De onvoltooide oorlog
2 september 2014 - door Caroline Glick
Caroline Glick is de directeur van het David Horowitz Vrijheids Centrum Israël Veiligheidsproject en Senior Redacteur van The Jerusalem Post. Voor meer informatie over Ms. Glick haar werk, bezoek carolineglick.com.
Oorspronkelijk gepubliceerd door de Jerusalem Post.
De oorlog met Hamas is niet voorbij. Wat we vandaag meemaken is een tijdelijke wapenstilstand.
De meest fundamentele reden waarom de oorlog niet voorbij is, is dat Hamas geen bestaan heeft buiten de oorlog tegen de Joodse staat om. Hamas is er om Israël te vernietigen. Het doel van elke ronde in de gevechten is Israël verder te verzwakken voor de volgende ronde.
Hamas zal alleen stoppen met vechten wanneer het wordt verslagen. En Israël gaat Hamas niet verslaan.
Niet alleen heeft Israël Hamas niet verslagen, maar volgens Haaretz zijn de IDF-commandanten nu aan het lobbyen bij de regering om te voorkomen dat Hamas op een geloofwaardige manier de overwinning gaat claimen.
Volgens Amos Harel willen de IDF-commandanten dat Israël gaat buigen voor de eisen van Hamas voor open grenzen met Israël en een gestage overdracht van middelen aan de schatkist van Hamas.
Harel citeerde een senior IDF-bron die zei dat als Israël niet aan de Hamas-eisen voor open grenzen zal toegeven, Hamas haar aanvallen aan het einde van september zal vernieuwen.
In de woorden van hoge commandant: "Indien wij [Hamas] kunnen helpen door het uitbreiden van de visgronden en versoepeling van de beperkingen op grensovergangen van personen en goederen in en uit Israël, zal dit helpen bij het handhaven van de rust."
Dus om de volgende Hamas-aanval tegen ons te vertragen, is de IDF aan het lobbyen bij de regering om ons over te leveren aan Hamas.
Dit probleem toont de twee fundamentele waarheden aan over de Hamas-oorlog tegen Israël.
Ten eerste is het onmogelijk voor Israël om Hamas af te schrikken, maar Hamas heeft blijkbaar wel de generale staf van de IDF afgeschrikt.
Tijdens Operatie Beschermende Rand heeft Hamas enorme klappen op haar oorlogsmachine geabsorbeerd. De IDF vernietigde van Hamas de offensieve tunnels die in Israël doorgedrongen waren. Het vernietigde duizenden Hamas-raketten en mortieren. Het doodde honderden van de Hamas-strijders, met inbegrip van enkele hoogste commandanten.
En toch, in minder dan een week na de wapenstilstand, verkiest het IDF om te capituleren voor de Hamas-eisen, en zo toe te staan dat Hamas zich van de verliezen gaat herstellen, in plaats van zijn uitgeputte grondtroepen binnen vier weken.
Met andere woorden, ondanks de slagen die het leed, is het Hamas dat de IDF heeft afgeschrikt.
Harel's verslag is slechts de meest recente aanwijzing dat het IDF senior commando echelon de hielenlikkers van Hamas zijn. Tijdens de oorlog bleek uit nieuwsrapporten dat onder commando van Lt.-majoor Benny Gantz, de generale staf geweigerd heeft om aan het veiligheidskabinet een levensvatbaar plan voor te stellen om Hamas te verslaan. En nu we hebben nagelaten om Hamas te verslaan, gaan zij aandringen dat het Israël is dat zich moet overgeven.
Hamas trok ten oorlog met Israël, omdat het met rug tegen de muur stond. Ten gevolge van de beslissing van Egypte een jaar geleden om van de grenzen met Gaza te sluiten, was Hamas het vermogen kwijt om zijn arsenaal uit te breiden, evenals brandstof voor de Gaza gebaseerde economie en de salarissen van de terroristen.
Haar leiderschap dacht dat de beste manier om zijn aanvoerlijnen te heropenen was door in oorlog met Israël te gaan. Het risicomijdend gedrag van de generale staf, zowel tijdens de oorlog en vandaag de dag, vertellen ons dat de Hamas-leiders gelijk hadden.
Het gedrag van de generale staf is niet de enige reden dat Hamas denkt dat het met de agressie weg komt. De VS en Europa zijn op hun eigen manier weggegaan, zowel tijdens de gevechten als vandaag, wat Hamas laat zien dat zij terecht Israël hebben aangevallen.
De Amerikaanse President Barack Obama nam bijna al aan het begin van het conflict al Hamas' vraag voor open grenzen over als het officiële standpunt van de Amerikaanse regering. Hij wilde de vijand van Hamas, Egypte, als bemiddelaar vervangen door de staatssponsors van Hamas, Qatar en Turkije.
De Federal Aviation Administration stelde onder Obama een discriminerend en ongerechtvaardigd vliegverbod in op Israël. De gevolgen van die stappen waren schadelijk voor de economie van Israël.
Vandaag werken de VS en de EU samen bij de VN-Veiligheidsraad aan een ontwerpresolutie die in de inzet van internationale militaire troepen naar Gaza moet voorzien. De speciale rol van die strijdmacht zou moeten zijn een toezien op de demilitarisering van Gaza, schijnbaar in overeenstemming met Minister-president Binyamin Netanyahu's vraag.
