De enige manier waarop terrorisme zal eindigen

11 november 2014 - door Daniel Greenfield

Gistermiddag stond een jonge vrouw langs de kant van een weg met een bordje. Daarop stond te lezen "Gush Etzion". Deze twee woorden brengt het schuim op de mond bij anti-Israël links vanwege zionistische nederzettingen.

Maar voor Dalia was het gewoon thuis. En niet meer dan dat.

Dalia nam een ritje naar een bushalte op weg naar huis van haar baan als kinderergotherapeut. Haar volgende stop was Yad Sarah, een vrijwilligersorganisatie voor bejaarden en gehandicapten. Maar voordat dit ging gebeuren, bracht een moslimaanvaller in de praktijk waartoe liedjes, tekenfilms en posters hem oproepen, die zijn verspreid door de Palestijnse autoriteit en Hamas: de "Auto Jihad".

Hij overreed haar met een Mazda-busje.

Toen de 26-jarige vrouw op de grond lag, heeft de moedige Islamitische Jihadist op haar ingestoken terwijl ze lag te sterven. En toen schreeuwde hij Allahu Akbar, en begon op een ongewapende man in te steken, die was gestopt om te helpen. Toen de ongewapende man hem met zijn blote handen bevocht bleek dat te veel voor de met zijn mes zwaaiende Jihadist, en de moordenaar vluchtte, werd gewond en werd in hechtenis genomen.

Dalia's vader, vrijwilliger bij Magen David Adom, Israël's Rode Kruis, hoorde dat er een aanval was geweest. Hij deed wat talloze Israëlische vaders en moeders beginnen te doen, meteen nadat ze het nieuws horen.

Hij belde zijn dochter. Er was geen antwoord.

Ondanks het feit dat ze nog maar een twintiger was, wist Dalia wat er zou komen. Dit was niet de eerste terroristische daad van haar moordenaar en het was ook voor haar niet de eerste keer als slachtoffer van het islamitische terrorisme.

Toen ze zeventien jaar oud was, werd Dalia op dezelfde plaats aangevallen door een met een mes zwaaiende terrorist. Maar die terrorist had geen busje en er waren gewapende mannen ter plekke.

"Ik stond op 28 februari 2006 bij de Gush Etzion-bushalte toen er een terrorist aan kwam en die begon in te steken op hen die stonden te liften bij de halte," zou ze later schrijven .

Ze beschreef de terroristen voor wie het gevangenisleven is "als een hotel", die televisie kijken, cursussen volgen en contact opnemen met hun advocaten. "Degenen die de Joden neersteken hebben hun rechten en voorrechten. Het onrecht schreeuwt naar de hemel."

"Straf en verdrijf degenen die ons bedreigen," schreef Dalia, "ongeacht de kosten vanwege hen. Zij moeten de prijs betalen voor hun terreur. Dat is de enige manier waarop het terrorisme zal eindigen."

Als je dit leest, is Dalia Lemkos al begraven. Haar ouders en haar vijf broers en zusters hebben gehuild bij haar graf. Haar moordenaar ontvangt de best mogelijke zorg in een Israëlisch ziekenhuis. De Palestijnse Autoriteit zal gebruik maken van buitenlandse steun die zij ontvangen van de Verenigde Staten en de EU hem een levenslang salaris te betalen. Als hij vrij komt, zal hij alles krijgen: van speciale huisvesting tot recht op gratis medische zorg, betaald door u, door mij en door ons allemaal.

Een jonge vrouw in de nek te steken, terwijl ze op de straat ligt, maakt hem een held in Palestina. Hij is uitgegroeid tot een model van moslim-mannelijkheid, waarin de kleine jongens op de UNRWA scholen worden onderwezen over zijn grote daad, en aangemoedigd worden om in zijn voetsporen te gaan. En zij zullen, net zoals hij het voorbeeld volgen van die grote islamitische helden die joodse vrouwen en kinderen in Hebron hebben vermoord, voordat zij werden geboren.

Het onderwijssysteem, bemand door Hamas-aanhangers, en betaald door buitenlandse hulp, doet zijn werk uitstekend. Sommige landen brengen toekomstige artsen en wetenschappers voort. De Palestijnse Autoriteit brengt helden voort die het durven opnemen tegen een 26-jarige Joodse vrouw, zolang ze een bestelwagen hebben of ten minste een slagersmes aan hun kant hebben. En vergeet niet Allah en de Koran.

