De populaire Palestijnen
16 juli 2014 - door Caroline Glick
Als de Palestijnen zich alleen bezig hielden met een nationalistische strijd voor zelfbeschikking, waarom zijn ze vervolgens bezig met het aanzetten tot genocide van Joden? In het midden van Operatie Solide Rots, bracht Hamas een muziekvideo uit, in het Hebreeuws, met de oproep voor de Palestijnen om Israël te bombarderen en alle Israëli's te doden.
"Vernietig het [Israël] tot de grond, roei het kakkerlakkennest uit, en verban alle Zionisten," zegt het lyrische gedicht.
Sommige mensenrechtenactivisten en -advocaten kunnen bij het lezen van deze woorden een déjà vu gevoel krijgen. In 1994 waren er ook verschillende radio-uitzendingen met oproepen tot de uitroeiing van de menselijke kakkerlakken.
Ze waren in Rwanda.
Toen de Hutu's hun genocide op de Tutsi's begonnen op 6 april 1994, was de meest populaire radiozender in het land het eigendom van familieleden en vrienden van de Rwandese president Juvenal Habyrarimana.
Die dag werden haar luisteraars aangespoord: "Je moet de Tutsi's doden, deze kakkerlakken. Al degenen die luisteren, sta op, zodat we kunnen vechten voor ons Rwanda. Vechten met de wapens die tot uw beschikking staan: degenen die pijlen hebben, met pijlen en boog, degenen die speren hebben, met speren.
We moeten allen bestrijden. We moeten al de Tutsi bestrijden. Wij moeten klaar zijn met hen, hen uitroeien, ze wegvagen uit het hele land. Er moet geen toevluchtsoord voor hen zijn."
De RTLM bleef aanzetten tot genocide gedurende de hele oorlog. En toen het Tutsi-leger uit Oeganda kwam binnenvallen, vluchtte het personeel met een mobiele radiozender naar Zaïre en bleef uitzenden.
Na de oorlog werden verschillende RTLM-managers en -journalisten veroordeeld voor het aanzetten tot genocide, het plegen van een samenzwering tot volkerenmoord, en misdaden tegen de menselijkheid. En alle weldenkende mensen juichten.
Maar toen waren zij Hutu's.
Zelfs de Palestijnse ambtenaren erkennen dat hun raketoffensief dat in de afgelopen maand is begonnen, een misdaad is tegen de menselijkheid.
In een interview met de Palestijnse autoriteit op tv vorige week, heeft Ibrahim Khreiseh, de PLO's ambassadeur bij de VN-Mensenrechtencommissie toegegeven "dat de raketten die nu worden gelanceerd tegen Israël - elke raket - een misdaad is tegen de menselijkheid of hij nu raakt of mist, omdat het gericht is op burgerdoelen."
Khreiseh heeft ook uitgelegd dat Palestijnen in de Gazastrook "die op tv verschenen, zeiden dat het Israëlische leger hen waarschuwde uit hun huizen te evacueren vóór het bombardement. Als iemand dan wordt gedood, beschouwt de wet dit als een vergissing in plaats van als een opzettelijk doden, omdat ze [de Israëli's] de juridische procedures gevolgd hebben."
Khreiseh merkte op: "Wij zullen nooit iemand waarschuwen over waar deze raketten neervallen of over de operaties die we uitvoeren."
Met andere woorden zei de eigen vertegenwoordiger van de PLO dat Israël onschuldig is en de Palestijnen zich schuldig maken aan daden om een genocide uit te voeren.
Maar hun westerse supporters kan dat niets schelen. In plaats daarvan groeit hun genegenheid en toewijding voor de Palestijnse campagne tegen Israël in intensiteit, telkens als de Palestijnen escaleren in hun genocide en geweld.
Deze steun omvat het regelmatige anti-Joodse geweld dat gericht is tegen de lokale Joodse gemeenschappen en pro-Israëlische activisten.
Of overweeg eens Frankrijk. Sinds het begin van het jaar heeft het anti-Joodse geweld en de intimidatie in Frankrijk niveaus bereikt die niet meer zijn gezien sinds de Holocaust. En deze dingen zijn alleen maar erger geworden sinds Palestijnse terroristen een maand geleden in Hebron Naftali Fraenkel, Eyal Yifrah en Gil-Ad Shaer ontvoerden en vermoordden. Het leven voor de Joden in Frankrijk wordt steeds onhoudbaarder.
Anti-joodse aanslagen worden uitgevoerd over het hele scala, van het schreeuwen van "Dood aan de Joden" en "beëindig Hitlers werk" tot aan de bommeldingen op Joodse kleuterscholen, het vernielen van Joodse ondernemingen, instellingen en andere eigendommen, tot de fysieke aanvallen op Joden van alle leeftijden, evenals op de Joodse instituten.
Op zondag begonnen de gewelddadige massale aanvallen op Joodse doelen, net nadat een twee-uur-lange fanatieke pro-Palestijnse mars was ontbonden. Bijna 200 Joodse aanbidders werden opgesloten binnen de Don Issac Avrabanel synagoge toen de aanvallers, opgefokt door de mars, bakstenen in de synagoge gooiden en de Joodse verdedigers aanvielen met metalen staven.
In de VS blijven de niveaus van geweld tegen Joden door aanhangers van de Palestijnen stijgen. In San Francisco toonden pro-Palestijnse demonstranten die hun solidariteit toonden met het Palestijnse doel van genocide en met andere dingen, en drongen aan op de vernietiging van Israël, terwijl ze witte handschoenen droegen met rode verf op de vingers en palmen.
