Gedachten over mijn Open veroordelingsbrief
7 juli 2014 | Elder of Ziyon
Gisteren heb ik een open en ondubbelzinnige veroordeling afgegeven over de moord op Mohammed Abu Khdeir, en bloggers en schrijvers uitgenodigd zich daarbij aan te sluiten.
Ik had geen idee hoeveel het er zouden zijn toen ik het schreef.
Binnen 12 uur hadden meer dan honderd mensen, waaronder enkele zeer prominente schrijvers en bloggers, hun namen toegevoegd aan de brief. Het werd honderden keren op Facebook geplaatst. Veel mensen schreven om te zeggen hoe dankbaar ze waren dat ik onder woorden bracht wat zij dachten.
Zionistische bloggers stonden niet alleen in hun veroordeling. Grote Amerikaanse Joodse en zionistische organisaties veroordeelden ronduit de moord en hebben hun afschuw uitgedrukt over het feit dat de verdachten Israëlische Joden zijn.
Zoals ik in het verleden al opgemerkt heb, de anti-Israël menigte lijdt aan psychologische projectie. Zij veronderstellen reflexmatig, dat de haat die ze voor Israël hebben, gelijk en evenredig is aan die de Israëli's en Zionisten hebben jegens de Arabieren.
In de tien jaar dat ik al blogger ben, met meer dan honderden terreuraanslagen, werd vrijwel elke moord op onschuldige Joden volledig en publiekelijk omarmd door de Palestijnse bevolking in hun media. Praktisch elke keer werd het doden van Joden ronduit bejubeld, en het was letterlijk onmogelijk om een Arabisch-talige stem te vinden die tegen het vermoorden van Joodse burgers is. Op z'n "best" omschreven zij elke Joodse man, vrouw en kind in Israël als "kolonisten" en "soldaten" ter rechtvaardiging van de moorden. (De enige uitzondering was de moord op de familie Fogel in Itamar in 2011, die leek de Arabieren enigzins ongemakkelijk te maken.)
Het contrast, hoe beschaamd bijna alle Joden en Zionisten zijn over zelfs maar de mogelijkheid dat andere Joden Mohammed hebben vermoord, kan niet sterker zijn.
De mensen die mijn brief ondertekenden bestrijkt het scala van progressieve Joden tot de meest politiek rechtse Joden die u maar kunt vinden. Als de mensen, zoals de haters veronderstellen dat ze gelijk zijn aan de haters zelf, dan niet zouden aarzelen zoals nu, in het botweg veroordelen van de moord op een Arabier, zelfs als het werd gedaan door een Jood. Bovendien, deze veroordeling was niet iets als in een Abbas-stijl wat we zo vele malen al hebben gezien, waar de enige reden die wordt gegeven voor een verklaring is dat de terreurdaad slecht was, dat is als het slecht voor de Palestijnse zaak is, en niet omdat het vermoorden van burgers immoreel is in zichzelf. En zelfs de westerse lieveling Abbas aarzelde niet in blijschap te poseren met de moordenaars.
De handtekeningen tonen zo duidelijk als maar mogelijk is aan hoe verschillend de meeste Zionisten zijn ten opzichte van hun vijanden.
Maar ik ben meer dan bereid om toe te geven, als dat bewezen wordt, verkeerd te zitten. Ik zou blij zijn om mijn woorden terug te kunnen nemen door het zien van een gelijkwaardige brief geschreven door Pro-Arabische bloggers of schrijvers, met behulp van duidelijke taal, in het botweg veroordelen van de moorden van Eyal, Naftali en Gilad of de moord op Shelly Dadon: zonder kwalificatie, zonder "contextualizering", zonder dubbelzinnigheid. Niets zou me gelukkiger maken dan te zien dat grote Arabische organisaties zouden verklaren dat het vermoorden van Joodse burgers in Israël even immoreel is als het vermoorden van iemand anders.
Ik verwacht niet dat er een dergelijk initiatief op enig moment kan komen.
Wanneer Arabieren dezelfde schande voelen voor hun medemensen die de terreur steunen, als de Zionisten die voelen, dan is er hoop op vrede. Maar zolang de juichkreten over de dode Israëlische burgers in de straten van Gaza en Ramallah echoën, is alles wat we nog kunnen doen: wachten.
[ Editor: Jammer genoeg is dat de fatalistische houding die het grootste gedeelte van Israël aanneemt, ook de regering. Afwachten in lijdzaamheid, terwijl ze het land dat G-d hen heeft gegeven niet in bezit nemen, maar allerlei compromissen sluiten met hun vijanden, die ze vrij laten rondlopen onder hen. Ik denk niet als deze moordenaars in een Palestijnse gevangenis zouden zitten ze zouden worden omgeruild terwille van de vrede, want er is geen morele gelijkheid zoals men graag wil veronderstellen. De Arabische leiders verbergen de moordenaars en groeten met de drie-vingers-groet; de Israëllische leiders sporen hen op en berechten hen.