op te blazen terwijl het niets gaf om de grootvader van Osman I, de stichter van het Ottomaanse Rijk, en nu moet van Erdogan worden verondersteld dat hij iets geeft om een paar Turken die gevangen zijn door de ISIS, de organisatie waarmee Erdogan eerder heeft samengewerkt, en in de eerste plaats, hen zelfs heeft opgeleid?
Ook kregen we maanden geleden uit Turkse bronnen het bericht dat de nieuwe opleidingscentra in Ghazi Adab, Antiochië en Ophra in Turkije al waren vastgesteld vóór de aanvallen op het kustgebied van de Middellandse Zee in het noordelijk Syrië.
Orhan Kemal Cengiz, een Turkse krantencolumnist schreef: "De Turkse steun was essentieel voor de jihadisten [ISIS] bij het verkrijgen van de steun uit binnen- en buitenland." De Turken hebben het grootste deel aangeboden van de financiering, bewapenen en opleiding aan ISIS, en dat naast de financiering door Saoedi-Wahhabisten en door de Koeweitse oligarchen.
We hebben het op 21 maart gezien toen het Turkse leger zelf ten strijde trok naar Syrië met behulp van de terroristische groeperingen als ISIS en de infanterie. Het doel was de gebieden te veroveren van de Syrische kust, en Latakia te bedreigen en de oude Armeense veteranen in Kessab plotseling te veranderen in vluchtelingen.
En dan komen we frontaal in botsing met de merkwaardige houding van de Iraniërs. We hebben ook gezien dat toen Syrië vroeg om een politieke stellingname door Iran en van hen te eisen dat zij openlijk Turkije zouden veroordelen voor de inval in Syrië. Toch bleef Iran volledig zwijgen.
Waarom dan zou Iran een neutraal standpunt innemen t.a.v. de favoriete sjiitische bondgenoot, Bashar Al-Assad. Die ontwikkeling zou elke analist moeten alarmeren, tenzij natuurlijk, er een groter en meer sinister plan is. Het Iraanse excuus om niet de meest favoriete sjiitische partner Bashar al-Assad te helpen, was dit omdat het 'de Iraanse particuliere diplomatieke inspanningen zou bedreigen'?
Turkije is nog steeds bezig te profiteren van deze stille steun, niet alleen van Iran, maar ook van hun NAVO-bondgenoten. Turkije blijft de banden onderhouden met de terroristen in Tsjetsjenië, Turkmenistan en andere facties met het organiseren en coördineren van militaire offensieve operaties tegen het Syrische leger op meerdere fronten in Aleppo onder de missietitel "Amputatie van de ongelovigen".
Dus waarom doet Turkije dit? Het is geïnteresseerd in Syrië en andere Soennitische landen om de soennitische as te vormen, terwijl Iran in Irak is geïnteresseerd om de sjiitische as te vormen.
Dus wie heeft die kleine pion met de naam ISIS geholpen in dit alles?
Turkije.
En Turkije zal deze kleine pion opofferen om veel vlees te eten.
Het bewijs is overweldigend. Turkije heeft zelfs de ISIS geholpen in het noordoostelijke deel van Syrië toen de terroristen zoals ISIS gewoon doorgingen met het organiseren van de diefstal van olie die wordt geleverd naar Turkije en goedkoop verkocht in de financiering van de meer dan 800 miljoen dollar naar de terroristen, met inbegrip van ISIS; al deze bandieterij is toegestaan onder het mom van een Europees besluit dat de "Syrische oppositie" de gestolen olie kan exporteren.
Het bewijs is zelfs versterkt als we het verrassende bezoek zagen van de Iraanse Hassan Rouhani aan Ankara, wat geen toeval is. Zodra dit bezoek plaats vond was ISIS onderweg naar Irak, en kon Iran nooit Turkije de schuld geven voor medeplichtigheid aan de ISIS, maar in plaats daarvan zich verplaatsten naar Irak en de VS vragen het groene licht te geven om Irak van de ISIS te verschonen.
