www.wimjongman.nl

(homepagina)

Voor wie het aangaat, wij zijn moe...

11 december 2014 - door Vic Rosenthal

Voor hen op wie het betrekking kan hebben in Europa en de Verenigde Staten:

Wij zijn moe om te horen dat terugtrekking uit Judea en Samaria vrede zal brengen. Wij weten, en ook u weet het heel goed, dat het een nieuw Gaza zou brengen. Dus stop ermee dat te zeggen.

Wij zijn moe om te horen dat land buiten de groene lijn 'Palestijns land' is. De groene lijn is gewoon een wapenstilstandslijn die geen enkele politieke betekenis heeft. Dat weet u ook.

Wij zijn moe om te horen over het "Palestijnse volk". Zij zijn niet anders dan de Arabieren uit Syrië of Egypte, waarvan de meeste voorouders gemigreerd zijn in de afgelopen ca. 150 jaar. Er is geen Palestijnse taal of godsdienst, en tot zeer onlangs beschouwden zij zichzelf gewoon als 'Arabieren'. Hun cultuur is bijna volledig gedefinieerd door hun verzet tegen de Joodse staat.

Wij zijn moe om te horen dat "de Palestijnen een staat verdienen". Wij zijn inheems hier, zij niet, en hun gedrag geeft hen meer recht op een proces in Den Haag dan een recht op een staat. En ze verdienen zeker niet onze staat, de enige staat die ze willen.

Wij zijn moe te horen over 'de bezetting'. Zoals Naftali Bennett pas zei, kun je niet de bezetter van je eigen land zijn.

Wij zijn moe om te horen dat "de nederzettingen illegaal zijn volgens het volkenrecht". Dat zijn ze niet.

Wij zijn moe om te horen dat "de bouw van nederzettingen een obstakel voor de vrede is". Het Arabische afwijzen en terrorisme is de reden waarom er geen vrede is. Tussen haakjes, wij zijn pro-vrede. Wij zijn gewoon niet pro-zelfmoord.

We zijn moe om te horen van de 5 miljoen (of welk belachelijk getal het nog zal worden) 'Palestijnse vluchtelingen' of de 'Palestijnse diaspora'. Er waren ongeveer 700.000 Arabieren, die meestal uit eigen vrije wil die hun huizen verlieten in 1948, min of meer op hetzelfde moment als de 800.000 Joodse vluchtelingen de Arabische landen (gedwongen) hebben verlaten. Wij hervestigden de onzen - hervestigen jullie die van jullie.

We zijn moe om iets te horen van wie dan ook die is gekoppeld aan de VN. De VN is een parasitaire en criminele onderneming, gedomineerd door onze aartsvijanden.

We zijn het beu, deze domme post-kolonialistische retoriek. We zijn geen 'kolonisten', en Arabieren hebben niet het recht ons te vermoorden in naam van "verzet". Door zo te praten onthult u zichzelf als morele stommelingen.

Een staat die geen grenzen heeft, geen enkele regering, en geen economie kan niet worden erkend.

We weten dat we niet afhankelijk kunnen zijn van enige vorm van veiligheidsgarantie van wie ook behalve de IDF. Dus stop ermee beledigd te zijn omdat we u niet vertrouwen. En vraag ons niet om onze kernwapens op te geven die we wel of niet kunnen hebben.

We weten dat de linkse partijen in Israël failliet zijn wat betreft ideeën. Wij zijn niet van plan om op hen te stemmen, hoe graag u dat ook van ons zou willen. Dus doe geen moeite om te proberen onze verkiezingen te beïnvloeden.

Geloof niet wat je leest in Ha'aretz.

Jeruzalem, ongedeeld, is de hoofdstad van de staat Israël. Wen er aan, omdat u het niet kunt veranderen.

Met vriendelijke groet,

De gewone Israëli's

Bron: To whom it may concern | Abu Yehuda

De ideologische ramp van Oslo

12 december 2014 - door Vic Rosenthal

 

Yasser Arafat zwaait met het tweede akkoord van Oslo terwijl Shimon Peres toekijkt.

Velen van u vonden het bericht van gisteren (zie boven) wel goed, waarschijnlijk omdat u meer dan genoeg had van die gevaarlijke onzin wat is uitgegroeid tot de gewone wijsheid over Israël in het Westen. Westerse politici en journalisten hebben de Arabische vertelling aanvaard, dat Israël de oorzaak is van de conflicten en hebben haar oprichting als een soort van erfzonde geportretteerd. Het is onnodig te zeggen dat de enige aanvaardbare 'genezing' is, om Israël op te delen, zodat het gemakkelijker kan worden opgeslokt.

Het is gemakkelijk om te zeggen dat ze zijn omgekocht door onze vijanden, bang, en toegeven aan de chantage van hun moslimbevolking, of zijn geïndoctrineerd door linkse academici. Al deze dingen zijn waar, maar er is een andere reden dat zo velen in Europa en de Verenigde Staten het verhaal als een fantasie-achtig evangelie met tegenstrijdige en immorele feiten hebben aangenomen.

Voor een groot deel is Israël zelf verantwoordelijk voor de ondermijning van het eigen verhaal, en ik denk dat we kunnen wijzen op een bepaalde gebeurtenis, als een keerpunt.

Premier Rabin ondertekende op 13 september 1993 de "Beginselverklaring op Interim Zelfbestuur Regelingen" samen met Yasser Arafat en Bill Clinton, het zogenaamde 'Oslo-1' akkoord. Ik heb betoogd dat dit de enige en grootste fout was, ooit gemaakt door de Israëlische regering, uitgroeiend tot een niveau van criminele nalatigheid.