Een van de ergste beelden van de Palestijnse terreur tegen Israël was de foto die genomen is op 12 oktober 2000 van een Palestijnse terrorist in het Ramallah-politiebureau, staande in het venster, en die zijn bloed doordrenkte handen toont aan een juichende menigte eronder.
Binnen hadden hij en zijn misdadige kameraden twee IDF-reservisten verscheurd die verdwaald waren op de weg en per ongeluk Ramallah binnenkwamen. Het bloed aan zijn handen was van hen.
In Los Angeles en Boston werden pro-Israël demonstranten fysiek aangevallen en onderworpen aan het anti-semitische sarcasme. In Seattle hielden pro-Palestijnse demonstranten borden omhoog met de beeltenis van Joden die Palestijnse kinderen eten en hun bloed drinken.
Straatprotesten roepen op tot de vernietiging van Israël, en tonen steun voor Palestijnse terroristen, en gaan samen met het anti-Joodse opruiing en gewelddadige aanvallen tegen Joden, en genieten steun van het intellectuele professoraat en de media.
Deze week publiceerde Daniel Mael, een pro-Israël activist bij Brandeis, fragmenten uit een voorheen geheime lijst van bijna honderd hoogleraren. Daarop uitten de professoren "hun angst en minachting over onderwerpen variërend van het [US] buitenlands en binnenlands beleid, het 'Amerikaanse systeem' en 'de Israelisten'." Met andere woorden, anti-Israël, een van de oorzaken waaruit de linkse ideologische lakmoesproef blijkt.
En dan is er nog de media. Met een zeldzame uitzondering wordt het script gevolgd van een buitenlandse rapportage over de Palestijnse aanvallen op Israël. Beide zijden strijden. Waarbij Israël meer Palestijnen aan het doden is dan de Palestijnen Joden doden.
En daarom moet Israël ophouden zich te verdedigen.
En de diplomatieke gemeenschap - met de opmerkelijke uitzondering van Canada - is ook voorspelbaar geweest.
Niemand erkende wat Khreiseh zei over elke afzonderlijke raketlancering die elk voor zich een aparte oorlogsmisdaad is.
Niemand noemde de Fatah-terroristen die zich hebben aangesloten bij Hamas in haar raketcampagne.
Dan zijn er nog de linkse Amerikaanse Joden die beweren dat ze pro-Israël en pro-Palestijns zijn. De Palestijnse rakettenoorlog maakt het ze ongemakkelijk.
Aan de ene kant kunnen niet ze voorbijgaan aan het feit dat 80 procent van de Israëli's het doelwit is geweest voor een slachting door Hamasraketten in de afgelopen anderhalve week. Maar aan de andere kant, ze definiëren zichzelf door hun kritiek op Israël, en dat zonder kritiek op de Palestijnen. Dus veroordeelt J Street, zoals Eric Yoffie uit de democratische beweging, zowel de Palestijnen als Israël. De Palestijnen zijn slecht door het schieten van raketten om de Israëli's te doden van. En de Israëli's zijn slecht omdat ze blijven wonen in Judea en Samaria en Jeruzalem.
Zoals Yoffie uitlegt in een recente essay in Haaretz, ter bestrijding van Hamas, moet Israël stoppen aanwezig te zijn in Judea, Samaria en Jeruzalem, zoals het stopte in de Gaza in 2005, omdat Fatah dan vrede met Israël zal sluiten.
Zoals de Israëlische Linksisten die zij aanbidden, hebben Yoffie noch zijn medelinkse Joden ooit uitgelegd hoe vrede met Fatah Israëls probleem met Hamas zal oplossen. Ze hebben nooit uitgelegd hoe een dergelijke vrede Hamas zal pacificeren of temmen, een organisatie zich heeft verbonden aan de doelstelling tot de genocide van het wereldwijde jodendom.
Dit zijn verontrustende tijden voor Israël. Gedurende meer dan een week moeten meer dan vier miljoen Israëli's bomschuilplaatsen opzoeken om zichzelf te beschermen tegen de pogingen van Hamas om burgers af te slachten met raketten met het uiteindelijke doel van genocide.
En zelfs als Palestijnse ambtenaren de aard van deze oorlog erkennen, liever dan hun steun voor genocidale terroristen opnieuw te overdenken, betuigen de anti-Israël activisten in de VS en Europa hun steun aan de Palestijnen, door onder andere betrokken te zijn bij het vermeerderen van gewelddadige aanvallen op de lokale Joden. Daarmee tonen zij aan het uiteindelijke doel van de Palestijnen te delen.
Deze activisten worden op hun beurt weer ondersteund door de linkse academische wereld.
Hun inspanningen worden gesteund door de media die op zijn minst niet zal rapporteren over de aard van de campagne tegen Israël, en in het algemeen actief zal streven het te verduisteren. Linkse Joden die gedwongen zijn om de Hamas raketcampagne te veroordelen, (maar niet die door de Fatah-milities), maken ondertussen toch duidelijk dat op z'n minst Israël ook schuld schuld heeft aan de Palestijnse aanval omdat het niet hun kerngebied en haar hoofdstad aan de andere Palestijnen wil geven.
Ten slotte, als we de VS-geleide westerse eis zien dat Israël een wapenstilstand met Hamas moet bereiken, zonder eerst de Palestijnse terreurmachine in Gaza te verslaan, zijn de activisten, het professoraat en de media verbonden met de politieke leiders, die het allen met elkaar eens zijn dat uitlokking en handelingen tot genocide van het jodendom geen diskwalificerende overtreding is.