Het Iraanse bezoek aan Turkije op 9-10 juni ging geheel over een bedrog onder de mom van het "stimuleren van economische banden", wat gewoon een dekmantel was. Toen de ISIS Turkije haar consulaat in Mosul overviel met 49 gijzelaars, met inbegrip van de consul-generaal, was dat niet alleen een plan om Ankara en Teheran politiek dichter naar elkaar te duwen, maar een soortgelijk verzonnen plan als werd blootgelegd toen de regering Erdoğan van plan was een valse vlag aanval te laten uitvoeren door de ISIS tegen het graf van Süleyman Shah in Syrië, om de interventie van het Turkse leger in Syrië te rechtvaardigen, waardoor er een excuus kwam voor de invasie van Syrië.
Dit alles heeft zin en heeft het handelsmerk van een neo-Ottomaanse samenzwering. Als Turkije plannen heeft, die zijn bewezen door de uitgelekte opname door de volledige bovenste laag van Turkije met betrekking tot Syrië, is het geen samenzweringstheorie meer, en dan kunnen we concluderen dat de invasie van Irak door de ISIS een plausibel Turks of zelfs Iraans-Turks plan is.
Dan hebben we de spelers die het soort retoriek spreken dat de westerse oren streelt, wanneer president Hassan Rouhani een spoedvergadering van 's lands National Security Council heeft bijeengeroepen om dit te zeggen:
"Wij, als de Islamitische Republiek Iran, zullen dit geweld en terrorisme niet tolereren... We zullen vechten tegen geweld, extremisme en terrorisme in de regio en de wereld."
Iran, de terroristische staat wil plotseling "geweld, extremisme en terrorisme" gaan bestrijden?
Dit klinkt allemaal als een samenzweringstheorie, plotseling hebben we Iran, de terroristische staat die het westen gaat helpen om het terrorisme te elimineren, en zelfs aan de VS te vragen het groene licht te geven?
Turkije wil Syrië, en Iran wil Irak. Turkije wil een einde aan het regime van Assad in Damascus en Rojava's Koerdische staat, die in het noordoosten ontstaat.
Midden-Oosten analisten staan verbaasd hoe ze dit alles moeten verwerken. Daniel Pipes bijvoorbeeld heeft ten onrechte geconcludeerd dat dit fiasco "een botsing tussen twee titanen dichterbij brengt in het Midden-Oosten, tussen Turkije en Iran."
Dit is een foute conclusie: Pipes zou zijn Joodse Bijbel eens moeten lezen. Iran zal een bondgenoot zijn met Turkije en in niet oorlog met hen. Deze analisten moeten begrijpen dat velen in Iran en de Kaukasus van Azerisch-Turkse afkomst zijn. Deze etnische affiliatie is van cruciaal belang om deze sjiitische-soennitische alliantie tussen Turkije en Iran en de andere islamitische landen te begrijpen, die de vonk is tot een islamitische eenwording met inbegrip van heel de Kaukasus.
Waarom anders zou de Iraanse Hassan Rouhani op 9 april officieel zijn bezoekende Azeri-tegenhanger Ilham Aliyev welkom heten uit Azerbeidzjan, om verschillende overeenkomsten inzake Teheran-Bakoe handel en economische samenwerking te ondertekenen. Iran heeft 35 miljoen mensen van Turkse afkomst die de meerderheid in Iran uitmaken - bijna de helft van de Iraanse bevolking.
Azeri Turken in Iran hebben de neiging om weg te dwalen van de Shia overtuiging, wat een belangrijk onderdeel is in het proces van de assimilatie waaraan de Azeri Turken zijn onderworpen in Iran. Ayatollah Khamenei (de huidige opperste leider) zelf is een Azeri Turk van zijn vaders kant.
De gebeurtenissen en de verklaringen door zowel Turkije als Iran tonen het opzetten van een duister plan. Is het toeval dat Rouhani de eerste Iraanse president is die een bezoek aan Turkije brengt in 18 jaar? Is het logisch voor Iran, dat iets dergelijks 3 keer uitstelde in het verleden, aangezien dergelijke onderhandelingen achter gesloten deuren plaatsvonden om de vele details glad te strijken?
Om dan te beginnen met herhaaldelijke verklaringen dat de twee landen vastbesloten zijn het "extremisme" en "terrorisme" te bestrijden met het oog erop de ware 'vreedzame' islam aan de wereld te tonen? Het is door vrede dat zij misleiden.
"De twee landen zijn vastbesloten om de samenwerking op dit gebied te vergroten en te doen wat ze kunnen om de veiligheid en stabiliteit in de regio te verhogen," zei Rouhani tijdens zijn bezoek.