Maar het idee dat de VN-troepen alle maatregelen zou nemen om Hamas te ontwapenen is absurd. Op het moment dat dergelijke krachten in de Gazastrook komen, zullen deze menselijke schilden verhinderen dat Israël zich kan verdedigen tegen de agressie van Hamas. Wanneer zij worden ingezet in de Gaza, dan zullen in de volgende ronde van een Hamas-oorlog tegen de Joden, de IDF-troepen zich nog meer moeten beperken in hun offensieve operaties, om het doden van westerse troepen te voorkomen.
Met andere woorden, de inzet van een dergelijke troepenmacht in Gaza maakt het voor Israël onmogelijk om in de toekomst te vechten tegen Hamas.
De huidige discussies in de Veiligheidsraad vertellen ons dat Hamas het gaat winnen.
Door Israël aan te vallen, won de genocidale Jihad-groep de steun van het westen. Bij de VN zijn vandaag de VS en de EU een resolutie aan het voorbereiden die zal toestaan om Israël aan te vallen vanachter Westerse menselijke schilden.
Dus Hamas weet nu dat alles wat ze moeten doen om te overleven, is om tussen de generale staf van het IDF en het westen, hun oorlog tegen Israël uit te breiden en de boom te schudden. Iets zal eruit vallen dat hun agressie zal belonen.
Als ze ook maar enige prijs betalen, zal het niets meer zijn dan alleen de dood van de burgers van Gaza. En Hamas-leiders kan dat geen zorg zijn. Voor hen is de dood van burgers gewoon een ander middel in het aanvallen van Israël.
Geconfronteerd met deze enge stand van zaken, moet ons leiderschap zichzelf vandaag toewijden aan de voorbereiding van de volgende oorlogsronde.
Om die te eindigen moet Israël werken op drie gebieden, en nu al beginnen.
Ten eerste moet Israël alle middelen gebruiken die haar ter beschikking staan om de pogingen van VS weg te werken om een resolutie in te dienen bij de VN-Veiligheidsraad die gerelateerd is aan Gaza.
Ten tweede moet de regering de stal van de generale staf van het IDF schoonmaken.
Gantz moet zijn plicht nog vervullen tot februari. Minister-president Netanyahu en Defensieminister Moshe Ya'alon moeten zijn vertrek gebruiken als een kans om niet alleen Gantz te vervangen, maar tevens verschillende andere hoge generaals. Hun vervangers moet bevelhebbers zijn die begrijpen dat de rol van de IDF is om oorlogen te winnen en niet te verliezen.
Tot op heden hebben Netanyahu en Ya'alon geen indicatie gegeven van hun bedoelingen. Senior ministers en het publiek moeten deze beide gebruiken: de ondersteuning van de generale staf om op te geven, en het gebrek aan strategische ambitie en tactische verbeelding tijdens de oorlog als een middel om druk uit te oefenen op Netanyahu en Ya'alon om een belangrijke reorganisatie uit te voeren van de generale staf.
Tot slot is het tijd voor Israël om haar militaire industrieën uit te breiden.
Tijdens de oorlog hebben zowel de VS als de Europese regeringen obstakels in de weg van de IDF gezet voor de bevoorrading.
Israël kan niet afhankelijk blijven van afnemende buitenlandse militaire leveranciers. Israël moet de eigen productielijnen ontwikkelen, en onmiddellijk beginnen.
We hebben de technologie. Wij hebben de economische middelen. En we hebben de externe markten ter dekking van de kosten in de ontwikkeling.
Toegegeven, dit is een langetermijnverbintenis. Maar het moet nu beginnen.
Inwoners van het zuiden zijn razend op de overheid vanwege het de voorkeur geven aan een staakt-het-vuren in plaats van het plegen van een volledige invasie van Gaza en ontmanteling van Hamas, stuk voor stuk, terrorist voor terrorist. Zoals zij het zien faalde Operatie Beschermende Rand om de veiligheid te brengen die zij verdienen en eisen zij een normaal leven te leiden.
Er is veel te zeggen voor hun claims. De verklaringen van Hamas over de overwinning zouden veel onoprechter klinken als het leiderschap van de IDF niet de intentie had om te bewijzen dat ze terecht zijn.
Hun feestvieren zou hol en zelfs zielig hebben geklonken als de Amerikanen en Europeanen niet aan het werk waren voor het instellen van een mechanisme om te voorkomen dat Israël zal gaan vechten in de toekomst.
Zoals het er nu ligt, is de enige manier voor onze leiders om hun geloofwaardigheid te bewijzen, door nu de vraag van Hamas voor open grenzen te verwerpen, zelfs als zoiets van ons zou eisen om na een maand terug te gaan in de strijd. Nadat we hebben gezien waartoe Hamas in staat is, is het idee dat we hen in staat moeten stellen zich te bevoorraden, te herbouwen, te herstellen en hun militaire vermogens uit te breiden, gewoon schandalig.
Aan elke generaal die zich enigszins gebonden zou achten aan dit initiatief, moeten zijn ontslagpapieren worden gegeven.
Dus moeten ook onze leiders aantonen dat ze de aard van het diplomatieke slagveld begrijpen, waarvan de contouren worden ontworpen in Washington, alsmede Europa. Om te voldoen aan deze bedreiging, moeten we een duidelijk plan hebben om het initiatief van het staakt-het-vuren van de Veiligheidsraad in de prullenmand te schuiven. En wij moeten ons onafhankelijk maken van onze onbetrouwbare defensiepartners door het bouwen van onze eigen productielijnen.
Bij afwezigheid van deze antwoorden is het moeilijk om te zien hoe we de volgende snel naderende storm zullen weerstaan. Bij afwezigheid van deze reacties is het moeilijk om de conclusie te vermijden dat de tijd voor nieuwe verkiezingen is gekomen.