Vanuit een strategisch oogpunt verhief dit de stervende PLO van een terroristische organisatie, die irrelevant was, tot een pseudo-regering, met grondgebied, een leger, en heeft legitimiteit ontvangen, wat een enorme subsidie bleek te zijn (met inbegrip van wapens en opleiding voor zijn leger) uit het westen. Het heeft de verbannen gewapende mannen van de PLO ingeschakeld die in Tunis geïsoleerd zaten en verplaatst naar het hartland van Israël, waar ze de Joodse inwoners konden, en gingen aanvallen.

Het Oslo-akkoord leidde direct tot talrijke terroristische aanslagen, culminerend in de tweede Intifada, waarin meer dan duizend Israëlische Joden werden vermoord door Palestijnse Arabische terroristen. De golf van bloedige moorden die nu gebeurt op dit moment, kan worden verweten aan het 'educatieve systeem'. En het ophitsen begon door Arafat en wordt voortgezet door zijn opvolger, Mahmoud Abbas.

Iemand zei onlangs tegen mij: "Het is waar, maar we moesten het proberen." Ik ben het daarmee oneens: ik noemde het een 'criminele nalatigheid' omdat we in 1993 precies wisten wie en wat Yasser Arafat en de PLO waren. Als er ooit een geval was van wat advocaten noemen "je moet het geweten hebben standaarden", dan was het dit wel.

(Laat me gewoon opmerken dat ik niet alle, zelfs niet de meeste schuld op Rabin plaats. Hij was verblind door de architecten van Oslo, Yossi Beilin en Shimon Peres, en tevens onder druk gezet door Clinton. Maar dat is een andere verhaal).

Wat ook belangrijk is, en vaak genegeerd, is de psychologische en ideologische schade door Oslo. Het bestond uit niet minder dan de goedkeuring door Israël van het valse Arabische verhaal.

De preambule van de overeenkomst luidt als volgt:

De regering van de staat Israël en het P.L.O. team (in de Jordaans-Palestijnse delegatie naar de vredesconferentie van het Midden-Oosten) (de "Palestijnse delegatie"), die het Palestijnse volk vertegenwoordigt, zijn overeengekomen dat het tijd is om een einde te maken aan decennia van confrontatie en conflict, en erkennen hun wederzijdse legitieme en politieke rechten, en streven ernaar om te leven in vreedzame coëxistentie en wederzijdse waardigheid en veiligheid, en bereiken een rechtvaardige, duurzame en alomvattende vredesregeling en een historische verzoening door middel van het overeengekomen politieke proces...

Met andere woorden, er zijn "Palestijnse mensen" wiens vertegenwoordiger de PLO is en ze hebben "legitieme en politieke rechten". Zij zijn een volk waarvan hun rechten zijn geweigerd (door Israël), en zij verdienen herstel.

Merk op dat dit niet alleen betekent dat de Arabieren de rechten van de mens hebben, dat is waar, maar eveneens oppervlakkig. Het betekent niet dat Arabieren die leven onder Israëlische regels burgerrechten moeten krijgen, wat belangrijk is, maar nog steeds redelijk. Het betekent dat de 'Palestijnen', als volk, politieke rechten in het land van Israël hebben.

In één beweging hebben we de beginselen van het mandaat opgegeven, waarin het land is toevertrouwd als het nationale huis van het Joodse volk en geen andere. Wij hebben de zelf-definitie van de Palestijnse Arabieren aanvaard als een volk met een vordering op het land, hetwelk moet worden opgelost op een wijze die 'gewoon' is. Ze zijn niet langer Arabieren (velen waren dat als recente immigranten uit Syrië of Egypte), die toevallig woonden in het gebied in 1948, maar als afzonderlijke mensen met een recht op zelfbeschikking gelijk aan dat van ons.

Natuurlijk, hun zelfbeschikkingsrecht is (door hen) gedefinieerd als zijnde onverenigbaar met ons, en daarom wordt nu het argument gemaakt dat de oprichting van Israël een onrechtvaardige daad was.

Het academische post-kolonialistische denken gaat verder, en de Palestijnen definiëren als een volk dat is gekoloniseerd, impliceert dat ze het recht krijgen om ons te doden bij het nastreven van hun 'legitieme rechten' en dat we niet het recht krijgen om onszelf te verdedigen.

En sinds 1993 zijn we het eens met het meeste van dit! Zelfs onze Likud regering houdt ons voor dat er een "tweestatenoplossing," moet komen, met de verschillende restricties die bedoeld zijn om de vernietiging van Israël te voorkomen.

Alles is echter nog niet verloren. De PLO heeft de akkoorden van Oslo geschonden op verschillende manieren, met inbegrip van het aanzetten tot terrorisme, het falen om op te voeden tot vrede, en - op een fundamentele manier - door eenzijdig op zoek te gaan naar erkenning door de Verenigde Naties zonder een overeenkomst met Israël. Op deze manier verwacht ze alles te krijgen wat ze maar willen, zonder iets in ruil te geven.

Dit maakt het voor Israël mogelijk om de Oslo-akkoorden nietig te verklaren. Maar op hetzelfde moment moet het een verklaring afgeven met beginselen die de ideologische misvattingen van Oslo weerspreken. Israël moet opnieuw de beginselen gaan verkondigen die in het Mandaat zijn belichaamd, en duidelijk maken dat we geen 'Palestijnse' nationaliteit met een recht op zelfbeschikking in het land van Israël erkennen.

Dit betekent niet dat Israël heel Judea en Samaria moet annexeren. Het belet niet om wat grond af te staan aan Jordanië bijvoorbeeld, of autonome Arabische regio's te creëren.

Maar het betekent wel dat Israël niet verplicht is om de vestiging van een soevereine Palestijnse terreurstaat te erkennen aan de oostgrens.

Bron: The ideological disaster of Oslo | Abu Yehuda

printen??? spaar papier en inkt.