Als dergelijke samenwerking ter bestrijding van terrorisme waar is, waarom deed Turkije dan de training van ISIS?
Dit is de oudste Midden-Oosten truc in het spel, het spelen van de goede-agent tegenover de slechte-agent. Het Midden-Oosten is een regio waar, terwijl het wordt geteisterd met zionistische en westerse complottheorieën, de massa onwetend is van de werkelijke verborgen samenzweringen. Het westen aan de andere kant heeft een begrip van het Midden-Oosten wat maar middelmatig is, en denkt dat alles over economieën gaat en dergelijke, en daar is geen begrip voor het eeuwenlange islamitische bedrog dat altijd opnieuw probeert om het kalifaat te laten ontstaan en te herstellen. Turkije weet hoe de Amerikaanse mentaliteit functioneert en in een dergelijk plan zullen Teheran en Washington verder proberen hun ingesleten wederzijdse achterdocht te overwinnen en hun diepe meningsverschillen op te lossen.
Als het gaat om Irak, zit de VS gevangen tussen een rots en een harde plaats; zowel Turkije als Iran weten dat de samenwerking van de VS met Iran een gebrekkige strategie is, die de soennieten zou alarmeren en de Amerikaanse bondgenoten in de Golf van zich zou vervreemden. Turkije en Iran weten dit en spelen de kaarten uit door de VS schaakmat te zetten. De Verenigde Staten denkt dat - als het erop lijkt dat het haar kernbelangen zal dienen door samen te werken met de Koerden sinds er Iraaks Koerdistan is - in de tussentijd, als het pro-westerse, seculiere en democratische heeft bewezen de route te zijn voor veiligheid en economische samenwerking met het westen, dit Iran of Turkije natuurlijk wel zal sparen.
Ongeacht hoe de komende dagen en weken zich ontvouwen met de internationale reacties op de militaire ontwikkelingen door de ISIS en haar filialen, hoe die in Irak en Noord-Syrië gestalte krijgen, een ding is zeker: Erdogan's inspanningen om een alliantie met Egypte, Saoedi-Arabië en Qatar te smeden, welke wordt aangeduid als de "Sunni-as" tegen het Assad regime - heeft tijdelijk gefaald en is daarom klaar om militair in te grijpen in de komende jaren in Syrië, Egypte en zelfs in Noord-Afrika. Dit zal de Turkse soennitische as worden, terwijl Iran dan Irak controleert en samenwerkt met andere sjiitische landen in het creëren van de sjiitische-as.
De analisten zitten fout wanneer zij denken dat de Turkse invloed aan het afnemen is. Wij hebben het nauwkeurig gelokaliseerd en voorspelden Erdogan triomfen, al jaren daarvoor, en zelfs om analisten eraan te herinneren, zoals Daniel Pipes een decennium geleden of zo, dat de AK partij van Turkije een belangrijke rol zal spelen en dat het nodig is voor hem om in Ezechiël te studeren in plaats van de New York Times.
Vandaag zijn Erdogan en Davutoglu bezig met het opzetten van een spel. Wanneer de westerse analisten denken dat "Turkije niet meer de belangrijkste spelleider is in het Midden-Oosten", dan is dat een volkomen onjuiste vooronderstelling. Terwijl het fungeert alsof men de defensieve rol speelt, in samenwerking met landen die veel meer regionale invloed hebben dan zij, werkt het op dit moment samen met Iran, terwijl Iran duidelijk de partner in criminaliteit wordt.
Beide beesten, Iran en Turkije zijn bezig met het opzetten van het toneel om veel vlees te consumeren.
Als Erdogan inderdaad bezig is in de bestrijding van het terrorisme, het schrift op de muur zegt iets anders. Waarom anders zou Erdogan bezwaar maken tegen de Egyptische presidentiële verkiezingen, waarin wordt verklaard dat de Moslimbroederschap niet zal worden toegestaan, om het te betwisten als "niet democratisch"? De Moslimbroederschap is niet verdwenen en zal weer terugkeren in Egypte en deze keer met de hulp van het Luipaard (Turkije), terwijl Iran (de Beer) zich verder beweegt om de gewonden te doden (Irak).
En terwijl dit alles gebeurt, hebben de christenen in het Midden-Oosten een dringende behoefte aan hulp.