Dalia's moordenaar mag nu achter de tralies zitten, waar Amnesty International en Human Rights Watch over zullen klagen dat zijn mobieltje niet snel genoeg is, en dat zijn Coca Cola niet koolzuurhoudend genoeg blijft en dat de kleren, die hij via zijn familie koopt met behulp van het geld dat de Palestijnse Autoriteit aan de families van deze helden betaalt, hem niet goed passen. Maar het is ook mogelijk dat hij nog zal worden vrijgelaten.

Hij was het daarvóór.

Dalia's moordenaar had al voor terrorisme in de gevangenis gezeten, voordat hij werd vrijgelaten. Vrijlaten van terroristen, dat is hoe Israël haar goodwill toont richting terroristen.

Dit jaar heeft Obama Israël gedwongen om meer dan honderd veroordeelde terroristen vrij te laten, als een "gebaar", gewoon om de terroristen van de Palestijnse Autoriteit weer bij de besprekingen en onderhandelingen met Israël te krijgen. Israël werd onder druk gezet om terroristen vrij te laten in ruil voor een kans om te onderhandelen over het hervatten van onderhandelingen.

Maar minister van buitenlandse zaken John Kerry vertelde aan het Senaat Comité Buitenlandse betrekkingen dat het Israëls schuld was, omdat het "niet alle Palestijnse gevangenen heeft vrijgelaten op de dag dat ze moesten worden bevrijd."

De volgende keer dat Obama en Kerry Israël weer onder druk zetten om terroristen vrij te laten voor een gelegenheid om te onderhandelen over de mogelijkheid van onderhandelingen met terroristen, kan de moordenaar van Dalia opnieuw "Allahu Akbar" gaan schreeuwen.

Dalia's eigen stem is het zwijgen opgelegd. Ze is begraven in haar eigen stad Tekoa, waar haar lichaam zal rusten, tenzij de linksen en hun islamitische partners slagen in de uitwijzing van de duizenden Joden van Tekoa: de levenden uit hun huizen, en de doden van de begraafplaats.

Het VS State Department, dat een bestaan voor levende en dode Joden van Tekoa verwerpt, en wil dat ze gaan, heeft op Dalia's moord gereageerd door bij beide zijden aan te dringen om terughoudendheid te betrachten.

Matt Lee van AP vroeg State Department woordvoerster Jen Psaki of dat betekende dat de Israëli's terughoudend moesten zijn door te zwijgen en waardoor zelf konden worden gestoken.

"Als je staat bij een bushalte of iets dergelijks en iemand met een auto overrijdt je en komt dan terug om op je in te steken, ik weet niet hoe, ik bedoel, mensen hoeven zich toch niet terughoudend op te stellen, of wel?"

Psaki lachte en weigerde verder op de vraag in te gaan. Maar het is wel een vraag die moet worden aangepakt.

Israël is voortdurend gezegd om terughoudendheid te betrachten. Maar wanneer begint die terughoudendheid? Is het als een moslimterrorist je met een busje aanrijdt en zijn mes in je nek steekt? Of is het alleen wanneer je overweegt iets te doen tegen de mensen die hem uitgezonden hebben, en die zullen doorgaan met het sturen van meer zoals hij?

Israël is royaal toegestaan om terug te vechten, zodra het mes op de keel wordt gezet. Maar zodra het gebeurt, wordt hen verteld om terughoudendheid te betrachten. Het wegnemen van terroristische netwerken die mannen zoals deze voortbrengen, zou disproportioneel zijn. En weigeren om de moordenaar van Dalia vrij te laten, zou laten zien dat Israël geen vrede wil.

Critici van Israël, zoals Jeffrey Goldberg, zeggen dat de situatie niet "duurzaam" is. En dat is waar. Worstelen met een aanvaller die reeds een mes op je keel heeft gezet, is niet duurzaam. Hij snijdt uw keel door, of jij snijdt zijn keel door. Als je probeert om met hem te onderhandelen, zal hij je uiteindelijk vermoorden.

Dalia overleefde haar eerste aanval. Ze overleefde niet haar tweede aanval.

Er zijn tweede kansen wanneer iemand je wil doden. En als je een niet-moslim bent in de islamitische wereld, dan is er altijd wel iemand die je wil doden.

De prijs voor terughoudendheid is de dood. Onderhandelen met je moordenaars laat hen handelen, van een mes tot een busje, van een steen tot een raket, van een buitenpost in Libanon tot aan een vesting binnen het gebied van je grote steden.

Dalia probeerde om de Israëli's daarvoor te waarschuwen. Ze probeerde de wereld te waarschuwen. Nu spreekt haar stem uit het graf. Het is de stem van de doden. Het is de stem van de waarheid.

"Zij moeten een prijs betalen voor hún terreur. Dat is de enige manier waarop het terrorisme zal eindigen."

Bron: The Only Way that Terrorism Will End | FrontPage Magazine